2.çocuk

Katılıyorum. Manevi olarak da bakabilecek, yetiştirebilecek kişiler sadece çocuk yapabilse keşke.
 
"Doğan büyüyor nasilsa", "rızkını ALLAH verir " gbi sözlerde bencilliktir aynen
 
Aynen buna da katılıyorum zaten
 
Oturdugum yerden ahkam kesmedigimi anlatsam övünüyor dersiniz hiç girmeyelim. Siz çocuklarıma yazık diyeceginize neden lafımı üzerinize direk alindiniz onu düşünün...
 
Hayır aslında yaşlılıkta bize baksın desteği değil çünkü ben ona aşırı karşıyım bi çocuk yapıp hayatını ebeveynlerine mahkum yaşamasını istemek aşırı bencillik ve kötülük. Bizim düşüncemiz biri başka şehire gitse diğeri yanımızda olur bize bi ses olur yalnız kalmayız, biri çocuk yapmasa diğeri yapar torun severiz fln gibi.
 
1 çocuk iyi 2 çocuk gerçekten fazla
Benimde 2 çocuk var.
Çevremdeki çoğu kişide yaşlanınca bir ona giderim bir ona diye düşünüyor
Hayatımda duyduğum en saçma fikir.
Zaten 3-4 çocuk yapsam, büyütsem benimde yaşlılığımdan hayır gelmez. kolaymı ya. İlk bir senede bile 5 yaş yaşlanıyosun.
Bunu akıl edemiyorlar.
Hepside sağlık problemli, şikayetçi, en ufak şeye alınan, hizmet bekleyen ebeveynler oluyor.
Öyle oluncada çekilmiyorlar zaten.
Birşeyi karşılık beklemeden yapmak en güzeli sanırsam.
Ben seni doğurdum ama dur ben senin burnundan getircem der gibi çocuk doğurulmaz.
 
Evet karşılık beklememek gerekiyor zaten sonuçta evlatlarımızda bu hayatı bi kere yaşamaya geliyor onları yormak yerine hayatlarını kolaylaştıracak şekilde destek olmalıyız
 
İki kızım var. Büyük 9, küçük 4 yaşında. İkinci çocuğu tecrübeyle daha kolay büyütürüz diye düşünmüştüm, yanılmışım. Tamamen farklı mizaç özellikleri. İlk çocuğumda işe yarayan yöntemlerin hiç biri küçük kızımda işe yaramadı.

Büyük kızımı eşimle dönüşümlü uyutuyorduk, böylece gün aşırı nefes alma imkanım oluyordu. Ama küçük kızım 4 senedir sadece benim uyutmamı istiyor. İkna edemedik. Sadece uyku rutinleri bile çok yorucu. Sabahları iki çocuğu hazırlayıp, farklı okullara bırakmak ve bunları yaparken işe geç kalmamayı başarmak da ayrı bir ömür törpüsü

Ayrıca iki çocuk aslında üç çocuk gibi oluyor. İki çocuk ile birlikte bir de onların arasındaki ilişkinin de beslenip büyütülmesi gerekiyor. Kriz anlarında taraf olmamak, adil kalabilmek, sen ablasın, o küçük gibi cümleler kurmadan ve birbirlerine zarar vermeden çözmelerini sağlamaya çalışmak, benim en çok zorlandığım konuların başında geliyor. Güzel ve keyifli geçirdikleri vakitlerde iyi ki diyorum ama bazen ardı ardına yaşanan krizler çok köşeye sıkışmış ve çaresiz hissettiriyor.

Sürecin bu kadar zor ve yıpratıcı olduğunu bilseydim, ikinci çocuğu yapmazdım diye düşünüyorum.

Tek bir hayatım var. Annelik hayatımın önemli bir parçası ama tamamı değil. Kendime karşı da sorumluluklarım var. Yapmak istediklerim var ve bu beni bencil yapmaz sadece insan yapar.
 
Haksiz degiller aslinda yani uykusuzluk vs zor en zoru degil kabul, cunku cocuklar buyudukce zorluklarida buyuyor. En basitinden okula gidince baska baska sorunlar cikiyor. Eskiden cocuklar sokakta oynardi anneler kolay buyuturdu simdiki annelerin sorumlulugu daha buyuk.. hem calisip hemde cocuklariyla ilgilenmeye calisiyorlar. Maddi olarakta sadece karnini doyurup ust bas almakla olmuyor.

Aradan zaman gectikcede insanin cocuk dusuncesi dahada uzaklasiyor bence.. o yuzden kardes yapanlar 2-3 yas arayla yapinca ilerde daha rahat ediyolar. Ha gercekten senin dedigin gibi herseyi mukemmelse 2. Yi yapmiyorsa yine kendi secimi ilk cocugu kardes duygusunu bilmez. Onuda herkes kendisi dusunsun.


Buarada cocuk yapayim yaslaninca bana baksin dusuncesi bi bana mi hastalikli dusunce geliyor

Benim tek dusuncem hayirli egitimli, duzgun cocuk yetistireyim dusuncesi…hic aklima gelmedi yaslaninca bana baksin ya da koseyi donsunde bizede el atsin filan. Gercekten boyle dusunenlerin akli farkli calisiyor bence
 

Geçen hastaneye gittim.yaşlı bi teyze bana dediki benim gelinimin bi kızı var.gençti bi daha doğurmak istemedi oğlum istedi ama gelinim istemedi.şimdi torunum 22 yaşında ve gelinim çok pişman bitane daha dogurmadığı için.şimdide olmuyormuş çünkü 47 yaşındaymış.bence 2 çocuk yeter.sizde ilerde pişman olmayın çocuklar çok çabuk büyüyorlar.
 
Sadece doğurmakla bitiyor mu ?
Bu çocuğun geleceği var bir de biliyor musunuz , doğurmak kolay hatta en kolayı.

Ben çocuğumu hakkıyla büyütmek isterim .
Daha önce de yazdım ama görmediniz sanırım tekrar yazayım.
Bir oğlum var 2. sınıfta; yüzme kursu 500 TL, satrança gidecek 700 TL, balık yağı 100 TL , kaynak kitap aldım 200 TL , hikaye kitabı 80/100 TL, bakın şimdi 23 nisan geldi kıyafetleri alınacak en giyilebilir ayakkabı 300 /400 TL ee bu çocuğun harçlığı var , sineması var , gezmesi tozmadık var . Benim oğlumun gideri aylık 3000 civarı.

Yaz da geliyor geçen seneki kıyafetleri küçük geliyor , alış veril de yapmam lazım. Lc de en normal tişört 70 80 TL .

Neden 2. yi yapıp da çocuğumun standartını düşüreyim ?
 
Gerçekten benim yazdıklarıma en mantıklı cevap veren oldunuz
Benim yorumuma yapılan tek mantıklı yorum
Tek mantıklı bulduğum yorum gercekten
 
Oturdugum yerden ahkam kesmedigimi anlatsam övünüyor dersiniz hiç girmeyelim. Siz çocuklarıma yazık diyeceginize neden lafımı üzerinize direk alindiniz onu düşünün...
Hanımefendi siz iyi misiniz? Lafa "herkes bilir ki tek çocuklu kadınlar gebelik ve uykusuzluk zor geldiği için ikinciyi dogurmazlar" gibi dev bir genellemeyle başlayıp, sonra gelen her yoruma " siz niye istinize ılınıyırsınız?" dan başka cevap veremiyorsaniz zaten ciddiye alınacak durumda değilsiniz demektir. Ama yine de dikkat edin, hiç hayra alamet değildir bu haller. Çocuklarınız için biraz daha endiselendim.
 
2013 yılında ben de İngiltere'ye giderken pound 3 TL idi, uçak bileti vizesi kalacak yer depozitosu derken her şeyi bilerek hesap ederek gitmiştim. Yüksek lisansıni bitirmiş biri olarak paramı kendim kazanıp gitmiştim. Şimdi anlamadığım şey y.l ve doktora için gidip belirli bir yaş üzeri olup, ailesini zora sokarak yıllar boyu orda okudum. Çalışmak yasak denmesi ki öğrenci olarak gidince belirli bir saat çalışma hakkın oluyordu aldığın vizeye bağlı olarak, ki tekrar diyorum haftada 1 gün 1 kaç saat çalışmakla kimse şikayet edip sınır dışı etmiyor bilmeyen konuşuyor ona şaşırıyorum.
Oğlum 2 buçuk yaşında 3 yaşında Çince başlayacağız severse ilgisi olursa. Şuan öğretmenine kadar ayarladık hatta dost olduk kendisiyle. Bunu neden söylüyorum küçük yaşta eğitimi için farklı bir ülkeyi bile göze aldık eşimle imkanmizin dahilinde kullanrz. ilgisi olursa 1 sene Çin'e yerleşmeyi bile göze alıyoruz. Ama yetişkin olup ailem para gondersin vb. Şeyler için sen biraz çalış biz de destek oluruz ötesine geçmez bilmiyorum anlatabiliyor muyum?
Ben de tek çocukla arkdslarin dedgne katiliyorum. zaten maddi manevi hazır degilsen olmamalı ama sadece olumsuz yone de odaklanmalili dedikleri bir çok şeyin olumlu tarafi da var ordan da bakmalı.
 
Bu konuda şunu farkettim, mutlaka çok çocuk olmalı diyenlerin hiçbirisinin çocuklar açısından geçerli tek bir gerekçesi yok. Daha çok kendi seçimlerini ve anneliklerini övmek üzerine gelmişler buraya. Üstelik kendi çocuklarına layık buldukları imkanların yarısını bile başkalarının çocuklarına gelince "ne gerek var, olmasa da olur," diyorlar .Konustukca daha iyi anlaşılıyor. Hatta hızını alamayıp, kendi anneliğindeki eksiklikleri kapatmak için diğerlerini bencillikle suçlayanlar bile var. Psikotik bir durum var sanki. Yok mu bir psikyatrist? Günlük yaşamda nasıl ayırt edilir bu kafalar? uzak tutalım çolugumuzu çocuğumuzu, evlerden ırak
 
Son düzenleme:
Uzman değilim ama bence asıl mesele anneliğin kutsal sayılması ile ilgili. Fark ettim ki, anneliği kutsal gören ve kendi kimliğini bir kenara atıp sadece "anne" olarak var olmayı seçen kadınlar, bunu yapmayan diğer kadınlara saldırıyor. Çünkü uğruna bütün hayatını verdiği şeyin aslında bir tercih olmasını kaldıramıyorlar. Her kadın onların yaşadıklarını yaşasın, kendi hayatından vazgeçsin ve kendini çocukların adasın istiyorlar.

"Her kutsal kendi kurbanlarını yaratır" diyor Nihan Kaya. O kadar doğru bir söz ki bu. Vazgeçerek, adanarak sadece anne kimliği ile var olarak mutlu çocuk yetiştirmek imkansız. Öncelikle sürekli söylenen bir insan haline dönüşürsünüz. Gün geçtikçe sabırsız ve tahammülsüz biri haline gelirsiniz. Verdikleriniz arttıkça çocuğunuzdan beklentiniz artar. O beklentileri karşılama gayreti içine giren çocuk kendi kişiliğini, sizin beklentilerinize kurban eder. Eğer çocuk kişiliğini koruma gayretinde olursa " Ben senin için her şeyden vazgeçtim, saçımı süpürge ettim, bu mu emeklerimin karşılığı " diyaloguna maruz kalır ki; çocuk, içine bu şekilde yerleştirilen suçluluk duygusu ile ömür boyu mücadele etmek zorunda kalır. Sonuç olarak hem anne hem çocuk bu kutsal uğruna kurban edilir.
 
Anneliğin özellikle bizim toplumumuzda çok yanlış tanimlanip kutsandigina dair görüşlerinize %100000 katılıyorum. Bizim gibi toplumlarda doğuran her kadın anne sıfatını o kadar kolay hakediyor ki annelikle hatta insanlıkla alakası bile olmayan kadınlar ustuste dogurarak kendi kafalarına göre dogurduklari sayısınca statü sahibi oluyorlar. Onların yetiştirdikleri hastalıklı sakat ruhlar ve zihinler de toplum oluyor işte...tam bir kısır döngü...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…