Benim sizlr gibi huzunlu bir hikayem olmadi cok sukur, okudukca kendimi sansli hissediyorum, esimle 2002 kasiminda tanistik, uzun bir flort ve nisanlilik donemi sonrasi 2007 agustosunda evlendik..esim daha evlenmeden biran once evlensek de cocuk yapsak hayalleri kuruyordu, ama ben herseyin oturmasini ve dogru zamani bekliyordum bu yuzden de evliligimizi bukadar ertelemistik once onun isleri icin...ben evlenmeden bir sene once bruksele geldim,evlenebilmek icin benim islerimin olmasini bekledik derken nihayet evlendik..ama hala ben cocuk dusunmuyordum, kendimi buraya yerlesmis hisetmek istemiyordum, ailesiyle ilgili problelerimiz vardi, esim isiyle ilgili talihsiz bi donem atlatti derken 2008 yazina geldiiik.. o yaz tr'ye tatile gittigimde esimle nerde bi bebek gorsek tuhaf oluyorduk..rahmetli dunyalar kadar sevdigim anneannem bigun elimi tuttu, esin cok degerli bir insan allah bana sizin cocuklarinizi sevmeyi nasip etsin olmeden, gec kalmayin daha fazla dedi
( ona bakalim dedim rahatlasin diye..tatil donusu arkadaslarla konusurken bebk mevzusundan haber acilinca hep diyordum vucudum bbek istiyor bunu hissediyorum ama mantigim daha hazir degil..metroda otobuste ne zaman bebek gorsem hormonlarim harekete geciyor, esim arkadaslarin cocuklarina baba sevkatiyle yaklasiyor falan... neyse 2008 31 ekim canim anneannemi kaybettim, benim icin cok buyuk bir aciydi, cunku bana 3 yasima kadar o bakmisti..aklima ilk gelen yazinki o sozu oldu, o benim cocuklarimi hic goremiycekti...1 hafta sonra apartopar izmir'e gittim, son 2 yildir duzenli olarak kullandigim kontrol haplarini buyuk ihtimalle orada bir iki gun aksattim..22 kasim bruksel'e dondum, esimle o aksam knusurken acba bikac aya kadar bebk yapmayi dusunsekmi dedim..ama haplari hala aliyordum, once psikolojik olarak hazirliyacakim kendimi...ayrica gecirdigim tresli bi donemden dolayi 4 aydir depresyon ilaci aliyordum, once onu birakmaliydim ve biraktim ama.surekli uyuyordum, yorgundum dedim dogru zaman degil belki tekrar ilaca devam ettim...gelisimden 2 hafta sonra adet olmam gerekiyordu, ama bir turlu gelmiyordu, dedim heralde uzuntu veya usutmeden gecikti..13 aralik 2008 esimle gorumcemi paristen almaya gittik,ve hayatimin en ozel haftasonuydu, gorumcemin 6. hissi cok kuvvetlidir ve ilk olarak bana soylemek istedigiz bisi varmi dedi, biz de yok dedik, beni ruyasinda hamile gordugunu soyledi bende adetimin geciktigini ama imkansiz oldugunu cunku kontrol icin hap kullandigimi soyledim, esimle beni ikna edip gecenin 11ine paris sokaklarinda nobetci bir eczane bulduk, testi alip otele gittik, ben tuvalette, onlar kapinin onunde beni beklediler,veee hayatimda tarif edemiyecegim o duyguyu ilk kez o cift cizgiyi gorunce yasadim....sevinc, korku, panik, saskinlik, ve daha birsuru duygu...ilk aklima gelen acaba aldigim ilac bebegimi etkilermiydi oldu, sevinci tam yasayamadim, turkiyedeki tum universiteden doktor arkadaslarimi ve hocalarimi aradim, burdada arastiridm ve keseyi ilk gittigimize dr'da goremedik, dedim tamam kesin dusucek ya hep ya hic kuralina gore.. ama 10 gun sonra minik fasulyem ordaydi, ve ben o an onu nekadar cok istedigimi anladim...
biraz uzun oldu kusura bakmayin ama tum detaylari yazmak istedim...