- 7 Ocak 2015
- 5
- 1
- 30
- Konu Sahibi PirateEngineer
- #1
Merhaba kızlar,
Ben 22 yaşında 123 kilo bir üniversite öğrencisiyim. Bu konuyu açarken çok düşündüm aslında, çok tereddütte kaldım ama sayfaları dolaşıp, hikayelerinizi okudukça buradan desteklerinizle motive olabileceğimi düşündüm ve konuyu açmaya karar verdim.
Ben ilkokul 5. , 6. sınıftan beri hep standartların üzerinde kilosu olan bir kızdım. O zamanlar kaç kiloydum hatırlamıyorum tabii. Bir kaç kez diyet denemesinde bulunduğumu hatırlıyorum ama bir iki kilo verip pes etmiştim, çocukluk işte. Ne annem anlatabiliyordu bana, ne de arkadaşlarımın sürekli benimle şişko diye dalga geçip her gün beni ağlatması beni yıldırabiliyordu. Yiyordum, sürekli yiyordum. Arkadaşlarım dalga geçtikçe aldırmayıp dahada çok yiyordum.
Ve liseye başladım. Boyum 165 cm civarıydı liseye başlarken. Ve 90 lı kiloları çoktan geçmiştim liseye başlarken. Lise zamanımda ilkokuldaki kadar dalga geçen olmadı tabii, ama hiçte dalga geçilmedi diyemem. Peki ben bu kez aldırdım mı bu dalgalara? Tabii ki hayır ? :) Lise zamanı yanımdaki arkadaşlarımın hep sevgili hikayelerini dinler, öğütler verir, tavsiyelerde bulunurdum ama hiç bir zaman benim onlara anlatabileceğim bir hikayem olmazdı. Ben lise 1. ya da 2. sınıftayken üst sınıflardan bir kız vardı benden daha fazla kilolu olan. Onu görünce hep içimden geçirirdim ben onun sınıfına geldiğimde onun gibi olmayacağım, zayıflayacağım diye. Ama bunu faaliyete geçiremedim hiçbir zaman. Yine başarısız diyet girişimleri... Yine hüsran. Lise 4'e gelene kadar yaklaşık 20 kg almıştım lise dönemim boyunca. Lise 4 'e geldiğimde artık üniversiteye hazırlanmam gerekiyordu. Sınav dönemi demek, normal dönemlerden daha fazla abur cubur demekti ve öylede oldu. O abur cuburlar yüzünden Lise bittiğinde 122 kiloydum.
122 kilo olan bir genç kız(!) olarak üniversiteye başladım. Bu arada hala umrumda değil kilom. Sırf insanlarla daha fazla muhabbet edebileyim diye "benim uzun süreli bir ilişkim vardı, ailevi nedenlerden dolayı ayrıldık." yalanını uydurdum, buna benim bile inandığım zamanlar oldu. Nasıl olduysa Üniversite 1. sınıf bittiğinde tartıldım ve 112 kilo civarındaydım. Yol çok uzundu, bu beni yoruyordu ve her gün yürümek zorunda olduğum yol işe yaramıştı. 10 aylık eğitim dönemi biterken yanında benim 10 kilomuda götürmüştü. O aralar şu meşhur mamalara başladım. Tek öğün serbest iki öğün mama. Bununla beraber 104 kiloya kadar düştüm. Sonra mamanın pazarlamasını yapan kız gelmeyi ve kontrolleri bırakınca tekrar kilo almaya başladım.
119 kiloya çıktığımda ön lisans eğitimimi tamamlamış, dikey geçiş yaparak mühendislik fakültesine yerleşmiştim. Aradan bir kaç geçtiğinde tartılmıştım ve artık kararlıydım. Kilo vermeliydim. Resmen tartıda maximum gördüğüm rakama koşarak yaklaşıyordum, yazık ediyordum gençliğime, en güzel yıllarıma... Ve hemen bir spor salonuna yazıldım, diyetisyenden randevu aldım. Her gün gidilen spor salonu, 3,4 haftada bir gidilen diyetisyen... Her şey mükemmel gidiyordu, kilolarım gibi. Yaklaşık 3 ay gibi bir sürede 16 kilo verip 103 kiloya düştüm. Spora ilk iki ay kadar her gün gittim, sonraki bir ay haftada 3,4 kez gittim ve bu azalarak bitti, daha 6 aylık spor üyeliğimin bitmesine 2 ay kala ben diyetide sporuda bıraktım! Üstelik tam etrafımdaki herkes kilo verebileceğime inanmışken... Ve sonra ne mi oldu? Aradan 7,8 ay geçti ve ben 123 kiloyum! İnanılması güç değil di mi? :) Yıllarca kilolarıyla başı dertte olan ben, yıllarca kilo alıp vermiş, pes etmiş ve herkesin hatta annesinin bile bu kilo veremez zaten ya diyip ameliyat olsun mezun olunca dediği ben 123 kiloyum, yine arkadaşlarının ilişki sorunlarını dinleyen, çözüm bulan ve o hep güzel kızın kankası olan ben 123 kiloyum!
Bu kez gerçekten kararlıyım. Sınavlarımın bitmesiyle birlikte spor salonuna başlayacağım(2 hafta kadar sonra). Yeni bir dönem, yeni bir hayat başlayacak benim için. O "Bu iradesiz, kilo veremez!" diyenlere, beni gördüğünde iğrenerek bakanlara o lafları, o bakışları yedireceğim!
Spora başladığımda kendime diyet günlüğü de açacağım. Bu süre zarfında sizlerinde bana mesajlarınızla, yorumlarınızla destek olacağınızı düşünüyorum.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın
Ben 22 yaşında 123 kilo bir üniversite öğrencisiyim. Bu konuyu açarken çok düşündüm aslında, çok tereddütte kaldım ama sayfaları dolaşıp, hikayelerinizi okudukça buradan desteklerinizle motive olabileceğimi düşündüm ve konuyu açmaya karar verdim.
Ben ilkokul 5. , 6. sınıftan beri hep standartların üzerinde kilosu olan bir kızdım. O zamanlar kaç kiloydum hatırlamıyorum tabii. Bir kaç kez diyet denemesinde bulunduğumu hatırlıyorum ama bir iki kilo verip pes etmiştim, çocukluk işte. Ne annem anlatabiliyordu bana, ne de arkadaşlarımın sürekli benimle şişko diye dalga geçip her gün beni ağlatması beni yıldırabiliyordu. Yiyordum, sürekli yiyordum. Arkadaşlarım dalga geçtikçe aldırmayıp dahada çok yiyordum.
Ve liseye başladım. Boyum 165 cm civarıydı liseye başlarken. Ve 90 lı kiloları çoktan geçmiştim liseye başlarken. Lise zamanımda ilkokuldaki kadar dalga geçen olmadı tabii, ama hiçte dalga geçilmedi diyemem. Peki ben bu kez aldırdım mı bu dalgalara? Tabii ki hayır ? :) Lise zamanı yanımdaki arkadaşlarımın hep sevgili hikayelerini dinler, öğütler verir, tavsiyelerde bulunurdum ama hiç bir zaman benim onlara anlatabileceğim bir hikayem olmazdı. Ben lise 1. ya da 2. sınıftayken üst sınıflardan bir kız vardı benden daha fazla kilolu olan. Onu görünce hep içimden geçirirdim ben onun sınıfına geldiğimde onun gibi olmayacağım, zayıflayacağım diye. Ama bunu faaliyete geçiremedim hiçbir zaman. Yine başarısız diyet girişimleri... Yine hüsran. Lise 4'e gelene kadar yaklaşık 20 kg almıştım lise dönemim boyunca. Lise 4 'e geldiğimde artık üniversiteye hazırlanmam gerekiyordu. Sınav dönemi demek, normal dönemlerden daha fazla abur cubur demekti ve öylede oldu. O abur cuburlar yüzünden Lise bittiğinde 122 kiloydum.
122 kilo olan bir genç kız(!) olarak üniversiteye başladım. Bu arada hala umrumda değil kilom. Sırf insanlarla daha fazla muhabbet edebileyim diye "benim uzun süreli bir ilişkim vardı, ailevi nedenlerden dolayı ayrıldık." yalanını uydurdum, buna benim bile inandığım zamanlar oldu. Nasıl olduysa Üniversite 1. sınıf bittiğinde tartıldım ve 112 kilo civarındaydım. Yol çok uzundu, bu beni yoruyordu ve her gün yürümek zorunda olduğum yol işe yaramıştı. 10 aylık eğitim dönemi biterken yanında benim 10 kilomuda götürmüştü. O aralar şu meşhur mamalara başladım. Tek öğün serbest iki öğün mama. Bununla beraber 104 kiloya kadar düştüm. Sonra mamanın pazarlamasını yapan kız gelmeyi ve kontrolleri bırakınca tekrar kilo almaya başladım.
119 kiloya çıktığımda ön lisans eğitimimi tamamlamış, dikey geçiş yaparak mühendislik fakültesine yerleşmiştim. Aradan bir kaç geçtiğinde tartılmıştım ve artık kararlıydım. Kilo vermeliydim. Resmen tartıda maximum gördüğüm rakama koşarak yaklaşıyordum, yazık ediyordum gençliğime, en güzel yıllarıma... Ve hemen bir spor salonuna yazıldım, diyetisyenden randevu aldım. Her gün gidilen spor salonu, 3,4 haftada bir gidilen diyetisyen... Her şey mükemmel gidiyordu, kilolarım gibi. Yaklaşık 3 ay gibi bir sürede 16 kilo verip 103 kiloya düştüm. Spora ilk iki ay kadar her gün gittim, sonraki bir ay haftada 3,4 kez gittim ve bu azalarak bitti, daha 6 aylık spor üyeliğimin bitmesine 2 ay kala ben diyetide sporuda bıraktım! Üstelik tam etrafımdaki herkes kilo verebileceğime inanmışken... Ve sonra ne mi oldu? Aradan 7,8 ay geçti ve ben 123 kiloyum! İnanılması güç değil di mi? :) Yıllarca kilolarıyla başı dertte olan ben, yıllarca kilo alıp vermiş, pes etmiş ve herkesin hatta annesinin bile bu kilo veremez zaten ya diyip ameliyat olsun mezun olunca dediği ben 123 kiloyum, yine arkadaşlarının ilişki sorunlarını dinleyen, çözüm bulan ve o hep güzel kızın kankası olan ben 123 kiloyum!
Bu kez gerçekten kararlıyım. Sınavlarımın bitmesiyle birlikte spor salonuna başlayacağım(2 hafta kadar sonra). Yeni bir dönem, yeni bir hayat başlayacak benim için. O "Bu iradesiz, kilo veremez!" diyenlere, beni gördüğünde iğrenerek bakanlara o lafları, o bakışları yedireceğim!
Spora başladığımda kendime diyet günlüğü de açacağım. Bu süre zarfında sizlerinde bana mesajlarınızla, yorumlarınızla destek olacağınızı düşünüyorum.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın
Son düzenleme:
