2010 Ekim Bebekleri Büyürken...

Evet kızlar nihayetinde bizler anne olarak, çalışmaya da devam etsek, evde oturmaya da katlansak hepsi onlar için. Herkes eminim ki kendi durumuna, koşullarına göre bebeği için en iyisi olduğunu düşündüğü şeyi yapıyordur. Yeter ki onlar bugün ve gelecekte sağlıklı ve mutlu olsunlar.

anne olunca anlarsın derlerdi. Evet anladım şimdi hayatta kendinden ve de herkesten önce o gelirmiş. Anne olmak çok güzel bir duygu olduğu kadar da zormuş. Allah hepimize kolaylık, bebişlerimize de sağlık versin.
 
selam kızlar.uzun zamandır giremiyordum..bende 2,5 aylıkken oğluşum başlamıştım işe.başta çok zorlandım ama alıştım.ben çocukla uzun zaman geçirmek yerine kaliteli zaman geçirmenin önemli olduğuna inananlardanım.sabahları erken kalkıp kahvaltısnı kendim yaptırıyorum işe gitmeden.biraz da oynaşıyoruz.haftalık alışverişini ve hangi öğünde ne yiyeceğini kendim belirleyip liste yapıyorum.akşam yemeği zaten bizimle.ve akşamları ne olursa olsun hiç bir iş yapmıyorum.oğluşumla oynaşıyoruz.işlerimi o uyuduktan sonra hallediyorum.bizimkine babaannesi bakıyor.saolsun iyide bakıyor.biz eskiden böyle bakardık diyerek kafasına eseni yapan biri değil.o konuda şanslıyım ama baştan öyle anlaştık zaten.benimde pimpirikli olduğumu bildiğinden dikkatli davranıyor.biraz koşturmacalı ve yorucu oluyor çalışan anne olmak ama ben evde oturup çalışmasam mutsuz olurdum.anne çalışsın yada çalışmasın hangi türlü mutluysa doğru olan o dur bence.başka türlü mutsuzluk bebişlere de yansır.

bu arada benim oğluşum yürümeye başladı bile bir haftadır tutunmadan 7-8 adım atıyor.hızına yetişemiyoruz.saniye yerinde durmuyor.anne,baba,dede ve mama diye sayıklıyor sürekli.hiç susmuyor sürekli birşeyler mırıldanıyor.birde bu aralar en iyi arkadaşı mutfaktaki damacana.her mutfağa gittiğimizde sarılıp kendi kendine konuşmaya çalışıyor:)
 
Sevgili aedk ,
oğluşun baya erkenciymiş yürümekte maşallah ona süper. Bizimkisi de deniyor ama biraz daha var. Yürüsün artık diyorum. O kadar hızlı ve aceleci emekliyor ki dizleri mosmor oluyor artık. dizlik falan yaptım çoraptan:)
 
slm kızlar uzun zamandır gıremiyodum. benım kızım çok iştahsız ne yapsam yemiyo meme de emmiyo mama içiyo bıraz sadece ne yapayım doktora söyledim balık yağı verdı sabah kalkıyo yatana kadar bı ıkı kaçıktan başka bişey girmiyo ağzınaçok zayıfladı memlekete gitmiştim dönmemize bı kaç gü kala çiçek çıkardı çiçekleri gitti sayılır sizden de aynı durumları yaşayan varmı çok canım sıkılıyo bu duruma
 
 

slm canım seninle aynı durumdayım benim kızımda pek iştahsız herşeyi zorla yediriyorum sanki bütün gün yemek vermesem istemeyecek gibi geliyor bana doktorumuz bize yemek aralarını 4 saate çıkar biraz acıksın iyi yer diyordu bi ara hakketen işe yaradı bu aralar ise diş çıkarmaya çalışıyor sanırım verdiğim yemeği ağzında bekletiyor bir kase çorbayı bitirmek 45 dakikayı buluyo ama sabrediyorum bende
 
 
dilka .!.:
bizim ki de emzirirken ve uyurken kan ter içinde kalıyor. oysa ki çok ince giyiniyor. Bir de oto koltuğunda çok terliyor malesef
Genişletmek için tıkla...
terleme durumlarımız aynı,oto koltuğu için nette satılan kılıflar var,denemeyi düşünüyorum.kullanan var mı acaba?

canım tabii ki senin kararın ama ücretsiz izin ne kadar uzarsa,işe geri dönmek o kadar zorlaşır gibi geliyor bana.
bir de tavsiye işe başlamadan 2 ay önce bakıcıyı başlat ki,beğenmezsen yerine birini bulmak için zamanın olsun,hem de sen evdeyken bebeğinin tüm alışkanlıklarını öğretirsin,sen varken birbirlerine alışırlar,o da yabancılık çekmez yalnız kaldığında.
ben bu avantajlı durumuma rağmen bazen psikopata bağlanıyorum,eve kamera mı koysam,ya ben yokken,annemler gelemmişken oğluma iyi davranmıyosa falan diorum..bi süre sonra geçiyor tabi ama annelik psikolojisi işte..kıyamıyo insna bebeğine..
 
Selam anneler, uzun zamandır ilk kez geçmişi okumak zorunda kaldım =) Ne güzel herkes yavaş yavaş sorununu çözmeye başlamış. Çalışma olayını da tam zamanında dile getirmişsiniz. Kötü geçen hamileliğim yüzünden işten ayrılmıştım, kızımı kendim büyütürüm diye de avutuyordum kendimi ama bir yandan da çalışan annelere özeniyordum. Bugün bir iş fırsatıyla karşılaştım. Bir iki ay içinde çalışma ihtimalim var ama öyle kararsızım ki. Kızımı nasıl bırakacağım diye kara kara düşünüyorum. Bunları yazarken bile gözlerim doluyor vallayi. Maddi sıkıntımız yok çok şükür eşim de çok taraftar değil çalışmama. Bakıcıya bırakamam kızımı, kaynanam başka şehirde zaten hasta. Annem bakarım diyor ama evde de babam ve kardeşlerim var. Kreşe de eşim yanaşmıyor. Emzirmeyi nasıl yaparım onu da bilmiyorum, sağınca benim sütüm kesiliyor ilginç bir şekilde. Çalışma şartları da iyi aslında. İlk birkaç ay zor olacakmış, sonra rahat olurmuşum ama ne bileyim çok kararsızım :/
 
 
Selam hedi.
Evet burası yavaş yavaş hareketlenmeye başladı galiba. Ne güzel. Ne kadar çok olursak o kadar çok tecrübe ve fikir olur.

Sevgili Mestcan
Maddi açıdan çalışmam şart değil ama çalışan annelere özeniyorum demişsin. Sanırım iş hayatını özledin. Tabi çalışmaya alışkın biri bir anda herşeyi bırakıp evde oturmaya başlıyor bu gerçekten de zor. Ben de zaman zaman evde sürekli aynı şeylerle günümü geçirmekten sıkılabiliyorum ama çalışma hayatını da hiç özlemiyorum, sıkıldığım zamanlar oğlumu düşünüyorum, onun her anını yaşıyorum diyorum.
Bu devirde emanet edecek güvenilir bir bakıcı bulmak çok zor. Bulanlar da çok şanslı bu arada. Kreş için zaten çok erken, biraz daha büyüsünler bence, biraz dertlerini anlatabilsinler. Bu durumda en iyi bakıcı anneanneler, babaanneler kalıyor geriye onların da aynı şehirde değilsek kendi hayatları var sonuçta, düzenlerini ne kadar, nereye kadar değiştirebilirler ki. Ben bunları düşünüp işe dönme durumumu biraz daha erteledim. Maddi açıdan ihtiyacımız olduğunu düşünmesem çalışma hayatına da dönmezdim:)) sevmiyorum çünkü, her gün aynı saatte aynı yerde, aynı kişilerle, çok kısır geliyor bana. Gerçi herkesin işi de farklı, ben çalışırken de sevmiyordum çalışmayı
Uarım maddi durumumuz düzelir de ben de hiç başkasının yanında çalışmak zorunda kalmam
 

canım bizimkini nasıl yürümeye başladığını inan anlamadık bile.emeklemeyen oğluşum bir gün vızır vızır emeklemeye başladı.ama emeklemekten pek hoşlanmadı.hemen koltuğa tutunup kalkmak istiyordu.bende çok sakınmadım açıkçası.salonun ortasına polar battaniye serdim senin dediğin gibi dizleri acımasın diye.üç tarfta koltukları vardı diğer tarafıda kırlentlerle kapattım.kendi kendine denedi yürümeyi.önce bir kaç adım falan derken şimdi maşaallah diyim 8-9 adım atıyor.iki gündürde oturduğu yerden tutunmadan kalkmaya çalışıyor.emeklemiyor derken birden yürümeye çalışması bizi de şaşırttı.daha ağzında tek bir dişi yokken yürümeye başladı bizim küçük adam:))
 

gerçekten çalışmayı istiyorsan ve dediğin gibi iyi bir fırsatsa geciktirme derim.ne kadar geç başlarsan ayrılması o kadar zor.hem annen de varmış bakarım diyen.en azından gözün arkada kalmaz.ben başta çok pişmanlık duymuştum ve vicdan azabı.iş için değermi bebişimi bırakmaya,kendim istediğim gibi baksam mı falan diye.ki ben zor sahip oldum oğluma.ama şimdi iyiki devam etmişim diyorum.işimde pozisyonumda kazancımda çok iyi şükür.hem kazandığımın büyük çoğunluğunu oğluma ayırıyorum.geleceği için birikim yapıyorum.onun için istediğim herşeyi düşünmeden alıyorum.şunu da alamadım diyip içimde kalmıyor.bu işin maddi boyutu.bunlar için değer değmez tartışılır tabi.ama diğer yandan bir de ben çalışarak mutluyum.insan çalışınca daha sosyal ve daha aktif oluyor.daha düzenli bir hayatı oluyor.anne mutlu olunca aynı enerji bebeğe de yansıyor bence.ben evde otutup mutsuz bir halde tüm günümü oğlumla geçirmektense,mutlu olup daha az ama daha kaliteli vakit geçirmeyi tercih ettim.hem ne bileyim oğlum büyüdüğünde çalışıp kendi kazancı olan bir annesi olduğu için mutlu olur diye düşünüyorum.bu konuda kesin bir doğru yok yani.sen nasıl mutlu olacaksan o yönde tercih yap.kısa vadede belki başta zorlanırsın ama uzun vadede sana getireceği artıları düşün derim.
 

süper ya maşallah ona
artık peşinde siz de koşuşturursunuz:))
Antalya'dasın galiba. Komşuymuşuz. Biz de Lara'da oturuyoruz. Gerçi sıcaklardan şuanda ege tarafına kaçtık, Eylülde dönüyoruz
 
esinruzgar .!.:
süper ya maşallah ona
artık peşinde siz de koşuşturursunuz:))
Antalya'dasın galiba. Komşuymuşuz. Biz de Lara'da oturuyoruz. Gerçi sıcaklardan şuanda ege tarafına kaçtık, Eylülde dönüyoruz
Genişletmek için tıkla...

hadi ya.hakkaten komşuymuşuz.biz de perge bulvarında oturuyoruz.işyerimde güzelobada.iyiki kaçmışın buradan.antalya bildiğin kavruluyor:))
 
kızlar tam bu ek gıda olayı tamam diyordum yine karıştım.yardım edin.mama veren anneler günde ne kadar mama veriyorsunuz.biz gece uyanığında dahil olmak üzere 4 defa 180 lik veriyorduk.dün annemle konuştum.çok fazl veriyorsun artık ek gıdaları arttırıp mamayı azalt günde 2 ye falan indir dedi.ben de dünden beri gece uyumadan ve gece uyandığında veriyorum.önceden sabah kahvaltı,öğleden önce mama , öğlen yemek.öğleden sonra mama akşam yoğurt ,yatmadan da mama veriyordum.bir de aralarda meyve tabiki.ama şimdi öğleden önce ve öğleden sonraki mamaları bıraktık.onun yerine öğleden önce meyve,öğleden sonra yoğurt , akşam yine yemek şeklinde değiştirdik.ama sanki az yediriyormuşuz gibi geldi.zayıf değil ama kiloluluda değil.zaten çok hareketli o yüzden kilo verir diye korkuyorum.sizler nasıl yapıyorsunuz??
 

bende 4 en az 3 kere mama veriyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

2010 Aralık bebekleri büyürken
3 4 5
Yorumlar
99
Görüntüleme
9K
glnn
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…