Neden böyleyim..

Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.

Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.

Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.

Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..

O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.

cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..

Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler

Soyle mi davransam evlenirim boyle mi yapsam sevilirim gibi sorularin cevabi yok..4×4 luk oldugunu dusundugum kizlar kac yasina geldi evlenmek istiyor evlenemiyor..ama onun yarisi olmayan kizlar şak diye cok iyi insanlarla evleniyorlar.bu tamamen nasip işi..uzun iliskilerde evlilige adim atmak daha zor galiba cevremde gordugum uzere.erkeklerde hep bi suphe ozellikle aile faktoru var.benim kac kuzenim uzun iliskilerinden ayrilmak istediler aileleri istemedigi icin .erkeklerde tutup ben asigim onsuz yapamam fln demediler hic.hatta ailelerin gosterdigi kizlara da bi merak uyandi ama iliskide olduklari kizlar birakmadi peşlerini ve evlendiler.erkekler icin uzun iliskide heyecan kayboluyor bence ve evlilik icin gerekli motivasyonu kendilerinde bulamiyorlar.

"Evlilik düşünmüyorum, bana çok bel bağlama" kadınları küt diye evlilik teklifi alır.

classylife .!.:

Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.

Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.

Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.

Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..

O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.

cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..

Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Evlilik cidden nasip kısmet işidir. Etrafına bak senelerce sevgili olup en ufak ciddi adım atamayan insanlar ayrılınca hemen bı baskasiyla ciddi ilişki yaşayıp kısa sürede evleniyor. Uzun ilişkiler insanı yıpratıyor hele ki hoşgörülü alttan alan taraf sen oluyorsan. Her şeye tamam de bir şeye yok de senden kötüsü olmaz.bazi tavırlarımizla kadın değilde bı anne figürü gibi olduğumuzu düşünüyorum erkek o anneci tavra alışıyor ve çocuk gibi davranıyor. Bı videoda izlemiştim erkek 6 ay içinde ciddiyse bunu belli edermis. Yani senin evlilikten bahsetmen çokta etkilemiyor onları zten evlenmek isteyen niyetini belli ediyor.
Eskiden severek vakit geçirilerek bı evliliğe gitmenin daha iyi olduğunu düşünürdüm ama sonra gördüm ki görücü usulü gibi tanışıp içine sinen biriyle evlenmek çok daha sağlıklı ( tabi ki arada sevgi olmalı tamamen mantık olsun demiyorum ) insan belli bı yaştan sonra daha mantıksal yaklaşıyor daha seçici oluyor.

Hiç bı zaman oldugundan farklı görünme aynı evin içine girince sen böyle değildin denir bu da iki tarafı huzursuz eder. Seni olduğun gibi kabul eden biriyle mutlu olabilirsin insanların karakterlerine bakıp bende böyle olsam olurdu gibi düşünüp kendinde kusur bulma.

Ve emin ol nasibin hiç ummadigin bı anda ummadığın bı yerden çıkar bı anda olur biter her şey. Allah bı seuleri geciktiriyorsa guzellestiriyordur buna inanan biriyim eskiden isyan ederdim ama yaş aldıkça gördükçe bunu benimsedim. Hayatın istediğin düzene girince geç oldu ama güzel oldu diyeceksin. Umarım seni mutlu edecek huzurlu olacağın biriyle yolun kesişir

Ne yazık ki bunun bir tarifi yok. Evlilik, aşk, değer, saygı, sadakat ne yaparsan yap karşı tarafta istek yoksa, içinden gelmiyorsa olmaz. Zaten aşırı çabalamanın bir anlamı yok. Önemli olan seni sen olduğun için seven biri ile evlenmelisin. En ufak tartışmada kalp kıran, hassas noktandan vuran, baskı ile evlenmeye razı olan biriyle değil.

Bir ilişkiye evlenmek amacıyla başlamayacaksın. Bununla evlenmeliyim diye düşünüp kendini kasıyorsan yani olduğun gibi davranamıyorsan, iki de bir evlilik konusunu karşı tarafa açıyorsan, hissettiriyorsan karşı taraf kendini çeker. Hiç hesapsız kitapsız ilişkini yaşa ama şunu da unutma eğer 1 yılda karşı taraf evlilikle ilgili hiç bir adım atmıyorsa bil ki seninle evlenmeyi düşünmüyor. 4 koca yılını eğer illa evlilik istiyorsan harcama, kendi yoluna git.

Lütfen ayrıldığın kişiye tekrar dönme niyeti evlilik değil belliki seninde zamanını harcamasin. Evlilik nasip işi gerçekten. Önce kendine değer ver zamanla inşallah karşına seveceğin ve çok mutlu olacağın biri çıkacaktır. Seni kimsenin üzmesine izin verme.

Siz ilişkileriniz de evlilik meraklısı biri imajı çizmişsiniz . Biraz ağır başlı davranmanız gerekiyor. Ayrıca hayat evlilikten ibaret değil. Kendi kendinize de mutlu olmaya çalışın.

sevgili kardeşim yazdıklarını güzelce okudum. kendi fikirlerimi sana söylemek istiyorum. eğer evlenmek istiyorsan ve bu sevdiğin biriyle olsun istiyorsan öncelikle bunun ne zaman geleceğini bilemezsin. 1 ay sonra da olabilir 1 yıl sonra da. önce kendine lütfen bir zaman biçme 30 deme yani. doğru tatlı kişi gelip kahramanının olacaksa bırak 32inde gelsin. ister istemez kendini sorgulaman da çok doğal sanırım çünkü hep senden sonra evlenmişler. bence artık çağ olarak da insanlar ne istediğini bilmiyor olabilir. benim sana nacizane tavsiyem bakış açını farklı taraflara çevir, büyük şehirdeysen küçük yerlere bak masum insanlar oralarda olabiliyor, küçük yerdeysen büyük yerlere. bazen başka şehirlere. ama önce kendin için bir şeyler yapmayı en öne koymalısın. güçlü olmalısın yani. bir de şu var güzel kardeşim, sen dünyanın en harika insanı olsan dahi karşındaki bir kadından bambaşka şeyler arıyor olabilir ( sırf annesine benziyor diye dominant bi manyagı da sevebilirler yani napıcaksın ki ) . yani benim top 1 imle seninki bir mi değil. biraz da kısmet nasip. sen kendini üzme sakın. bir gün öyle biri girsin ki hayatına o gidenler için iyi ki gitmişler be , de. ki bence öyle olacak. sadece sabır. bir de çekim yasasını mutlaka araştır.

HaslanmisPattis .!.:

"Evlilik düşünmüyorum, bana çok bel bağlama" kadınları küt diye evlilik teklifi alır.

Genişletmek için tıkla...

Şuan aydınlanma geldi.

Erkekler avcı varlıklardır güzelim isteklerini, heveslerini hayallerini paylaşırsan o kadar uzaklaşırlar. Evlenmek gibi niyetin varsa erkeğe evlenmek istemediğini söyleyip evlilikten kacmıs gibi yapacaksın. O zaman ava geciyorlar.

Evlilik oyle bir tarafin zorlamasiyla olmazki benim dusundugum erkek cok asik oldugunda maddi kaygisi yoksa zaten kisa surede evlenme teklifi ediyor uzun iliskileri ben cok saglikli bulamiyorum taraflr sikiliyor sonra hayatina yeni biri girince hemen evlenebiliyolar size asik olmadilar demiyorum ama demekki nasip degilmis ve yeterli duygusallık yokmus bilemedim sizle alakali degil ama

bence anlattığın gibi biri değilsin.

sıkıcı ve bayık bir izlenim verdin.

ne hikmetse bu kk kadınları güzelleşince iyi iş teklifi alınca hep kıskanılıyor.

samimi ol kendin ol.

beklentilerini düşür bir de.

classylife .!.:

Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.

Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.

Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.

Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..

O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.

cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..

Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Sen ben olabilir misin yanlış ilişkiler, doğru görünen ama asla ilerlemeyen ilişkiler ve gelinen 30 yaş. Ben de bir çözüm bulamadım...

Kibariyenin Annesi .!.:

bence anlattığın gibi biri değilsin.

sıkıcı ve bayık bir izlenim verdin.

ne hikmetse bu kk kadınları güzelleşince iyi iş teklifi alınca hep kıskanılıyor.

samimi ol kendin ol.

beklentilerini düşür bir de.

Genişletmek için tıkla...

yazdiklarina yani kurduğun cümlelere bakınca sen de yüzeysel boş bir varlık gibi gözüküyorsun.

Sofiasofia .!.:

sevgili kardeşim yazdıklarını güzelce okudum. kendi fikirlerimi sana söylemek istiyorum. eğer evlenmek istiyorsan ve bu sevdiğin biriyle olsun istiyorsan öncelikle bunun ne zaman geleceğini bilemezsin. 1 ay sonra da olabilir 1 yıl sonra da. önce kendine lütfen bir zaman biçme 30 deme yani. doğru tatlı kişi gelip kahramanının olacaksa bırak 32inde gelsin. ister istemez kendini sorgulaman da çok doğal sanırım çünkü hep senden sonra evlenmişler. bence artık çağ olarak da insanlar ne istediğini bilmiyor olabilir. benim sana nacizane tavsiyem bakış açını farklı taraflara çevir, büyük şehirdeysen küçük yerlere bak masum insanlar oralarda olabiliyor, küçük yerdeysen büyük yerlere. bazen başka şehirlere. ama önce kendin için bir şeyler yapmayı en öne koymalısın. güçlü olmalısın yani. bir de şu var güzel kardeşim, sen dünyanın en harika insanı olsan dahi karşındaki bir kadından bambaşka şeyler arıyor olabilir ( sırf annesine benziyor diye dominant bi manyagı da sevebilirler yani napıcaksın ki ) . yani benim top 1 imle seninki bir mi değil. biraz da kısmet nasip. sen kendini üzme sakın. bir gün öyle biri girsin ki hayatına o gidenler için iyi ki gitmişler be , de. ki bence öyle olacak. sadece sabır. bir de çekim yasasını mutlaka araştır.

Genişletmek için tıkla...

Canim güzel kardeşim benim sen ne güzel bir yüreğe sahipsin. Dün yazdiklarini okuduğumda cok duygulandım. Güzel bir sekilde dokundun bana cok teşekkür ederim, iyi ki varsın. Dilerim yolun güzelliklerle cevrelenir. Huzur, mutluluk ve sağlık dilerim. :)

Arg1 .!.:

Evlilik cidden nasip kısmet işidir. Etrafına bak senelerce sevgili olup en ufak ciddi adım atamayan insanlar ayrılınca hemen bı baskasiyla ciddi ilişki yaşayıp kısa sürede evleniyor. Uzun ilişkiler insanı yıpratıyor hele ki hoşgörülü alttan alan taraf sen oluyorsan. Her şeye tamam de bir şeye yok de senden kötüsü olmaz.bazi tavırlarımizla kadın değilde bı anne figürü gibi olduğumuzu düşünüyorum erkek o anneci tavra alışıyor ve çocuk gibi davranıyor. Bı videoda izlemiştim erkek 6 ay içinde ciddiyse bunu belli edermis. Yani senin evlilikten bahsetmen çokta etkilemiyor onları zten evlenmek isteyen niyetini belli ediyor.
Eskiden severek vakit geçirilerek bı evliliğe gitmenin daha iyi olduğunu düşünürdüm ama sonra gördüm ki görücü usulü gibi tanışıp içine sinen biriyle evlenmek çok daha sağlıklı ( tabi ki arada sevgi olmalı tamamen mantık olsun demiyorum ) insan belli bı yaştan sonra daha mantıksal yaklaşıyor daha seçici oluyor.

Hiç bı zaman oldugundan farklı görünme aynı evin içine girince sen böyle değildin denir bu da iki tarafı huzursuz eder. Seni olduğun gibi kabul eden biriyle mutlu olabilirsin insanların karakterlerine bakıp bende böyle olsam olurdu gibi düşünüp kendinde kusur bulma.

Ve emin ol nasibin hiç ummadigin bı anda ummadığın bı yerden çıkar bı anda olur biter her şey. Allah bı seuleri geciktiriyorsa guzellestiriyordur buna inanan biriyim eskiden isyan ederdim ama yaş aldıkça gördükçe bunu benimsedim. Hayatın istediğin düzene girince geç oldu ama güzel oldu diyeceksin. Umarım seni mutlu edecek huzurlu olacağın biriyle yolun kesişir

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel yazmışsın cok teşekkür ederim okumak iyi geldi. Güzel dileklerin icin ayrıca tesekkürler. Dilerim yoluna güzellikler eşlik eder :)

classylife .!.:

Ne güzel yazmışsın cok teşekkür ederim okumak iyi geldi. Güzel dileklerin icin ayrıca tesekkürler. Dilerim yoluna güzellikler eşlik eder :)

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim canım benim bende teşekkür ederim içini ferah tut kendini kimseyle kıyaslama zamanı gelince istediğinden daha da güzel olacak her şey

Kendini tarifte fazla çelişkiler var. Cesur, özgür ama takıntılı. Takıntıları olan kimse gerçek manada özgür olamaz. Bence zihnini sakinlestir. Yazdığın yazı bile o karmaşayı hissettirdi bana.

classylife .!.:

Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.

Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.

Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.

Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..

O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.

cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..

Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Evliliği ne olarak gördüğün ve kendi içinde nereye koyduğunu tespit edebilirsen doğru adımlar atabilirsin
Şimdi erkek olsam ve sevgilim bana yüzük istiyorum, evlilik istiyorum, evlilik evlilik evlilik dese güle güle derim bunu bir amaç, toplumsal statü, yaşamak için şart, bana sevgi vermek için şart koşan insanla bu yola giremem. Evlilik bir ilişkinin doruk noktası değil bence, ilişkinin form değiştirmesi ve daha bağımlı şartlı hale gelmesi o yüzden zorlama olacak bir konu değil.
İlaveten biz kadınlar her ne kadar ilişkiler konusunda büyük değişimler yaşamış olsakta yurdum erkekleri bu değişimin yanından bile geçmedi zaman içinde. Yani sevgililik süresince rahat ettikleri bir ilişkiyi genelde evliliğe taşımak istemiyorlar. İstedikleri gibi gezip,tozup, aktiviteler yapıp, sevişip sonra da bunları yasayla bağlama çabası onlara boş geliyor, nasılsa elimin altında yeni sorumluluklar neden alayım mantığı var. Hoşuma gitmese de bu ülkede böyle bir erkek gerçeği var maalesef. Bu yüzden partner seçerken dikkatli olmak lazım ; görüşü ne, kadına bakışı ne, çevresi nasıl, nasıl bir ailede yetişmiş, aynı kulvarda mıyız soruları da bu konuda önemli bence