- 28 Mart 2014
- 16.087
- 55.121
- 598
- Konu Sahibi Munzevi Zencefil
-
- #1
lohusa depresyonu tez vakitte geçecek inşallah pozitif olmaya çalışın tabiki kolay değil ama hergün en azından 40 kez ben iyiyim ben mutluyum deyin bu telkinle daha kısa sürede düzelirsiniz Allahın izni ile..Bazen çok zor geliyor.. Bazen değil çoğu zaman.. Aynaya bakmak istemiyorum. Baktığımda hayattan bezmiş yorgun bir surat.. Saç baş dağınık yüz göz kaymış.. Yine yeni yeniden bir ağlama krizi sonrası sessizlik.. Yetmiyorum ben bu bebeğe dediğimde tekrar gözyaşlarım.. Sabır noktası muamma.. Heryer heryerde evimin.. Kaç haftadır toplanmayı bekleyen yatak odam.. Üstünkörü toparlamaya çalışılmış mutfağım..
Dayanamayacakmışım gibi geliyor. Bugün yine deli gibi ağladım. Çok mu abartıyorum. Hala çıkamadım mı lohusalıktan. 2 ay oldu. Ağlama sesi duyunca gerilen sinirim beni yıpratıyor. Ben bebeğimi seviyorum ben anneyim ben sakin olayım ki oda iyi olsun. Ben yorgun olmayayım ki oda iyi olsun. Ama dinlenemiyorum ben. Bir düzenleme yapamıyorum hayatıma. Bu günler geçecek mi hep böyle mi olacak. Siz nasıl düzene girdirdiniz hayatınızı?
Bu süreçte size yardımcı olan kimse yok mu?Bazen çok zor geliyor.. Bazen değil çoğu zaman.. Aynaya bakmak istemiyorum. Baktığımda hayattan bezmiş yorgun bir surat.. Saç baş dağınık yüz göz kaymış.. Yine yeni yeniden bir ağlama krizi sonrası sessizlik.. Yetmiyorum ben bu bebeğe dediğimde tekrar gözyaşlarım.. Sabır noktası muamma.. Heryer heryerde evimin.. Kaç haftadır toplanmayı bekleyen yatak odam.. Üstünkörü toparlamaya çalışılmış mutfağım..
Dayanamayacakmışım gibi geliyor. Bugün yine deli gibi ağladım. Çok mu abartıyorum. Hala çıkamadım mı lohusalıktan. 2 ay oldu. Ağlama sesi duyunca gerilen sinirim beni yıpratıyor. Ben bebeğimi seviyorum ben anneyim ben sakin olayım ki oda iyi olsun. Ben yorgun olmayayım ki oda iyi olsun. Ama dinlenemiyorum ben. Bir düzenleme yapamıyorum hayatıma. Bu günler geçecek mi hep böyle mi olacak. Siz nasıl düzene girdirdiniz hayatınızı?
Bazen çok zor geliyor.. Bazen değil çoğu zaman.. Aynaya bakmak istemiyorum. Baktığımda hayattan bezmiş yorgun bir surat.. Saç baş dağınık yüz göz kaymış.. Yine yeni yeniden bir ağlama krizi sonrası sessizlik.. Yetmiyorum ben bu bebeğe dediğimde tekrar gözyaşlarım.. Sabır noktası muamma.. Heryer heryerde evimin.. Kaç haftadır toplanmayı bekleyen yatak odam.. Üstünkörü toparlamaya çalışılmış mutfağım..
Dayanamayacakmışım gibi geliyor. Bugün yine deli gibi ağladım. Çok mu abartıyorum. Hala çıkamadım mı lohusalıktan. 2 ay oldu. Ağlama sesi duyunca gerilen sinirim beni yıpratıyor. Ben bebeğimi seviyorum ben anneyim ben sakin olayım ki oda iyi olsun. Ben yorgun olmayayım ki oda iyi olsun. Ama dinlenemiyorum ben. Bir düzenleme yapamıyorum hayatıma. Bu günler geçecek mi hep böyle mi olacak. Siz nasıl düzene girdirdiniz hayatınızı?
eşimden Allah razı olsun yardımcı oluyor çok. Elinden gelenin fazlasını yapıyor. O olmasa ben ne halde olurum bilemem. Bu zamanlar zor geçiyor benim kendi içimde. eski ben olmak istiyorum.Benim kendimi bir düzene koymam gerek.kocanız ne yapıyor?
işte bu duyguları kaldıramam diye çocuk sahibi olmaktan korkuyorum.
sorun bebeğim değil sorun bu insanın kendisindeki loşluk hali. Yeni ortama yeni düzene adapte olmaya çalışma hali. O aradaki gitgeller ben eskiden böyleydim şöyleydim halleri. Bir an önce bu adaptasyon süreci geçsin halleri. Anne olmaya alışma o duyguyu en saf haliyle hissetmeye çalışmanın sancısı. Off herşeyin farkındayım fakat benden başka biri varmış gibi içimde sürekli kötümser konuşuyor.Dogum yapinca boylemi oluyoki insan.yillardir ugrasiyorum bebek icin olunca havalarda agzim kulaklarimda gezerim diye dusunuyodum.bendemi boyle olurumki
daha dün gibi yazdıklarınızı yaşadığım..4 yıl olmuş bile..oğlum 4 yaşına geldi,zaman nasıl geçiyor anlamıyor insan..
oğlum kolikti,devamlı ağlama,uykusuzluk derken ben zona çıkardım.sonra süt iltihabı oldu göğüslerimde ameliyat oldum,3 aylıktı oğlum işe başladım..uykusuz işe gitmek..aslında bana çk iyi geldi,evden dışarı çıkabilmiş olmak,birey olmak..bir yandan da böyle düşündüğüm içn vicdan azabı çekiyordum,oğlumu bırakıp çalıştığım için..
ben o zamanlar kendime şöyle telkin ediyordum,"bu hissetiklerim gerçek değil,loğusalıktan kaynaklanıyor,skainleş,mantıklı düşünmeye çalış" diyordum kendi kendime..
Benim bebik 8 aylik olacak 1 hafta sonra.gaz konusu gercekten cok yorucu ama 4.ayda bitecek merak etmeyin.biz sabsimplex ve nurse harveys suruplardan biraz fayda gorduk.hersey guzel olacak umutsuzluga kapilmayin :)ahhh canımm banada moral versın 45 gunluguz yorgunluktan ölüyorum...gazıydı sütüm yetıyormu derdıydı bebegımın keyfıne varamıyorum..gunduz hıc uyumayan bır bebek gece 2 saatte bır uyanır 12-7 arası..uyanık oldugunda sakin sakin bakınmaz hep mıkırdanır aglar...yoruldummmallah yokluklarıyla sınamasın katlanıcaz
Haklisiniz son zamanlar da asiri stresli geciyor, merak etmeyin yeni bir hayat kapida,eviniz bebek bebek kokacak, hele bir de o guzel bebisiniz gulumsemeye baslayinca mest olacaksiniz. Sadece zamana birakmak gerek arkadaslarin dedigi gibi..sanırım ben şimdiden depresyona girdim. özellikle bu hafta yold yürüyemez oldum işyerindeki sıkıntılarda çabası. sonra hiçbirşeyin tam olmaması uykunun deli bir sevdalı gibi yanımdan ayrılmayışı bitmeyen veli istekleri öğretmen lafları dün gece ilk krizimi yaşadım ağlayarak saat 8 de uyumaya başladım eşim bir süre benim delirdiğimi düşündü yanımda durdu canı sıkıya gelmeyince çekti ben o halde uyumuşum. sabah diyor ki gece ne yaptın hatırlıyor musun. sanırım depresyona girdin... oy Allahım ben şimdiden yorgun ağlayan halsiz uykulu bir anne adayıyım. Allahım hepimize sabır versin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?