Anneniz bu kadar büyük vicdan azabı yaşarken lütfen ona yaşadıklarımı 21 yaşımı, o zaman maddi hiçbir gücüm olmadığını. Ailemin sırt çevirdiğini. Eski eşimin anlaşmalı boşanmamızda takılar için yazdığımız tazminatı bile 2 yıldır ödemediğini anlatın. Sonra gelip bana da anlatın evladımı aldirmaktan başka hangi çarem kaldığını. O çocuğun doğum masrafları, kıyafetleri, maması bezinin nasıl karşılanacağını. Kaç gece gecenin bir yarısı hastalandığında taksiyle hastaneye götürecek paramın cebinde olacağını hesaplarını siz anlatın bana. Başınızda babanız, kafanızı sokacak bir eviniz varken annenizin yaptığını yapmadım ben mecbur kaldım.
Yaşamadan yargılamayın. Bu kararı ben kendi keyfim için almadım. Zaten öyle olsa, şuan iyi bir mesleğim, kazandığım paralar ve gezip tozduğum ile mutlu olur, bu kadar acıyı yaşamazdım.