Acil adam bulsun demiyorum ama aşk insana mutsuzlukları unutturuyor Varsa biri beklemesin diyorum Ben de arkadaşla benzer durumdayım Okulun bitmesini bekliyorum Evet gerçekten de matematikçiyim Sizi seven bi erkek sizi çok mutlu eder bu öyle büyük mutluluk ki naşka hiçbir şekilde bulamayabilirsiniz Bu kadar feministliğin gereği yokSiz matematikci misiniz gercekten, o nasil tavsiye? Hadi acil bir adam buldu, o adami acil nasil taniyacak da evlenecek kiz?
Bu nasil mantik? Kendi ayaklarinin uzerinde duramadan, evde ki ana babadan kacarken, elalemin hic bilmedigi adamina mi siginsin?
Neresinden başlayacağımı bilmiyorum.Huzursuz, kavganın eksik olmadığı bir evde büyüm.Annem babamla arasındaki sıkıntıları hep benden çıkarttı.18 yaşıma kadar annemden dayak yedim sonuç olarak içine kapanık mutsuz özgüvensiz bir genç kızım...Anneme göre ben doğmasaydım babamla boşanacaktı.Ben doğduktan sonra anneannem annemi çocukla kabul etmeyeceği için babama katlandı.Bunlar çocukluk yaralarım olarak kaldı bende.Her kavganın sonunda sebebi ben hissettirildim.Neyse...Şu an 24 yaşındayım üniversite son sınıftayım.O evden kurtulmak için evime yakın bir şehirde okumayı seçtim.Ailem çok ilgisiz, üniversite kaydımı yurt bulma işlerimi okulla ilgili tüm işlerimi hep kendim yaparım.Bundan 3 ay önce yurttan oda arkadaşım mezun oldu, eşyalarını indirmek için annesi odamıza çıktı, bu arada odamız kalabalık çok kişi kalıyoruz.O gün odada ben vardım uyuyordum, uykum ağırdı kalkamadım, bir yandan da seslerini duyuyordum.Annesi arkadaşıma ''annem şunu da koyalım şunun içine, annem dur birlikte yapalım'' dedikçe uyandım, boğazım düğümlendi...Kıskanmadım ama annemden hiç duymadım böyle sözler.Ağlamamak için zor tuttum kendimi ama birkaç gün etkisinde kaldım.Mezun olcam bu yaz okulunda ama evime gitmek istemiyorum.Her sabah annemle babamın birbirine küfürleriyle uyanmak istemiyorum, sabahtan akşama kadar evde köle gibi kullaıılıp akşam babama şikayet ediliyorum ev işi yapmıyorum diye.Annemi annem gibi hissedemiyorum.Evden okuduğum şehire en son geldiğimde ağlayarak geldim sebebi de şu:annemle babam kavga ediyorlardı.Babam anneme o.. ç... diyodu annem de ona aynı şekilde küfür ediyorudu.Mahalleden duyulduğu için utancımdan camları kapattım ve anneme anne sen bari yapma dedim döndü bana baban para veriyor sana köpekliğini yapıyosun dedi, çok üzüldüm.Neyse 1 hafta önce annem yurduma geldi odama çıktı kimse de yok odada yaz okulunda tek kalıyorum koca odada.Annem odaya baktı ve rahatsın tabi dedi.Rahat filan değildim oda arkadaşlarım problemliydi ama anlamaz annem.Kıskandı gibi geldi eve döndüğümde bunu benden çıkarır...şehir dışında yaşamak çalışmak istiyorum ama akrabalar dedikodumu yapacak hayırsız evlat damgası yiyeceğim.üstelik yalnız yaşamak yalnız bir hayat beni çok korkuturken....
Neresinden başlayacağımı bilmiyorum.Huzursuz, kavganın eksik olmadığı bir evde büyüm.Annem babamla arasındaki sıkıntıları hep benden çıkarttı.18 yaşıma kadar annemden dayak yedim sonuç olarak içine kapanık mutsuz özgüvensiz bir genç kızım...Anneme göre ben doğmasaydım babamla boşanacaktı.Ben doğduktan sonra anneannem annemi çocukla kabul etmeyeceği için babama katlandı.Bunlar çocukluk yaralarım olarak kaldı bende.Her kavganın sonunda sebebi ben hissettirildim.Neyse...Şu an 24 yaşındayım üniversite son sınıftayım.O evden kurtulmak için evime yakın bir şehirde okumayı seçtim.Ailem çok ilgisiz, üniversite kaydımı yurt bulma işlerimi okulla ilgili tüm işlerimi hep kendim yaparım.Bundan 3 ay önce yurttan oda arkadaşım mezun oldu, eşyalarını indirmek için annesi odamıza çıktı, bu arada odamız kalabalık çok kişi kalıyoruz.O gün odada ben vardım uyuyordum, uykum ağırdı kalkamadım, bir yandan da seslerini duyuyordum.Annesi arkadaşıma ''annem şunu da koyalım şunun içine, annem dur birlikte yapalım'' dedikçe uyandım, boğazım düğümlendi...Kıskanmadım ama annemden hiç duymadım böyle sözler.Ağlamamak için zor tuttum kendimi ama birkaç gün etkisinde kaldım.Mezun olcam bu yaz okulunda ama evime gitmek istemiyorum.Her sabah annemle babamın birbirine küfürleriyle uyanmak istemiyorum, sabahtan akşama kadar evde köle gibi kullaıılıp akşam babama şikayet ediliyorum ev işi yapmıyorum diye.Annemi annem gibi hissedemiyorum.Evden okuduğum şehire en son geldiğimde ağlayarak geldim sebebi de şu:annemle babam kavga ediyorlardı.Babam anneme o.. ç... diyodu annem de ona aynı şekilde küfür ediyorudu.Mahalleden duyulduğu için utancımdan camları kapattım ve anneme anne sen bari yapma dedim döndü bana baban para veriyor sana köpekliğini yapıyosun dedi, çok üzüldüm.Neyse 1 hafta önce annem yurduma geldi odama çıktı kimse de yok odada yaz okulunda tek kalıyorum koca odada.Annem odaya baktı ve rahatsın tabi dedi.Rahat filan değildim oda arkadaşlarım problemliydi ama anlamaz annem.Kıskandı gibi geldi eve döndüğümde bunu benden çıkarır...şehir dışında yaşamak çalışmak istiyorum ama akrabalar dedikodumu yapacak hayırsız evlat damgası yiyeceğim.üstelik yalnız yaşamak yalnız bir hayat beni çok korkuturken....
Şansın varsa seni seven bir adam bul acilen evlen Şehir dışında falan çalışmakla annenlerin verdiği mutsuzluktan sıyrılıp d mutlu olamazsın yalnız başına Sana mutluluk verecek biri gere inşallah da bulursun
Şansın varsa seni seven bir adam bul acilen evlen Şehir dışında falan çalışmakla annenlerin verdiği mutsuzluktan sıyrılıp d mutlu olamazsın yalnız başına Sana mutluluk verecek biri gere inşallah da bulursun
Acil adam bulsun demiyorum ama aşk insana mutsuzlukları unutturuyor Varsa biri beklemesin diyorum Ben de arkadaşla benzer durumdayım Okulun bitmesini bekliyorum Evet gerçekten de matematikçiyim Sizi seven bi erkek sizi çok mutlu eder bu öyle büyük mutluluk ki naşka hiçbir şekilde bulamayabilirsiniz Bu kadar feministliğin gereği yok
Neresinden başlayacağımı bilmiyorum.Huzursuz, kavganın eksik olmadığı bir evde büyüm.Annem babamla arasındaki sıkıntıları hep benden çıkarttı.18 yaşıma kadar annemden dayak yedim sonuç olarak içine kapanık mutsuz özgüvensiz bir genç kızım...Anneme göre ben doğmasaydım babamla boşanacaktı.Ben doğduktan sonra anneannem annemi çocukla kabul etmeyeceği için babama katlandı.Bunlar çocukluk yaralarım olarak kaldı bende.Her kavganın sonunda sebebi ben hissettirildim.Neyse...Şu an 24 yaşındayım üniversite son sınıftayım.O evden kurtulmak için evime yakın bir şehirde okumayı seçtim.Ailem çok ilgisiz, üniversite kaydımı yurt bulma işlerimi okulla ilgili tüm işlerimi hep kendim yaparım.Bundan 3 ay önce yurttan oda arkadaşım mezun oldu, eşyalarını indirmek için annesi odamıza çıktı, bu arada odamız kalabalık çok kişi kalıyoruz.O gün odada ben vardım uyuyordum, uykum ağırdı kalkamadım, bir yandan da seslerini duyuyordum.Annesi arkadaşıma ''annem şunu da koyalım şunun içine, annem dur birlikte yapalım'' dedikçe uyandım, boğazım düğümlendi...Kıskanmadım ama annemden hiç duymadım böyle sözler.Ağlamamak için zor tuttum kendimi ama birkaç gün etkisinde kaldım.Mezun olcam bu yaz okulunda ama evime gitmek istemiyorum.Her sabah annemle babamın birbirine küfürleriyle uyanmak istemiyorum, sabahtan akşama kadar evde köle gibi kullaıılıp akşam babama şikayet ediliyorum ev işi yapmıyorum diye.Annemi annem gibi hissedemiyorum.Evden okuduğum şehire en son geldiğimde ağlayarak geldim sebebi de şu:annemle babam kavga ediyorlardı.Babam anneme o.. ç... diyodu annem de ona aynı şekilde küfür ediyorudu.Mahalleden duyulduğu için utancımdan camları kapattım ve anneme anne sen bari yapma dedim döndü bana baban para veriyor sana köpekliğini yapıyosun dedi, çok üzüldüm.Neyse 1 hafta önce annem yurduma geldi odama çıktı kimse de yok odada yaz okulunda tek kalıyorum koca odada.Annem odaya baktı ve rahatsın tabi dedi.Rahat filan değildim oda arkadaşlarım problemliydi ama anlamaz annem.Kıskandı gibi geldi eve döndüğümde bunu benden çıkarır...şehir dışında yaşamak çalışmak istiyorum ama akrabalar dedikodumu yapacak hayırsız evlat damgası yiyeceğim.üstelik yalnız yaşamak yalnız bir hayat beni çok korkuturken....
Kendimi ifade etmekte çoğunlukla hatalarım olabiliyor :) kendim gibi düşündüm bi an Acil bi adam bul evlen demek tabi garip de Her bulunan sanki benimki gibi olacak geliyor ne bileyim Başka kimseyi sevmedim ben Ve annemle aram kötü okul bitsin de evlenip kurtulayım diye sabrediyorum Evlenince mutlu olacağıma annemin sıkıntısından en iyi öyle kurtulacağıma inanıyorum Aşkı bulmak çok güzelYoo gayette acilen demişsiniz. Kendi yorumumda sizi yeren insanlardan biriyim. Böyle saçma sapan düşünceleri başkalarına da satmayın rica ediyorum ya.
Anlattım.defalarca anlattım.bakın gün gelecek kardeşim ve ben evlenip yuva kurcaz, siz o zaman da birbirinize böyle saygısızlık yaparsanız gelininizden de damadınızdan da saygı duymazsınız dedim.ama sakin olamıyolar.3 dakika sakinleşip 4.dakika yine başlıyolar küfürleşmeye.yaşlandıklarında da böyle olurlarsa naparız bilmiyorumBence bu anlattıklarını aç telefon annene babana anlat.taş değiller ya yumuşarla
22 yaşındaki kardeşim evdeki huzursuzluktan okuyamadı.ben daha dayanıklıydım o ortamda üniversiteyi kazandım.1 tane de 12 yaşında kardeşim var kötü etkileniyo çocuk, mecburen erken olgunlaştı.22 yaşındaki kardeşimle yıllardır söylüyoruz ama annem bu ev araba benim sayemde oldu boşanmam diyor.ama annem de babam da birbirlerinden gizli para biriktiriyor, kardeşimle ikimiz biliyoruz ama onlar bildiğimizi bilmiyor.galiba annem kendini garantiye almayı düşünüyor çünkü ev hanımı , o zamana kadar 12 yaşındaki kardeşim de büyür diye düşünüyor bizceTek de değilmişsiniz. Kardeşlerinize karşı nasıl davranıyorlar? Boşanın derseniz ne derler?
Denize düşene yılana sarılır mantığıyla hareket etmem hiçbir zaman.Evliliği de uzun bir süre düşünmüyorum zaten hayatımda biri de yok.Önceliğim iş bulup çalışmak kendi ayaklarım üstünde durmak istiyorum.Çelik gibi kuvvetliyim akıllı bi kızım hep mantığımla hareket etti
Sorun sadece annem değil.babam da sorunlu.evimizde huzur yok.annem ve babam birbirinden gizli para biriktiriyor biz 3 kardeşi düşünen yok.maddi durumumuz iyi.dışardan harika bi aileyiz.ama o kapı kapanınca içinde yaşananlar farklı...evlenmek gibi bir niyetim de yok zaten o evden kurtulup hemen evlilik yapsam mantıksız olur.çok şükür iyi bir bölüm okudum donanımlıyım.mantıklı bi kızım ama bunlar kimseye anlatılmıyo utanıyorum çünkü.o yüzden buraya yazdım fikir almak için
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?