- 21 Şubat 2009
- 7.375
- 308
- 363
- Konu Sahibi BEYAZ MELEK
-
- #30.101
misafirler gelene kadar lahmacunlar soğumaz mı soğuk soğukta tadı hoş olmaz beaa...
misafirler gelene kadar lahmacunlar soğumaz mı soğuk soğukta tadı hoş olmaz beaa...huri37 teşekkürler de yakın zamanda üçtane kuran okundu üçüde pilav tavuk pilav kavurmaydı bnde yazın pide yaptırmıştım değişiklik olsun diorum lahmacun verilmiş daha önce ama baya önce lahmacun salata tatlı ayran düşünüyorum kötü olmaz dimi öle yapsam olurmuki.
bizde aşımızı olduk bu arada doruk çok kastı kendini yada iğne ters biyere geldi ogünü burnumdan getirdi.mız mız veayağının üstüne basmadı sürekli eliye bacağını gösterdi.ölece geçirdi ogünü yürümeden bişi olucak die korktm yakın zamanda havale geçirdiği için aklım gitti.sabaha kadar bekle dedi görümcemde geçmezse götür dedi neseki uyandığında normaledönmüştü herşey ama bişi dikkatimi çektide aşı yeri kızarıktı ve büyüktü diğerlerinden farklıydı sanırım ters biyerine geldi.nese neler çekiyorlar ya hele benim oğlum bu ay çok hırpalandı eeg çekilmesi gerekiyordu ama birazdaha ertelicem çok yıprandı hastanelerde iğnelerle.gidişatı herşeyigüse çünkü ..
ehe canım ya nelerde düşünmüş ..yok ben onlara saat vericem onlar o saate getircekler.pideyide öle yapmıştım kuranın ortasında getirmişlerdi sıcak sıcak yemişti herkes buda öyle olucakmisafirler gelene kadar lahmacunlar soğumaz mı soğuk soğukta tadı hoş olmaz beaa...
ehe canım ya nelerde düşünmüş ..yok ben onlara saat vericem onlar o saate getircekler.pideyide öle yapmıştım kuranın ortasında getirmişlerdi sıcak sıcak yemişti herkes buda öyle olucak
he bu arada saol beyaa
bu günlerde çok huzursuzum,mutsuzum her an bişey olacakmış gibi,her an ağlamaklıyım,ağlıyorum da,son 2 seneyi sürekli kafamda sarıp sarıp hüzünleniyorum...zor günler yaşıyorum yine.....umarım bunalıma girmem tekrar...
önemli değil canım herkesin her günü güzel olsun,kimse kötü günler yaşamasın bildiğim tecrübe ettiğim şeyleri paylaşmak yardımcı olmak benim en sevdiğim huyum...
bazen bazı insanlara ters etki yapabiliyor tabi ki..
okuttuğun kuran,kabul olsun
bizim kız dışarıya çok düşkün değil ..
ama o ağlama krizleri beni de delirtiyor,geçen gün banyodan bişey almış geri götürürken delirdi ağladı kapıyı kapadım"SİNİRDEN KAPIYI ISIRMAYA ÇALIŞIYORMUŞ" yuh artık bu kadarıkendini yere atmalar,kafasını duvara vurmaları geçtik kapı ısırmak nedir ya hiç iplemiyorum kendi kendine ağlıyor susuyor,susmazsa da artık bi şekilde bişeyler yapıyorum çoğu zaman çikolata koyuyorum göreceği yere,ağlamayı bırakıp çikolatayı yiyiyor...
şu yabancı sitelere benimde ilgim var ama yabancı dilim sıfırın altında eksilerdeneyse ki google chrome var dil çevirici var bende deneyeyim bakalım belki bişeyler okuyabilirim :26:
ama genelde aynı canım ya;ama hepsi bizden kaynaklanıyor ben ince ses tonuyla konuşursam ipo da nazlanıyor sert olursam Alllahh boyu yetişse kapının camını indirir,eğer ben çok sıkılmışsam,yada t.v de birşey izlemek istiyorsam sesini hiç kaldıramıyorum ama sakin isem moralim yüksekse o sesi duymuyorum bile....
hamileyken hep söylerdim "önce benim psikolojim önce kendim" derdim..önce ben iyi olacağım ki kızımla diyaloglarımda iyi olsun...
gerçi bunun için mükemmeliyetçi olucam diye de çok kastım ya neyse aman çok karıştı yaaaaa..[/B]
boyu:85 cm
kilosu:11.550
olmuş...
sağlığı yerinde dedi doktorumuz,konuşmasını çok beğendi kelimeleri artık birleştiriyor...
çöpü attı
baba geldi
amca kızdı
gibi kelimeler söyleyebiliyor,doktorunda dikkatini çekti 22 aylık bebek konuşması var dedi sevindim,gerçi bizim doktor çok abartıyor,kadın sanırım sürekli annelerden surat yediği için midir nedir,sürekli çok güzel büyüyor,çok iyi beslenmiş ,süper,harika bir çocuk,mükemmel falan diyor,bekleme odasında beklerken çıkan çocuk içinde aynı şeyleri söylüyordu aynı şeyleri tekrar edip duruyor çok yapmacık geldi ya neyse yinede duymak insanın hoşuna gidiyor ,ama genel ortalama olarak iyi diyebilirim...
Maşallah İpek'ime. Bizimki hala tek kelimelerle yetiniyor.
kızlar ipek bu aralar tiyatro izleyecek gibi bir hava veriyor :)
hiç araştırmadım acaba var mı bebek çocuk 2 yaş altı tiyatrolar...t.v. de geçen gün tiyatro çıktı sonuna kadar izledi ki ipek t.v. pek bakmayan bir çocuk...
bir kerede profiloda denk geldik çok kalabalıktı onada bakacağım diye boynunu uzatttı falan..götürmek isterim ne dersiniz
Denemekte yarar var. Sana da iyi gelir.
canım buna 2 yas sendromu diyorlar, 1 yasından itibaren baslayabiliyormuş..
Tuanada aynı malesef...
İstedğini elde edene kadar asla susmuyor ,1 saat ağlamaya razı .kafasını bile duvara vuruyor düşün ...
Taş kafa diyorum artık ona canı yanmıyor demekki.. Koltuklara çıkıp hoppa diye atlıyor inş biyerini kırmaz...
Oğluşun nasıl canım kaç haftalık oldun?? karnın çok büyüdü mü bi resim ekle merak ediyorum
İnşallah çabuk atlatırız bu dönemi. Zormuş. Belki de ilk kez sınırlarımı zorluyor ondan zor geldi.
Oğlum 29+6'da. Karnım kocamannn oldu. Gerildi, kaşınmaya başladı. Fotoğraf eklerim canım. Çok az kaldı. 2 ay sonrasından korkuyorum. Bazen cesaret geliyor ama bu aralar endişeliyim.
kızlar herkese merhaba;
pek yazmıorum ama sizi takip ediyorum sık sık.
ben birşey sormak istiyorum sizlere...benim sıkıntımı mutlaka anlayıp,yorum yapacağınıza inanıorum.
şöyle başlıyım;
ben çalışan bir anneyim..kızım var.. akşam eve varmam saat 7yi geçiyor.haliyle günün yorgunluğu oluyor üstümde...sizlerin de anlattığı gibi benim kızım da çok huysuzluk yapıor...2 haftadır annem bizde,o bakıor.ama normalde bakıcımız bakıor..annem dior ki gündüzleri hiç böyle yapmıor.akşam sana yapıor bu huysuzlukları die...
ama öyle bir an gelior ki.sabrım taşıor ve bağırıorum..sonrasında da öyle çok vicdan azabı çekiorum ki..çok üzülüorum...niye böyle yapıorum die kızıorum kendi kendime...anlam veremiorum..
bu halime nasıl bir çözüm bulabilirim kızlar..yardımcı olursanız çok mutlu olucam...
ben kötü bir anne miyim...düşüncesi mahvedior beni...
Arkadaşlar zaten duygularıma tercüman olmuş. Aynen öyle bir geliyor ki böyle kolundan tutup hırpalamak falan istiyorum. Tabi kendimi tutuyorum. Hep bağırmamak için kendime ve ona söz veriyorum ama o an geliveriyorlar iste. İnsan olduğumuz için herhalde. Mümkün olduğunca sinir katsayın çıkmaya başlayınca ortamdan çıkmaya çalış derim. Odayı terket mesela. Bu aralar bu taktikle ilerliyorum. Hem ben sakinleşiyorum hem kendimi suçlamaktan kurtuluyorum. Sınır koymam gerektiğinde net, bağırmadan istediğimi söylüyorum ve ne yaparsa yapsın geri adım atmıyorum. Tabi bunu ne kadar zamana kadar yaparım onu bilmiyorum. Demişler ya herşey bir cinnete bakar diye:))
İyi yapmışsın. Benimki kendini yerlere atıyor o yüzden hala beşik modundayız.
Tabiki şiddet yok...ama işte bağırdıktan sonra da kızıorum kendime...kocaa gün görmüoruz birbirimizi diyorum ..niye böyle yapıorum... ama bazen gerçekten çok zorluor beni...sabır göstermem lazım ama öyle an gelior ki..işte....offf.. bağırınca,bilior neden bağırdığımı zaten,hemen gelir boynuma sarılır annem der..öper..maymunluk yapar..o zaman daha da kötü oluorum...
bir tek ben değilim dimi böyle... kocaa gün aklımdan çıkmıor inan ki... :96:
Çalışan annelere çocukları hep kapris yapar. Seninki de o yüzden yapıyor. özlüyordur. Anne özlenmez mi?
kızlar ya daha önce konuştunuz mu bilmiyorum geçmiş sayfalara bakmadım ama defne joy un ölümüne çok üzüldüm ben 2 gündür uyurken hep o geliyo aklıma bebeği..yazık ya daha çok küçük ana kuzusu annesiz kaldı ötesi varmı bundan sonra hayatı bambaşka olacak..defne joy u da çok severdim ben yıllardır izlerim ani ölümleri hiç kabullenemiyo insan sanki ölümüne bile bi yorum getirecek gibi geliyo şimdi olsa ne derdi diyorum..Allah rahmet eylesin ama çok genç oluşu bebeğinin çok küçük oluşu çok etkiledi beni
Kendini bu tip şeylerle hırpalama. Ben o kadına çok kızdım. ne işin var elalemin adamının evinde. Gecenin bir vaktinde üstelik. Kocan var kızın var. Hadi eğlendin git evine zıbar. Kusura bakmayın ama bu kadar bencilce yaşayan insanlara kızıyorum. Benim kocam aynı durumu yaşasa değil cenazemde ağlamak cenazemi almaya gitmez bile. Ayrıca ben astımm olayına da inanmıyorum. Allah günahlarını affetsin. Kalan bebeğine de hayat boyu sabır versin. Annesizlik çok zor.
bu günlerde çok huzursuzum,mutsuzum her an bişey olacakmış gibi,her an ağlamaklıyım,ağlıyorum da,son 2 seneyi sürekli kafamda sarıp sarıp hüzünleniyorum...zor günler yaşıyorum yine.....umarım bunalıma girmem tekrar...
ya aslında şu an hayatımda sorun yok,ama bir şey oluyor mesela biri bi laf söylüyor yada biriyle takışıyorum,geçen akşam annem laf söyledi mesela ona takıldım,o andan itibaren sürekli geçmiş kafama geliyor,sıkıntılarım,çevremdekiler,geçmişim içinde kendimi konuşurken buluyorum..kendimi ifade edemediğim,haklılığımı ortaya çıkaramadığım,içimde kalan ,üzüldüğüm ama söyleyemediğim olaylar geliyor aklıma geriliyorum sürekli o anları düşünüyorum kendimi o insanlarla konuşuyor halde buluyorum.....saçmalıyorum işte...
ama temelsorun bu geçmişle ilgili kendimi ifade edemediğim şeyler hala içimde kaldı dert oldu yani,arada film geri sarıyor...
Kız annen seni hasta ediyor bence. Nasıl bir psikolojidir bu ki seni böylesine üzmesine izin veriyorsun. Yeter artık çocuğunu düşün biraz da kuvvetli ol. Bak ben 23 yaşındayken eşim askerdeydi o zaman. Bizim aile karışık. Ablam evliydi eşiyle mutsuzdu bir bize geliyor bir barışıyordu. annem depresyona girdi ne diye boşanıyor diye. Ben ona laf anlatmaya çalışıyorum bir taraftan babam beklediği ilgiyi annemden göremediği için asabileşiyor. Falan derken bir baktım annem anneannemlere gitti. Ablam kocasıyla barıştı. Babam evi terk etti. Ben kaldım tek başıma. Ne yaptım bil. Gittim Ali'yi terkettim. Herkes gitti sen de git tam olsun dedim. Psikolojim çok bozulmuştu. Sonra herkes düzeldi ben Ali'yi terkettiğimle kaldım. 2 ay sonra askerden geldi. Aramızı düzeltene kadar çok zor günler geçirdim. Ve o zamandan bu zamana hep ilişkide baskın taraf o oldu. Tabi herşey bana ders olsu. Bir daha ailemi özel hayatıma sokmadım. Bana hep yabancı oldular. Onlar da bu durumdan rahatsız oldular, üzüldüler. Doğuma bile gelmelerini istemedim o kadar yani. Daha yeni yeni aramız düzeliyor. Tabi anne, baba, kardeş seviliyor ama gözükara sevemiyorum artık. Belki yanlış yapıyorum ama içim affetmiyor. Kendimi korumaya aldım belki de kim bilir. Tavsiyem şu olacak seni inciten insanlar her kim olursa olsun 1-2 adım gerinde olsun. Bir süreliğine de olsa beklentin olmasın, mesafe koy. Bak sen de rahatlayacaksın.
hımm benzer bi durum aslında benimkiyle benimde sanırım kendimi fazla dinlemekten ötürü artık sıkıntı haline getirdiğim şeyler var.ben çocuğumu kendim büyütüyorum ailem yanımda değil eşimin aileside yani bir saatlik bile bırakıp gidebileceğim kimsem yok.öncede oldukça faal çalışan biriydim kendime çok bakardım ama şimdi tek işim oğlumu büyütmek ama bunun zamanla beni hırpalayacağını hiç düşünmedim.işe başvuramıyorum oldukça beynimin hımbıllaştığını yavaş yavaşözgüvenimi yitirmeye başladığımı düşünüyorum bunu düşünüp başvuru dahi yapmak istemiyorum saçlarımın dip boyası aldı başını gitti beyazlarla birlikte pırasa gibi uzadılar şekilsiz biçimsiz bişi oldular ve oldumdan yaklaşık 15 kilo kadar fazlam var yani kişisel savaş halindeyi kendimle.ama bunlara tek neden oğlumu göztermekde vicdani yük oluyor benim için çünkü onu çok seviyorum sonuçlarını hesaplasaydımda o cocuk bigün olacaktı.birazda çok zor bir çocuk öyle uyku düzeni oturmuş sallabaş bi çocuk deği oldukça sinir zorlayan bi çocuk.çok yıprandığımı ve kendimi çok ihmal ettiğimi düşünüyorum onu çok seviyorum iyiki var ama kendim için ne yapacağımı ve nasıl yapacağımı bilmiyorum tüm bu sorunları dşünürken kendi kendimle konuşurken buluyorum kendimi iyice yıprandığımı bunaldığımı hissediyorum ve işin en kötü yanıda bundan kurtulmak için bile bişi yapmak istemiyorum(((
Bunların hepsi geçici bir süreç. Annelerimiz de bizi büyütmüş. Çalışmak güzel evet ama hayatta insanın eline geçen ve birdaha asla geçmeyecek olan fırsat şu an yaşadıkların. İŞ, para hepsi o an varlar sonrasında yok. Ama çocuğuna verdiğin emek onunla da seninle de hayat boyu gelecek. O yüzden pozitif ol. Kendine bakmadığın için de çocuğunu suçlama. Onlar artık öyle küçük değiller. Kuaföre gitsen o gün çocuğun için harika geçer. Bebek olsa sıkıntı olur. Neyi ertelediysen artık yapabilirsin. Bu günleri de çok özleyeceğiz çok.
evet yaşım çokk büyük değil 28 ama var işte sanırm otu şeyi kafama taktım için olması gerek.sevdikçebitmeyenim senin yaşın ufaktı kız ne beyazı bu yaşta :)
ipeğimu bugün kızlarla buluştuk (nur ve filizle) ah benim aptal kafam mailini silmişim telide kayıt etmemişim senide çağırmayı çok istiyordum yakınsın ya cevoda buluştuk belki gelebilirdin...seninle sohbet etmeyi çok isterim...
sevdikçebitmeyenim senin yaşın ufaktı kız ne beyazı bu yaşta :)
ipeğimu bugün kızlarla buluştuk (nur ve filizle) ah benim aptal kafam mailini silmişim telide kayıt etmemişim senide çağırmayı çok istiyordum yakınsın ya cevoda buluştuk belki gelebilirdin...seninle sohbet etmeyi çok isterim...
evet haklısın bunların hepsini biliyorum aslında ne yapmam gerektiğinide ama biyerde düğümlenip kalıyorum nedense.işte burda herşeyi açık açık anlattım rahatlladım çünkü öyle güzel konuşuyosunuzki hani değişik fikirlere ihtiyacı oluyor insanın çünkü yakın zamanda tebdili mekan yapmam imkansız içimdende gelmiyor zaten.belkide içinde bulunduğum duruma alışmak zorunda olma fikri canımı sıkan belkide alışmam gerek sonuçta o çocukun tercihi değildi dünyaya gelmek ben istedim onu ve iyikigelmiş çok seviyorum ve biliyorum hepsi birgün geçicek saol desteğin şahane rahatlatıcı fikirlerin için böyle duydukça rahatlıyor insan opüyorum herkesi sevgiyle
evet canım cevahir..evet yaşım çokk büyük değil 28 ama var işte sanırm otu şeyi kafama taktım için olması gerek.
hebirde şu buluşma yeri cevo derken cevahirmi oluyor öyle buluşmalar yapıyormusunuz negüsel bende tanışmak isterim cevo çokda uzak sayılmaz bana
İyi olurdu. Dün evde pinekledim bütün gün. Canım hiçbirşey yapmak istemedi. Bana da çıkmak için bahane olurdu. Yine görüşürüz ne diyelim kısmet değilmiş.
evet canım kısmet değilmiş bir daha ki önceden belli olursa sana mail atarım ben en iyisi.Bu hamilelik de jet gibi geçiyor. Bugün 30 haftam doldu.
Yani dolu dolu 7 ay diyorum.
Çiçeks geçmiş olsun canım. bence de ısı farkından iyileşemiyordur. İnşallah sorunu bir an önce çözersiniz. Tıkılıp kalmak çok can sıkıcı. Bir de hep derler ya hayat bebekliğin tekrarından ibarettir diye. O yüzden kızım rahat aydınlık ortamda olsun istiyorum. Kışın içi sıkılmasın, kasvetli ortamda olmasın ki hayatı öyle geçmesin. Ay ne bileyim belki saçmalıyorum. Bu arada görevler vermekle çok iyi yapıyorsun. Özgüvenleri gelişiyor. ben de İpek'e yaptırıyorum bazı şeyleri çok hoşuna gidiyor. Benim daha çok hoşuma gidiyor tabi:))
Ben de ağlayınca ilgilenmiyorum ama sinirlerim de bozuluyor. Ağlak çocuklardan nefret ederim. Ama bu dönemde hepsinde var galiba. Tuana da demiş ya 2 yaş sendromu diye. Valla yandık. Ben doğum yapacam olacak lohusa sendromu. İpek'te 2 yaş sendromu. Artık ikimizi bir dr'a götürürler.
Yalnız bişey keşfettim. O öyle sinirlenince ne oldu ne istiyorsun anlat bana diyorum bazen sakinleşiyor aniden. İlgimi çekmek için de yapıyor olabilir.
Yabancı sitelerden baka baka dilin gelişir fena mı? Bak çocuk beni köreltti falan demezsin.
Benim de çok süper sayılmaz ama anlıyorum. Aslında en son 8. kuru bitirmiştim. İleri seviyedeydi de 2 senedir bıraktım. Şimdi kitapla falan tekrar geliştirmeye çalışacağım. Site işi de iy olur. Çocuklar üzerine kelime dağarcığım artar.
boyu:85 cm
kilosu:11.550
olmuş...
sağlığı yerinde dedi doktorumuz,konuşmasını çok beğendi kelimeleri artık birleştiriyor...
çöpü attı
baba geldi
amca kızdı
gibi kelimeler söyleyebiliyor,doktorunda dikkatini çekti 22 aylık bebek konuşması var dedi sevindim,gerçi bizim doktor çok abartıyor,kadın sanırım sürekli annelerden surat yediği için midir nedir,sürekli çok güzel büyüyor,çok iyi beslenmiş ,süper,harika bir çocuk,mükemmel falan diyor,bekleme odasında beklerken çıkan çocuk içinde aynı şeyleri söylüyordu aynı şeyleri tekrar edip duruyor çok yapmacık geldi ya neyse yinede duymak insanın hoşuna gidiyor ,ama genel ortalama olarak iyi diyebilirim...
Maşallah İpek'ime. Bizimki hala tek kelimelerle yetiniyor.
Denemekte yarar var. Sana da iyi gelir.
İnşallah çabuk atlatırız bu dönemi. Zormuş. Belki de ilk kez sınırlarımı zorluyor ondan zor geldi.
Oğlum 29+6'da. Karnım kocamannn oldu. Gerildi, kaşınmaya başladı. Fotoğraf eklerim canım. Çok az kaldı. 2 ay sonrasından korkuyorum. Bazen cesaret geliyor ama bu aralar endişeliyim.
Arkadaşlar zaten duygularıma tercüman olmuş. Aynen öyle bir geliyor ki böyle kolundan tutup hırpalamak falan istiyorum. Tabi kendimi tutuyorum. Hep bağırmamak için kendime ve ona söz veriyorum ama o an geliveriyorlar iste. İnsan olduğumuz için herhalde. Mümkün olduğunca sinir katsayın çıkmaya başlayınca ortamdan çıkmaya çalış derim. Odayı terket mesela. Bu aralar bu taktikle ilerliyorum. Hem ben sakinleşiyorum hem kendimi suçlamaktan kurtuluyorum. Sınır koymam gerektiğinde net, bağırmadan istediğimi söylüyorum ve ne yaparsa yapsın geri adım atmıyorum. Tabi bunu ne kadar zamana kadar yaparım onu bilmiyorum. Demişler ya herşey bir cinnete bakar diye:))
İyi yapmışsın. Benimki kendini yerlere atıyor o yüzden hala beşik modundayız.
Çalışan annelere çocukları hep kapris yapar. Seninki de o yüzden yapıyor. özlüyordur. Anne özlenmez mi?
Kendini bu tip şeylerle hırpalama. Ben o kadına çok kızdım. ne işin var elalemin adamının evinde. Gecenin bir vaktinde üstelik. Kocan var kızın var. Hadi eğlendin git evine zıbar. Kusura bakmayın ama bu kadar bencilce yaşayan insanlara kızıyorum. Benim kocam aynı durumu yaşasa değil cenazemde ağlamak cenazemi almaya gitmez bile. Ayrıca ben astımm olayına da inanmıyorum. Allah günahlarını affetsin. Kalan bebeğine de hayat boyu sabır versin. Annesizlik çok zor.
Kız annen seni hasta ediyor bence. Nasıl bir psikolojidir bu ki seni böylesine üzmesine izin veriyorsun. Yeter artık çocuğunu düşün biraz da kuvvetli ol. Bak ben 23 yaşındayken eşim askerdeydi o zaman. Bizim aile karışık. Ablam evliydi eşiyle mutsuzdu bir bize geliyor bir barışıyordu. annem depresyona girdi ne diye boşanıyor diye. Ben ona laf anlatmaya çalışıyorum bir taraftan babam beklediği ilgiyi annemden göremediği için asabileşiyor. Falan derken bir baktım annem anneannemlere gitti. Ablam kocasıyla barıştı. Babam evi terk etti. Ben kaldım tek başıma. Ne yaptım bil. Gittim Ali'yi terkettim. Herkes gitti sen de git tam olsun dedim. Psikolojim çok bozulmuştu. Sonra herkes düzeldi ben Ali'yi terkettiğimle kaldım. 2 ay sonra askerden geldi. Aramızı düzeltene kadar çok zor günler geçirdim. Ve o zamandan bu zamana hep ilişkide baskın taraf o oldu. Tabi herşey bana ders olsu. Bir daha ailemi özel hayatıma sokmadım. Bana hep yabancı oldular. Onlar da bu durumdan rahatsız oldular, üzüldüler. Doğuma bile gelmelerini istemedim o kadar yani. Daha yeni yeni aramız düzeliyor. Tabi anne, baba, kardeş seviliyor ama gözükara sevemiyorum artık. Belki yanlış yapıyorum ama içim affetmiyor. Kendimi korumaya aldım belki de kim bilir. Tavsiyem şu olacak seni inciten insanlar her kim olursa olsun 1-2 adım gerinde olsun. Bir süreliğine de olsa beklentin olmasın, mesafe koy. Bak sen de rahatlayacaksın.
Bunların hepsi geçici bir süreç. Annelerimiz de bizi büyütmüş. Çalışmak güzel evet ama hayatta insanın eline geçen ve birdaha asla geçmeyecek olan fırsat şu an yaşadıkların. İŞ, para hepsi o an varlar sonrasında yok. Ama çocuğuna verdiğin emek onunla da seninle de hayat boyu gelecek. O yüzden pozitif ol. Kendine bakmadığın için de çocuğunu suçlama. Onlar artık öyle küçük değiller. Kuaföre gitsen o gün çocuğun için harika geçer. Bebek olsa sıkıntı olur. Neyi ertelediysen artık yapabilirsin. Bu günleri de çok özleyeceğiz çok.
İpeğimu, Defne'nin ölümü hakkındaki yorumuna çok şaşırdım.
Orada ne amaçla bulunuyordu,ne oldu kimse bilmiyor.Kadıncağızın kendini savunabilecek durumu da yok haliyle.
Eşi karısını seviyorsa ve ona güveni tamsa elalemin insafsız yorumlarına kulak asmaz bence.
İyi olurdu. Dün evde pinekledim bütün gün. Canım hiçbirşey yapmak istemedi. Bana da çıkmak için bahane olurdu. Yine görüşürüz ne diyelim kısmet değilmiş.
Hiçbirşeye zorunlu değilsin öyle düşünürsen depresyon kapına dayanır. Eğer bu hayat seni çok boğuyorsa o zaman rotayı değiştirmenin vakti gelmiştir. İnsanın evladıyla vakit geçirmesi çok güzel ama herkes için aynı güzellikte olmayabilir. Ruh haline göre de değişir. Sonuçta çocuğunun herşeyden önce mutlu anneye ihtiyacı var. Bazen düşünüyorum. Bu çocuğu herşeyden, kendinden bile önde tutuyorsun yanından ayırmak istemiyorsun. Gün gelip o da hoşçakal anne diyip gidecek. Birinin elini tutacak veya benim hayatımla başlayan cümleler kuracak. Tıpkı benim anneme yaptığım gibi. O zaman yaşayamadıkların için üzülecek misin diye. Çünkü hayatın provası yok maalesef.
Olsaydı herşey daha kolay olurdu. Ama tek şans var ve zaman gerçekten hızlı geçmeye başladı. Yaşlanıyorum eyvahhhh.
Merhabalar,bir ara bende kendimi bırakmıştım sadece kaanla ilgileniyordum.kendime özen göstermediğim gibi farklı bir aktivitedede bulunmuyordum.Ama son zamanlarda kendimi yenilemeye başladım.Böylece moralimde daha iyi oluyor rahatlıyorum evdede kaan yaramazlık bile yapsa çokta öfkelenmiyorum.İyi tarafından bakıyorum.Az kaldı günlerde uzamaya başladı.1,5 ay sonra havalar biraz daha ısınınca daha da iyi olucak herşey.kaanında evde canı sıkılmayacak.ne bileyim yazın daha neşeli geçiyor.Gündüz çalışsam bile akşamları dışarı çıkma imkanı oluyor.
Önümüzde aşılması gereken 2 mesele var.Memeyi bırakma ve tuvalet...
İnşallah zor olmaz.Nisanda memeden ayırıcam.Temmuzda tam 2 yaşında olacak yeter artık..Ve yaza doğru tuvaletinide öğrenmesini istiyorum.Bunları aşarsak gerisi kolay..Onun haricinde sağlığımız iştahımız falan iyi maşallah sıkıntı yok.Yanlız kaanda yeni bir alışkanlık başladı son 1 haftadır elinden kaşığı bırakmıyor.Mutlaka kaşıklıktan bir kaşık alıyor akşama kadar elinde ağzında dolaştırıyor.Arada unutup bırakıyor yada biz alıyoruz elinden.Bir müddet sonra yine bir kaşık elinde.Neden acaba bu kaşık alma düşkünlüğü bilemiyorum.Varmı fikri olan???
sadece kaşık mı yoksa metal olan herşeye mi ilgisi var,bi yerde okumuştum demir eksikliğinden ileri geliyormuş,tam emin değilim öyle anımsıyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?