Böyle düşünmeniz ne kadar üzücü. Neden ailenizi affetmiyorsunuz. Onlar dünyaya kendi özgür iradeleri ile bir insan getiriyorlar. Yaşı büyüğe yakın olsun diye bir birey dunyaya getirilmez ki. O birdir tektir özeldir.asla kimsenin yoldaşı arkadaşı olmak zorunda değildir.sizde tek ve ozelsiniz. Yoldaşı arkadaşı bir kardeşten değil kendi içinizde arayın. Affetmeyeceğim lafı bana ağır geldi. Kardes bir hak degilki affedip affetmeme luksunuz olsun. Allah dilediğine dilediği kadar dilediği zamanda evlat verir...Ben tek çocuk büyümüş biri olarak ailemi affetmeyeceğim. Kardeşim oldu ama çok geç oldu. İstediğim bebek değil, oyun arkadaşı, yoldaştı.
Beraber olmasalar bile biliyorlar ki kardesleri var bisey oldugunda destek cikacak,..Arkadaşım 3 kardeş..evlendiler ama iş yüzünden üçüde farklı şehirlerde..yani ilerde illa dibdibe olacaklar diye birşey yok..istemiyorsanız yapmayın..tek çocukların hepsi yetişkinliklerinde "kardeşim olaydı ahh" diye sızlanmıyor.
İki çocuk annesi, tek çocuk olarak iki duyguyu da yazayım. Tek evlat olduğum için o kadar zorlanıyorum ki. Anne babam ayrıldı. Şimdi diyorum ki bi ablam abim yada kardeşim olsa dert ortağım olur. Gider gelirim kim bilir kardeş sevgisi nasıl güzeldir. İki evlat sahibiyim zorlanmadım çok fazla. Aşırı yorucu çocuklar değiller. Size gelince de asla hazır görmedim seni. Lütfen şimdilik düşünmeyin. Doğurabildiğin kadar değil bakabildiğin kadar annesin. Sağlam bir psikolojiyle iyi bir anne olabilirsin. Kaldıramayacağını düşünüyorsan gebelik de lohusalık da aşırı zor geçer. Psikolojin mahvolur. Yaşın daha küçük, kendine zaman ver... elbette doğru zamanda güzel şeyler hissedeceksin ve o zaman herşey daha sağlıklı olacak :)
Beraber olmasalar bile biliyorlar ki kardesleri var bisey oldugunda destek cikacak,..
Ailesini Birakip gitmesine gerek yok ki. Dertlesmek icin, bisey danismak icin, yabanciya degil kardesini ararlar diye demistim :) sonucta ayni kan.. kardes baskadir bence. Aklinin en arka kisminda bile olsa huzur veriyorKimse kardeşi gel deyince kocasını, evini, karısını bırakıp gelemez..evlendikten sonra herkes kendi hayatını yaşıyor, herkes yabancılaşıyor ister istemez..sonsuza kadar kimse kimseye koltuk değnekliği yapamaz, yapmamalıda..kardeş olmazsa olmaz birşey değil..herkes doğurduktan sonra elbet "iyiki yapmışım" diyecek tabiiki :)
Ailesini Birakip gitmesine gerek yok ki. Dertlesmek icin, bisey danismak icin, yabanciya degil kardesini ararlar diye demistim :) sonucta ayni kan.. kardes baskadir bence. Aklinin en arka kisminda bile olsa huzur veriyor
Tekrardan anne olmayı istemyrsan hiiç girişme bu işe derim. Yettiğni düşünüyosan da boşver diğer düşünceleri duymazdan gel. Önemli olan senin ne istedğn4 yaşinda bir kizim var..birlikte gezip tozuyoruz ben baya rahatladim bakimi konusunda kendi wc ihtiyacini yemek yemeyi beceriyor elbet bir bebegin bakimina gore cok cok rahat donem aslinda bu yaslar...zaten derdi park carsi bikac arkadasla oynasin yetiyor..evde de tv resim.derken biz bole baya iyiyiz yani:d..ama gel gelelim bende kardes duygusunu tatmasi gerektini elbet dusunuyorum..hatta bazen uzuluyorum ona yapayalniz gibi geliyor bana..hen yanindayim ama bir cocukla oynamak daha farklidir elbey..ama sorun şu ki bende 2.kez anne olacak potansiyel yok...oyle anać bir duygum kalmadi gibi..kizima cok.hevesle hamile kaldim hevesle dogurdum buyuttum yetti gibi sanki bana...bide ben erken evlendim.erkenden anne oldum pek hayatimi genclimi yasayamadim..simdi eş çercevesinde ancak gezip tozuyorum tabi gonul daha fazlasini istiyor o da kizim.iyice buyuyunce birlikte yapariz biseler diyorum..ama 2.cocuk..kardeş hani? Hayatt gezmeden ibaret degil.bencil davraniyor olabilirim ama gercekten hic anaç hissetmiyorum.suan..aklim.havada gibi bazen disarda teyzeler kizimi kardesim saniyolar ..dışım.gibi iicimde cocuk sanki hala...yasim 27 ama 22 de evlenip 27 ye kadar zor surecler atlattim buyuklerle ugras anne ol tek basima buyuttum.bide esim yogun calisiyor simdi cevremdekiler 2.ye hamile yada 3.yu falan dusunuyolar kimisi 2.icin ugrasiyor..bende hayretle seyrediyorum bu anac hallaeri icin tebrik ediyorum...dogum.kontrol arti esim korunuyoruz ama her ay kabus yasiyorum ya bise varsa diye...bazen de 2.cocuk.hic olmaz diye korkuyorum..ya anlamadim kafam allak bullak..ama baskin taraaf tabiki suannda istemedigim cocuk falan....kizim ve esim de istemiyor ama.bszen diyorum kiziim evde oyun arakaadasi falan istiyor kendine kardesi olsa birlikte oynarlar mi ki....ama kavga falan ederlerse beni siz dusuunun artik ne hallere gelirim.biliyorum sanki...kaldiramayabilirim gibu hissediyorum...benim gibu düsunenler 2.cocuk.oldugunda hayaatinizda ne degisti artilariyla eksileriyle yazarmusin bana lutfen..yorumlar cok onemli buarada sevgiler:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?