Nasıl tahammül edebilirim?

nomunomu

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
4 Eylül 2023
44
16
Mutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine giriyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu bana anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Odada başka arkadaşımız da var ama o aralara çıkıyor döndüğünde işleriyle uğraşıyor, ben öğle arası dışında görev yerimden neredeyse hiç ayrılmıyorum çok gerekli bir durum olmadıkça. Diğer arkadaşlarım yanıma geliyorlar, onlarla konuşuyoruz bir şeyler paylaşıyoruz, dinliyorum, onlarda bu kişide yaşadığım yorgunluğu ve mücadeleyi yaşamıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
 
Son düzenleme:
Mutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine gidiyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
Yetişkin kadın siz saka yollu dinlemek istemediğinizi söylediniz diye ağladı mı 🤣 benim için ağlaması bir şeyi değiştirmez bu sefer şaka yollu değil ciddi bir şekilde bu tarz beni ilgilendirmeyen her detayı dinlemenin beni çok yorduğunu söylerim, söyledim de. Sizi kendi fikrini kabul edin diye resmen manipüle ediyor, toksik bir kişilik sanırım. Bu kişi hakkında iş yeri ortamında başka sorun yaşayan kişiler oldu mu?
 
Bir dahakine "sence" derse? Valla ne desem kendi dediğinde ısrar edeceksin o yüzden beni yorma deyip geçin.
Benden yaşça büyük birisi, bir kez yine soru soracaktı sence ben yanlış mı düşünüyorum diye, ona dedim ki ne olur bana sorma abla, ben cevap verdiğimde ve yorum yaptığımda itiraz ediyorsun, sonra senin moralin bozuluyor dedim gülerek. Tabii yine sordu. Kaldı ki ben de eğer haklıysa evet abla haklısın, değilse de anlattığı konu ve kişi hakkında belki karşı taraf o niyetle söylememiştir şeklinde cevap veriyorum ya da ben öyle olduğunu düşünmüyorum diyorum. Ama olmuyor bir gün olmasa ayda bir iki kez o kadar saçma konuşmalar dinliyorum ki, yorulduğumu hissediyorum.
 
Ben gerçekten dinlemiyorum. Sonra telefon çalmış gibi yapıp dışarı çıkıyorum veya o an arıyorum.
Sabırlı olmanıza gerek yok
Duvara konuşur gibi hissetsin.
Nasıl yapabilirim? Konuşmayı başlattığında bir kez yüzüne bakmış bulunuyorum ve geri çekilemiyorum.
 
Mutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine gidiyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu bana anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Odada başka arkadaşımız da var ama o aralara çıkıyor döndüğünde işleriyle uğraşıyor, ben öğre arası dışında görev yerimden neredeyse hiç ayrılmıyorum çok gerekli bir durum olmadıkça. Diğer arkadaşlarım yanıma geliyorlar, onlarla konuşuyor bir şeyler paylaşıyoruz, dinliyorum ama onlarda bu kişide yaşadığım yorgunluğu ve mücadeleyi yaşamıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
Var görümcem var. Aynı böyle. Çok konuşuyor haliyle çoğu zaman boş konuşuyor. Fikir soruyor ama kendi bildiğini yapıyor. Aynı konuyu defa kez anlatıyor. Tüm ailede telefonlarını açan bi ben kaldım abisi kardeşi ablası anası babası açmıyor telefonunu 😃 yazık deyip dayanamıyorum dinliyorum
 
Benden yaşça büyük birisi, bir kez yine soru soracaktı sence ben yanlış mı düşünüyorum diye, ona dedim ki ne olur bana sorma abla, ben cevap verdiğimde ve yorum yaptığımda itiraz ediyorsun, sonra senin moralin bozuluyor dedim gülerek. Tabii yine sordu. Kaldı ki ben de eğer haklıysa evet abla haklısın, değilse de anlattığı konu ve kişi hakkında belki karşı taraf o niyetle söylememiştir şeklinde cevap veriyorum ya da ben öyle olduğunu düşünmüyorum diyorum. Ama olmuyor bir gün olmasa ayda bir iki kez o kadar saçma konuşmalar dinliyorum ki, yorulduğumu hissediyorum.
Kafanızın çok dolu olduğunu, kendinizi iyi hissetmediğinizi falan söyleyin. Kusura bakma başım ağrıyor falan deyin ama kirmadan kurtulmanın yolu yok bence.
 
Yetişkin kadın siz saka yollu dinlemek istemediğinizi söylediniz diye ağladı mı 🤣 benim için ağlaması bir şeyi değiştirmez bu sefer şaka yollu değil ciddi bir şekilde bu tarz beni ilgilendirmeyen her detayı dinlemenin beni çok yorduğunu söylerim, söyledim de. Sizi kendi fikrini kabul edin diye resmen manipüle ediyor, toksik bir kişilik sanırım. Bu kişi hakkında iş yeri ortamında başka sorun yaşayan kişiler oldu mu?
Evet ağladı, bu iki kez oldu ve ben o kadar üzüldüm ki, idare ile konuşup farklı bir birime görevlendirilmek istedim. Çünkü çok yoruldum saçma sapan muhabbetleri dinleyip bir de beni hiçbir şekilde alakadar etmeyen konularla ilgili tartışmaların içine çekilmekten. Daha önce farklı bölümlerde görevlendirilmiş, birçok kez görev yeri değişikliği yaşamış ancak değişikliklerin nedenini bilmiyorum.
 
Hak veririm hep hak veririm sen haklısın onlar kötü sen doğru biliyorsun evet dediğin gibi evet aynen öyle yap aynısı tıpkısı derim hiç akıl vermem hiç çözüm sunmam hiç yorum yapmam onun cümlelerini aynen sunarım yaptım bunu bı süre sonra senle konuşmak faydasız diye kesti benimle konuşmayı😂😂😂😂
 
Konuyu uzatmadan dinlemeden bulunduğu ortamdan uzamak, dinliyormuş gibi yapmayıp haklısın demek polemiğe girmemek, sen doğru olanı yapmışsındır demek gerekirse trollemek. Diğerlerinin yaptığı gibi orda vakit geçirmemek. Zamanla iletişimi mecburiyet kıvamına indirmek.
Kırılmasın diye kendi zamanını yemek sana haksızlık değil mi?
 
Kafanızın çok dolu olduğunu, kendinizi iyi hissetmediğinizi falan söyleyin. Kusura bakma başım ağrıyor falan deyin ama kirmadan kurtulmanın yolu yok bence.
Bunu her gün söyleyemiyorum. Mesela artık bana bir şey anlatmaması lazımdı şimdiye kadarki tavırlarımı yorumlasa ama olmuyor. Yine bir önceki gün kendisi ne yaşamış, çocukları ne yaşamış, başına ne talihsizlik gelmiş onu dinlerken buluyorum kendimi. Kendisini dinlemek beni yoruyor artık. Üzmemek, kırmamak istiyorum ama karşımda sanki benden onlarca yaş küçük biri (halbuki benden 6-7 yaş büyük) var ve onu dinlemediğim için, onunla konuşmadığım için kendini depresif bir ruh haline sokuyor.
 
Hak veririm hep hak veririm sen haklısın onlar kötü sen doğru biliyorsun evet dediğin gibi evet aynen öyle yap aynısı tıpkısı derim hiç akıl vermem hiç çözüm sunmam hiç yorum yapmam onun cümlelerini aynen sunarım yaptım bunu bı süre sonra senle konuşmak faydasız diye kesti benimle konuşmayı😂😂😂😂
Bu saatten sonra bunu becerebilir miyim? Çünkü çok yoruldum.
 
Bunu her gün söyleyemiyorum. Mesela artık bana bir şey anlatmaması lazımdı şimdiye kadarki tavırlarımı yorumlasa ama olmuyor. Yine bir önceki gün kendisi ne yaşamış, çocukları ne yaşamış, başına ne talihsizlik gelmiş onu dinlerken buluyorum kendimi. Kendisini dinlemek beni yoruyor artık. Üzmemek, kırmamak istiyorum ama karşımda sanki benden onlarca yaş küçük biri (halbuki benden 6-7 yaş büyük) var ve onu dinlemediğim için, onunla konuşmadığım için kendini depresif bir ruh haline sokuyor.
Nasıl dinleyebiliyorsunuz bak bunu takdir ettim koparım ben bir süre sonra mesela duymuyorum ben duymak istemeyince böyle boş boş bakıyorum her gün aynı şey olunca bir insanda çünkü kafam başka yerde oluyor birde o depresif olmasın derken siz daha depresif olma yolunda gidiyor gibisiniz dikkat.
 
Mutlu günler diliyorum herkese, umarım çok uzatıp da sizleri yormam. Bir kamu kurumunda çalışıyorum, işimi seviyorum, arkadaşlarımı da seviyorum. Çok şükür şimdiye kadar bir problem yaşadığım kişi olmadı ama son bir senedir tanıdığım ve aynı ortamda çalıştığım bir arkadaşla iletişim kurmakta sorun yaşıyorum. Normalde insanları dinlemeyi severim ancak gereksiz ve beni ilgilendirmeyen muhabbetleri asla sevmem. Kimseyle de şimdiye kadar karşılıklı polemik yaşamamıştım. Bu bayan arkadaşımız, sürekli konuşmayı muhabbet etmeyi seviyor ancak şöyle bir sorunumuz var ki; çok kez ben ona hiçbir şey sormadan sürekli yaşadığı ne varsa anlatıyor, iş dışında çok manasız konularda bir şeylerden konuşuyor. Bir konuda fikrimi soruyor sence şöyle mi diye, ancak ben bence öyle olmayabilir diye cevap verdiğimde karşımda hayır öyle değil benim bahsettiğim şekilde diye cevap veriyor ve beni de kendi düşündüğünün doğru olduğuna ikna etmek için, yani ona evet sensin demem için konuyu uzattıkça uzatıyor bir döngü içerisine gidiyoruz durduk yere. Kafasında net bir düşünce var, kesin bir kararı var, konuyu başlatıp bana soruyor ve verdiğim cevaplar kendisi için doğru değilse ve onu tatmin etmiyorsa benimle mücadele etmeye başlıyor, sen öyle diyorsun ama bu böyle diye. Nerede kiminle ne sorun yaşıyor, neye sinirleniyorsa bunu bana anlatıyor, sürekli anlatıyor ve ben bütün bu konuşmalardan enkaz halinde çıkıyorum. Odada başka arkadaşımız da var ama o aralara çıkıyor döndüğünde işleriyle uğraşıyor, ben öğre arası dışında görev yerimden neredeyse hiç ayrılmıyorum çok gerekli bir durum olmadıkça. Diğer arkadaşlarım yanıma geliyorlar, onlarla konuşuyor bir şeyler paylaşıyoruz, dinliyorum ama onlarda bu kişide yaşadığım yorgunluğu ve mücadeleyi yaşamıyorum. Mesafe koymak istedim ama olmadı yani ben yine kendimi saçma sapan konuşmaların içersinde buldum. Daha önce kimseyi dinlerken, kimseyle konuşurken bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Birkaç kez şaka yoluyla kendisini anlatmaya başlayınca sormadım nolur anlatma dedim ama ağladı, ben herhalde çok konuşuyorum dedi. Ben kendimi aşırı kötü hissettim ve tahammülsüz bir insan olduğumu düşünmeye başladım. Etrafınızda hiç böyle insanlar oldu mu, olduysa nasıl bir yol izlediniz bu durumlarda? Ne yapacağımı bilemez durumdayım, nasıl tahammül ederim, nasıl bu insana karşı kendimi daha sabırlı bir dinleyici haline getirebilirim?
Ruh emici insanlara karşı kendinizi düzeltmeye çalışmayın :) iletişim karşılıklı ve iki tarafın istemesi ile olur. Aynı yerde olduğunuz için yüz yüze olduğunuzdan idare edin ama kendinizi yorup üstüne defalarca geliyorsa nasıl daha iyi dinlerim diye idman yapmaya lüzum yok. Kızlara söz verdim diyerek çıkın araya , yürüyeceğim markete uğrayım bir işim vardı ay telefon gelecekti diye diye çıkın gidin yani. Kitap okuyun bir şey yapın 😅🤷🏻‍♀️ Verimsiz bir iletişim şekli var , siz de yapmacık şekilde dinlemeyin ne gerek var
 
Benim böyle bir arkadaşım vardı çok değer verdiğim için sabrederek dinliyordum ama ruhumu,enerjimi iyice sömürdüğünü hissettim.Bir anda aydınlanma geldi ve direkt iletişimi kestim. 2 ay önce aradı hala geri döneceğim sen düşün,o kadar içimden gelmiyor artık.

Sabretmeye çalışma derim,bedava psikolog gibi görüp her derdi, sıkıntıyı yükleyip onay vermemizi istiyorlar.Arka arkaya yoğun olduğunu,başın ağrıdığını vs bahane et,bir süre sonra hissedecektir.
Ya da eleştiriye ve yoruma açık olmadığını o yüzden dinlemek istemediğini,söyle.Bilmiyorum cidden çok yorucu oluyorlar o yüzden ufaktan ufaktan uzaklaş derim.
 
Bu saatten sonra bunu becerebilir miyim? Çünkü çok yoruldum.
Aman koy kuyruğuna dönsün derler valla becerin yani ölmez siz dinlemiyorsunuz diye bulur başka dinleyecek birini vardır alternatifi yani ..Hayat zaten yeterince yoruyor ekstra yük aramamaliyiz kendi çözecek yani diğer arkadaşlarınızdan güç alın onlar nasıl dinlemiyor diye dünya yikilmiyorsa siz dinlemeyincede yikilmaz unutkanlık başlar sizde her gün her gün o kadarda vicdan yapmayın.
 
X