Canim seni çok iyi anlıyorum Ben de hep derim bu dünyada yaşamak için nefes almak için fazla duygusalim.. Sende oylesin gördüğüm kadariyla.. Insanları değiştiremezsin sen değişmek zorundasin.. Bende hep bu konuda çabaliyorum.. Daha umursamaz olmayı öğrenmek gerek.. Çünkü öbür türlü insanlari hep sırtında tasirsin bi gün indirdiginde yine en kötü sen olursun.. Bu dünya böyle o yüzden sen kendine saril daha güçlü durmaya çalış.. Bazı durumlarda kendine sor hatayi nerde yapıyorsun en azindan 15 senelik arkadaşını al karşına otur konuş gucenmek yerine niye böyle yaptığını?Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.
çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.
ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
Ben de battığım yerden çıkamıyorum. Etrafım başarıdan başarıya koşan insanlarla doluyken ben bataklıktayım. Daha ruhsal olarak ne kadar batabilirim bilmiyorum, Allah ailemle sınamasın artık tek dileğim.
Dur anlatayım :)Hele bir durun yah, kim basaridan basariya kosuyor? Bizim memleketin hepsi Bill Gatesdi ama bizim mi haberimiz yok?
Çok doğru maalesef+1 de benden.
İnanlara insanca davranmak yaramıyor sonra gelip tepene çıkıyorlar asıl sebep bence bu.
bende yaaiyorum bunlari hatta gecende baslikta actim.bizi psikolog paklar.biz degismeliyiz..Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.
çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.
ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?