- 7 Ağustos 2008
- 699
- 11
- 98
biraz geç oldu ama bende yaşadıklarımı anlatmak istedim kızlar
16 nisan akşamı heyecan sevinç üzüntü korkularımdan dolayı uykusuz bir gece geçirdim son kez bavuluma baktım içimdeki meleğimle konuştum onu sevdim okşadım bridaha asla eski yerinde olamayacaktı karnımda içimde
karma karışık duygular içinde 1-2 saatlik uykudan sonra kalktık içimi bi hüzün sardı bebeğimi içimden alacakları için ben onunla yaşamaya öyle alışmıştımki...
sezeryan olacağım için hastaneye gitmeden kuaföre gidip saçlarıma fön çektirdim
ordan hastane yolunu tuttuk zaten 10 dakkalık mesafe vardı...
bundan sonrasını size resimlerle anlatmak istiyorum
hastaneye girdik yatış işlemleri yapılırken bebeğimle son fotoğraflarımdan biri
odamıza çıktık kalbim güm güm atıyordu bi ara kaçıp gitmek istedim
eşim ben ve oğlumuz son kareler
kıyafetlerimi giydirdiler yavaş yavaş sona yaklaşıyordum içim içimi kemiriyordu
ve o an gelip çattı beni götürmeye gelmişlerdi sedye bana ben sedyey bakıp ağlıyordum bu sedye beni götürecektiçok üzüldüm bebeğimi alacaklardı
o an içimden binlerce düşünce geçti
ameliyathaneden giriyorum korkuyla...senağlama
bu arada çoktan amliyat başlamış içimi karıştırıyorlar bense poz vermeyi ihmal etmiyorum
işte o geldi meleğimi aldılar benden canım yavrum nasılda küçüksün nasılda acizsin nasılda muhtaçsın annene
o senmişsin demek sen ....
ağlama bebeğim kıyamam ...
ilk bakışmamız seninle
ve artık kollarımdasın maceramız mutlu sonla bittiği yerden yeniden başladı bebeğim
seni çok seviyorum canım oğlum
:asigim::asigim::asigim:
biraz geç oldu ama bende yaşadıklarımı anlatmak istedim kızlar
16 nisan akşamı heyecan sevinç üzüntü korkularımdan dolayı uykusuz bir gece geçirdim son kez bavuluma baktım içimdeki meleğimle konuştum onu sevdim okşadım bridaha asla eski yerinde olamayacaktı karnımda içimde
karma karışık duygular içinde 1-2 saatlik uykudan sonra kalktık içimi bi hüzün sardı bebeğimi içimden alacakları için ben onunla yaşamaya öyle alışmıştımki...
sezeryan olacağım için hastaneye gitmeden kuaföre gidip saçlarıma fön çektirdim
ordan hastane yolunu tuttuk zaten 10 dakkalık mesafe vardı...
bundan sonrasını size resimlerle anlatmak istiyorum
hastaneye girdik yatış işlemleri yapılırken bebeğimle son fotoğraflarımdan biri
odamıza çıktık kalbim güm güm atıyordu bi ara kaçıp gitmek istedim
eşim ben ve oğlumuz son kareler
kıyafetlerimi giydirdiler yavaş yavaş sona yaklaşıyordum içim içimi kemiriyordu
ve o an gelip çattı beni götürmeye gelmişlerdi sedye bana ben sedyey bakıp ağlıyordum bu sedye beni götürecektiçok üzüldüm bebeğimi alacaklardı
o an içimden binlerce düşünce geçti
ameliyathaneden giriyorum korkuyla...senağlama
bu arada çoktan amliyat başlamış içimi karıştırıyorlar bense poz vermeyi ihmal etmiyorum
işte o geldi meleğimi aldılar benden canım yavrum nasılda küçüksün nasılda acizsin nasılda muhtaçsın annene
o senmişsin demek sen ....
ağlama bebeğim kıyamam ...
ilk bakışmamız seninle
ve artık kollarımdasın maceramız mutlu sonla bittiği yerden yeniden başladı bebeğim
seni çok seviyorum canım oğlum
:asigim::asigim::asigim:
çok güzel anlatmışsın..
işte hayatımda içimde uhte kalacak kareler bunlar.
gerçekten şanslısınız.
ben doğuma annem babam ablamla gittim.
herşey güzeldi mucizeydi..
ama insanın eşinin yanında olması elini tutması gibisi yoktur herhalde.
milyarların olsada satın alamam artık geriye o anı..
sırf bu yüzden ah ediyorum beni üzenlere.
böle mutlu tablolar gördükçe çok seviniyorum.demekki iyi eşlerde var diyorum bu dünyada.
mutluluğunu hiç bozulmasın..
ne güzel yaa okudummu kendimi tutamıyorum ağlamaya başlıyorum 4 yaşında bi oğlum var onu doğurduğum zamanı hatırladım yeniden anne olcm kısmet olursa nisan ayında allah mutluluğunuzu bozmasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?