hayırlı ugurlu osun canım saglıklar gelmiş duru cunGeldimmm geldim :) kusura bakmayın kızlar bekletmişimm..
Evet,başlıyoruz :)
Çarşamba günü bende bi hamaratlık bi hamaratlık ki sormayın (doğum öncesi bu sendrom bana da vurmuş oldu kaydirigubbakcemile3) Duru'nun odasını düzeltiyorum,mutfaktaki rafları temizliyorum.. daha neler neler.. 21 maddelik bi yapılacaklar listesi hazırlamıştım,görmeliydiniz sempatiksalakcinni
Neyse,akşam oldu eşim TV izliyor ben sizlerleyim...Bana inceden bi sancı vurmaya başladı ama önemsemedim benim yaşadığım yalancı sancıların yanında hiç bişeydi çünkü.. Ama bi yandan da düşünüyorum acaba geliyor mu ? diye..Doktoru aradım çok kötü olursan gel doğum başlamış olabilir dedi..Evin içinde volta atıyorum bi o yana bi bu yana bi sancı dalgası vurup geçiyor
Bi yandan da ilk sancılarımı da sizlerle geçiriyorum
Bu olay 10’una dek devam etti.Küvete girdim belki rahatlarım diye..Kısmen bi rahatlama oldu ama 12'ye doğru 10'ar dk arayla gelmeye başlayınca gittim üzerimi giyindim eşimi uyuyakaldığı koltuktan kaldırdım ''hayatım artık hastaneye gitme vakti geliyor'' diyerek.. bendeki sakinliğe bakar mısınız :))
Eşimin ilk tepkisi ‘Hı?Noldu?Doğdu mu bebek?Kaç kilo?’ oldu :))
Eşimdeki telaşla az sonra hastanedeydik.Eşim sanki benim yerime geçmiş bende 3.-4. çocuğumu doğuruyormuşcasına sakindim..
Doğum katına çıktık muayne oldum.Açılma 3 cm olmuş delikafadulden ve suyum geliyor..
Doktorum arandı.''doğuma hazırlayın..bende geliyorum'' demiş hihoyyyt
Ohh kızıma kavuşuyordum sonunda!! opuyorumnanaktan
Odamıza yerleştik.NST'ye bağladılar.. Sancılar neredeyse 100'leri vuruyor ben hiç bişe hissetmiyordum kaydirigubbakcemile3 hemşire şaşkın şaşkın bakıp gerçekten bişe hissetmiyor musun? suan buraları yıkman lazım senin diyor bende 'yoo bu ne ki ben bi yalancı sancılar yaşadım inanamazsınız' diyorum
tuşeye alınıyorum açılmaya bakıyorlar 4.5 santim.. Tekrar odamızda beklemeye başlıyoruz..Hemşire odaya bişeylerle dalıyor lavmanım yapılacakmış.. Ama çok şükür bişey hissetmedim. Sadece ömrümde bu kadar uzun süre tuvalette kalmamıştım..
''TAM 25 DK'' delikafadulden
Daha sonra sancıları daha fazla hissediyorum..Kalkıp koridorlarda dolaşıyorum 1 saat..
-tuşe! 6 cm.
aman allahım bu nasıl bişey nasıl ağrılar.. kitaplardan öğrendiğim nefes tekniklerini uygulamaya başlıyorum.Eşim yanımda bu süreçte hep el eleyiz.. destek olmaya çalışıyor canım benim..
filmlerde vs. görürdüm eşlerin el ele nefes alıp verdiğini gerçekte de olabilirmiş demek kaydirigubbakcemile3 o an gülmeye halim yoktu da şimdi aklıma geldikçe gülüyorum
Ben nefesimle sancıları yutmaya çalışırken o da bi gayret nefes alıyor benle sempatiksalakcinni
Bu arada 2 kez tuşeye alınıyoruz
-ilki 6.5 cm..
-ikinci taaammm 8 cm delikafadulden
Sancılar gittikçe artıyor ve nefesle falan baş edemez hale geliyorum.2 cm kalmıştı onu da halledersek kızıma kavuşmama çok az bişe kalıcaktı.. Ben bi gayret yürümeye başladım ama nasıl yürüdüğümü siz bana sorun  15 dk yürüdükten sonra yattım yaklaşık 1 saat daha o sancıları çektim
-tuşe!!
10 cm
Ohh sonunda oldu
Sonunda kavuşuyorum kızıma
Doktorum ‘evet hazırız’ dedi ve doğumhaneye alındım.Sedyede giderken hamile olarak geçirdiğim son dklardı.kızımı içimde hissedebileceğim son dklar.. Karnıma son kez dokunup ‘hadi kızım son kez !!’ dedim.. biraz geçti kızım başladı tekmelemeye.. Kuzum benim.. Neyse geldik doğumhaneye doktor klasik yapmam gerekenleri söylüyor.Eşim yanımda.Başlıyoruz ıkınmaya.. Hadi ayşe 4.’de olucak son bi gayret hadi demesine kalmadan ben tüm gücümle deniyorum veee… inanılamaz derecede bir rahatlama.. O sırada meleğimin sesini duymayı bekliyorum..Başlıyor ağlamaya
Anlatamam kızlar..
Bundan daha güzel bir ses OLAMAZ!!
Hemşire alıyor kızımı sarıp sarmalayıp bana getiriyor.
-‘İşte minik Duru!!’
Göğsümün üstüne bırakıyor kızımı.. O anın büyüsüne kapılarak eşimi unutmuşum  Dönüp baktığımda onun da ağladığını görüyorum
Sonrası Duru’yu kontroller için alıyorlar babası kızının peşinde.. Benimle ilgileniyorlar
Doktorla göz göze geliyoruz ‘Çok iyiydiniz Ayşe’ diyor bana 
Sabah 6’ya doğru bende çıkıyorum doğumhaneden
Bundan sonrası keyifti işte..
Odaya kızımın feryatlarıyla girdim 
Çok acıkmış prenses
Süt kuzusu gibi yapıştı göğsüme ilk zamanlar olduğundan başlarda fazla sütümüz olmadı Dolayısıyla ağlama krizleri başladı..
Sonradan açıldı da çok şükür,beynimin içi çınlamaya başlamıştı yoksa 
Şuan kızım yanımda uyuyor
Öyle güzel ki kızlar,minicik suratı ağzı burnu..
Sabah 05:34’te 3180 g – 49 cm olarak dünyaya geldi Duru’m
Biraz kısa gelmiş olabilir kızlar,sorularınızı sorun yine cevaplarım..
gözün aydın olsun26.10.2010
dünyamın bir anda değiştiği tarih.sabah yorgun bir şekilde kalktım bi gün önceden çok yorulmuştum o yorgunluğu üstümden atamadan kalkmıştım yataktan.öğlene doğru biraz akıntım oldu önemsemedim önce hemen arkasından biraz daha fazla geldi eşimi aradım nedense oda dr unu ara acilse gidelim dedi aradım hiç bekleme hemen gel dedi.ben daha tehlikenin farkında değilim.
kontrolde açılmamın olmadığını söyledi test yaptı ve benim suyum bu arada pantalonumu ıslatacak kadar arttı.eşim doğum olursa falan diye konuşmaya başladı ben hala dr un bunu durduracağını daha çok erken olduğunu savunup duruyorum bu arada.
dr umla görüştük ve doğumun başladığını söyledi bana o an dünya başıma yıkıldı sanki hiç beklemiyordum erken doğumu çokda korkuyordum başıma geldi.
kilosu 2 kg dı çünkü daha minicik nasıl tutnur hayata diye düşündüm..
ağlayarak doğumhaneye girdim.dr um ciğerleri gelişmesi için bir iğne yapılacak iğne 24 saatte etkisini gösteriyor fakat bize beklemez ama 12 saat yeterli dedi.
ben sabaha kadar ağrı çektim yavrum sabah kadar içimde kıpırdadı.belirli aralıklarla nst ye bağladılar.onun kalp atışlarnı duydukça için rahatlıyordu.her yedi dakikada bir ağrım oldu.hiç bir sabah benim için bu kadar zor olamaz heralde ömrümde.ve sabah olmuştu bebeğim bekledi sabahı.
sabah apar topar ameliyata alındım.artık bebeğimle ayrılma vaktimiz gelmişti.tek istedğim onun sağlıklı olmasıydı.
gözümü açtığımda inanılmaz bir ağrıyla uyandım bebeğim karnımda değildi artık ağlamay başladım oğlum nasıl diye sordum hemen iyi dediler sadece.
odaya aldılar beni bebek sesleri geliyordu benim bebeğim ne zamna gelicek diye sordum o gelemez dediler küvözde dediler.onu nefes alması bile bana yetti o an.
bir an önce ayağa kalkmalıydım ki bebğimi görebileyim ilk deneme başarısız oldu. sonra tekrar denedim yürüyebiliyorum fakat bebek ünitesine kadar değil.ertesi gün artık nihayet bebğimi görbilecektim.
ve beni içeriye aldılar.gözlerime inanamadım bebeğim o kadar küçüktü ki bu kadarını beklemiyordum.
gözyaşlarıyla seyredebildim sadece bebeğimi.
ama durumunun iyi olduğunu bilmek beni rahatlatıyordu sadece
benimki biraz dramatik bir öykü oldu sanırım.şimdi 6 günlük oldu bebeğim şimdi ben ona ne kadar dokunamasamda onun her geçen gün daha iyi olduğunu gördükçe ve onun hayata bu kadar güçlü tutunduğunu gördükçe bende mutlu oluyorum.
her şeyde bir hayır vardır oğluşumda çok aceleci çıktı böylesi hayırlıymış demekki
allah hepimizin yavrsunu bizlere bağışlasın..
Arkadaşlarr merhabaaaa
oğlumla evime geçtimmm ama birazdann gerii anneme gideceğizzz
evde işlerimizz vardııı
sizlerii çok özledimm benden başka doğum yapan oldumuu
daha günüme 3 hafta varkenn göktuğ geldii
cumartesii annemlerdeydimm
tuvalete gittimm ayağa kalktımm
baktımm benden su geliyoo aynıı ciş gibii
dedimm ne oluyoo daha var günümeeee
üstümüü değiştirirkenn bacaklarımdan aktıı gitti
kendimii tutamıyordummm
sonraa değiştirdiğimm halde gelmeye devam etti
hemen hastaneye gittikkk
ama benn doğum değildirr diye gittimm daha günüme var biliyorsunuzz
amaa burdada yazıyordumm sancılarım var diyeee
neyse hemen doğumhaneye aldılar biziii
yattım yatağımaa geldiler baktılarr alttan ,evet suyun gelmişş seni yolluyamayız dedilerr veee
yatışımm yapıldıı
bildiğiniz gibii korktuğumm içinn doğumdannn benii korkuu kapladııı
ve dedim ne olur sezaryenn yapınn bu 3ncüü ve sorunn olmadığıı müddetçee yapmayacağımm dedilerr
beni ikna ettilerr ve size çokk güzell doğum yaptıracağız dedilerr
neyseee artık işlemler başladı,lavmma yapıldıı arkası açık önlükk giydirildii ve yemek içmek yasak dendiii,başımda annem ve eşimm beklemeye başladıkk
kesinliklee sunii sancıı vermiyoruzz ve kendii sancılarınlaa doğuracaksınız dedilerr buna çok sevindimmm
serum takıldıı ama aç kaldığımm içinnn takıldıı buu
gündüz 3 te yatışımm yapıldı,beklemeye başladık sancılar gelsinn diyeee
ilk baştaaa hiç olmadııı sancımm sonra yavaş yavaş gelmeye başladııı
ilk başlarda hafif hafif olduu her sancıyıı nefes alıpp vererekk geçiriyordummm
sonra sancılar sıklaşıncaaa annemin elinden tutupp nefes alıp vermeye başladımm tabii bu aradaa kadınınn elini çok sıkmışımmmm
doktorlarr gelipp kontrol ediyorr bu arada
ve
her yaptıklarrıı müdahalede benden özür diliyorduu ,canınızıı yaktığımız içinnn ama fazla canımm yanmadıı alttan müdahaledelerde iğne yapan özür diliyorr, serum takan özür diliyooo,serumdan dolayıı kolum kan topluyooo düğmeye basıncaa hemennn başımdalarr ne olduu diye
çarşaf kan oluyoo hemenn değiştiriliyoo ,hiçç sorunn değill batsınn diyorlarr,
okadarrr güzelll ilgii vardıkii tabikiii bunlardaaa beni rahatlamamıı sağlıyorduu,
bide anneminn yanımda olmasıı da çok iyi olmuştuuu,
duyann herkes telefon ediyorrrduu birdee,
annem sancıı aralarındaa banaa verippp konuşmadığımm kimse kalmadıı
hatta arkadaşlarra telefonn edipp benn doğumdayımm haberinizz olsun diyordummm
elimde telefonuu görselerde birşeyler demiyorlardıı budaa güzeldiii
ama herkese aynıı davrandılar ALLAH varrr
yanımaa sancı çeken başka bayan getirdilerr ilk doğummuş onundaa onun yakınlarıda vardıı
onlarla da muhabbete başladık ,amaa tabii benimm sancıı girdimiii benn ,anneeeeeeee diyee azcıkk bağırmaya başladım açıklıkk 5 cmm olmuşşş bu arada benn bağıramaya başladığımda
annem üstümde dualarr okuyorr kolay olsunnn diyeee
5cm açıklıkk olduğunda sizii hemen doğumhaneye alıyoruz dedilerr ,ve haber verdii doğumhanee hazırlansın diyeee
ben ne yanii şimdii ben 5 cm le nasıl doğacak dedimm bu bebek d,aha alttan kafasınıı baskıyla hissetmiyorummm sadece kalçama vuruyoooo ama sancılar sıklaştığıı içinnn ve güçlüü olduğuu içinn ağrım oluyorduuu
5 cmden sonrasıı biraz zor olacakk bunuu biliyordumm amaa banaa bunuu yaşaymayacaklarınıı benn istediklerimii gibii davranırsamm yarım saatte bebeğimin kucağımda olacağınıı söyledilerrr
neysee aldılarr annem ve eşimle kapıda vedalaştıkkkk
çatala koydularr ve başlıyoruzzz herşeyy çokk güzel olacakk demeye başladılarrr,,,
korrku hissi kalmadıı ve dedimm hadii edaa az sonra oğlunn kollarındaa üstüne düşen herşeyii yappp
sancılarınıız olduğundaa çatalda ıkınacaksınızz amaa gittiğindee kesinlikle ıkınma ve dinleneceksinn dedii
doktor karşımda bu arada eliyle vajinaya baskı yapıyooo sancı aralaındaa eliyle
ozaman ıkınma hissim daha güçlüü oluyorduuu,
hadi bak 6 oldu yedi olduu derkennn yarım saatte 10 cam oldu açılmamm artıkk doğumuu başlatıyoruz dedilerr
dedimm ALAAHIMM en korktuğumm yerşlerr satenn 5 tenn sonrasıydıı ve yarım saatte 10 cm olduu
ama bu arada sancılarr şiddetlii vuruyoo ıkınma hissimm okadar güçlükiii
yukardan telefonn geldii doğumhaneyeee,
bir bayanınn bebeğii tam rahim ağzından çıkmak üzereymişş oda geldimii bu sefer bir panik başladıı doğumhanedee
hadii bakk dedii sonundayız ve herşey senin elinde ne kadar güçlüü ıkınırsan bebek doğacakkk
ama öbür bayandaa gelinceee oda bağırıyorr doktor one durumdaa onaa baktıı benim sancım kesilinceee
bu seferr benimm sancıı geldii dedimm geliyoo artıkk bebekk diye bağırmaya başladımmm
hemen koştuuuu doktorr hadii sonn ıkınnn ve sonn gücüü kullann dediiii 2 ıkınmaylaaaaaa doğduuuu
okadar güzel duyguyduykii bitmiştii artıkk ve oğluma kavuşmuştumm
kendimee 9 ayıı zindan etmiştimm nasıl doğacak diye,
eşime zindan etmiştimm sezeryane izin vermediğii içinn
psikolojimii bozmuştumm nerdeyseee
ama artıkk bitmiştii onuu gördüğümm ann herşeyy bitmiştiiiii
gözümüü ondann alamıyordummm bembeyazz pamukk gibiiiii bir oğlandıı okadar güzel ağlıyordukii ALLAHIN bir mucizesiydii ve gözleriminn önündeydiii,
oann büyülendimm onaaaa
bu sefer ağlamadımmm gülmeye başladımmm sana kavuştumm minikkk prensimm diyeee,
tabii bu arada diğer bayandann doğurduu
diğer odadan bebek sesii geldii
bebişii giydirdilerr götürtüdülerrr odamaa benii bekliyorduuuu
evet canlar...
pazartesi aksami doktordan geldik aksam 8 gibi.doktorum bu gece sancilanirsin bence demisti
zaten.ben de hazirlanmaya basladim.
yemegimizi yedik dusumu aldim.
hurmalarimi, meyvemi yedim.
sizle konustuk.10gibi belim agrimaya basladi ama ne agri..
uzanayim geçer dedim adet agrisi gibi agrilarim da basladi.
esim hadi gidelim dedikçe olmaz sabah gidicez diyorum nedense.
11 oldu ama artik kivranmaya basladim.esim annem ben düstük yola.
esas bomba yola düşmeden önce saçımı düzleştirdim idareten,
ama o terlemelerle ne saç kaldı ne baş.
artik dayanamaz oldum sancilara hastaneye varinca.
hemen nstye bagladilar alttan baktilar dogum basliyor dendi.
nstde de yatarken kivraniyorum artik.
agri kesici yaptilar.
ikinmam basladi o sirada hemen tekrar baktilar alttan.
dogum odasina aldilar.doktorlarim iyiydi.
zaten bir tek doğumdan memnun kaldım.:92:
onun dışında sancı süreci ve doğum sonrası muameleyi hiç ama hiç beğenmedim.
(ankara zekai tahir)
doğum okadar kolay olduki.(saat 02.40da)
bir kere ıkındım kuvvetlice beyza pırtlayıverdi:))
cimbil cimbil bakan 2 göz..miniş bir kız...
hemşireler bayıldı kızıma maşallah.
fotoğrafını falan çektiler.
hayata 1-0 önde başlıyor dediler.
kesilmişim doğum anında hiç anlamadım.dikişlerim acıyor şimdi(
şimdiki sıkıntım zaten dikişlerim ve
karnım..karnımda şişlik var ya sanki yeniden hamileyim26:
canımı sıkıyor bu şişlik sanırım kabızlıktan..
neyseki sıkıntılarım kızımla ilgili değil o iyi maşallah.
dün öğleden sonra da taburcu olduk.
kızım çok direndi emmememek için ama şimdi alıştı,
sütüm geliyor.
milupanın çayını içiyorum bir de
emzirme sütyenimden çok memnunun çok rahat.
kızlar işallah sizler de hayırlısıyla kavuşursunuz yavruşlarınıza..
çok mutluyuz..
Merhaba arkadaşlar bebişim uyurken anca vakit bulabildim
Şöyle başlıyım hikayeme arife gününden beri hafif aşağı baskılar hissediyordum doktorum bunların olacağını sancıların aralarını takip etmemi söylemişti normal doğummu sezeryanmı diye sorduğumda ona son anda karar varicez gidişata bakıcaz demişti arife gününden itibaren bütün bayram boyunca bu sancılar ara ara devam etti 20 kasım akşamı benim abimlere gittik her şey çok güzel gayet keyifli bir akşam geçirdik saat 23.00 suları bi baskı hissettim saate baktım abimlerden kalktık arabada 23.30 da bir baskı daha sanki içime doğmuştu eşime sanırım bu gece bişeyler olucak dedim oda hayırlısı bakalım dedi ama heyecan dorukta ikimizdede birbirimize yansıtmamaya çalışıyoruz ama heyecan tavan yaptı ikimizdede saat 00.00 da bir baskı daha sancılar yarım saatte bir hafif ve acısızdı ben gayet rahattım yarım saate bir olan sancıdan doğum olmaz herhalde diyordum kendi kendime dolapta yaş pasta vardı bir dilim koyup yiyim dedim oturdum iştahlı iştahlı onu yerken son lokmada sol boşluğuma nefesimi kesen şiddetli bir sancı girdi ssate baktım 20 dakikada girmişti artık ciddiye dönüyor herhalde dedim kendi kendime başladım evin içinde turlamaya aynı sancılar her 20 dakikada bir oluyordu ama ne suyum ne kanama nede bi nişan gelmişti duşumu aldım saat gece 03.30 a kadar böyle sancılar çektim benim sabırsız olan eşim evimize 5 dakika uzuklıktaki hastaneye götürdü çantalarımızıda aldık arabada dursun dedim eşime hastaneye girdiğimizde sancılar 15 dakikaya düşmüştü hemen muayne odasına aldılar ben 1 cm falan diycekler diye beklerken muayne eden ebe 4 cm olduğunu söyledi çok sevinmiştim oğlumda bende çok fazla beklemeden sıkıntıya girmeden kurtuluca diyordum oğlumla konuşuyordum yatışım yapıldı kendi annemler ve kayınvalidem eltim ablamlar abimler herkes yanımdaydı yalnız değildim moral buluyordum zamanın nasıl geçtiğini anlamadım sancılarım 1.5 dakikada 1 e inmişti muayne ediyorrdı 5 cm 6 cm 7 cm derken sancılarım kesildi sabah 8 e doğru doktorumu aradılar nöbetçi doktorun beni muane etmesini istedi nöbetçi doktor beni muayne etti ve bebeğin başının kanala girmediğini çatı kemiğimin eğri olduğunu bebeğin sıkıntıya girdiğini söyledi hakikattende bebeğim karnımın bir tarafında toplanmış kalmıştı sıkışmıştı hemen doktorum geldi oda muayne ettikten sonra nst dede bebeğimin kalp atışlarının 235 e fırladığını görünce 10 dk içinde sezeryana alıyoruz seni dedi doktorum okadar iyiydiki sondada kortuğumu çok aıyor diye duyum aldığımı ve bayıldıktan sonra takılmasını istediğimi söyledim hemen gelip odamada ameliyat önlüğümü giydirdi sondamı taktı hiçte acımadı saolsun okadar çok ilgilendikji benimle doktorum çıktıktan sonra sedye geldi işte bittiğim an o andı sedyeye yatar yatmaz tavana gözlerimi diktim resmen şoka girmiştim sadece ve sadece bebeğimi düşünüyor onunla konuşuyor hırslıyız oğlum sağ salim biebirimize kavuşucaz diyordum ama bir yandanda korku doluydum herkes ağlıyo sarılıyor korkmamamı söylüyordu doktorumda 15 dk sonra bebeğin kollarında dilay korkma diye moral veriyordu işte o soğuk kapıya gelmiştik ameliyathane içeri aldılar herkes benim heyecanımı ve korkumu yatıştırmak için benimle konuşuyordu beni hazırladılar bacağıma soğuk bişey yapıştırdılar ellerimi bağladılar bacaklarımı dizlerimden bağladılar göğsümden aşağısını batikonla 3 defa sildiler hem heyecandan hemde soğuktan titriyordum nihayet doktorum gelmişti sesini duydum sonrada yanıma gelip yüzünü gösterdi iyi olup olmadığımı sordu kat kat yeşil örtülerle örttüler beni en son anestezi uzmanının elini bana bakıp salladığını hatırlıyorum uyumuşum uyandığımda ise neler yaptığımı eşim anlattı ameliyathaneden çıkarken bebeğimi sayıklayarak ve karnım diye bağrarak çıkmışım odaya girdiğimde ise biraz ekndime gelmiştim bebeğim eşimin kucağındaydı ben hala bebeğim karnım diye canımın acısından ve bebeğimi merakımdan bağırmaktayım eşimin kucağında bebeğimi gördükten sonra onu bana verin diye bağırdım kucağıma aldığımda bütün acımı sancımı unuttum onu doyasıya kokladım kokladım unutulmıycak kokusunu içime doyasıya çektim artık bebeğim kucağımdaydı ben anne olmuştum inanamıyordum ama benim canımdan candı yavrumdu benimdi ben onu 9 ay sabırsızlıkla kucağıma almayı beklemiştim rabbim bu duyguyu bana nasip etmişti benden mutlusu yoktu bebeğim sağlıklıydı ikimizde kurtulmuştuk işte kızlar böyle ben bir anneyim artık en güzel şey en güzel mutluluk
21 kasım 2010 saat 09.30 da bebeğim kollarımdaydı 3.170 gram 50 cm boyunda 37 haftalık dünyaya geldi kuzum şimdi ikimizde çok iyi ve çok mutluyuz hep koyun koyuna ve yan yanayız emirim benimle
Allah anne olmayı bekleyen ve anne olmak için çaba sarf eden bütün arkadaşlarımı tez zamanda bebeklerine kavuştursun inşallah.
Bir doğum hikayesi de ben patlatayım
işte Tuğba ve Neva’nın hikayesi…
Yarım yamalak uyunmuş bir gecenin ardından düştük Çapa yollarına.. nasıl uyunur ki? Büyük ihtimal iç içe olduğumuz son gece olabilir… olmayabilir de…
Yol boyunca konuşmadık.. yol boyunca planlı ve isteyerek kaldığım gebeliğin doğruluğunu sorguladım.. gebelik süresince fark etmemişim üstlenmeye kalktığım sorumluluğu.. şimdi karşıma dikilmişti..
Fakülteye vardığımızda eşim bagajdaki valizi aldı.. içimde gerek olmayacağına dair bir his.. tabii bu histen öte istek..
Usg’den sonra malum verileri tartıştık.. amnios sıvısı az.. açılma yok.. yumuşama yok.. bakterinin belirtileri devam.. haydi nst’ye.. haydaa sancı yok.. kız daha kalacak içerde annesinin duygularının farkında, belli çıkmaya niyeti yok.. sonrasında malum cümle “karar senin..” normal doğum için şansımı deneyebileceğimi ama sezaryen olmamın şu etapta daha mantıklı olabileceğine dair ufak bir muhabbet ettik.. öğrencisi olduğum için samimiyetine, bu operasyondan herhangi bir maddi ve zaman kazancı olmayacağı için iyi niyetine güvendiğim bu alandaki tek hekimdi.. benim ve bebeğimin bulantılar döneminde hayatımızı kurtarmıştı ve yine hiçbir kazancı olmamıştı..
Ayrıca; e baba 2 hafta sonra asker ve 10 gün sonra ev boşaltılacak.. fizyolojik ve psikolojik nedenler.. nedenler..
Hep suyumun geldiğini ve heyecanla sancılarımı takip ettiğimizi ve hastaneye gidişimizin değişik versiyonlarda hayalini kurmuştum oysa ki.. eşimle konuştuktan ve onun bana destek vermesinin ardından tin tin hocanın odasına yeniden girdik..
Sesim titrek;
“hocam ben sectio (sezaryen) olmaya karar verdim.. yani verdik.. ama spinal olsun olur mu?”
Önceden her ihtimale karşı ismim yazdırılmıştı zaten.. bana da aç gel demişti.. doğumhaneye yönlendirdi bizi.. indik.. oradaki hanım değerli eşyalarımı bırakıp içeri girmemi oradan beni ameliyathaneye alacaklarını söyledi.. eşim, ben ve kv şokk..eşim “hemen mi?” dedi çaresiz. Hiç bu kadar çabuk olacağını sanmıyorduk.. öğleden sonrayı bulur diye düşünüyorduk..
İçeri girdim.. ameliyat kostümünü verdiler elime.. sonra lağman felan.. yarım saat kadar bekledim.. bu arada salak bi asistanla sürtüştüm.. kan tahlillerimi getirmemişim diye ekşidi bana cadı.. neyse gireceğim operasyon hakkında formalite gerektirdiği için bilgi verildi.. önerilerde bulunuldu..
Bir görevli eşliğinde ameliyathaneye gittim.. uzun bir koridoru vardır ameliyathanenin.. sağlı sollu odalarda operasyonlar yapılır.. operasyonumun yapılacağı odanın numarası söylendi.. koridor boyunca ilerlerken geçen yıl öğrenci olarak burada yürüdüğümü hatırladım.. hemen hemen bir yıl sonra o masa da ben yatacaktım..
Benim operasyonun olacağı odaya geldim..ve ameliyathane masasına oturdum.. elime koluma parmağıma birsürü zımbırtı bağladılar.. bütün değerlerim monitordeydi.. tansiyonum çıkıyordu.. kalın iğnesi olan bir kanül takıldı elime ve neredeyse 10 dk içinde 2 büyük serumu boşalttılar damarlarıma.. çok üşüyordum.. hayatımda ikinci defa dizlerim birbirine çarpacak kadar titriyordum üşümekten.. Birazdan anestezi hekimi girdi içeri ve harika bir kadındı.. ikinci annem ilan ediyorum onu.. Bana olan ilgisi ve muamelesi şahaneydi anne gibiydi.. serumlar boca edildikten sonra sıra anestezi işlemine geldi.. sırtıma bir örtü serdi.. boyumu sordu bazı hesaplar yaptı.. neler hissedeceğimin önceden rehberliğini yapıyordu bir yandan da.. belimin biraz yukarısında ince bir iğnenin girdiğini hissettim.. can yakıcı değildi. Yalnız enjekte ettiği madde sıcaktı.. o sıcaklık yavaşça bacaklarıma yayıldı.. beni masaya yatırdılar.. göğsüme kalp ritimimi ölçmek için birkaç prop takıldı.. elinde buzluktan çıkardığı bir cisimle uyuşup uyuşmadığımı kontrol etti anestezi hekimi.. uyuştuğum yerlerde dokunduğunu bile hissetmiyordum. sonra.. çok ama çok güçlü bir bulantı hissi.. öğürmeye ve boş midemi dışarı atmaya çalışıyordum.. anestezi hekimi boynumu tutuyor yüzümü gözümü siliyor tabii benim heves güves yaptığım makyajda yalan oluyor bu arada.. bir yandanda kesilip biçildiğimi görmemem için bir set çekip üzerine kumaşlar atıyorlar.. bulantı ve kusmamı kontrol altına almak için oksijen veriyorlar ve hocanın sesini duyuyorum “ Tuğba ne oldu sana yine?” oksijen görevini yaptı ve bulantılarım geçti. Gözüme tavandaki yuvarlak iri ameliyathane ışıklarından yakmadıklarından birisinin camından yansıyan görüntü takıldı.. aman Allah’ım işi yarılamışlar bile,rahim duvarımı aşmak üzereydiler.. sonra kıllı küçük bir yuvarlak.. hoca elini soktu o yuvarlağı kavradı ve yavaşça çekti.. peşinden kıllı bir sırt, küçük kollar, eller, bacaklar ve ayaklar… o an işte o kısacık an araftasınız.. hangi tarafın cennet hangi tarafın cehennem olduğunu o minikten gelecek ses belirliyor.. ve o kadar tuhaf ki hem ayrılık hem kavuşmayı aynı işte o anda yaşıyorsunuz.. o büyülü anda.. hayatımın en anlamlı, en değerli yaşları o anda gözlerimden süzüldü.. ama hala ses yok.. “neden ağlamıyor” diye haykırdım tabii deli gibi birden.. ben hariç herkes rahat, espriler havalarda uçuşuyor sanki insan kesmiyorlar yemek yapıyorlar, buradan her şeyin yolunda olduğunu fark ediyorum ama artık anne yüreğine sahibim daha somut bir şeyler lazım bana.. sadece hocanın “kızın şu an yüzünü buruşturmakla meşgul” dediğini seçiyorum. Sonra hayatımda duyduğum en güzel ses bir çığlıkla ve ağlamayla geldi.. o an sanki ilk defa bende nefes aldım.. yeniden doğdum.. gözlerimden yaşlar süzülüyordu.. artık cennetteydim.. göbeğimiz kesilmiş ve artık bedenen ayrıydık.. ama hayatımın tam merkezindeydi..
Artık daha rahattım.. plasentamı çıkarıp rahmimi temizlemelerini bana dikiş atmalarını seyrederken muhabbete dahil oldum.. onlar Nevayı hazırlarken “apgar’ı kaç?” diye sordum.. hoca "endişe etme sen 10 10'luk bir kızın var Tuğba".. baya eğlenceli bir vakaydım sanırım onlar için.. benim kafa iyiydi artık tamamen.. hem anestezinin leylalığı, hem anne olmanın leylalığıyla gülerek bir şeyler anlatıp sorduğumu hatırlıyorum.. onlarda gülerek eşlik ediyorlardı.. sonra kuzumu sarıp getirdiler operasyon devam ederken bembeyaz suratlı bal dudaklı bir kız.. kokusunu içime çektim ve hala o anki koku burnumda..
Operasyon bitince tüm ekibe teşekkür ettim, beni uyandırma odasına aldılar.. ayaklarımı oynatmadan yukarı götürmüyorlar.. deli gibi titriyorum.. yawrumu yukarı götürdüler karnı aç, nasıl çabalıyorum bacağımı oynatmak için.. sonra kahramanım anestezi hekimi annem geldibebeği acıkmıştır onun artık odasına götürün dedi.. millet yukarıda heyecanla beni beklemekteymiş bu arada, asansörden çıktığımda etrafıma doluştular.. eşimin yüz ifadesi şahaneydi.. “heey sen çok güzel bir kız görmüşsün” dedim. Gözleri dolu dolu, teşekkür eder gibi “evet çok güzeldi” dedi.. odamıza geldik.. her şeyi çok güzel hazırlamıştı babamız.. kızımı istedim.. yenidoğan servisi bebeği vermek için benim dönmemi bekliyorlarmış.. babamız gitti ve getirdi prensesini..
Allah’ım o ilk an.. kucağımda gözlerini açamayan minik bir prenses.. ve ona o kadar minnettarım ki.. ondan vazgeçtiğim anlarda benden ve yaşamdan vazgeçmediği için.. son ana kadar dayandığı için.. kollarımdaki bu küçük mucize benden çok daha güçlüydü.. ve ben ona hayrandım..
Eşim ve ben ikimizde şaşkındık.. kollarımdaki tatlı mucizeye inanamıyorduk..
bu minik güzel masum şeymiydi benim kaburgalarımı zorlayan, beni boğmaya çalışan, aniden olur olmadık yerlerde beni zıplatıp millete rezil eden..
ben bunları düşünürken aranmaya başladı.. meme tutacak mı? sütüm olacak mı? Diye aklımdan geçerken ağzına dayadığım göğsüme yapışışını görmeliydiniz.. bu işi sanki yıllardır yapıyor da bana öğretiyor gibiydi.. meme ucumu sıktığımda çıkan sarı süt derin oh çektirdi bana.. artık her şey tamamdı.. evet yeni bir hayata başlıyorduk.. taze babamıza dönüp “biraz bencilce olacak ama yakışıklı, iyiki ikimizden kadın olan benim.. hayata dair çok şey kaçırıyorsun..” dedim ve o benim bencilce itirafıma teşekkürle karşılık verdi.. teşekkür itiraf için değil minik prenses içindi tabii..
işte bu bizim hikayemiz efenim.. biraz uzun oldu gevezeliğimi affedin..
sürç-i lisan ettiysem affola..
merhaba kızlarrr... hikayeme başlıyorum sonunda ... 27 kasım akşamı eşimle kısa bir yürüyüşe çıkmıştık ve o sırada 39 haftamız dolmuştu .. ama bu kısa yürüyüş 3 saate yakın sürdü .. ve pazar sabahı kanamam oldu ... biz de apar topar acile gittik .. ve doğumun tam olarak başlamadığını ve kanamamın yorgunluktan olabileceğiniz söylediler .. o gün biraz da bizden kaynaklı oldupu için üzülmüştüm ama açılmamın da 2 cm olduğunu öğrendim ..ve bebekte doğum kanalına girmek üzereymiş ..pazartesi evde temizliğe devam .. ve son kontroller :)
ve 1 haftadır da kafamda sadece normal doğum var .. başka da bişey düşünemez olmuştum .. herkes kendini bu kadar şartlama demişti ama ben yine de sadece normal doğumu düşünüyordum..
pazartesi akşamı her zamanki gibi saat 23:00 gibi yattık ... eşim de yatar yatmaz .. normal doğuma çok taktığımı ve istersem sezeryana karar verebileceğimi .. son anda bile kararımı değştirebileceğimi .. herkesin sezeryan istediğini ve benim de istersem sezeryan olabileceğimi hatırlatarak bana alternatifleri hatırlatıyordu sezeryan olursam çok fazla üzülmemem ve takıntımı atabilmem için.. canım benim).... bu arada benim bacaklarım da 1 haftadır ufak ufak ağrıyordu .. (annemin doğumları da bacaklarının ağrıması ile oluyormuş )ama ben hem yorgunluk hem de bunun ırsi olması için dua ediyorum .. saat 00:00 gibi yine bacaklarım dahil bi ağrım oldu ... kendi kendime bu ufak sancılar olacak tabi diyorum .. e artık 39 haftam dolmuştu sonuçta ... çok yorgundum bi ara duş alsam mı diye düşündüm .. ama regli ağrılarımın yanında çok önemsiz gelmişti ... uyumuşum...
ve saat 2:50 ; ilk ağrımdan daha fazla bi sancı ki yine bacaklarım dahil ... lavaboya gitmek istiyorum ama kalkamıyorum ... eşimi uyandırdım ve galiba hastaneye gidiyoruz dedim .. dedim demesine de bi yandan da bu mu yani diyorum .. bi ara şimdi olmasın duş almam lazım diye düşünüyorum ... sancılarım için dakika tutmaya karar verdik ... baktım geçen bi sancı yok :) ama bu çokta uzun uzaadıya sürmedi .. çünkü ben yine eşimin yardımı ile kalkıp duş almaya karar verdim .. ve lavaboya gider girmez çok az kanlı suyum geldi... ve artık sancı süresi tutmanın ya da duş almanın mantıksız oldupuna karar verdik . sancım da mola vermişti.. .. ve 3:15 te yola koyulduk .. merdivenleri bile kendim indim .. yani bütün bu anlattıklarım toplam 25 dakika sürmüştü.. arabada bir kez daha sancım oldu ama .. normal normal konuşuyoruz..eşim de annemlere haber verdi.. saat 3:30 da hastanedeyiz. 2 erkek güvenlik görevlisi ve 3 hemşire .. ben glücük atıp şey biiizzzz ... siz anladını zaten diyebildim .. ve hepimiz gülmeye başladık .. beni tekerlekli sandalyeye oturttular .. tam kapının önünde de bir tartı .. bi dakka bi dakka dedim ... tartılmam lazım .. yine kendi kendime kalktım tartıldım ( 52 ile hamile kalan ben 64 kilo idim) ee ne oldu sizce hemşire ve eşim gülmeye başladı .. ve hala herkese en çok bunu anlatır .. beni sancı odasına götürdüler .. yattığımda da yine bu sefer regli sancısı çok cevap veremiyorum .. hızlı hızlı soruları cevaplandırıyorum .. NST vst .. her şey normal ve açılmam 67 cm .. ebe doktorumu raayıp haber verdi... doğuma hazır olunca çağırın demiş .. ve ben 10-15 dk sonra doğuma hazır bir şekilde çataldaydım .. doktorum hemen geliverdi.. sancılarım ufak ufak devam ediyor... bu sancılarımı iyi değerlendirmemi ve ıkınmamı istedi.. bebek doğum kanalına girmemişti henüz .. ıkınıyorum .. başarısız .. ıkınıyorum başarısız .. doktor hiç müdahale etmiyor .. bebğin doğum kanalına girmesini bekliyor.. sonra herkeste denenmeyen bişi .. yerde ıkınmamın rahat olacağını düşündü .. onu da denedim ama bu ıkınmalar da sadece bebeğin doğum kanalına girmesini sağlamak oldu . tek dediğim de normal olacak değil mi ? o sıra doktor böyle giderse szeryan olabilir demez mi .. ( doktorum bu konular da çok doğrucudur yapı gereği) ama ebe kesinlikle yapar diyor , çok cesaretli diyor ş bu kadar cesaretle normal isteyen çok azdır diye yorumlar yapıyor .. hem bana moral oluyor bunlar hem de doktorum bişey diyemiyor .. bu sırada doktorum bi ara dışarı çıktı .. eşime sezeryana bile alabilriiz demiş .. üşünebiliyormusunuz .. 6-7 cm açılma ile gelmişim ..15 dakikacık uraşmışız daha.. dediği alternatif sezeryan .. hayır diyorum normal istiyorum ben . ve daha bir cesaret geliyor.. .kendi kendime yardımsız sadece sözlerle yönlendirerek bebişimizin gelebileceğini düşündü.. çünkü sezeryan ihtimalini dile getiren doktorum bi yandan da dikişsiz doğurman için uğraşıyorum diyor .. ve her sancıyı değerlendir diyor .. ama olmuyor.. sancılarım çok şiddetli değil .. sancımın geldiği anları söyleyin diyorum doktora ki .. söyleyin ki değerlendireyim .. işte kızlar o kadar bi sancıdan bahsediyorum ... sanki sancıyı doktor çekiyor ama ben doğurmaya çalışıyorumolmayacağına karar veriyor ve ebenin karnıma bastırmsını istiyor .. ilk bastırma ve ıkınma başarısız .. meğer ebe kaburgalarıma , yani çok yukarı bastırmış .. ve kızlar ikinci bastırma daha aşapıdan ve son ıkınma bebişimiz dünyaya geliyor saat 4:45... .. yardım edilediği için de 6 - 7 dikiş .. ama normal oldu ya .. ben mutlu .. dikiş acılarını bile duymuyorum .. ama bi ara dikiş atılırken bakmış buşundum .. siz siz olun merak etmeyin .. bi dikişi çok daha fazla hissetmiş oldum ..
bebişim , biriciğim .. bana dikiş atılırken yan yatakta giydirildi .. seyrettim .. ve belkide dikişlerimin acısını onu seyrederek bastırdım ..
yaklaşık 20 dakika sonra bebişim kucağımda babasının yanına getirildik .. işte şimdi tam bir aileydik ... annemler gelmiş .. herkes mutlu .. ben hayal alemi gibi saçmalıyorum .. sanırım vurdukları iğne sadece ağrı kesici değildi ki .. bu kadar.. bi konuşma aldı beni .. odaya kadar susmadım .. kızlar uzun mu oldu bilemiyorum ama .. bu duygu seli ile de konuşmuş ve saçmalamış olabilirim o an .. emin değilim ...
sonuç olarak hastaye varışım ile birlikte doumun bitişi tam 1 saat 15 dakika sürdü .. Allah herkese rahat doğumlar - sağlıklı evlatlar nasip etsin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?