çanım hadi gözün aydın,bir kaç gün içinde normale dönersiniz,,,akşam bizdede koçişle aramızda açtion vardı...şimdi akları benim adam içerde sehpanın üzerinde yemek yiyiyor,,bende gıçık kapıyorum bu duruma ama sesim çıkmıyor...ama artık benim için oraya sofra kurmak güç olmaya başladı...her akşam içeri tepsi tepsi bişeyler taşıyıp sonra pnları tekrar içeri taşımak sinir bozuçu olmaya başladı,birde karnım büyüdüğü için eğilmek sehpaya onları yerleştirmek falan zor oluyor..nefessiz kalıyorum...hadi yine sesim çıkmadı ama akşam oğlum geldiğinden beri yaramazlık yapıyor...otur iyorum oturmuyor,,,hiç dediklerimi yapmıyor..o koltuktan o koltuğa zıplayıp duruyor....ordan sehpanın üzerine falan.eşiminde bu arada hiç sesi çıkmıyor uzanmış koltuğun üzerine yatıyor...halbuki daha önelerden bana söz vermişti sofra konusunda içerde yemek istiyorsa yardımçı olaçaktı...çelme taktı.bende ona bağırdım,çünkü nerdeyse düşmek üzereydim..eşimde ben oğluma bağırdım diye dönüp bana hakaret etmeye başladı.. Sonra bende sen karışma benimle onun arasına diye bağırdım....çünkü hep aynısını yapıyor,ben oğlana kızdıpğım zaman oda bana kızıyor ve oğlan hiç beni dinlemiyor sonra babası evdeyken...kendiside mudahale etmiyor ,,oturduğu yerden çoçukla oynaonuna ilgilen gibi ançak fikir yürütüyor..ben zaten oğlumla ilgileniyorum...ama hem sofra kurup hem çoukla oynamak nasıl olaçaksa...hem kendi işi görülsün hem oğlunun işi görülsün onada kimse dokunmasın,
sonra çoçuğu götürdüm yatırmaya ben onu yatırana kadar o yemeğini yedi bende sofrayı kaldırdım bulşaıkları toplarken yanıma geldi,yin bağımaya başladı...
Ne dediğini hiç hatırlamıyorum,,,sadee o bağırmaya başladığı zaman onu mutfaktan dışarı itekleyip kapıyı kapattım yüzüne...sonra o içeri gidinçe ben duşa girdim orda ağladım ağladım...sonra bilgisayarın başına geçtim diğr odada,,yanına gitmedim onun...ondan sonra geldi bana laf atıor...gel içeri ben seni özledim falan diye...bende evap vermedim kalkıp yatağa gittim yatım...baktım oda geldi...yattı yanıma...iç dönmedim bile ona...küsüm şu anda kendisine....bıktım artık...evde bir eşya yada mal yada hizmetçi gibi hissediyorum kendimi.çok yalnız hissediyorum kendimi,,,kimse sormaz sen nasılsın diye!hep kendi önçelikleri var
sabahta kalktı hiç bişey olmamış gibi çanım eşyalarımı hazırla giyineyim....dolaptan kendi eşyalarını alamaz ben hazırlar veririm herşeyi eline....
Neyse çokta umrumda takmıyorum onu,,,ona göre herşey yolunda nasıl olsa...
:))))