kızlar merhabalar.arada kaldığım bir konum var.vcjdanımla, hırsımla.... belki meleğimle belki şeytanımla... arada kaldım ne karar vereceğimi bilemiyorum..özet geçeyim hemen. yaklaşık 4 yıla yakın bir evliliğim var.yakında bebeğim olacak allah kısmet ederse.. eşimin ailesiyle evlendiğimizde ne maddi ne manevi hiç bir destek görmedik görmediğimiz gibide bu beklentiler onlardan bize karşı oldu. 2 yıldır görüşmüyorum.nedenide çok büyük sorunlar yaşadık.yüz göz olduk.bizi eşimle ayrımaya çalıştılar.eşimi doldurdular beni sinir krizi geçirttiler ama hep bunlar sanaldı yani karşılıklı olmadı sadece evlerine gittiğimiz bir gün kaynanam ağzındaki baklayı çıkardı.istemiyordum seni .oğlum zorla aldı.sen kıskançsın vsss. yani bir kavgada, evine ziyarete gelen bir geline söylenmeyecek sözler söylendi bana.ogün bugündür konuşmuyorum görüşmüyorum.
şimdi sorunuma gelince hamileyim ve gurbetteyim doğumu gurbette yapacam.yanıma annem gelecek. eşimin anne ve babasıda gelmek istiyor.ama ben kesinlikle ne görüşmek ne karşılaşmak istiyorum şeytan görsün yüzlerini diyorum.belki okuyanlara ağır bir kelime gelebilir ama benim evliliğimi burnumdan getirdiler eşimle yüzlerce kez kavgama sebep olacak eylemleri oldu.eşimi doldurmaya çalıştılar karı koca. ayrıca kaynanamın ve kayınpederimin davranışları okadar kıskançlık doluki.kime anlatsam kaynanan çok fena kıskanç diyor..eşimin artık bir evi oldugunu ve önceliklerinin değiştiğini kabullenemiyorlar bir türlü..
istemiyorum artık hayatımda onları. eşimde onlara karşı pasif kaldı geçmişte.saygısızlık olmasın kavga küslük olmasın diye çok şeylerini yuttu.şuandada ben artık aranızda kalmaktan çok yıprandım çok çektim diyor.eşiminde durumu çok zor oldu.telde, evlerinde onlar doldurmaya çalıştılar evdede ben.. onların yanlışlarını eşime söyledim.derken kafası şişti garibimin.. bana diyorki bırak gelsinler sen muhatap olmazsın istersen hiç konuşma. ben senden annemin babamın sana son söylediklerinden sonra bişey beklemiyorum (burda yaşanılan son olayda artık savunacak bişeyim kamadı diye banada itiraf etti.yani ben suçlu değilim onun gözünde). diyor..
bende kararsız kaldım acaba eşime kesinlikle ben onlarla görüşmek istemiyorummu desem.ilk gebe olduugumuzu öğrendiğimde demiştim istemiyorum onları görmek diye.ozaman eşimde demişti x sizinle görüşmek, kounuşmak istemiyor diye.. çok tepki vermişlerdi eşimle telde kavga falan etmişlerdi ...etek giy, karıdan beter karısın diye her türlü hakareti etmişti babası..
şimdi doğum yaKINda.. yine gündemde o konu.sürekli aklımda fikrimde ...burunlarından gelsin istiyorum biraz akılları başlarına gelsin istiyorum...bazende adam zaten kalp hastası bitek 3. kaldı yarın ölse ben vicdan azabı yaşarım diyorum yada eşim beni suçlarmı acaba diyorum..kayınpederim gelse neyse ama ben kaynanamın o yüzünü sesini duymak istemiyorum.gelseler ben mecburmuyum onlarla aynı ortamda olmaya.ben evimde yedirecem içirecem gönderecem yine nasıl olsa eşime kötüleyecekler arkamdan sürekli.. gerek varmı bu iyiliğe.bu fedakarlığa.. kaynanama karşı beni nasıl istemediysen ve sürekli kıskandıysan al sana karşılığı diye intikam duygumda ağır basıyor.
ya ne yapayım yaaaa istemiyorum onları ama eşimede kıyamıyorum artık.eşim için geçmişe sünger çeksem sürekli evime gelecekler kalacaklar.iyi insanlar olsaydılar hani bişey olmaz eşimin anne ve babası ama bu kadra kalpleri kararmış insanlarada hizmet etmek istemiyorum..kadın zaten bi mutfaga girmez beni kullanacak resmen.bedava otel hizmeti alacak.karşılığındada eşime kötüleyecek, yüzüme karşı artık laf söyleyemecegini öğrendi ama 2 yüzlü oldugunu bildikten sonra onun o tipini görmek zorunda kalıcam ozamanda