Eşimle İlgili Kafama Takılanlar

Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Esin hakkında konuşmalarına izin vermeyeceksin. Anne bosansam mutlu mu olacaksın. Farzet ki eşim kimsesiz. Gorumcemleri de komşu say. Sen de gerçekten görümce gibi bakma. Ara sıra uğrayan biri gibi bak uzulmeyi eşin dusunsun. Gelse ne gelmese ne. Eğitim için mecburi göreve gitmis. Gezip tozmak değil de elbet de bir kahve içmeye bir yemek yemeye çıkar bunlar insanı davranislar. Lohusayken yeterince yükün varken kafanın bulanmasina izin verme. Net bir dille annene bunu anlat.
 
Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Sizin bebeğe bakmak için aşiret lazım anlaşılan.
 
Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
bu iş gönüllük esas bir iş sonuçta. düşününce herkesin bir hayatı var kimse gelip size ve cocuğunuza bakmak zorunda değil. çocuğu yaparken bunları da düşünmek gerek. sürekli birilerinden yardım bekleyip görmeyince içten içe kurmayı doğru bulmuyorum. kişilerin tavırları netmiş kimse sen doğur sana bakarım dememiş. kaldıki en mantıklısı kendi annenizin gelmesi kişinin kendi evladısınız. bu hayatta kimseden medet ummayın. kendi ayaklarınız üzerinde durmaya alışın.
 
Öncelikle geçmiş olsun ve sağlıkla büyütün inşallah çocuğunuzu. Allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin. Başka konularda kendimle ilgili yazmak hoşuma gitmiyor ama bazen de daha kötüsünü görüp şükredersiniz belki diye yazıyorum.

Ben de 2 sene önce yaşadım doğum sürecini. Sezaryen ameliyatın zorlukları konusunda anlıyorum sizi, ben de sezaryen oldum çünkü. Ama sizden farklı olarak kimse yoktu yanımda. Annem, yengem, kayınvalidem hepsiyle aynı şehirde yaşıyoruz üstelik. 13-14 saatlik mesafeyi bırakın, annemin evi ile aram 10 dakika. Bakmak şöyle dursun, annem ve abimler bebek görmeye 6 gün sonra geldiler, 2 saat kalıp gittiler. Annem bir daha çocuğu 6 aylık olana kadar görmedi. Kayınvalidem kayınpederim çocuğu 1,5 yaşında eşim onlara götürünceye kadar görmediler bile. Hastane sürecinde büyük kızımı 1 gün bırakacak yer bile bulamadım, hastanede yanımızda kaldı. Hastanede eşim kaldı ama bana bir faydası olmadı. O sürekli bir takım işler için dışarda koşturuyordu. Bebeğime kendim baktım. Bir kez bile altını değiştiren olmadı benden başka. Eve gelince de bir kap yemek yapanım bile olmadı, Allah’tan doğumdan önce düşünmüş yapmıştım bol bol. Gece benimle bebek bakan da olmadı. Karnımı tuta tuta kalkıp emziriyordum gecede kaç kere. Üstelik eşim bile yanımda değildi. Horladığı için uykum bölünür, rahat uyuyayım diye beni yalnız bıraktı. Zor zamanlardı nitekim…

Şu konuda anlıyorum sizi. Doğum yaptığınız zamanlar unutulmaz… Ne yardımlar unutulur, ne kırgınlıklar… Ama köpürtmeyin içinizde. İnanın sizden başka kimseye olmaz zararı. İyi anıları hatırlamaya çalışın. Anneniz varmış, destek olmuş ne güzel…Bebeğinizin en güzel zamanlarını kırgınlıklarınızla gölgelemeyin. Ona odaklanın. Aldığınız desteğin kıymetini bilin. Destek vermeyenlerlerle de belli mesafeniz olur zaten zamanla, insanın içinden gelmiyor çünkü. Ama şöyle düşünün. Sizi umursamayalar için hayatınızın en unutulmaz zamanlarını karartmaya değer mi? Bebeğinize odaklanın. Ve güle güle büyütün:KK66:
 
bir de ameliyatlı olduğum ilk gün annemin yaşadığı zorluğu; o sırada iki kişi olsalardı daha rahat atlatırdık.
Siz doğumda ne yaşadınız öyle +iki kişiye ihtiyaç duyacak kadar? Rahat atlatırmış, neyi atlatıyorsa ahsjdjd bu kadar premses olmayın üzülürsünüz.
 
Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Biraz abartmışsınız, doğum yaptıktan sonra zaten anneniz yanınızda kalmış bi süre, artık sonrasını kendi başınıza halledebiliyor olmanız gerek. Çevremde sezeryan olup yanında hiçkimse kalmayan bir sürü kadın var. Aylarca kimse size bakamaz ve bakmak zorundada değil. Extra bi komplikasyon olmadıysa tabii.

Ayrıca eşinizin size göre yeterince yardımcı olduğunu söylüyorsunuz, annenize sizi zorlada götürmedi heralde, annenizin dolduruşuna gelip eşinize karşı kötü olmayın. Ailesi kötüyse kendi suçu ne? Ayrıca insanlar hayvanlarını öylece bırakıp bi yere gidemiyorlar gerçekten..
 
Senin gibi birini bu kadar simarttigi icin esine allah akil fikir versin. Gerci sen de gece esini uyandirmaya kiyamayip el alemin kizini cocuk baksin diye eve getirdigine gore sen de onu simartiyorsun. Karı koca körler sağırlar birbirinizi agirlamak yerine insanlari kullanmaya calsiiyorsunuz. Ne ala memleket var ya, milletin enayisi biz miydik kendi basimiza kendi dogurdugumuz cocuga baktik kari koca. Gorumce ilk gunden gelse suc olurdu. Kadini illa gelsin diyip zorla getirtmissiniz, sonra da lohusanin evine geldi oturdu diyorsunuz. Bu insanlar sizin oyuncaginiz mi ya? Herkesin size cocugunuza bakmak zorunda oldugunu nerden cikardiniz tam olarak? Hayirdir kraliyet soyuna veliaht mi dogurdunuz? Es ailesi insanlik etmis erkenden gelip rahatsizlik vermek istememis. Size ama hicbir turlu yaranilmaz belli ki. Ay cok sinirlendim valla ya
 
Siz doğumda ne yaşadınız öyle +iki kişiye ihtiyaç duyacak kadar? Rahat atlatırmış, neyi atlatıyorsa ahsjdjd bu kadar premses olmayın üzülürsünüz.
Annesinin kendi kızına yardim ederken yorulmasina bile kiyamamis kisacasi. Anasina da hizmetci ariyor. Konu sahibinin istedigi kendisi prensesler gibi yatarken annesi de saçlarını okşayıp bebegi sevsin. O sirada görümce ve diger eş ailesi bireyleri ev temizlesin yemek yapsin , zor ve zahmetli tum isleri yapsin vs
 
Zaten salonda yatıyordum, gece çocuğa bakmak için. Evimizde misafir odamız yok.
Salonda yattmak yerine cocugunla birlikte o cocugun babasi olan kişinin yaninda yatsaydin da keske o cocugun bakimindan sorumlu olan kisi yani babasi gece yaninda yatip cocuguna bakmis olsaydi mesela Görümcenin ergen kizi olsam asla evinize adim bile atmazdim Ne munasebet canim İnsanlik edip lohusanin yanına gelmiş kucucuk kiz bebek bakimindan ne anlar. Bi de üstüne azarlanip duruyor.
 
Annesinin kendi kızına yardim ederken yorulmasina bile kiyamamis kisacasi. Anasina da hizmetci ariyor. Konu sahibinin istedigi kendisi prensesler gibi yatarken annesi de saçlarını okşayıp bebegi sevsin. O sirada görümce ve diger eş ailesi bireyleri ev temizlesin yemek yapsin , zor ve zahmetli tum isleri yapsin vs
Gündeminde hiç diğer milyarlarca insan gibi bebeğine kendisinin bakması seçeneği yok. Mutlaka birileri olmalı. Görümcenin kızı ne alaka? Canının kıymetini biliyor valla.
 
Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Esin ne yapsin elinden geldigince sana destek oluyor. Kendi kardeslerinden bi hayri yok. Annenizde dogru bi davranis degil sürekli seni doldurmaya devam ediyor böyle durumlarda doldurmaya gelmeyin. Basinda annesi yok babasi yok esiniz tek basina senden baska kimsesi yok. Diger türlü kötü bi es olabilirdi seninle ilgilenmeyebilirdi ruhu duymayabilirdi. Sen gene sükret esiniz gayet efendi birine benziyor. Ayrica ergen kizi ne yapacaksin niye seninle uyumasi gerekiyormus ben onu anlamadim? Sizden biraz olgun beklerdim. Dikislerin olabilir sonucta ilgi istiyorsun suan sana ilgi pek yeterli gelmiyor hissinden kurtulamiyosun. Bu kadar beklentilerinizi yüksek tutmayin gerceklerle karsilastigin zaman hayal kirikligidan baska birsey olmaz. Artik bir annesiniz 🙏🏻 sonucta biz cocuk yaparken baskalari baksin diye dogurmuyoruz degil mi? Insallah bu sürecte güzel güzel atlatirsiniz.
 
Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Şaka mısınız ya? Millete güvenerek mi doğurdunuz? Hadi anneniz neyse de yok görümce yok görümceniz kızı. Sizinle kız neden yatsın ki? Birde yatmadı diye bir tavırlar, alınmalar falan. Cidden millet mi anormal bizde mi sorun anlayamıyorum bu forumda.
 
Valla ben sezaryen olduğumun gecesi bile kalkıp kendim baktım çocuğa 😂 hele lohusalıkta görümcemin kızı gelecek valla çekemezdim o halde. Sizi bu prenseslikle baya üzerler. Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin.
 
Tüh ya üyelik iptali olmuş, okurken çok hirslanmistim yazacam valla banane, başka premses sendromu geçirecek varsa onlar okur belki 🥴

Allah aşkına, 15 senedir buradayim nadir sinirlendigim konulardan oldu.

Siz de anneniz de insan kullanacak yer aramissiniz resmen. Anneniz yaninizdaymis daha ne insanı istiyorsunuz yanınıza. Görümce 5 gün sonra gelmiş üstelik şehir dışından, kadının hayvanları varmış ahir hayvaniysa zaten bırakamaz, evcil hayvansa kedi falan yine birakamamistir ben de kedimi yarım gun bırakınca bile aklım kaliyor, üstelik ergen yeğen var okulu vardır küçük kardesi vardır. Doğum zamanı fazla insan kavga gürültü demek, ne alaka görümce size baksın, anne yeter artar. Çok fena annenizin doldurusuna gelmişsiniz. Görümce geliyor bir de dünür teyze laf sokuyor gene iyi kadınmış kardeşine birşey dememiş.

Herkes doğuruyor, yok eşimi uyandirmak zorunda kaldım yok annem ilk gün neler çekti. Ne yaşadınız siz Allah aşkına. Kendi ayaklarinizin üzerinde durup bir bebeğin sorumluluğunu alamayacaksaniz dogurmayin. Eşiniz ayakkabınız bağlamış vah vah. Çok iş yapmış. Sinir oldum size. Tek sorumluluk sahibi siz ve eşiniz halbuki.

Biz de eşimle iki aileden de 10 saat uzakta yaşıyorduk, annem doğumda bir gün once geldi çünkü ben öyle istedim çok önce gelmek istedi ama gelme daha dedim, çok sıkıntılı bol kanamali epey hastanede yatmalı, bobreklerden taş kum bile dusurmeli bir gebelikti. Doğumdan dakikalar once plesanta parçalandı,ortalık kan revan, baya baya bebeğinde hayatı tehlikedeydi acil sezeryan oldum. İki gün sonra kv geldi. Ben doğumdan üç gün sonra ramazandi kalktım eşime iftara en sevdiği çorbayı yaptım 😀 neyse yazinca farkettim ben de çok akıllı bişe degilmisim gerçi 🤣. Ez cümle annemi de kv de bir hafta sonra gönderdim. Onlar varken de hiç yatmadım gerçi. Üstelik eşim göreve gidiyordu 24 saat olmadığı oluyordu, kızım asla uyumazdi üç ay zombi gibi gezdim en çok iki saat uyumusumdur. Ama bu benim sorumluluğumdu.

Bilemiyorum Altan ya bizim nesil çok cabbar ya yeni premsesler fazla nazlı 😒
 
Bak ben bakamam dedim, doğurmadım. Hem görümcenizin hayvanları var gelmemesi için çok haklı sebep onlar da öocuk gbi ki bakmak zorunda değil. Para ile yardımcı tutun.
 
X