Bu ekonomide iş bırakılırmı?

Sanırım bu konuda bilgilisiniz ben de doğum yaptım ücretsize ayrılmayı düşünüyorum şuan raporluyum ne yapmam gerekiyor okula mi milli eğitime mi gitmek gerekiyor
Ben henüz doğum yapmadım şubatta yapacağım iznim bitince ayrılacağım. Bildiğim kadarıyla kendi kurumunuzla halletmeniz gerekiyor ama siz görüşün bi
 
Aslında dert değilde sadece merak ettiğim için soruyorum.
Etrafımdaki çoğu bayan işi bırakıyor.En yakın arkadaşım 2 çocuğuna bakmak için işi bıraktı,eşinin geliri iyi evi arabası var bakıcak kimsem yok dedi bıraktı onlar bile şu ara eskisi gibi gezmiyor dışarıdan yemiyor,arkadaşım kendine kıyafet vs almıyor sadece çocuklarına alıyor.
eltim bıraktı onun eşi asgari ücret alıyor onlarında iki çocuğu var ev kredisi ödüyorlar 2000 tl kadar.onları hiç anlamıyorum bir maaşla nasıl geçinecekler hiç çözemedim.
bizim 1 tane çocuğumuz var,ben asgari ücretten fazla alıyorum eşimde iyi maaş alıyor çok şükür ama zor geçiniyoruz çoğu zaman maaş yakın paramızın kalmadığı bile oluyor.
Bir düşündüm işe girdiğimde çocuğum 2,5 yaşındaydı şuan 12 yaşında.çoğu şeyine gidemedim(okul toplantısı,etkinlikler vs.) annem gitti hep.en güzel zamanları çalışarak geçti ama çalıştığım içinde ev aldık birçok şey yaptık.
Eltim ve arkadaşım çocuklarının başında,herşeyleriyle birebir ilgileniyorlar bense işten gelince yemekti bulaşık toplamaydı ağzım açık uyuyorum.Onlarmı iyisini yapıyor benmi bilmiyorum?herşey para değil ama bu pahalılıkta işi bırakınca tek maaşla nasıl geçinilir bu beni düşündürüyor
Benim babam devlet memuruydu,tek maaşla bizide okuttu,evin her ihtiyacını karşılardı hiç birşeyimiz eksik kalmadı.Şuan 2 maaşla tek çocuğumuzun isteklerine ancak yetiyoruz.tek maaşla nasıl yapılır mantığım almıyor?
Fikir almak istiyorum.
Bu konuda düşüncelerim çok karışık bence insanın ruhu ve mutluluğu ve merhameti ile alakalı , biri çalışarak mutlu olur biride evde çocuğuna bakarak ,mutlak bir doğru ve yanlış yok
 
konuyu dağıtmak istemem de, ben 'bu bor.sa.dan şöyle yürüdüm, böyle şahlandım' diyene inanmıyorum.
hayır yürüdün de aynı işte, aynı evdesin, aynı arabaya biniyorsun. Bir tatil parasına mı şahlandın anlamıyorum ki :işsiz:

bir kağıt aldım, almaz olaydım, çıkıcam çıkamıyorum bana daha çok al diyolar allahtan çerez parası yani çok birşey koymamışım.
Parayla imanın kimde olduğu belli olmaz demişler 😂
 
Ben çalıştığımda asgari ücretin %30-40 fazlasını alıyordum genelde. İşim zaten hep stresliydi muhasebeciyim. Mental sağlığım oldum olası iyi değildi, intihar düşüncelerim çok yoğunlaştı iş stresi ve diğer şeyler eklenince. Beden sağlığım da kötüleşti kahveyle ayakta duruyordum sürekli. Çalıştığım zaman dışardan haftada iki kere yemek yiyorduk minimum, e üst baş alayım desem şık bir tarzım olmadığı halde baya tutuyordu. Zaten aldığım maaşın çok da bir katkısı olmadığını farkettim eve. Bir sene önce çalışmayı bıraktım. Zorlanıyor muyuz evet, ama ben çalışırken de zorlanıyorduk. Götürüsü benim için getirisinden çok daha fazlaydı. Nadiren bıraktığım için pişman oluyorum. Belki tekrar dönerim de. İş ip değil ki ucunu bırakınca uçsun gitsin.
Hayatınıza göre cevap değişir. Bırakanı da yargılamamak lazım nasıl sebepleri olduğunu bilemeyiz.
 
valla etrafımda sizin dediğiniz gibi kimler varsa kesin bir dayanakları oluyor
birikimleri vs mutlaka vardır
çevrelerine de tek maaşla geçiniyoruz havası verirler açıkçası bana çok inandırıcı gelmiyor böyle şeyler
kendinizi kıyaslamayın kimseyle yoksa sürekli eksik hissedersiniz
 
memur oldugunuzu ve işten dolayı yorgunlugunuzu henüz okuyabildim
şansınız varsa kısa bir süreliğine ara verin ,evde dinlenin sonra işe geri dönün
ama bu süre çok uzun olmasın
izin durumlarınız nasıl oluyor bilemiyorum ayarlarsınız kendinize göre
tamamen işi bırakmanız büyük saçmalık olur memuriyet için
 
Ben çalıştığımda asgari ücretin %30-40 fazlasını alıyordum genelde. İşim zaten hep stresliydi muhasebeciyim. Mental sağlığım oldum olası iyi değildi, intihar düşüncelerim çok yoğunlaştı iş stresi ve diğer şeyler eklenince. Beden sağlığım da kötüleşti kahveyle ayakta duruyordum sürekli. Çalıştığım zaman dışardan haftada iki kere yemek yiyorduk minimum, e üst baş alayım desem şık bir tarzım olmadığı halde baya tutuyordu. Zaten aldığım maaşın çok da bir katkısı olmadığını farkettim eve. Bir sene önce çalışmayı bıraktım. Zorlanıyor muyuz evet, ama ben çalışırken de zorlanıyorduk. Götürüsü benim için getirisinden çok daha fazlaydı. Nadiren bıraktığım için pişman oluyorum. Belki tekrar dönerim de. İş ip değil ki ucunu bırakınca uçsun gitsin.
Hayatınıza göre cevap değişir. Bırakanı da yargılamamak lazım nasıl sebepleri olduğunu bilemeyiz.
İnsanın beden ve ruh sağlığı hayatındaki en önemli şey elbette. Bu kaşar sağlığınızı etkiliyorsa bırakacaksınız yapacak bir şey yok.
Umarım hep sağlıklı ve mutlu olursunuz.

Ama çoğu senaryoda kadınların özellikle de annelerin bu tukenmisliği yaşama sebepleri eşle adil sorumluluk paylaşımı yapmamaktan kaynaklanıyor. Yani eşler sorumluluk almayarak kadınları tüketiyor, kadınlar da işi bırakayım bari diyor, sonra kocaya muhtaç olduğun için bu sefer başlasın ekonomik ve psikolojik şiddet. E senin yüzünden oldu.

Siz özel sektördeymissiniz belk bir yıl sonra iş bakar tekrar bulursunuz ve kendi sağlığınız için ayrilmissiniz. Ama konu sahibi gerekçelerine kendisi de yeterince güvenmiyor olmalı ki fikir almak istemiş. Memur da olduğu için istifa ederse dönüşü kolay olamayabilir mesleğine göre. Zaten ücretsiz izin alıp dinlenme hakkı var. Herkes bunu önerdi. Hastalanacak çalışmak insani değil tabi ki. Ama geri dönüşsüz şekilde çalışma hayatından kopmak çok çok riskli bir karara.
 
Bende mart ayında işimi birakıp anneliği seçtim tabi benim kızım o zaman 2 yaşındaydı fakat artık bende oda annemde(o bakıyordu) baya yorulmuştuk.Ben home ofis calısıyordum doğum sonrası 9. Ayda bebeğimi anneme bırakarak işe döndüm bebeğim her sabah babasıyla evden çıkıp arka sokaktaki ananesine gidiyor öğle arasındada ben gidip emziriyordum aksam mesai bitimindede alıyordum.Doğum sonrası kısmi çalısmaya geçmiştim haftada sadece 3 gün çalışıyordum ama artık kızım bu çalıştığım 15 ay sürecinde sürekli hasta oluyordu sabah-aksam en soğul saatlerde git gel yaptığı için her ay serumluk oluyorduk bütün bir kış. Akabinde annemde artık yorulduğunu ev işlerine ve kıza yetişemediğini dair söylenmeye başladı.Eşimle baktık olacak gibi değil kizimda küçük 2 yaşında bakıcıya emanet etmeyelim ben çıkmaya karar verdim.Tabi bizim allaha şükür herhangi bir kredi borcumuz yok evimiz,arabamız var eşimin geliride iyi bu süreci rahat geçiririz diye düşündük.Şimdilik 4-5 yaşına gelipte kreşe,anaokuluna başlayana kadar çalişmayı düşünmüyorum
 
Ben şunu bilmiyorum da o yuzdn soruyorum mesela 3 çocuk yaptım üçünde de 2 şer yıl ücretsiz izne ayrilabiliyor muyuz
Kurumdaki bir arkadaşımız 3 çocuğu peş peşe bağladı. 6 yıldır yok sanirim yaklaşık.
Bir tık ileri yaşta anne olmustu üstelik. Eyt ile emekli bile olmuş olabilir:KK70:
 
İnsanın beden ve ruh sağlığı hayatındaki en önemli şey elbette. Bu kaşar sağlığınızı etkiliyorsa bırakacaksınız yapacak bir şey yok.
Umarım hep sağlıklı ve mutlu olursunuz.

Ama çoğu senaryoda kadınların özellikle de annelerin bu tukenmisliği yaşama sebepleri eşle adil sorumluluk paylaşımı yapmamaktan kaynaklanıyor. Yani eşler sorumluluk almayarak kadınları tüketiyor, kadınlar da işi bırakayım bari diyor, sonra kocaya muhtaç olduğun için bu sefer başlasın ekonomik ve psikolojik şiddet. E senin yüzünden oldu.

Siz özel sektördeymissiniz belk bir yıl sonra iş bakar tekrar bulursunuz ve kendi sağlığınız için ayrilmissiniz. Ama konu sahibi gerekçelerine kendisi de yeterince güvenmiyor olmalı ki fikir almak istemiş. Memur da olduğu için istifa ederse dönüşü kolay olamayabilir mesleğine göre. Zaten ücretsiz izin alıp dinlenme hakkı var. Herkes bunu önerdi. Hastalanacak çalışmak insani değil tabi ki. Ama geri dönüşsüz şekilde çalışma hayatından kopmak çok çok riskli bir karara.
İyi dilekleriniz için teşekkür ederim. Çok doğru bir nokta. Çalıştığımız zaman evin rutin işlerini de yine biz halletmeye çalışıyoruz. Çocuk varsa zaten sorumluluklar üç katına çıkıyor. Kadınların tükenmemesi imkansız
 
Çocuğumun özel durumundan dolayı istifa ettim ama freelance olarak 2 yıldır evden çalışıyorum. (14 yıllık mühendisim, sigortamı kendim ödemeye devam ediyorum).
Yorucu olsada çocuklar küçük değilse işe devam edilmesi taraftarıyım. Ben çalışmadan yapamam mesela, ofise gitmesem de kendi param olmalı. Maalesef şu zamanda sağlıktan sonra en önemli güç para...
 
Ben çalıştığımda asgari ücretin %30-40 fazlasını alıyordum genelde. İşim zaten hep stresliydi muhasebeciyim. Mental sağlığım oldum olası iyi değildi, intihar düşüncelerim çok yoğunlaştı iş stresi ve diğer şeyler eklenince. Beden sağlığım da kötüleşti kahveyle ayakta duruyordum sürekli. Çalıştığım zaman dışardan haftada iki kere yemek yiyorduk minimum, e üst baş alayım desem şık bir tarzım olmadığı halde baya tutuyordu. Zaten aldığım maaşın çok da bir katkısı olmadığını farkettim eve. Bir sene önce çalışmayı bıraktım. Zorlanıyor muyuz evet, ama ben çalışırken de zorlanıyorduk. Götürüsü benim için getirisinden çok daha fazlaydı. Nadiren bıraktığım için pişman oluyorum. Belki tekrar dönerim de. İş ip değil ki ucunu bırakınca uçsun gitsin.
Hayatınıza göre cevap değişir. Bırakanı da yargılamamak lazım nasıl sebepleri olduğunu bilemeyiz.
Aynı şekilde bende bağımlı smmmyim.Getiriden çok götürüsü oluyor.Eşimin askeriyeden dolayı imkanları olmasa bırakmayı düşünmezdim sanırım ben de.Allah kolaylık versin, geçim versin inşallah.
 
Başka bir iş projeniz olsa anlarım da 12 yaşındaki çocuk için evde oturmak bana pek mantıklı gelmedi. Birkaç sene sonra kendine yetebilir bir genç olacak o zaman siz ne yapacaksınız? Hem üniversite okutmak, dershaneler, üni giriş kitapları çok pahalı tek maaşla nasıl yetirebileceksiniz
 
Ben de yaklaşık 2 ay önce, 13 yıldır çalıştığım sivil toplum örgütünden ayrıldım. ( Mobbing sebebiyle)
Bu kararı almak, benim için oldukça zor oldu çünkü bunca yıl ekonomik özgürlüğüm vardı..

Büyüğü 6 buçuk, küçüğü 3 yaşında iki oglum var ve ben de sizin gibi pek çok şeyi anneme devretmiştim işi bırakana kadar.. (sağolsun, bize her zaman destektir)

Evde kaldığım ilk gunden şu ana kadar gözlemlediğim kadarıyla, büyük oğlum okuldan eve geldiğinde, beni evde buluyor olmaktan bile mutlu oldu. Küçük zaten bir anda günün tamamını benle geçirmeye alıştı.

Maddi kısıtlamalara gideceğiz, eşimin maaşı kötü degil ama zaman ne getirir bilmiyorum.. Benim için zor olan bu kararı alıp işten ayrıldım madem, bir süre evde kalmaya ve çocuklarımla kendim ilgilenmeye karar verdim. Onların da, benim de buna ihtiyacımız vardı sanırım.. fakat daha büyük olsalardı, kısa bir moladan sonra, çok beklemeden iş arayışına girerdim muhtemelen..
 
X