- 22 Şubat 2016
- 4.513
- 4.201
- 53
Anlattıklarınızın her satırı doğru haklısınız kabul ediyorum..
ama başaramıyorum..
Mesela hayatımdan o insanları çıkardığımda ağladım falan ama sonra yas tutmadım.
Dedim yeni insanlar al hayatına.Tekrar dene, bu sefer sen de temkinli ol hata yapma.. Bağlanma insanlara, onların her yaptığına takılma vs..
Bir süre idare ettim iyi gitti gibi.. üç beş insan oldu etrafımda, gezdik eğlendik anılar biriktirdik.
Sonra bu insanlarla aramda sıkıntı olmaya başladı. Verdiklerimi alamadığımı fark etmeye başladım yine.
Atıyorum en basiti ; beni sabahın 7 sinde arayıp '' kalk ya çok canım sıkkın hazırlan hemen geliyorum '' diyen insan
ben ağlarken o'nu aradığımda '' bugun işim var '' diyebildi. ha olsun işi varmış deyip beklediğimde geri dönmedi bile..
Neden geri dönmediğini sorduğumda '' kavga '' ya döndü muhabbetimiz.
'' aa unuttum özür dilerim hadi konuşalım ya da neyin var canım ? '' gibi bir cümle kursa karşı taraf muhtemelen sesim çıkmaz , aklıma bile gelmez üzülmem. AMa olmuyor işte.. hiçkimse tabir-i caizse burnundan kıl aldırmıyor.
Bir ara ciddi ciddi bir sokak köpeği alıp köye falan yerleşmeyi düşündüm.
Ama insanlara, sevgiye bu kadar muhtaç biri olarak bunun beni daha kötü yapacağını düşünüp vazgeçtim..
Bugün araba da hıçkıra hıçkıra ağlarken önümden birbirlerinin ellerinden tutmuş iki kız arkadaş ve bir çift geçti..
gülmeye başladım. kendimi reality showunda gibi hissediyorum. hayatları uzaktan izliyorum resmen. kimsenin hayatına kalbine dokunamıyorum ama..
Kiz iste keske demrkle olsa insan kalbine diygularina soz gecirebilseydi niye bu kadar deetleneydik kiAma ne kadar problem etmissin.sifir beklenti sonsuz mutluluk.
Ben olsam agladiginda aradiginda gelmeyen ark.a neden gelemdin diye sormazdim.o cagirdiginda bende gitmezdim.gorsugun kdr deger ver diye bu neden soyluyorum.sorgulama soru aorma nedenle baslayan hicbir soruna cunkuyle baslayan mantikli bir aciklama gelmicek cunku.
Arkadaslik gobek bagi degilsir fazla anlam yukleme beklentiye hic girme ben yaptim oda yapar deme.
Ve asla kimse icin uzulme kendinle.mutlu ol.
her zaman ölçü kendimdir.
kendimden yola çıkarak anlıyorum her şeyi.
mesela 3 arkadaşım vardı.üçü geldiğinde sadece bir tanesi hep bulaşığıma yardım eder diğer ikisi yer içer ,eğlenir giderdi.
ve ben senin gibi sorgularken şunu farkettim kendimde,o yardım edene değil de etmeyen ikisine daha önem veriyordum.güzel bir şey yapsam yardım etmeyenleri arıyordum ,yardım eden arkadaşım hiç aklıma gelmiyordu onu çok çabuk elediğimi,hesaba almadığımı farkettim.
ölçü olarak kendimi kullandım her eyi anladım .hatalarımı...... gördüm.
Sana soyle soyleyeyim kalabalik bi ailede buyudum simdi kardeslwrimin hepsi bi yerde 1 jaftafir cok kotuydum bunalim seviyesinde desem yeridir sadece agliyordum ama hicbirinin benden haberi bile yok cunku hepsinin kendince onemli isleri var bi ablama anlatmaya calisinca cok abartiyorsun cok baglaniyorsun oldu (oysa ben o esnada agliyordum ne kadar umrundaydim bilmiyirum bile)
Bazen dertlerimi en yakinlarimla bile paylasmayacagim diyorum ama Allah hepimizi farkli fitratta yaratmis birimiz kimseye anlaymadan yasayabiloyorken kimimiz paylasma ihtiyaciyla dolup tasiyoruz
Hani arkadasindan ornek verdin ya iste senin sıkıntili aninda umursamayisi falan artik uzulerek soyluyorum ki bir cok insan"ben " endeksli yasiyo sadece kendini umursuyor
Maalesef insanlarin birbirilerinden uzaklastigi bu manzarayi gormek yada burda anlatmak bile icimi acitiyor ama sanirim yapabilecegimiz bisey yok
Belkide bizi insanlara bu kadar baglayan sevgi arayisi icine sokan sey cocuklugumuzdaki yalnizligimizdir hakkatende bazi seyler bilincaltinda fazlasiyla yer edinip gelecegimizidr bir hayli fazlasiyla etkiliyo
Keske burda sana sunu yap bunu et gibi tafsiler verebilseydim ama ne yazik ki durumum senden cokta farkli degil
Oyleki evde neredeyse konusacak kimsem yik anne babayla zaten hep uzaktik bi erkek kardesim var zaten yas farkimiz bide inun okulu nedeniylede cok birbirimizle oturup muhabbet etme olayimiz yok
Telefonum desem bazen aylarca calmayabiliyor hatta cidfi ciddi belki su KK olmasa konusmayi bile unutucam ki disariya ciktigimda bi sure konusma kendimi anlatma sikintisi yasamaya baslafim ki onceden hic boyle degilken
Arkadas olayina gelirsek 9 yıllık en yakin arkadasim bi kac ay once her yaptigi seye onay vermiyorum hatali oldugu yerde yanlis dusunuyor olabilirsin dedigim icin ben fesat bir arkadas istemiyirum deyip yolunu ayirdu hepsi farkli farkli nedenlerden uzak duruyor
Hani kopek sahiplenip koye yerlesmeyi dusunuyorum dedin ya illada koye yerlesmene gerek yok ac evini nir kopege yada kediye birak sana dost olsun arkadas olsun inan en uzuntulu zamanlarinda en yakinlarin seni anlamazken yaninda oluyorlar ve onlarla kendini gercekten bi arkadasin varmis gibi hissediyorsun
Keske benimde imkanim olsaydida bir kedi edinebilseydim
Bu arada sanirim calisuyorsun acaba tayin vs isteme yada yer degisukligi yapma sansin var mi
Benim yaşantim.biraz farkli gezmeye ihtiyacim yok.Küçük yazlik bir yerde yaşiyorum aktif gecer hep.Ne yapiyorsun yalniz mutlu olmak icin ?
Ben bir türlü başaramiyorum,cok üzüluyorum yalnizliğima kendimi ezik hisediyorum.Özellikle yaz aylari herkes kalabalik aile arkadas ortaminda takilirken
Cok zoruma gidiyiyor.yalnizmi piknik yapayim mesela,hep yalnizmi gezilere gidiyorsun?Bilmiyorum,ben kendimi hep eksik hisediyorum.
Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.
çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.
ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
kesinlikle katılıyorum.
Tamamen küçüklükten kalma bir iz sorun bu..
Ben küçükken hep kalabalık mutlu aile hayalleri kurardım.. Hep sevilen asla vazgeçilmeyen insan olurdum hayallerimde.. gerçek tam tersi ama..
eve bir hayvan alabilecek imkanım yok.. aslında evim bile yok.aitlik hissim yok bir konum daha var .
hayatımı neresinden tutmaya çalışırsam çalışayım elimde kalıyor.
Yalnız değilsin... İnsanları tanıdıkça hayvanlara daha çok yaklaştım, zaten hayvanseverdim şimdi tam bir fanatik oldum :) Annemin "ben bu dünyayı sevmedim" lafına anlam veremezdim eskiden, artık bende kullanmaya başladığımı fark ettim. Verici oluyorsun oluyorsun ama sonra bi aydınlanma oluyor, verdiğin değerin yarısını bile göremediğini fark ediyorsun.Fark ediyorsun ki insanlar çok acımasız.bir lafıyla harcayabiliyorlar seni. Kendine odaklan, hobiler edin ve insanlarla arana mesafe koy.Ben böyle huzur buldum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?