12,8,3yasindalar

Sorun kimde ise yemeğine çayına rezene melisa gibi sakinleştiriciddi otlar koy bol bol. Ya da al bir doktora götür sen çok sinirlisin, kalbine zarar sana bor şey olsa bizim halimiz nice olur diye versinler ilacı durulsun herkes.
Ewet sinirliyim biliyorum.siz nereden anladınız burctanmi yazılarımdan mi?
 
13 yıldır böyle deyip 12,8,3 yaşında çocuk sahibi olmak. Dikkat etmek gerek kötü giden evliliklerde diyoruz, neden, çünkü onlar perişan oluyor sizin de dediğiniz gibi.
Yurda verme seçeneğini düşünüp kendiniz almayı düşünmüyorsunuz, bana vermez diyorsunuz, yurda nasıl bıraksın o zaman? Yurda izin veren, size de bırakır.
Alın çocukları, koruma çıkarttırın. Bi müddet sığınma evinde kalın. Davanızı da açın. Kimin çocuğunu kime vermiyorlar acaba. Hele 3 yaşındakini.
 
Benim babam da annemi çocukları yani bizi vermemekle tehdit ederdi boşanmak isteyince. Annem boşanmadı rahmetli oldu, babam da başkasıyla evlendi ama onunla da sorunlar yaşadı bize de yansıdı hem de fazlasıyla, annem hayattayken bizi uzak tutmaya çalışmış meğerse, kaybedince anladık. Hassas noktadan vurmaya çalışıp sizin boşanmanızı engellemeye çalışıyor muhtemelen yoksa boşanmak istese eminim çocuklara bakmak zor geleceğinden size verirdi. Babası herşeyiyle ilgilenip yetemez çünkü, başkasıyla evlense de üvey anne bilemiyorum ne kadar kabul eder. Siz kötü söz söylemeyin sinirlenmemeye çalışın, sonuçta eğer ipler kopmadıysa siz sakinleştikçe karşı taraf da anlayışlı olmaya başlıyor, yok daha da kötüye gidiyorsa aranızda sevgiye dair birşey yoksa, hergün küfür dayak vs varsa boşanın çocukların sevgi ortamında büyümesi gerekir, kin ve nefret göreceklerine sizi ayrı görürler daha iyi.

Mahkemede öyle vermiyorum çocukları deme gibi hakları yok. Zaten küçük çocuk genelde annede kalır, nafaka alır bildiğim kadarıyla. Siz de size ağır konuşulsa dahi tekrar tekrar hatırlatın, ben mutsuz olsam da olur ama çocukların ikimize de ihtiyacı var, sen de kalsalar da benim de göreceğim günler olmalı veya küçük bana çok düşkün o bende kalsın diğerleri sen de kalsın haftasonları da biraraya getirelim kardeşleri gibi fikirler üretin. Hiçbirine yanaşmıyorsa mahkemenin kararına saygı duyulacak artık. Ama siz evliliği yürüteyim derseniz, kini nefreti bir kenara koyun açıkça konuşun bizden geçti fakat şu çocuklara mutlu huzurlu bir yuva sunmak zorundayız diye düşünün önce kendinizi düzeltin sonra da eşinize güzel şekilde öğüt verin çocukların etkilenmemesi için. Ayrıca nefretle hareket etmeyin, o çocuklarınızın babası sizinle kötü dahi olsa yükümlülükleri olduğu gibi hakları da var, hem maddi olarak imkan sağlayacak hem de görebilir. 18 yaşından sonra zaten çocuklar kendi tercihini yaparlar ama siz baştan babaya düşman etmeyin veya babası bunu yapmasın. İkinize de ihtiyaçları olacaktır. Biz anlaşamıyoruz sizinle alakası yok diye hatırlatın arada. Biz çok üzülürdük annem babam boşanma mevzusunu açınca ve evde kavga olduğunda.
 
Sanirim agir bir depresyondasiniz
Saglikli dusunemiyorsunuz
Saglikli bir insan su yazdiklarinizi yazmaz bu sekilde dusunmez
Acin bosanma davasi alin cocuklarinizi gidin babaninizin evine
 
Madem dayak yiyorsunuz darp raporu alin. Mahkemeye kanit olarak verirseniz cocuklari alirsiniz. Babaevine cocuklari da alin gidin. Yurt nerden cikti?
 
Çocuklarımı verseler babamın evi hepimize açık.burasi sağlıklı bir yer değil ve kaynanam için çocuk doğurmadim diye düşünüyorum. Fakat yurda verilse üçüde ayrılacak daha kotu alıştıkları düzen var.iste bunlarida düşünüp içinden cikamiyorum
Kaynananız için doğurmadığınız tabiki onun içinde izim vermesini beklemeyeceksiniz
Küçük sizin çocuklarınız
 
Ruh sagliginiz yerinde degil.
Ama size hak vermeye calisiyorum kayinvalide ile birlikte yasiyorsunuz ve kim bilir neler yasadiniz ki bu kadar yiprandiniz..

Yargilamak icin degil inan ki sadece meraktan soruyorum 1. cocuk neyse de 2. 3. cocugu yaparken hic mi korkmadiniz nasil yeticem bu cocuklara diye ?

Normalde olmus bitmis seyleri basa kakmayi sevmem mevcut duruma cozumler uretmeyi dogru buluyorum ama anlayamiyorum neden ?

Belli ki maddi özgürlügünüz de yok mesleginiz yok ki eş kişisi size bunlari yasatiyor caresizsiniz diye kovabiliyor..

Hicbir cözüm de yazamiyorum Allah yardimciniz olsun.
 
Su kurban rolünden en azindan cocuklariniz icin bir ciksaniz? Ne demek vermezler? Tarlada bulmadiniz onlari. Ölürüm de cocuklarimi yurda vermem. Onlar da kimi nerden kovuyor? Esiniz gitsin. Veya kv. Ya niye bu kadar pasifsibiz? Kendim icin ayaga kalkmasam cocuklarim icin ortaligi yikar kalkarim
 
Benim babam da annemi çocukları yani bizi vermemekle tehdit ederdi boşanmak isteyince. Annem boşanmadı rahmetli oldu, babam da başkasıyla evlendi ama onunla da sorunlar yaşadı bize de yansıdı hem de fazlasıyla, annem hayattayken bizi uzak tutmaya çalışmış meğerse, kaybedince anladık. Hassas noktadan vurmaya çalışıp sizin boşanmanızı engellemeye çalışıyor muhtemelen yoksa boşanmak istese eminim çocuklara bakmak zor geleceğinden size verirdi. Babası herşeyiyle ilgilenip yetemez çünkü, başkasıyla evlense de üvey anne bilemiyorum ne kadar kabul eder. Siz kötü söz söylemeyin sinirlenmemeye çalışın, sonuçta eğer ipler kopmadıysa siz sakinleştikçe karşı taraf da anlayışlı olmaya başlıyor, yok daha da kötüye gidiyorsa aranızda sevgiye dair birşey yoksa, hergün küfür dayak vs varsa boşanın çocukların sevgi ortamında büyümesi gerekir, kin ve nefret göreceklerine sizi ayrı görürler daha iyi.

Mahkemede öyle vermiyorum çocukları deme gibi hakları yok. Zaten küçük çocuk genelde annede kalır, nafaka alır bildiğim kadarıyla. Siz de size ağır konuşulsa dahi tekrar tekrar hatırlatın, ben mutsuz olsam da olur ama çocukların ikimize de ihtiyacı var, sen de kalsalar da benim de göreceğim günler olmalı veya küçük bana çok düşkün o bende kalsın diğerleri sen de kalsın haftasonları da biraraya getirelim kardeşleri gibi fikirler üretin. Hiçbirine yanaşmıyorsa mahkemenin kararına saygı duyulacak artık. Ama siz evliliği yürüteyim derseniz, kini nefreti bir kenara koyun açıkça konuşun bizden geçti fakat şu çocuklara mutlu huzurlu bir yuva sunmak zorundayız diye düşünün önce kendinizi düzeltin sonra da eşinize güzel şekilde öğüt verin çocukların etkilenmemesi için. Ayrıca nefretle hareket etmeyin, o çocuklarınızın babası sizinle kötü dahi olsa yükümlülükleri olduğu gibi hakları da var, hem maddi olarak imkan sağlayacak hem de görebilir. 18 yaşından sonra zaten çocuklar kendi tercihini yaparlar ama siz baştan babaya düşman etmeyin veya babası bunu yapmasın. İkinize de ihtiyaçları olacaktır. Biz anlaşamıyoruz sizinle alakası yok diye hatırlatın arada. Biz çok üzülürdük annem babam boşanma mevzusunu açınca ve evde kavga olduğunda.
 
Bakın konu sahibi: Şiddet gördüğünüzde hemen gidip darp raporu alın. Kocanıza uzaklaştırma kararı çıkarttırın. İster kendi evinizde kalın o saatten sonra ister ailenizin yanına gidin. Zaten mahkeme darp durumlarında çocukları babasına vermez. Tedbir nafakası bağlatın. Bu sırada kendinize bir yerde iş bulun(temizlik şirketi falan olabilir). Evliliğinizde size eşinizin ve kayınvalidenizin çektirdiklerini bilen şahitler de bulursanız eşinizden tazminat bile alırsınız. Boşanınca da kendi maaşınız, nafakanız falan yaşar gidersiniz. Siz haklarınızı bilmediğiniz için sizi eziyorlar.
 
Benim teyzem zamanın da çocuğundan zorla vazgeçirilmiş şuan oğlunun düğününü yabancı birinden öğrendi. Diğer yandan devlet bakar onlara da yar olmasın çocuklar bakış açısı da baya bencilce. Madem bencilce davranabileceksin daha bencil olda elinden gelen herşeyi yap al çocuklarını. Hikayeye hakim değilim ama asla imkansız olamaz.
 
Çocukları veremezsiniz, ne yurda, ne babaya. Dövdüğünde darp raporu alacaksınız. Bu tekrar eden bir şeyse, birkaç tane darp raporu alacaksınız. Mesaj atıyorsa sinirli, kötü sözler kullanan, bunların da ekran resimlerini alın.

Mahkemede bunları kullanacaksınız.

Ayrıca çocuklarınızı size nasıl düşman yetiştiriyorlar anlamadım. Pek çok Kötü ve kayınvalideyle, hatta kumayla birlikte yaşanan evlilik gördüm. Çocuklar büyüdükçe Hep annelerinin yanında oldu, ve artık onlar annelerini savundu. Hatta yıllarca anneye o kötü muameleleri yapanlar şaşkınlar şimdi, artık anneye eskisi gibi davranamadıkları için.

Siz çocukları gözden çıkardım ama kendim için fırsat bulamıyorum imajı mı çiziyorsunuz çocuklarda? O durumda, çocuklar size normal olarak güvenmez çünkü. bir işe girdiğinizde, ya da geçmişi kabul edecek birini bulduğunuzda onları burakıp gidebileceğinizi hissederler.

bunu yapan tanıdığım da var. Bebeğini bırakıp gitti, bir kaç defa çocukları bırakıp gitti. Ama bu durumda daha iyi bir talip bulamayacağını ve erkek tarafının onu rahat bırakmayacağını gördüğünde geri döndü, pek de çocuklar için değil.

Çocuklarınız olmadan bir hayat düşünmeyin. Asıl o zaman siz kendi elinizle kendinize düşman yetiştirmiş olursunuz. Bunca senelik emeğinizle üç tane yoldaşınız var ama siz onları düzgün yetiştirirseniz. Babaya, kayınvalideye kızdığınızda hıncını onlardan çıkarmadan, çocuklara bu işkenceyi sizin için çekiyorum gibi bir psikolojik şiddet uygulamadan.

Yapısı bozuk olan ailelerde baba ve annenin davranışı bu oluyor. Baba karnınızı ben doyuruyorum, anne saçımı size süpürge ediyorum, daha ne istiyorsunuz diyor. Halbuki sevgi bu değil ve çocuklar bunu çok iyi idrak ediyor. Ve çocuklar kendi ayaklarının üstünde durabildiği anda, o aileden kaçma planları yapıyorlar yalnızca.

Sizin birincil hedefiniz, o üç çocuğu mümkün olduğunca güzel ve sağlam yetiştirmeye çalışmak. Mümkün olduğunca şiddetten uzak, belli bir düzen içinde ve derslerine önem verip, bir meslek edindirmeye çalışmak.

Bunları aşama aşama yaptıkça kendiniz de daha rahat olduğunuzu göreceksiniz.

kurban rolü oynayıp ne yapalım bizim kaderimiz de buymuş deyip şiddet ve dayakla yaşamak daha kolaydır emin olun, ya da geride kalanları umursamadan bırakıp gitmek. İnsanlar önemli kararlar almaya cesaret edemedikleri, kendi ayaklarının üstünde durmanın zorluğuna dayanmak istemedikleri için yapmazlar.

Ama o evde kalsanız da, çocuklarla beraber gitseniz de, kendiniz ve çocuklar için mücadele ettiğiniz müddetçe bunun mükafatını alırsınız.

1. Tavsiyem artık korunmaya çok dikkat edin ve tekrar çocuk yapmayın. 2. Tavsiyem çalışın. 3. Sü eğer çalıştığınızda ailenizin yanında muhtaç olmadan yaşayabiliyorsanız, çocukları da alıp ailenizle yaşayın.

Yani siz kurban olmaktan vaz geçip, kendiniz ve çocuklarınız için çabaladıkça başka kapılar da açıldığını göreceksiniz.
 
Benim babam da annemi çocukları yani bizi vermemekle tehdit ederdi boşanmak isteyince. Annem boşanmadı rahmetli oldu, babam da başkasıyla evlendi ama onunla da sorunlar yaşadı bize de yansıdı hem de fazlasıyla, annem hayattayken bizi uzak tutmaya çalışmış meğerse, kaybedince anladık. Hassas noktadan vurmaya çalışıp sizin boşanmanızı engellemeye çalışıyor muhtemelen yoksa boşanmak istese eminim çocuklara bakmak zor geleceğinden size verirdi. Babası herşeyiyle ilgilenip yetemez çünkü, başkasıyla evlense de üvey anne bilemiyorum ne kadar kabul eder. Siz kötü söz söylemeyin sinirlenmemeye çalışın, sonuçta eğer ipler kopmadıysa siz sakinleştikçe karşı taraf da anlayışlı olmaya başlıyor, yok daha da kötüye gidiyorsa aranızda sevgiye dair birşey yoksa, hergün küfür dayak vs varsa boşanın çocukların sevgi ortamında büyümesi gerekir, kin ve nefret göreceklerine sizi ayrı görürler daha iyi.

Mahkemede öyle vermiyorum çocukları deme gibi hakları yok. Zaten küçük çocuk genelde annede kalır, nafaka alır bildiğim kadarıyla. Siz de size ağır konuşulsa dahi tekrar tekrar hatırlatın, ben mutsuz olsam da olur ama çocukların ikimize de ihtiyacı var, sen de kalsalar da benim de göreceğim günler olmalı veya küçük bana çok düşkün o bende kalsın diğerleri sen de kalsın haftasonları da biraraya getirelim kardeşleri gibi fikirler üretin. Hiçbirine yanaşmıyorsa mahkemenin kararına saygı duyulacak artık. Ama siz evliliği yürüteyim derseniz, kini nefreti bir kenara koyun açıkça konuşun bizden geçti fakat şu çocuklara mutlu huzurlu bir yuva sunmak zorundayız diye düşünün önce kendinizi düzeltin sonra da eşinize güzel şekilde öğüt verin çocukların etkilenmemesi için. Ayrıca nefretle hareket etmeyin, o çocuklarınızın babası sizinle kötü dahi olsa yükümlülükleri olduğu gibi hakları da var, hem maddi olarak imkan sağlayacak hem de görebilir. 18 yaşından sonra zaten çocuklar kendi tercihini yaparlar ama siz baştan babaya düşman etmeyin veya babası bunu yapmasın. İkinize de ihtiyaçları olacaktır. Biz anlaşamıyoruz sizinle alakası yok diye hatırlatın arada. Biz çok üzülürdük annem babam boşanma mevzusunu açınca ve evde kavga olduğunda.[/QUOTE beni bu hale koyan kayınvalide çok sorunlu bir kadın onun yüzünden be
Benim teyzem zamanın da çocuğundan zorla vazgeçirilmiş şuan oğlunun düğününü yabancı birinden öğrendi. Diğer yandan devlet bakar onlara da yar olmasın çocuklar bakış açısı da baya bencilce. Madem bencilce davranabileceksin daha bencil olda elinden gelen herşeyi yap al çocuklarını. Hikayeye hakim değilim ama asla imkansız olamaz.
Arkadaşlar o anki durumumla eksik yazdım bir çok şeyi benim düşüncem kendim sığınma evine gidip çocuklarımın yurda alınıp duzenimi kuruncaya dek yurtta barinmalariydi. Fakat beni üzen korkutan dusunduren tarafları kısa sürede olsa çocuklarımın birbirinden ayrilmasiydi.burda sormamin sebebi buydu .en son çare olarak bunu düşünüyordum fikir aldım.Esim ve ailesi güzellikle benim çocuklarımı bana vermezler o nedenle yol arıyordum.Esim beni annesinin gözünde kovuyormus,ben gidicem diyince engel oluyor insALLAH sıkıntılarım geçsin artık
 
Back
X