Çocuklara düzen kurmak gerçekten çok zor hele de çalışan anne olunca iki ayrı otorite oluyor çocuğun üzerinde. Bu sefer de karışıyor her şey. Anannesi bakıyor kızıma, bazen gündüz çok uyuyor mesela. Uyutma diyemiyorum anneme çünkü huysuz oluyor bu sefer de. Öyle olunca gece uyumuyor bu sefer. 12 gibi uyuyor maalesef daha iki yaşında ama

Aşırı yıpranıyorum ama sonra diyorum ki belki de annesi babasını özlüyor çocuk. Bu sefer de kıyamıyorum

Annelik çok zor hep bir vicdan muhasebesi... Emzirmeye devam ediyorum mesela çünkü kıyamıyorum, yaşından sonra sadece akşamları ve geceleri emebildi çalıştığım için. Öyle olunca da kesmeye kıyamadım memeden. Eşime hak vermeye başladım ikinci çocuk konusunda. Çok istiyorum ama daha birinci ile başa çıkamıyoruz. Kendime ayıracak hiç vaktim yok.

Kendimle vakit geçirmeyi özledim. Eve gidince yaptığım tek şey kızımla vakit geçirmek, sonra pilim bitiyor uyuyorum. Sabah kadar uyanıyor uykumu alamıyorum. Gece uyanıp anne gezelim, anne oynayalım...

Benim de biraz tembelliğim vardır yani böyle olunca iyice üstesinden gelmek zorlaşıyor. Dört çocuklu analar var aramızda ayakta alkışlıyorum. Ben olsam pilim bitmişti.

Of içimi döktüm valla