kafamız dağılsın yoksa kafayı yiyeceğiz diyetten
EY HAYAT HER ŞEYE RAĞMEN GÜZELDİN…
Ey hayat her vurdukça daha derin kuyulara atıyorsun beni…
Her çıkmak istediğimde, rüzgarınla getirdiğin acı yağmurlarla çukurlarının topraklarını çamurlaştırıyorsun, çıkmam daha zor olsun diye çukurun bataklığa dönüşüyor haykırışlarım rüzgarının sesinden duyulmuyor.
Yalnız bırakışın en acımasız silahın, silahınla her ateş ettiğinde umutlarıma hedef alıyorsun ama çok iyisin işinde, umutlarımı hep on ikiden vuruyorsun alnından kalbinden kanatıyorsun kanlarını usul usul
Şimdi yine bir kurşun ve yine bir dibe çöküş, biliyorum, o çukurdan çıkmamam için birazdan yağmurunu akıtacaksın işim daha da zorlansın diye rüzgarını çok sert estireceksin ki isyanım tutsak kelimelerim daha doğrusu kısık cümlelere saklı olan haykırışlarım duyulmasın diye belki gelip de bir kurtaran olmasın diye sesimi rüzgarına katıp gideceksin…
Şimdi dersin herkesin bana söyleyecek lafları var nasıl olsa adımız “ hayat”, her adım geçtikçe ,siz insanlar atıp tutuyorsunuz arkamdan …
Ama ben, atıp tutmuyorum sana sadece insaf et ya yok et ya yaşat! dipsiz kuyularda geleceğe dair ışıklar gösteriyorsun bana lakin karanlıktayken ışığını göstersen neye yarar sonra o ışığı benden aldıktan sonra hiç ışığı gösterme ya da karanlıklarda bırakma beni..
Gerçi artık ışığını göstersen de sana kanacak değilim beni karanlıkta o kadar çok bıraktın ki o kadar vurdun ki umutlarımı alnından karanlıkta var olmaya alıştım ben. ışık olmasa da olur umudu zaten hiç istemem artık umutlarım çıkmadıktan sonra, umut etmeden yaşamak da iyiymiş en azından cebinde hayal kırıkları yok kazançlısın aslında, cebimde hayal kırıklarıyla dolaşmaktansa umudun can çekişmesine bakakalırım daha iyi…
Şimdi atacaksan at dipsiz kuyularına yağmurlarını yağdıracaksan yağdır çünkü sen yendin beni!!!
Ben artık yokum bu oyunda, dipsiz kuyularda masum kelimelerdeki isyanım olmayacak haykırışlarım susacak usul usul akacak sessizliğim…yok oluşa bir kelebeğin ölürken renklerini kaybedişindeki gize kapılarak sana teslim olacağım silahına gerek yok alnından vuracağım umutlarım yok artık, rüzgarlarının sert esmesine gerek yok haykırışlarım yok artık, sadece ben varım artık, ne kalp ne duygu ruh sadece beden işine yarar mı artık bilmiyorum ama sen kazandın ben kaybettim geç de olsa anladım sana karşı koyulmazmış savur şimdi beni yalnızlığın diyarına ayrılık rüzgarınla üşüt çünkü bedende hala kanım dolaşıyor donduğum zaman söyle gözlerimi kapattığımda sana ey hayat her şeye rağmen yine de güzeldin demem için evet hayat her şeye rağmen yine de güzeldin…
yazan: Türkçeci SU