2010 Aralik Annelerinin Dogum Hikayeleri

diillaayy .!.:

Merhaba arkadaşlar bebişim uyurken anca vakit bulabildim
Şöyle başlıyım hikayeme arife gününden beri hafif aşağı baskılar hissediyordum doktorum bunların olacağını sancıların aralarını takip etmemi söylemişti normal doğummu sezeryanmı diye sorduğumda ona son anda karar varicez gidişata bakıcaz demişti arife gününden itibaren bütün bayram boyunca bu sancılar ara ara devam etti 20 kasım akşamı benim abimlere gittik her şey çok güzel gayet keyifli bir akşam geçirdik saat 23.00 suları bi baskı hissettim saate baktım abimlerden kalktık arabada 23.30 da bir baskı daha sanki içime doğmuştu eşime sanırım bu gece bişeyler olucak dedim oda hayırlısı bakalım dedi ama heyecan dorukta ikimizdede birbirimize yansıtmamaya çalışıyoruz ama heyecan tavan yaptı ikimizdede saat 00.00 da bir baskı daha sancılar yarım saatte bir hafif ve acısızdı ben gayet rahattım yarım saate bir olan sancıdan doğum olmaz herhalde diyordum kendi kendime dolapta yaş pasta vardı bir dilim koyup yiyim dedim oturdum iştahlı iştahlı onu yerken son lokmada sol boşluğuma nefesimi kesen şiddetli bir sancı girdi ssate baktım 20 dakikada girmişti artık ciddiye dönüyor herhalde dedim kendi kendime başladım evin içinde turlamaya aynı sancılar her 20 dakikada bir oluyordu ama ne suyum ne kanama nede bi nişan gelmişti duşumu aldım saat gece 03.30 a kadar böyle sancılar çektim benim sabırsız olan eşim evimize 5 dakika uzuklıktaki hastaneye götürdü çantalarımızıda aldık arabada dursun dedim eşime hastaneye girdiğimizde sancılar 15 dakikaya düşmüştü hemen muayne odasına aldılar ben 1 cm falan diycekler diye beklerken muayne eden ebe 4 cm olduğunu söyledi çok sevinmiştim oğlumda bende çok fazla beklemeden sıkıntıya girmeden kurtuluca diyordum oğlumla konuşuyordum yatışım yapıldı kendi annemler ve kayınvalidem eltim ablamlar abimler herkes yanımdaydı yalnız değildim moral buluyordum zamanın nasıl geçtiğini anlamadım sancılarım 1.5 dakikada 1 e inmişti muayne ediyorrdı 5 cm 6 cm 7 cm derken sancılarım kesildi sabah 8 e doğru doktorumu aradılar nöbetçi doktorun beni muane etmesini istedi nöbetçi doktor beni muayne etti ve bebeğin başının kanala girmediğini çatı kemiğimin eğri olduğunu bebeğin sıkıntıya girdiğini söyledi hakikattende bebeğim karnımın bir tarafında toplanmış kalmıştı sıkışmıştı hemen doktorum geldi oda muayne ettikten sonra nst dede bebeğimin kalp atışlarının 235 e fırladığını görünce 10 dk içinde sezeryana alıyoruz seni dedi doktorum okadar iyiydiki sondada kortuğumu çok aıyor diye duyum aldığımı ve bayıldıktan sonra takılmasını istediğimi söyledim hemen gelip odamada ameliyat önlüğümü giydirdi sondamı taktı hiçte acımadı saolsun okadar çok ilgilendikji benimle doktorum çıktıktan sonra sedye geldi işte bittiğim an o andı sedyeye yatar yatmaz tavana gözlerimi diktim resmen şoka girmiştim sadece ve sadece bebeğimi düşünüyor onunla konuşuyor hırslıyız oğlum sağ salim biebirimize kavuşucaz diyordum ama bir yandanda korku doluydum herkes ağlıyo sarılıyor korkmamamı söylüyordu doktorumda 15 dk sonra bebeğin kollarında dilay korkma diye moral veriyordu işte o soğuk kapıya gelmiştik ameliyathane içeri aldılar herkes benim heyecanımı ve korkumu yatıştırmak için benimle konuşuyordu beni hazırladılar bacağıma soğuk bişey yapıştırdılar ellerimi bağladılar bacaklarımı dizlerimden bağladılar göğsümden aşağısını batikonla 3 defa sildiler hem heyecandan hemde soğuktan titriyordum nihayet doktorum gelmişti sesini duydum sonrada yanıma gelip yüzünü gösterdi iyi olup olmadığımı sordu kat kat yeşil örtülerle örttüler beni en son anestezi uzmanının elini bana bakıp salladığını hatırlıyorum uyumuşum uyandığımda ise neler yaptığımı eşim anlattı ameliyathaneden çıkarken bebeğimi sayıklayarak ve karnım diye bağrarak çıkmışım odaya girdiğimde ise biraz ekndime gelmiştim bebeğim eşimin kucağındaydı ben hala bebeğim karnım diye canımın acısından ve bebeğimi merakımdan bağırmaktayım eşimin kucağında bebeğimi gördükten sonra onu bana verin diye bağırdım kucağıma aldığımda bütün acımı sancımı unuttum onu doyasıya kokladım kokladım unutulmıycak kokusunu içime doyasıya çektim artık bebeğim kucağımdaydı ben anne olmuştum inanamıyordum ama benim canımdan candı yavrumdu benimdi ben onu 9 ay sabırsızlıkla kucağıma almayı beklemiştim rabbim bu duyguyu bana nasip etmişti benden mutlusu yoktu bebeğim sağlıklıydı ikimizde kurtulmuştuk işte kızlar böyle ben bir anneyim artık en güzel şey en güzel mutluluk
21 kasım 2010 saat 09.30 da bebeğim kollarımdaydı 3.170 gram 50 cm boyunda 37 haftalık dünyaya geldi kuzum şimdi ikimizde çok iyi ve çok mutluyuz hep koyun koyuna ve yan yanayız emirim benimle
Allah anne olmayı bekleyen ve anne olmak için çaba sarf eden bütün arkadaşlarımı tez zamanda bebeklerine kavuştursun inşallah.

Genişletmek için tıkla...