2009 Ekim Anneleri


handancım önce güçlü ol... sonrasında 50 yaşında kadın diyosun benim annem 60 yaşında 2 torununa bakmıştı.. ilk günler elbette zor olur hem aras için hem annen için ikiside alışma aşamasında... biraz duygusallığı bi kenara bırak.. Allaha çok şükür bebğin sağlıklı... sen güçlğü ol bebeğinde güçlğ olsun.. her akşam durumunu arasa anlat... sabah giderken de anlat.. onu çok sevdiğini ama bunların mecburiyetten olduğunu... belki anlamayacak ama hissedecek emin ol... bak nilim 3 aylığından beri hep babsından uzak... ama o kadar olgunlaştıki babası burdayken ne oyunlar yapıyo nasıl mutlu... ama gidincede sanki hayatında hiç babası yokmuş gibi davranıyo:... sürekli konuşuyorum sürekli anlatıyorum....
 

canım bende öle yapıyorm ona nasıl davranmak gerektigini sürekli araştırıyorum kitap okuyorum , her sabah 6 da uyanıyoruz arasla 7,30 a kadar konuşuyorum seviyorum anlatıyorum sonra vedalaşıorum asla kaçmıyorum ,ona kokumu bıraktım bi badimi sürekli giyindim yanından ayırmıyormuş , akşamları yemek bile yemiyorum uyuyana kadar oynuyoruz inan herşeyi olması gerektigi gibi yapıyorum ama hala alışamadı bugun 5.günümüz akşamları beni görünce boynunu büküyor üzgün bakıyor sabahta öle yapıyor işte anne yüregi ama dayanıcaz alışıcaz başka yolu yok çünkü size tek dicem kıymetini bilin bugunlerin her anını yaşamanın ,ben şimdi diorum ömrümün en güzel 10 ayını yaşamışım megersem
 

canım uzmanlar diyoki bebelerenize sizin kokunuzun olduğu eşyaları vermek yanlış bi yaklaşım.. bebeği kendinize bağımlı hale getiriyorsunuz... belki de o bile onun huysuzluğuna neden oluyodur... ve bu davranış ilerde birey olduğunda özgüven sorununa kadar gidiyormuş...
 
handancım ben de eşim gelipte ilk gittiği gün çok kötü oluyorum...bazen nile bakarken ağlar bukuyorum kendimi... sonra toparlıyorum.. eşim de orada çocuklu bi adam gördüğünde çok kötü olduğunu söylüyo... ama gerçekçi olmak durumundayız... biz sadece bebeklerimize daha iyi şartlar sunabilmek adına bu durumlara düşüyoruz... keyfi olsa bu dediğin durum tamam diyecem ama ne yazıkki şartlar. bizim çocuklarımız güçlü olmayı öğrenmek durumundalar... ama önce biz güçlü olacaz...
 

ahhh ahhh yasemincim...kıymetini bil...yedir gitsin...benim için 1 kaşık fazla ver...sağlıklı olsun boşver kilo almasın

hasret kaldım ağzını açmasına hasret...yıldım bıktım ben her şeyi tükürmesinden inan:sinifsinif:...her öğün ağlıyorum..her öğün sonrası duşa sokuyorum çocuğu...hasta olcak suya girmekten ama napim saç baş ense sırt göbek her tarafı batıyo:gitme:
 

alla alla canım bende hep tersini okuyorum prof.dr.sabiha paktuna keskin var çok süper bi pedagog onun kitabını okuyorum anne işte kitabın adı harika anlatıyor ona göre davranıyorum , annesinden bi parça kalmalıymış yalnız hissetmemesi için biraz daha aklı yetince bu bizim sırrımız olucakmış mesela sende nile babasıyla bi sır yapabilirsiniz atıyorum babası bi çakıl taşı vericek nile ben gelene kadar sakla dicek o onu babasının bi parçası olarak saklıcak babası gelince sorucak ilk iş nerde sırrımız die bu bag kopmasın dieymiş
 
bide anne çok başka bebişler için mesela 10.aydan itibaren artık sihin gelişiyormuş bir oyuncakla oynamasa göremese bile orda oldugunu biliyormuış birtek anneyi böle bilmiyor anne gidince yok oldu sanıyormış ölüm korkusuna benzer korkuya kapılıyormuş o yüzden annenin onu gelicene ikna etmesi gerek ve kokusunu bırakması
 
handancım bence de bu kadar büyütmemelisin...ben şu an tatildeyim ama 6 aylıkken ben de çalışmaya başlayınca kaynanama bırakmak zorunda kaldım..bi yandan ayrı kalmak ii..seni özlemesine izin ver..1 ay sonra yine çalışmaya başlıycam..hepimiz alışıcaz..

kuzun artık maşallah 10 aylık..çok daha küçükken bırakanlar var..üstelik emmeyi de bırakmış..emzirsen daha zor olurdu..kimin için çalışıyoruz...kuzularımız ve onların geleceği için..bunu düşün..
 
uzmanlar kokuyla ilgili olarak söylüyorlar benim dediğimi... bide hani mahsun oluyo falan diyosun ya... bebekler kullanmasını çok iyi biliyorlarmış... o yüzden böyle mahsun olduğunda sen de burulup üzgün yaklaşırsan onu tetikler... sen gittiğinde çok neşeli yaklaşırsan... belki daha kolay alışır o da seni daha mutlu karşılar...
 

ayy zeze ne kadar rahatsın ne güzel ya ben çok içli bi insanım ya nası diim piskolojiye aşırı önem veririm hep ondan bu kadar derin düşünüyorum sanırım aman aras yıpranmasın etkilenmesin die belki abartıyorum ama elimde degil çok duygusalım napım o benim oglum işte
 

evet cnm bu konuda çok haklısın ben üzgün olunca daha bi büzülüo güler yüzlü olmaya çalışıom zaten akşamları öle keyifle gidiorumki eve görücem die ama sabah zor oluo
 
ne olursa olsun biz anneyiz kızlar çok güçlü olmalıyız hayat çok zor maalesef bu dünyaya sıfırdan insan yetiştiriyoruz sonuçta bu kolay olmamalı
 
handancim rahat ol. arkadasim dogum izni biter bitmez basladi.4 aylik bile deildi oglu ve kiz emziriyodu

bahair canim esin isten dolayi mi sehir disinda?
 
evet buketçim... ocaktan beri. ben annemlerde kalıyorum eşim tarbzonda...yani şimdilik...:)
 
handancım hayatın zorluğu konusunda hemfikiriz. ama bazen duygusallıklarımız o hayatın zorluğunun ikiye katlanmasına neden oluyo... senin gibi nice anneler var yada eşim gibi nice babalar var... bak ben de tek başıma burda kızımın sağlık sıkıntılarıyla uğraşıyorum.. eşim olsa daha kolay olurdu... ama şartlar bunlar... şartları kendime uyduramadığıma göre razı gelip en az yıpranmayala kurtulmam lazım...
hani diyosun çocuk psikolojisi aras zarar görmesin. belki olayı bu kadar duygusallaştırmak ona daha çok zarar verir. bebeğin bu durumu normal bişey algılamak yerine üzücü bişey gibi algılıyo.... o yzüden sen olaylara nasıl bakar ve yaklaşırsan arasın bu olaylardan etkilenmesi ve bakış açıcı ona göre şekil oalcak...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…