• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Zorbalığa uğradım

Yazılan bütün yorumları okumadım ama konunu ilk okuduğumda bir sorun göremedim sınav stresinden dolayı kafası eskilere takılan bir kız olduğunu düşündüm. Ben de kuzenlerimle çok sorun yaşamıştım ,babamın alkolik olmasından dolayı çok dalga geçiyorlardı, şu anda da onlarla sorunlar yaşamaya devam ediyorum ama ağızlarına mıçtığım için eğleniyorum bile. Her neyse, senin için de 19 yaşında kuzenlerini kafaya takıyor olmamalı sınav stresindendir diye düşündüm ama sonra birkaç yorumunu görünce senin sorunun aslında kuzenlerinle değil kendi ailenle gibi geldi. Takıldığın şey ailenin seni savunmaması, onların korumasına ihtiyaç duyduğunda seni yalnız bırakmaları olabilir mi? O yaşlarda bu çok üzücü bir durum ve artık çocuk değil genç bir kadın olmana rağmen o his sende yer etmiş. Ailenin suçlu olduğunu söyleyemem belli ki böyle davranarak sana sorunlarını kendi kendine çözebilme yetisi kazandırmak istediler ama bir yerde müdahale etmeleri gerekirdi. Bana kalırsa bu noktada değiştirmek için uğraşacağın şey o çocukkenki yaşadığın savunmasızlık belki yalnızlık hissi.
Bütün bunlar geride kaldı, o zamanlar her ne hissetiysen hepsi bitti aslında çünkü sen o küçük kız değilsin artık üniversiteye gidecek genç bir kadınsın. Ailen dahil kimsenin seni savunmasına, korumasına ihtiyaç duymadan insanların seni incitmesine karşı kendini koruyabilirsin. Ama yardıma ihtiyaç duyduğunda da eminim ki onlara söylediğinde yanında olacaklardır. Kuzenlerin de ne yaptıklarının bilincinde değiller hala o yüzden bu seni incitmemeli. Rahatsız hissettiğinde net bir şekilde uyarırsan belki saçma davranışlarını keserler sonuçta kötü niyetli değiller demişsin sadece ‘farklı’ davranışları var
 
Kıyamam sana ben
Yaşadıkların basit değil tabiki çünkü çocuklk travmaları insanı çok etkiler. Ben aileni hatalı buldum sen ezildikce sana kizmislar halbuki oyunları gözlemleyip sizin ara buluculugunuzu yapması lazimdi. Onlar.baskasinin çocuğu diye kizamamis klasik gelip sana catmislar evdeki eşyalar zarar gördükçe
Bence psikolog a gitmelisin ayrıca da ailene acilmalisin rahatlamak için
 
Aile yapilarimiz içerisinde hepimiz çeşit çeşit sikintilara maruz kalarak buyuduk, büyümek zorunda kaldık..
ama o gunler geride kaldi ve kucuk birer kiz çocuğu değiliz artık..

su anda, o bahsettigin telefon kaydı olayına istinaden söylüyorum ; senin hakkında söylenenlere hiç kulak asma, ters bir laf isittginde cevabini ver..
ben çok net bir sekilde tavrımı koydum bu tarz akraba olacak kisilere.. su anda da hiçbirisi ile iletişimim yok, bi yerlerde rastlarsam merhaba merhaba o kadar..

ciddi manada: benim akrabalarım çok iyidir, hep benim iyiliğimi isterler vs. diyen bir insan var mi acaba , bunu çok merak etmişimdir her zaman..

simdi bunları okuyunca aklıma geldi, bizden 10-15 yas büyük bir teyze oğlu vardi, bizi korkutmak icin 'sizi camdan asagiya sarkitacagim, gibi kotu seyler söylerdi.."
ama ben ailelerde suc buluyorum, bir oturmaya gidince; çocuğum ne yapiyor, ortamdaki diGer cocuk ve ergenlerle iletişimi nasil demeleri, ara sira bizi kolaçan etmeleri gerekliydi. çok zamanlar , çok ortamda bası boş birakilmisiz, allah korumuş da basımıza daha beter seyler gelmemiş..
cos gecmis olsun kardeşim , umarım hepsini unutur, rahata huzura kavuşursun :)
 
ciddi manada: benim akrabalarım çok iyidir, hep benim iyiliğimi isterler vs. diyen bir insan var mi acaba ,
Ben varim:) anne baba tarafimda da düşünüyorum kötü niyetli olarak veya olmayarak bana sıkıntı yaratan kimseyi düşünemiyorum hepsi gerçekten kenetlenip aile olmanın anlamını bilen insanlar. Baba tarafim biraz dedikoducu dur birbirlerinin dedikodusunu yaparlar ama o da yapı meselesi yine de kötülük istemez ve davranmazlaar
 
Yazılan bütün yorumları okumadım ama konunu ilk okuduğumda bir sorun göremedim sınav stresinden dolayı kafası eskilere takılan bir kız olduğunu düşündüm. Ben de kuzenlerimle çok sorun yaşamıştım ,babamın alkolik olmasından dolayı çok dalga geçiyorlardı, şu anda da onlarla sorunlar yaşamaya devam ediyorum ama ağızlarına mıçtığım için eğleniyorum bile. Her neyse, senin için de 19 yaşında kuzenlerini kafaya takıyor olmamalı sınav stresindendir diye düşündüm ama sonra birkaç yorumunu görünce senin sorunun aslında kuzenlerinle değil kendi ailenle gibi geldi. Takıldığın şey ailenin seni savunmaması, onların korumasına ihtiyaç duyduğunda seni yalnız bırakmaları olabilir mi? O yaşlarda bu çok üzücü bir durum ve artık çocuk değil genç bir kadın olmana rağmen o his sende yer etmiş. Ailenin suçlu olduğunu söyleyemem belli ki böyle davranarak sana sorunlarını kendi kendine çözebilme yetisi kazandırmak istediler ama bir yerde müdahale etmeleri gerekirdi. Bana kalırsa bu noktada değiştirmek için uğraşacağın şey o çocukkenki yaşadığın savunmasızlık belki yalnızlık hissi.
Bütün bunlar geride kaldı, o zamanlar her ne hissetiysen hepsi bitti aslında çünkü sen o küçük kız değilsin artık üniversiteye gidecek genç bir kadınsın. Ailen dahil kimsenin seni savunmasına, korumasına ihtiyaç duymadan insanların seni incitmesine karşı kendini koruyabilirsin. Ama yardıma ihtiyaç duyduğunda da eminim ki onlara söylediğinde yanında olacaklardır. Kuzenlerin de ne yaptıklarının bilincinde değiller hala o yüzden bu seni incitmemeli. Rahatsız hissettiğinde net bir şekilde uyarırsan belki saçma davranışlarını keserler sonuçta kötü niyetli değiller demişsin sadece ‘farklı’ davranışları var
Sınavın,sürekli evde olmanın etkisi var tabii ki.Ama daha önceden de vardı hatta daha şiddetliydi.Bu zorbalıklar yıllarca sürmüştü.
Evet ailem bana bağırmamalıydı,kendi sorunlarımla başa çıkmamı isteseler de bu öyle bir şey değildi.Arkadaşlarımla da kavga ederdik birbirimizin saçını çekerdik itişirdik ağlatırdık,sürtüşürdük okulda.Hiçbirine ailem müdahale etmedi aksine sonra büyüdükçe hepimiz yakın arkadaş olmuştuk.
Ama bunlar böyle değil onlara karşı gelecek fiziksel gücüm yok,erkek gibi güçlülerdi hâlâ öyleler.Göğsüme tekme falan yerdim.Kuzenimden gördüğüm şiddetin acısı şu an bi erkeğin bi tekme tokat dövmesi gibi bir şey.Çok korkardım ben de.O zaman benim de onları dövmekten başka çarem yoktu kendim başa çıkabilmem için,onu da asla yapamazdım fiziksel olarak çok daha güçlülerdi.O yaşta çocuk da polise vs gidecek değil,ya da görüşmeme kararını verebilecek değil.Ben de açıkçası ailemde aradım çareyi,zorbalığa uğrayan bir çocuk suçlanmamalı bence.Ya bir organıma bir şey olsaydı o vicdan azabıyla nasıl yaşarlardı annemler teyzemler diye düşünmeden edemiyorum.Sert vururdu çünkü,ben öyle önünde beni döv diye beklemezdim ki karşı da gelirdim vurmaya çalışırdım ama dediğim gibi gücü fazlaydı.Ezik olmayan başka bir çocuk gelse o da ondan dayak yerdi.Lisede bile “ben biriyle kavga edersem kafa atarım dişlerini dökerim” kanatırım vs diyordu. Gerçekten de yapar yani.
Annem kuzenime de kızardı,hatta poposuna falan vururdu diye hatırlıyorum.Ama kuzenim arsızdı tabii.Şu an bir şey yaparlarsa uyar demişsiniz ama dayaktan bile anlamayan biri bence konuşmaktan da anlamaz.Zaten anlamıyor.
Porno yıldızlarının cinsel pozlar verdiği fotolarında kafalarını kesip benim yüzümü montajlayarak eğlenen,ben biraz eğildiğimde kalçamın fotoğrafını çekip gülen birinden bahsediyoruz sonuçta.
 
Aile yapilarimiz içerisinde hepimiz çeşit çeşit sikintilara maruz kalarak buyuduk, büyümek zorunda kaldık..
ama o gunler geride kaldi ve kucuk birer kiz çocuğu değiliz artık..

su anda, o bahsettigin telefon kaydı olayına istinaden söylüyorum ; senin hakkında söylenenlere hiç kulak asma, ters bir laf isittginde cevabini ver..
ben çok net bir sekilde tavrımı koydum bu tarz akraba olacak kisilere.. su anda da hiçbirisi ile iletişimim yok, bi yerlerde rastlarsam merhaba merhaba o kadar..

ciddi manada: benim akrabalarım çok iyidir, hep benim iyiliğimi isterler vs. diyen bir insan var mi acaba , bunu çok merak etmişimdir her zaman..

simdi bunları okuyunca aklıma geldi, bizden 10-15 yas büyük bir teyze oğlu vardi, bizi korkutmak icin 'sizi camdan asagiya sarkitacagim, gibi kotu seyler söylerdi.."
ama ben ailelerde suc buluyorum, bir oturmaya gidince; çocuğum ne yapiyor, ortamdaki diGer cocuk ve ergenlerle iletişimi nasil demeleri, ara sira bizi kolaçan etmeleri gerekliydi. çok zamanlar , çok ortamda bası boş birakilmisiz, allah korumuş da basımıza daha beter seyler gelmemiş..
cos gecmis olsun kardeşim , umarım hepsini unutur, rahata huzura kavuşursun :)
Yani evet doğru,herkesin böyle tramvaları vardır benim de arkadaşlarım öyle korkuturdu biz de birbirimizi korkuturduk da,ben mi çok güçsüzmüşüm bilmiyorum ama bu bana ağır gelirdi.
Fiziksel şiddet görüyordum üstelik erkek gibi güçlü kızlardan.
Annemler takip ederdi de onların gözünde ben “kendini savunamayan ezik bir çocuk”tum.Ya ne yapayım Allah beni fiziksel olarak onlar kadar güçlü yaratmadıysa ? Bir organımın zarar görmesinden de mi korkmadılar ?
Öyle saç çekmeler birbiriyle basit sürtüşmelerden bahsetmiyoruz ki,çok sert vururlardı.Hiçbir arkadaş kavgam böyle şiddetli değildi.Yani normalde öyle korkmazdım kavga olursa.İtişir kakışır laf söyler ağlardık biterdi.Karşılıklı olurdu her şey,zorbalık söz konusu değildi.
Şimdi olsa polise giderim ikimiz de reşitiz,ceza aldırırım.Ama çocukken bir şey yapamazdım ki.
Teşekkür ederim bu arada,aslında unuttum onları ama yıllarca aynı şeyler devam ettiği için artık istemsiz kasılıyorum evimize gelecekleri zaman.Bir şey olmayacağını bildiğim halde mide kramplarımın,hızlı kalp atışlarımın önüne geçemiyorum.Bunda kuzenimin hâlâ can sıkıcı basit davranışlarının olmasının da etkisi olabilir.
 
Back
X