Kızlar
son 10 gündür neler yaşadığımı anlatamam. Hayatımın en zor günleriydi. Allah hiç kimseye yaşatmasın. Öldüm öldüm dirildim. Şimdi oğluşumun ne yemesi ne kilosu asla önemli değil hep dediğim gibi sağlıklı olması aldığı her nefes. Almam gereken dersi çok güzel aldım yani.
Geçen cuma Rüzgarla bahçeye çıktık, biraz gezsin, hava alsın dedim, kayısı ve dut ağaçları var, meyve de yedik, kaplumbağalarla oynadık, çeşmede suyla oynadık. Sonra babasıyla sahile indiler. Ben de evi temizliyordum. Bir telefon, eşim arıyor. "Rüzgarın ayağını kene ısırmış". Allahım başımdan aşağı kaynar sular boşaldı. Apar topar acile gittik. Keneyi çıkardılar. Ağlata ağlata iki şişe kan aldılar mecburiymiş, test yaptılar Allahım ne uzun yarım saatti. test sonucu temiz çıktı hastalık yok dediler ama ilk on gün çıkıyor takip edin ateş, ishal, döküntü olursa hemen getirin dediler. Merak etmeyin Antalya'da kırım kongo çıkmadı daha hiç dediler. Neyse İçimiz biraz rahatladı eve döndük ama ben diyorum bu on gün nasıl geçecek. Akşam her zamanki saatinde uyudu derken gece ağlayarak uyandı, baktım ateşi yükseliyor 37,8 olmuştu çok değildi ama endişelendim, aklıma olmadık şeyler gelemey başladı yine. Eşim rahat ol, sıcaktandır vs. neyse yattık, ben uyuyabilir miyim hiç. Sabaha karşı baktım iyice ateş yükselmiş, sonra hop ishal. apar topar acile gittik 4'te. Aynı doktor vardı, başka bir şeydendir dedi, bu kadar erken belirtiler başlamaz. düşmezse yarın doktoruna götürün dedi. ertesi gün ateş düşmedi, hatta hastaneye gittiğimizde 39,5 ölçtüler, yine kan aldılar kırım kongo için ama bu sefer doktorlar da ihtimal vermeye başladılar. oğlum çığlık çığlığa, ağlaya kusa kan verdik, ömrümden ömür gitti. o ağladıkça ben de ağladım. o hastanede geçirdiğimiz anları size kelimelerle anlatmam mümkün değil. Allahım dedim ne olur bana böyle bir acı verme, yalvardım ağladım. bütün belirtiler KKKa'yı gösteriyordu ve araştırmalarım korkularımı iyice artırdı. Kızlar yemin ederim o ana kadar hep sağlıklı olsun da şu önemli değil, sağlıklı olsun da yeter vs. diyip duruyordum ya inanın dilimdeymiş, gerçek anlamını bilmiyor muşum. o anlarda gerçekten ne olduğunu anladığım çok zor anlardı. Hayatımın en zor anlarıydı.
Çok şükür bu bir tesadüfmüş, yani o ateşin ve ishalin Keneyle hiçbir alakası yokmuş, kritik on günü de atlattık şimdi. Ne on gündü, bir sivilce görsem içim sıkışıyordu, sürekli orasına burasına bakıyor, deli gibi elimde derece gece gündüz ateş ölçüyordum. Tesadüf desem de inanmam ben tesadüflere bu büyük bir sınavdı benim için, umarım dersimi alabilmişimdir. Size yazdığım son kararımı okudum da sanırım sınavımın da bu kararımla ilgisi vardır. Ama oğlumu bana bağışladığı için Allaha çooook şükürler olsun. Onların değerini çok iyi bilelim ve sağlıkla aldıkları her nefes için şükredelim.