aman anca akıl versinler yada dedikodu yapsınlar, yaralı parmağa işemezler ama
sen de güzel vermişsin cevaplarını da çenelerini kapamazlar ki üstüne vazife olmayan durumlarda konuşmaya bayılırlar böyleleri
Son düzenleme:
diyorum ya işte. zorda kalırsam diye. onlar sanıyorlarki utanıyorumda gitmiyorum oysa sahte suratlarına tahammlülüm yok. herkesin yüzüne gülüp arkadan konuşmalarına.. benimde öyle halamlar da aynı babam gibi vefasız vicdansız. biz boşandık halam sonradan duymuş yurtdışındaydı. annemler oraya gidince annemi aradım ev telefonundan o çıktı. bana bak diyo çabuk kocanla barış beni oraya getirtme. dedim senmi girip yaşiycam aynı eve girince senmi çekicen kahrını? o eniştemden çok çekmişmiş şimdi çok rahatmış. ben dedim şimdide rahatım ne bekliycem 40 yıl sonra rahatlayayım diye. bilmişsin sen diyo. dedim annemi verirmisin bişi sorcam. nasıl sinir olmuştur bana
evlenmeden önce de bana türkiyeli yani gömçen olmayan biriyle evlenirsen halam var deme diyordu. dedim demem merak etme zaten 2 bayram var ben seni yılda 1 ya görüyoru ya görmüyorum ne önemsiyosunuz kendinizi de beni de. beni lafını bilerek soktum ayıp olamsın diye bi bozuldu. onun 3 kızı varmış 3üde göçmenle evlenmiş. dedim ama sadece 1i mutlu. hayır çok iyiymiş onlarda. dedim dışı seni yakar içi onu.. zaten sevmez beni. ha bende ona bayılıyordum.
Cute sana bir hikaye anlatayım mı?..
Çok aşık olarak evlendim ben, evlendikten sonra hemen bir bebek istedik, çok geç evlendiğimizden vaktimizi harcamak istemedik evliliğimin 6. ayında hamileydim ben. Muhteşem bir hamilelik geçirdim diyebilirim, keyifle oda yaptım, hazırlandık, bebeğimizin gece fenerinin müziği ile uyurduk biz, ous karnımı severdi sabahlara kadar. Tam bir aşk çocuğuydu...
Normal doğum bekliyorduk ve bir sabah aniden bir kanama oldu, nasıl mutlu olduk biliyor musun? bebeğim geliyordu, suyum gelmeye başlamıştı derken sancılar.. doktorumuzu aradık, çantamızı aldık, aileleri aradık ve sabah 5'te yola düştük. 5,30'da hastaneye girdik, odama aldılar beni, prensesler gibiydim, herkes çok mutluydu ama benim içim sıkışıyorduEbe geldi kontrole ve kızın suratı karardı bir anda, geliyorum hemen dedi ve koşarak gitti.. Yanımda doktorumla geldik, doktor muayenenin hemen ardından beni sezeryana alacağını mekonyum (kakasını yemek) zehirlenmesi yaşadığımızı ve hayatımızın (ikimizinde) riskte olduğunu söyledi... Dualar ederek girdik ameliyata, doğdu ve ben bebeğimin yüzünü bile göremeden aldılar götürdüler...
Mosmor doğdu bebeğim, biz prensesimizi bekliyorduk oysa!...
Sonra ne oldu biliyor musun? Kakası ciğere yapışmış mı diye kontrol etmek için röntgene götürdüler kuzumu.. Daha emzirmemiştim bile.. Doktorlar geldi başıma, sakin olmamı söylediler (bunu da ilk kez bu kadar açık yazabiliyorum) akciğer zarında delik olduğunu ve bunun yapısal olduğunu, kendi kendine kapanabileceğini kapanmassasını şuan konuşmayacaklarını söylediler.. Sezeryandan yeni çıkmış ben 5. saatin doluşu ile ayağa kalktım, tek başıma!!! Alllahıma yalvardım, bebeğimi almasın benden diye.. 3 gün bekledim o küvez başında öyle.. Bir yandan kızım gelsin istiyorum bir yandan da Allah'ım özel hastane nasıl parasını karşılayacağız diye dertleniyoruz... Diyoruz sonra eşimle olsun, o düzelsin bir şekilde buluruz buluştururuz, sağa sola haber salarız toplarız..
Çok şükür 4. günü normale döndü her şey ve Allah kızımı bize bağışladı..
Hayatı biraz akışına ve Allah'a bırak, çok şikayet etme nolur.. İnsanın başına ne geleceği belli olmuyor, sürekli şikayet etmek yerine (çok özür dilerim bunu söylediğim için ama) Allah daha büyük bir sınav yollamadan doğasına bırak her şeyi lütfen...
İnanır mısın kızım için değil 4 gün 44 gün 444 gün küvez başında beklerdim, 9 ay yat deseler yine yatardım umrumda değil, gelen küçük mucize var ya hayatta her şeyi, her sıkıntıyı unutturuyor insana...
Yeter ki anların kıymetini bilelim...
Bu hayatta yaşadığımız her şeyin bir sebebi var, bu imtihan değildir, her tanışmanın bile bir anlamı vardır...
Not: 9 ay süren ilk hamileliğimin 7 ayını kusarak, sürünerek geçirdim bu arada ve Allah şahittir her kusmam da güldüm, bebeğim bugünde iyi derdim ousa dönerek oda şaşkın şaşkın gülerdi...
Sen ne güzel bir insansın böyle ya...Cute sana bir hikaye anlatayım mı?..
Çok aşık olarak evlendim ben, evlendikten sonra hemen bir bebek istedik, çok geç evlendiğimizden vaktimizi harcamak istemedik evliliğimin 6. ayında hamileydim ben. Muhteşem bir hamilelik geçirdim diyebilirim, keyifle oda yaptım, hazırlandık, bebeğimizin gece fenerinin müziği ile uyurduk biz, ous karnımı severdi sabahlara kadar. Tam bir aşk çocuğuydu...
Normal doğum bekliyorduk ve bir sabah aniden bir kanama oldu, nasıl mutlu olduk biliyor musun? bebeğim geliyordu, suyum gelmeye başlamıştı derken sancılar.. doktorumuzu aradık, çantamızı aldık, aileleri aradık ve sabah 5'te yola düştük. 5,30'da hastaneye girdik, odama aldılar beni, prensesler gibiydim, herkes çok mutluydu ama benim içim sıkışıyorduEbe geldi kontrole ve kızın suratı karardı bir anda, geliyorum hemen dedi ve koşarak gitti.. Yanımda doktorumla geldik, doktor muayenenin hemen ardından beni sezeryana alacağını mekonyum (kakasını yemek) zehirlenmesi yaşadığımızı ve hayatımızın (ikimizinde) riskte olduğunu söyledi... Dualar ederek girdik ameliyata, doğdu ve ben bebeğimin yüzünü bile göremeden aldılar götürdüler...
Mosmor doğdu bebeğim, biz prensesimizi bekliyorduk oysa!...
Sonra ne oldu biliyor musun? Kakası ciğere yapışmış mı diye kontrol etmek için röntgene götürdüler kuzumu.. Daha emzirmemiştim bile.. Doktorlar geldi başıma, sakin olmamı söylediler (bunu da ilk kez bu kadar açık yazabiliyorum) akciğer zarında delik olduğunu ve bunun yapısal olduğunu, kendi kendine kapanabileceğini kapanmassasını şuan konuşmayacaklarını söylediler.. Sezeryandan yeni çıkmış ben 5. saatin doluşu ile ayağa kalktım, tek başıma!!! Alllahıma yalvardım, bebeğimi almasın benden diye.. 3 gün bekledim o küvez başında öyle.. Bir yandan kızım gelsin istiyorum bir yandan da Allah'ım özel hastane nasıl parasını karşılayacağız diye dertleniyoruz... Diyoruz sonra eşimle olsun, o düzelsin bir şekilde buluruz buluştururuz, sağa sola haber salarız toplarız..
Çok şükür 4. günü normale döndü her şey ve Allah kızımı bize bağışladı..
Hayatı biraz akışına ve Allah'a bırak, çok şikayet etme nolur.. İnsanın başına ne geleceği belli olmuyor, sürekli şikayet etmek yerine (çok özür dilerim bunu söylediğim için ama) Allah daha büyük bir sınav yollamadan doğasına bırak her şeyi lütfen...
İnanır mısın kızım için değil 4 gün 44 gün 444 gün küvez başında beklerdim, 9 ay yat deseler yine yatardım umrumda değil, gelen küçük mucize var ya hayatta her şeyi, her sıkıntıyı unutturuyor insana...
Yeter ki anların kıymetini bilelim...
Bu hayatta yaşadığımız her şeyin bir sebebi var, bu imtihan değildir, her tanışmanın bile bir anlamı vardır...
Not: 9 ay süren ilk hamileliğimin 7 ayını kusarak, sürünerek geçirdim bu arada ve Allah şahittir her kusmam da güldüm, bebeğim bugünde iyi derdim ousa dönerek oda şaşkın şaşkın gülerdi...
tabıkı saglıkla dogmayı nasıp etsın Allah bundan baska bır dılegım olamaz
ama yoruldum ıste anlasana kımselere muhtac olmak ıstemıyorum bırazcık rahat rahat hamıleyım oh prensesım ah ne mutlu karnımda bebegım var modunda olsam olmazmı ? ısyan etmıyorum Allahın gucune gıtmesın biraz daha sıkıntısız olmasını diliyorum
Sen ne güzel bir insansın böyle ya...
Cute sana bir hikaye anlatayım mı?..
Çok aşık olarak evlendim ben, evlendikten sonra hemen bir bebek istedik, çok geç evlendiğimizden vaktimizi harcamak istemedik evliliğimin 6. ayında hamileydim ben. Muhteşem bir hamilelik geçirdim diyebilirim, keyifle oda yaptım, hazırlandık, bebeğimizin gece fenerinin müziği ile uyurduk biz, ous karnımı severdi sabahlara kadar. Tam bir aşk çocuğuydu...
Normal doğum bekliyorduk ve bir sabah aniden bir kanama oldu, nasıl mutlu olduk biliyor musun? bebeğim geliyordu, suyum gelmeye başlamıştı derken sancılar.. doktorumuzu aradık, çantamızı aldık, aileleri aradık ve sabah 5'te yola düştük. 5,30'da hastaneye girdik, odama aldılar beni, prensesler gibiydim, herkes çok mutluydu ama benim içim sıkışıyorduEbe geldi kontrole ve kızın suratı karardı bir anda, geliyorum hemen dedi ve koşarak gitti.. Yanımda doktorumla geldik, doktor muayenenin hemen ardından beni sezeryana alacağını mekonyum (kakasını yemek) zehirlenmesi yaşadığımızı ve hayatımızın (ikimizinde) riskte olduğunu söyledi... Dualar ederek girdik ameliyata, doğdu ve ben bebeğimin yüzünü bile göremeden aldılar götürdüler...
Mosmor doğdu bebeğim, biz prensesimizi bekliyorduk oysa!...
Sonra ne oldu biliyor musun? Kakası ciğere yapışmış mı diye kontrol etmek için röntgene götürdüler kuzumu.. Daha emzirmemiştim bile.. Doktorlar geldi başıma, sakin olmamı söylediler (bunu da ilk kez bu kadar açık yazabiliyorum) akciğer zarında delik olduğunu ve bunun yapısal olduğunu, kendi kendine kapanabileceğini kapanmassasını şuan konuşmayacaklarını söylediler.. Sezeryandan yeni çıkmış ben 5. saatin doluşu ile ayağa kalktım, tek başıma!!! Alllahıma yalvardım, bebeğimi almasın benden diye.. 3 gün bekledim o küvez başında öyle.. Bir yandan kızım gelsin istiyorum bir yandan da Allah'ım özel hastane nasıl parasını karşılayacağız diye dertleniyoruz... Diyoruz sonra eşimle olsun, o düzelsin bir şekilde buluruz buluştururuz, sağa sola haber salarız toplarız..
Çok şükür 4. günü normale döndü her şey ve Allah kızımı bize bağışladı..
Hayatı biraz akışına ve Allah'a bırak, çok şikayet etme nolur.. İnsanın başına ne geleceği belli olmuyor, sürekli şikayet etmek yerine (çok özür dilerim bunu söylediğim için ama) Allah daha büyük bir sınav yollamadan doğasına bırak her şeyi lütfen...
İnanır mısın kızım için değil 4 gün 44 gün 444 gün küvez başında beklerdim, 9 ay yat deseler yine yatardım umrumda değil, gelen küçük mucize var ya hayatta her şeyi, her sıkıntıyı unutturuyor insana...
Yeter ki anların kıymetini bilelim...
Bu hayatta yaşadığımız her şeyin bir sebebi var, bu imtihan değildir, her tanışmanın bile bir anlamı vardır...
Not: 9 ay süren ilk hamileliğimin 7 ayını kusarak, sürünerek geçirdim bu arada ve Allah şahittir her kusmam da güldüm, bebeğim bugünde iyi derdim ousa dönerek oda şaşkın şaşkın gülerdi...
yaa süpersinnnn...
Allah seni kızına eşine bağışlasın..onlarıda sana bağışlasın...
çok etkilendimmm
Gelince pıcaklıcam sizi!
boşver sen o insanları..onlar sen gibi olamadıklarım için öyle diyorlardırrrBana çok kızıyorlar Polyanna modunda gezdiğim için, ne yapayım, üzülmenin bu anı ya da yaşadığım şeyi düzeltmeye faydası yok ki çözebileceğim şeyleri çözmeye çalışıyorum, çözemiyorsam doğasına bırakıp Allah'a havale ediyorum..
Amin canım inşAllah...
boşver sen o insanları..onlar sen gibi olamadıklarım için öyle diyorlardırrr
ama gerçekten çok etkilendim..bende 4 aydır hamile kalamıyorumm...rabbim çok zor
boşver sen o insanları..onlar sen gibi olamadıklarım için öyle diyorlardırrr
Ama gerçekten çok etkilendim..bende 4 aydır hamile kalamıyorumm...rabbim çok zor
Benim bi sıkıntım var kendimle mücadele içindeyim, anlatmasam daha iyi olur dile getirmek istemiyorum.
Sizden sadece ricam, duama amin der misiniz?
-allahım sen beni kibirden ve nefsimden koru... Hoşuna gitmeyecek düşünceleri kafamdan atmama yardım et.. Amin...
ara vereceğiz şimdi 3-4 canım..Kpss için eşimle kursa yazıldık..Du bakalım :) 1 yıl dene ondan sonra üzülmeye başlarız, ayrıca tıp çok ilerledi ki daha oraya gelecek kıvama da gelmemişsin.. çalışmalara devam...
isyan ben 7 ay sonra hamile kaldım, neden kendine hamile kalamıyorum muamelesi yapıyorsun?
tamam tamamm ben bişi demedimmmm
Zaten 3-4 ay ara vericez kuzumm..o arada kendimide biraz toplarımm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?