29. haftada kızımın kilo alışı azalmıştı her yeri normal büyüyo haftasıyla uyumlu ama kilo alışı çok düşüktü o yüzden haftada bir kontrol altındaydım eğer iyice azalırsa doğması daha iyi dışarıda kilo aldırırız diyip doğuma karar verriz demişti dr. Um ve her ihtimale arşı 32. haftanın başında cğer geliştirici iğne olmuştum
33. haftada Pazartesi günü gittiğimiz kontrolde suyumda az çıktı dooplere falan girdim o dr. Da aynı şeyleri söyledi. Dr. Umla konuştuk bayram geçsin öyle yapalım dedik taam ama 2 günde bir kontrole gel kontrol altında ol su ya bakalım dedi ve Çarşamba kontrole çağırdı
Çrşamba günü 2 de dr. a gidecektik eşimi aradım erken al beni yemeğe gidelim her gittiğimde nst de bir şeyler çıkıyor açmısın diyip duruyolar doğru düzgün yiyim bakalım nasıl çıkacak kalbi sancısı dedim .
gittim bir güzel yemek yedim. Eşim doğum der miki dedi diyemezkiiiii o kadar yemek yedim yarın sabah gel der sezeryan olacaklar geceden bişey yemiyo dedim. o gün görümcemin doğum günüydü hediyesini aldık gittik hastaneye nst ye girdim çıktık yukarı dr. muayene etti. önceki gece çok harketliydi bebek garip sancılarım da olmuştu ilk onları duyunca zaten dr.un yüzü bi değişti sonra kilo 1890 gib i bişey çıktı su iyice azalmış dedi dr. riske atmamamız lazım dedi. eşim bekleyemezmiyiz bikaç gün dedi dr. bekleriz belki 10 gün hiç bişey olmaz ama ya olursa da var dedi. ama ben olsam tutmam daha fazla dedi. yani kilonun önüne su azlığı geçti
3 te hastaneye gittim nst muayene bekle derken saat 4 olmuştu zaten
hemen ameliayathaneye ahber verdiler yer yokmuş yataklarda biri çıkış yapıyodu o yüzden doğumhanede nrmal doğum odlarından birinde hazırlandım .ebe gülüyo her seferinde açmısın der dururdum bu sefer güzelce yedin ya doğuma alıyoruz dedi.doğumhaneye indim lavman yapıldı iğnem takıldı tuvalete gittim kan alındı doğumhaneye girdim yattım başımda bir sürü insan kızlar çok şekerdi ben o telaşeyle kendimi orada bulunca beni rahatlatmaya çalışıyolardı biraz derken 16:25 ti dr u çağırdılar
16.45 te bizim cadı çıkmış zaten bende 5 buçuk gibi odaya alınmışım 1.960 gr. 46 cm
çok dua etmeye zamanım olmadı bile 5 dk yalnız bıraktılar o arada anca dua ettim o anın şaşkınlığıyla zaten saf saf bakınıyorum etrafa kızlar gülüyo bna biri kafamı dağıtmaya çalışıyo biri elimi tutuyo olacakları anlatıyo dr. u gördüm zaten ya dedim biraz önce uyuyim uyaniyim ve herşey bitmiş olsun ne olur
ağlaya ağlaya ayılmışım yatağa alınmamaı falan hatırlıyo gibiyim biraz. 10 kere falan bebek nasıl kilosu nasıl o nasıl bu nasıl sormuşum soruyorum sorduğumu unutuyorum
9 a kadar öyle sersem gibi geçti 9 dan sonra iyice ayıldım normaldim
gece 4 gibi gazımı ççıkardım çok şükür arada gelip iğne yaptılar rahat rahat dolandım
sabah hemşire gazımı çıkardığımı duyunca b,izim seninle işimiz bitmiş istersen çıkablirsin dediler 10 gibi dr.um geldi pansumanımı yaptı . istersen çıkabilrisin ama akşam üstüne kadar dur çok sancım olursa kalırsın iiğne yaparlar geceyi rahat geçirirsin dedi.
Ama hala bi eksik vardı kızımı görmemiştim dr. La konuştuk tabiî ki inip görürsün ben şlidmi konuşurum dedi.
Gittik babasıyla kızımı gördük ben daha minik kara kuru buruşuk brşey bekliyordum ama iç de buruşuk değildi çok güzeldi kızım 5 dk kadar durabildim yanında yoğun bakım ve başka bebekler var diye 5 dk da babası durdu
o akşam 5 gibi çıktık hastaneden kızımı hastanede bıraktık 9 gün sonrada kızım çıktı zaten
Allah herkese nasip etsin inşallahhhh
29. haftada kızımın kilo alışı azalmıştı her yeri normal büyüyo haftasıyla uyumlu ama kilo alışı çok düşüktü o yüzden haftada bir kontrol altındaydım eğer iyice azalırsa doğması daha iyi dışarıda kilo aldırırız diyip doğuma karar verriz demişti dr. Um ve her ihtimale arşı 32. haftanın başında cğer geliştirici iğne olmuştum
33. haftada Pazartesi günü gittiğimiz kontrolde suyumda az çıktı dooplere falan girdim o dr. Da aynı şeyleri söyledi. Dr. Umla konuştuk bayram geçsin öyle yapalım dedik taam ama 2 günde bir kontrole gel kontrol altında ol su ya bakalım dedi ve Çarşamba kontrole çağırdı
Çrşamba günü 2 de dr. a gidecektik eşimi aradım erken al beni yemeğe gidelim her gittiğimde nst de bir şeyler çıkıyor açmısın diyip duruyolar doğru düzgün yiyim bakalım nasıl çıkacak kalbi sancısı dedim .
gittim bir güzel yemek yedim. Eşim doğum der miki dedi diyemezkiiiii o kadar yemek yedim yarın sabah gel der sezeryan olacaklar geceden bişey yemiyo dedim. o gün görümcemin doğum günüydü hediyesini aldık gittik hastaneye nst ye girdim çıktık yukarı dr. muayene etti. önceki gece çok harketliydi bebek garip sancılarım da olmuştu ilk onları duyunca zaten dr.un yüzü bi değişti sonra kilo 1890 gib i bişey çıktı su iyice azalmış dedi dr. riske atmamamız lazım dedi. eşim bekleyemezmiyiz bikaç gün dedi dr. bekleriz belki 10 gün hiç bişey olmaz ama ya olursa da var dedi. ama ben olsam tutmam daha fazla dedi. yani kilonun önüne su azlığı geçti
3 te hastaneye gittim nst muayene bekle derken saat 4 olmuştu zaten
hemen ameliayathaneye ahber verdiler yer yokmuş yataklarda biri çıkış yapıyodu o yüzden doğumhanede nrmal doğum odlarından birinde hazırlandım .ebe gülüyo her seferinde açmısın der dururdum bu sefer güzelce yedin ya doğuma alıyoruz dedi.doğumhaneye indim lavman yapıldı iğnem takıldı tuvalete gittim kan alındı doğumhaneye girdim yattım başımda bir sürü insan kızlar çok şekerdi ben o telaşeyle kendimi orada bulunca beni rahatlatmaya çalışıyolardı biraz derken 16:25 ti dr u çağırdılar
16.45 te bizim cadı çıkmış zaten bende 5 buçuk gibi odaya alınmışım 1.960 gr. 46 cm
çok dua etmeye zamanım olmadı bile 5 dk yalnız bıraktılar o arada anca dua ettim o anın şaşkınlığıyla zaten saf saf bakınıyorum etrafa kızlar gülüyo bna biri kafamı dağıtmaya çalışıyo biri elimi tutuyo olacakları anlatıyo dr. u gördüm zaten ya dedim biraz önce uyuyim uyaniyim ve herşey bitmiş olsun ne olur
ağlaya ağlaya ayılmışım yatağa alınmamaı falan hatırlıyo gibiyim biraz. 10 kere falan bebek nasıl kilosu nasıl o nasıl bu nasıl sormuşum soruyorum sorduğumu unutuyorum
9 a kadar öyle sersem gibi geçti 9 dan sonra iyice ayıldım normaldim
gece 4 gibi gazımı ççıkardım çok şükür arada gelip iğne yaptılar rahat rahat dolandım
sabah hemşire gazımı çıkardığımı duyunca b,izim seninle işimiz bitmiş istersen çıkablirsin dediler 10 gibi dr.um geldi pansumanımı yaptı . istersen çıkabilrisin ama akşam üstüne kadar dur çok sancım olursa kalırsın iiğne yaparlar geceyi rahat geçirirsin dedi.
Ama hala bi eksik vardı kızımı görmemiştim dr. La konuştuk tabiî ki inip görürsün ben şlidmi konuşurum dedi.
Gittik babasıyla kızımı gördük ben daha minik kara kuru buruşuk brşey bekliyordum ama iç de buruşuk değildi çok güzeldi kızım 5 dk kadar durabildim yanında yoğun bakım ve başka bebekler var diye 5 dk da babası durdu
o akşam 5 gibi çıktık hastaneden kızımı hastanede bıraktık 9 gün sonrada kızım çıktı zaten
Allah herkese nasip etsin inşallahhhh
canım ne güzel anlatmişsın.çok duygulandım.doğumun da kolay olmuş ne güzel....ocak annelerinin ilk normal doğum yapanı olarak ben de doğum hikayemi yzayım bari
doğum yapacağımı bir hafta öncesinden anlamıştım
hareketlerim ağırlaştı
karnım aşağı indi bi de ishal oldum
bi yerde de okumuştum doğumdan önce ishal olurmuş kimi bağırsaklar temizlenirmiş..
son bir hafta ahanda bu gece doğuracam korkusuyla uyuyamıyordum
psikolojim allak bullaktı
kayınvalidem ısrarla geç gelecekti
ben de dua ediyordum erken gelse diye..
mide yanmalarım da felaket artmıştı
elimde gaviscon dikip duruyordum kafaya..
17 aralık perşembe günü sabah sağık ocağına gittim gaviscon yazdırdım
eve geldfim hemen bir yudum içtim
üzerimi değiştirip tuvalete gittim zira uğrak yerim olmuştu..
nişanım gelmişti ve ben çok korkmuştum
rengim attı
başladım ağlamaya..
ve aklıma kk geldi topiktekilere sordum
evet nişandı bu
artık kurtuluşum yoktu
bi kaç güne doğuracam galiba demiştim..
hemen eşimi aradım ve ağlamaya başladım..
o da eve geldi..
ben hala ağlıyordum
beni sakinleştirmeye çalıştı
sakinleştim de .
hemen doktora gitmeye karar verdik.
banyoya girecektim ki çamaşırımda kan gördüm
tekrar başladım ağlamaya..
hemen eşime koştum o yine sakinleştirdi beni..
eşimin de yardımıyla banyomu yaptım giyindim ve hastane çantasındaki eksikleri koydum..
hemen taksiye bindik ve doğru hastaneye gittik
ben tabii panik panik dolaştım orada
o kadar paniktim ki doktorumu bile tanıyamadım
sonra doktoruma söyledim nişanım geldi diye
muayene edelim dedi.
önce ultrasonla baktı
suyu iyi bebişin de iyi normal olur dedi
sonra çatala çık dedi
ben başladım titremeye..
öyle ya bir sene vajinismus çekmiştim ve hala etkisi üzerimdeydi
neyse çıktım çatala doktor eldiveni giydi ve ben çığlık atarak kasıldım
doktorum şaşırdı tabii
ben de vajinismus geçirdim ondan deyinca sağolsun sakinleştirdi beni..
zor bela çatı muayenesi yaptı ve sevinçle 1 cm açılmamın olduğunu hastaneye yatmam gerektiğini söyledi.
şaşkın ve telaşla üstümü giydim
tabii bu arada doktor hemen eşimin yanına gitti ve hoya çok korkmuş ve paniklemiş bu haliyle nereye giderse gitsin sezeryan yaparlar dedi..
eşim de biz bunları planladık ve ağrısız doğum istiyoruz burada kalacağız dedi.
tamam o zaman ona bir şey hissettirmeden doğurtalım dedi.
bu arada ben giyindim konuşmalarını hiç duymamış gibi oturdum doktorun karşısına ve başladım ağlamaya
bu sefer eşim ve doktorum sakinleştirmeye çalıştılar
korkma senin 4 cm açılmanı bile beklemeden kataterini taktıracağım sakin ol dedi doktorum
hemen yukarıyı aradı ve talimatları verdi.
biz de çıktık odamıza gittik
saat 13.30 du
sonra ebelerden biri geldi önce elbisemi giydirdi sonra lavman yaptı
lavmandan sonra lavaboda işim bitince yatağa yattım ve suni sancı verdi
bi yandan da sakinleştirici yaptı.
nstye de bağladı
yarım saat sonra ameliyathaneye aldılar ve katater takıldı anestezistim bundan sonra duyacağın ağrı bu dedi
sonra tekrar odaya gittik
katater takıldıktan sonra çok rahatladım
öyle ki ağlak hoya gitti yerine gülen ve mutlu hoya geldi.
bu arada saat başı doktorum muayeneye geldi
16.00da suyumu patlattı
18.00de yine geldi 2 cm açılma var dedi
ben tabii bu arada telefonla konuşuyorum tv izliyorum falan..
19.00da 4 cm açılmam oldu
sonra koridorda bol bol yürüdüm arada yattım
saat 21.00 de doktor yine baktı ve hadi ıkınma denemesi yapalım dedi
ve sevindi aferin dedi.
kalk yürü bakalım dedi
ben eşimle tekrar yürümeye başladım
bu arada doktor doğumhaneyi hazırlayın dedi üstünü değiştirdi
ben hala yürüyorum tabii
21 30 gibi doktorum hadi gir doğumhaneye de bi muayene edeyim dedi
neyse çatala çıktım doktor ve tüm ekip geldi ben hala muayene edecek sanıyorum kalabalığa anlam veremiyorum..
doktorum bebişinin saçlarını görüyorum hadi, ıkın yavrum dedi bu rada ben son defa elimi karnıma koydum ve korkma annecim ben burdayım dedim
5 ya da 6 ıkınmadan sonra anestezistimin de yardımıyla 21.45te doğum gerçekleşti ve sonra nurumu gördüm
aman Allahım o ne şeker şeydi
nurum karşımdaydı
kıpkırmızı tatlı tatlı bana bakıyordu.
o an kızıma aşık olmuştum
gözümü ondan alamıyordum
bu benim mi dedim doktora
bak bakalım etrafında başka doğuran var mı dedi ve gülüştük
Allahım bu ne güzel bi bebek dedim ve sevinçten gülmeye başladım
hemen ısıtıcıyı açtılar bebeğimi temizlediler ben hep kızıma baktım
bu arada plesenta çıkmış 4 dikiş atıldı
hemşire de doğum gerçekleşti diye eşimin yanına gitti
bebeğimi giydirip yanıma getirdiler miss gibi kokusunu içime çektim
kızım da bana bakıyordu.
sonra beni tekerlekli sandalyeye oturttular nurumu kucağıma verdiler
odamıza gittik
bebeğimi emzirdim hemen
bi taraftan da yanındayım annem seni hiç bırakmayacağız diyordum
eşimle sarıldık bebeğimize bakıp bakıp gülüyorduk
eşim Allahım bu bizim mi dedi
evet dedim ve o an eşime tekrar aşık oldum.
hemen ailelerimizi aradık kimse doğum yaptığıma inanamadı..
sesim öyle iyiymiş ki doğum yapanların konuşacak mecali olmazmış..
ne ağrı ne sızı çektim
baş ağrım bel ağrım da olmadı
sadece ilk ayağa kalkışta başım döndü
narkozun etkisiymiş
şimdi kesi dikişlerim sızlıyor
bi de kaburgam ağrıyor bebek çıkarken bastırmışlardı.
ağrı kesici alıyorum geçiyor
Anne olmak çok güzel
bebeğimi koklayınca tüm sıkıntılarım gidiyor.
Rabbim sileri de kurtarsın inşallah
benim gibi kolay doğumu nasip etsin...
ocak annelerinin ilk normal doğum yapanı olarak ben de doğum hikayemi yzayım bari
doğum yapacağımı bir hafta öncesinden anlamıştım
hareketlerim ağırlaştı
karnım aşağı indi bi de ishal oldum
bi yerde de okumuştum doğumdan önce ishal olurmuş kimi bağırsaklar temizlenirmiş..
son bir hafta ahanda bu gece doğuracam korkusuyla uyuyamıyordum
psikolojim allak bullaktı
kayınvalidem ısrarla geç gelecekti
ben de dua ediyordum erken gelse diye..
mide yanmalarım da felaket artmıştı
elimde gaviscon dikip duruyordum kafaya..
17 aralık perşembe günü sabah sağık ocağına gittim gaviscon yazdırdım
eve geldfim hemen bir yudum içtim
üzerimi değiştirip tuvalete gittim zira uğrak yerim olmuştu..
nişanım gelmişti ve ben çok korkmuştum
rengim attı
başladım ağlamaya..
ve aklıma kk geldi topiktekilere sordum
evet nişandı bu
artık kurtuluşum yoktu
bi kaç güne doğuracam galiba demiştim..
hemen eşimi aradım ve ağlamaya başladım..
o da eve geldi..
ben hala ağlıyordum
beni sakinleştirmeye çalıştı
sakinleştim de .
hemen doktora gitmeye karar verdik.
banyoya girecektim ki çamaşırımda kan gördüm
tekrar başladım ağlamaya..
hemen eşime koştum o yine sakinleştirdi beni..
eşimin de yardımıyla banyomu yaptım giyindim ve hastane çantasındaki eksikleri koydum..
hemen taksiye bindik ve doğru hastaneye gittik
ben tabii panik panik dolaştım orada
o kadar paniktim ki doktorumu bile tanıyamadım
sonra doktoruma söyledim nişanım geldi diye
muayene edelim dedi.
önce ultrasonla baktı
suyu iyi bebişin de iyi normal olur dedi
sonra çatala çık dedi
ben başladım titremeye..
öyle ya bir sene vajinismus çekmiştim ve hala etkisi üzerimdeydi
neyse çıktım çatala doktor eldiveni giydi ve ben çığlık atarak kasıldım
doktorum şaşırdı tabii
ben de vajinismus geçirdim ondan deyinca sağolsun sakinleştirdi beni..
zor bela çatı muayenesi yaptı ve sevinçle 1 cm açılmamın olduğunu hastaneye yatmam gerektiğini söyledi.
şaşkın ve telaşla üstümü giydim
tabii bu arada doktor hemen eşimin yanına gitti ve hoya çok korkmuş ve paniklemiş bu haliyle nereye giderse gitsin sezeryan yaparlar dedi..
eşim de biz bunları planladık ve ağrısız doğum istiyoruz burada kalacağız dedi.
tamam o zaman ona bir şey hissettirmeden doğurtalım dedi.
bu arada ben giyindim konuşmalarını hiç duymamış gibi oturdum doktorun karşısına ve başladım ağlamaya
bu sefer eşim ve doktorum sakinleştirmeye çalıştılar
korkma senin 4 cm açılmanı bile beklemeden kataterini taktıracağım sakin ol dedi doktorum
hemen yukarıyı aradı ve talimatları verdi.
biz de çıktık odamıza gittik
saat 13.30 du
sonra ebelerden biri geldi önce elbisemi giydirdi sonra lavman yaptı
lavmandan sonra lavaboda işim bitince yatağa yattım ve suni sancı verdi
bi yandan da sakinleştirici yaptı.
nstye de bağladı
yarım saat sonra ameliyathaneye aldılar ve katater takıldı anestezistim bundan sonra duyacağın ağrı bu dedi
sonra tekrar odaya gittik
katater takıldıktan sonra çok rahatladım
öyle ki ağlak hoya gitti yerine gülen ve mutlu hoya geldi.
bu arada saat başı doktorum muayeneye geldi
16.00da suyumu patlattı
18.00de yine geldi 2 cm açılma var dedi
ben tabii bu arada telefonla konuşuyorum tv izliyorum falan..
19.00da 4 cm açılmam oldu
sonra koridorda bol bol yürüdüm arada yattım
saat 21.00 de doktor yine baktı ve hadi ıkınma denemesi yapalım dedi
ve sevindi aferin dedi.
kalk yürü bakalım dedi
ben eşimle tekrar yürümeye başladım
bu arada doktor doğumhaneyi hazırlayın dedi üstünü değiştirdi
ben hala yürüyorum tabii
21 30 gibi doktorum hadi gir doğumhaneye de bi muayene edeyim dedi
neyse çatala çıktım doktor ve tüm ekip geldi ben hala muayene edecek sanıyorum kalabalığa anlam veremiyorum..
doktorum bebişinin saçlarını görüyorum hadi, ıkın yavrum dedi bu rada ben son defa elimi karnıma koydum ve korkma annecim ben burdayım dedim
5 ya da 6 ıkınmadan sonra anestezistimin de yardımıyla 21.45te doğum gerçekleşti ve sonra nurumu gördüm
aman Allahım o ne şeker şeydi
nurum karşımdaydı
kıpkırmızı tatlı tatlı bana bakıyordu.
o an kızıma aşık olmuştum
gözümü ondan alamıyordum
bu benim mi dedim doktora
bak bakalım etrafında başka doğuran var mı dedi ve gülüştük
Allahım bu ne güzel bi bebek dedim ve sevinçten gülmeye başladım
hemen ısıtıcıyı açtılar bebeğimi temizlediler ben hep kızıma baktım
bu arada plesenta çıkmış 4 dikiş atıldı
hemşire de doğum gerçekleşti diye eşimin yanına gitti
bebeğimi giydirip yanıma getirdiler miss gibi kokusunu içime çektim
kızım da bana bakıyordu.
sonra beni tekerlekli sandalyeye oturttular nurumu kucağıma verdiler
odamıza gittik
bebeğimi emzirdim hemen
bi taraftan da yanındayım annem seni hiç bırakmayacağız diyordum
eşimle sarıldık bebeğimize bakıp bakıp gülüyorduk
eşim Allahım bu bizim mi dedi
evet dedim ve o an eşime tekrar aşık oldum.
hemen ailelerimizi aradık kimse doğum yaptığıma inanamadı..
sesim öyle iyiymiş ki doğum yapanların konuşacak mecali olmazmış..
ne ağrı ne sızı çektim
baş ağrım bel ağrım da olmadı
sadece ilk ayağa kalkışta başım döndü
narkozun etkisiymiş
şimdi kesi dikişlerim sızlıyor
bi de kaburgam ağrıyor bebek çıkarken bastırmışlardı.
ağrı kesici alıyorum geçiyor
Anne olmak çok güzel
bebeğimi koklayınca tüm sıkıntılarım gidiyor.
Rabbim sileri de kurtarsın inşallah
benim gibi kolay doğumu nasip etsin...
benden size tavsiye kaynanızı sakın doguma çagırmayın çok karışıyo..akannehir
dün görmüştüm bu topiği ama fırsat olmadı yazmaya şimdi ben siftah yapayım bari.
baştan söyliyim deli gibi normal doğum isteyip sezaryen olan biriyim.
ve bu yazı feci derecede spinal-epidural sezaryanı övmektedir.
uzuuuuun bir yazıya hazırlıklı olun..
bilenler bilir zaten ben gebeliğimin son 1 ayını çok sorunlarla geçirdim. 2 hafta hastanede yattım çıktım ve evdeyken çok ağır grip oldum. ateşim 40 dereceye çıktı ve bir hafta boyunca hiiiç düşmedi. soğuk kompresler falan hiçbirşey fayda etmedi. her gece acillere gittim tek bir ilaç vermediler. en son artık bilincim bulanmaya ve havale sınırına gelmeye başlamıştım. söylenenleri ve kendi konutuklarımı algılayamıyordum ki tanıdığımız eczacının verdiği gebelikte kullanılan bir antibiyotiğe başladım, birazcık gözüm açıldı.
ama bu sürede 1 hafta boyunca bebeğimin hareketlerini hiç ama hiç hissedemiyordum. başından beri takibimi yapan doktor kalp atışlarında sorun gördü ertesi gün tekrar çağırdı.
ertesi gün kalp atışları iyice kötüleşince acilen çapa tıp'a 2.kez yattım.
14.11.2009'da 2.kez yattığım çapa tıpta 3 gün boyunca günde 2 kez nst'ye girdim, ultrasonla bakıldı. ve ben bu sürede hala hareket hissetmiyordum. vücudumda çıkan gebelik lekeleri de 2 gün içinde kaybolmuştu. yani gebelik belirtilerim artık bitmişti benim.
16.11.2009 akşam 19:30 civarı 15-10 tansiyonla gözetim altına alınıp nst'ye bağlandım. ara ara kalp atışları gidip geliyor ve çok yavaş atıyordu. suyum tamamen bitmiş, tansiyonum düşürülemiyordu.
preeklampsiye girmiştim ve bebek de artık ciddi tehlikedeydi.
13 saat nst'de kaldım. tuvalete kalkmam bile yasaktı. cep telefonumu odada bırakmıştım nasılsa hemen geleceğim diye. refakatçim olan eşime ulaşabileceğim hiçbir yol yoktu ve o da sabah saat 06:30'da işe gitmeye mecburdu.
sabah 08:30 civarı artık bebeğimin kalp atışları tamamen azalıp alınamadığı ve benim tansiyonumda gittikçe yükselmeye başladığı için acilen doğuma alındım.
hastanede kimsem yoktu. eşim muhtemelen işe gitmiş, babam daha gelmemişti. annem ertesi gün gelecekti ve ben bir başıma acilen doğuma götürülüyordum.
odaya çıkıp telefonumu almaya izin yoktu. en sonunda doktor kendi cebini verdi. kocamı, annemi, babamı aradım ben doğuma alınıyorum diye; bu sırada bir yandan da giydiriliyorum zaten, tam bir zamanla yarış durumu.
hayatımda o kadar korktuğumu hiç hatırlamıyorum. dizlerim birbirine vuruyordu korkudan. ağlayıp tansiyonumu daha da yükseltmemek için dudaklarımı yarmışım ısırmaktan ama hissetmiyordum.
yanımdaki doktor elindeki telsize kaybedecek saniyemiz yok çok acil ameliyathaneyi hazırlayın dedikçe ben iyice panik oluyordum.
şu an tekerlikle sandalyeyle götürüldüğüm o yolun yarısından sonrasını hatırlamıyorum.
ameliyathaneye götürüldüm. 8 doktor 2 anestezist vardı içerde. yüzümün aşırı şiş olması ve rengimin sarılığı yüzünden uyutulmamın sakıncalığı olduğuna karar verdiler ve spinal yapılacağımı söylediler. genel anestiziyi hiç ama hiç istemediğim için benim işime geldi. (çapa tıpta doğum şekline hasta değil, doktor-anestezist karar veriyor. ne isteğe bağlı sezaryan var ne de epidural- genel seçenek tercihi).
yatağa oturup kafamı içeri çektim, sırtımı geri verdim. bildiğiniz kambur duruşu yani.
belimde çok hafif bir iğne acısı hissetmemle birlikte ayaklarımda sıcaklık başladı. hemen yatırdılar masaya, önüme bir yükselti yapıp örttüler hemen. artık hiçbirşey hissetmiyordum.
başımdaki doktorlardan biri sürekli benimle ilgileniyordu. konuşuyor, yüzümü okşuyor ve ameliyatın her anı hakkında bilgi veriyordu. herhangi bişey hissedip hissetmediğimi soruyordu.
10 dk sonra bebeğimin ağlamasını duydum. 5-6 sn'liğine yanağıma koydular.
hayatımda bundan daha huzurlu bir an daha bilmiyorum ben. dünya durdu, sanki ben evimde yatağımda bebeğimle koyun koyuna yatıyordum.
şu yaşıma kadar yaşadığım hiçbir şeyi o ana değişemem. bebeğimi ilk emzirdiğim, kuvözden çıkarıp ilk kucağıma aldığım an da dahil..
bebeğimi götürdükten sonra 15 dk falan daha sürdü ameliyat. sonra odaya çıkardılar. sondayı da anesteziden sonra takmışlar, sol tarafta sallandığını gördüm ama takıldığını hissetmemiştim çünkü.
doğum sonrasını çok rahat geçirdim ben. 4 saat sonra kalktım 15 dk yürüdüm, gidip oğlumu gördüm.
akşama doğru ağrım oldu biraz ama ağrı kesici yaptılar geçti. baş ağrısı falan da çekmedim hiç.
sadece 1 hafta süren bir öksürüğüm oldu. benimki normalden çok daha şiddetliydi çünkü hem anestezi ekisi hemde henüz bitemeyen gribim birleşmişti. 1 hafta konuşamadım desem yeridir. öksürmemek için habire su içince sanırım başağrısını engellemiş oldum.
sadece ameliyattan sonra odaya gelince yaşananlar şimdi rüya gibi geliyor bana. hatırlamakla hatırlamamak arası gibi; biraz bulanık.
2 gün sonra taburcu oldum hastaneden bebeğimi orda bırakıp. ama anladım bebeğinle kurulan temas, paylaşım arttıkça aşk da artıyor. evet o gün hastaneden çıkmak çok zor çok canımı yakan birşeydi ama bugün onu orda bırakıp çıkmak daha zor geliyor.
göğsümde kalan kokusu, elimde elinin sıcaklığıyla eve gelmek içimi acıtıyor.
ama biliyorum bunlarda bitecek ve biz kucak kucağa eve geleceğiz..
şimdi okudum da yazdığımı, şu foruma yazdığım en uzun yazı olmuş bu. akannehir
ben genelde bu kadar uzun yazıları okumam,sıkılırım. eğer şu satıra kadar okuyabildiyseniz cidden tebrikler, önünüzde eğiliyorum buyrunnnnnnnnn
benden size tavsiye kaynanızı sakın doguma çagırmayın çok karışıyo..akannehir
ah burcu, var ya.. perişan oldum şimdi bunu okurken..
içim tükendi, ekranı göremez hale geldim, akan şelale yüzünden :)
nasıl güzel anlatmışsın, neler olmuş... ne zor şey şu ana olmak...
ben de yeni gördüm bu topiği.. ama bu seninkini soluksuz okuduktan sonra, devamını okuyamayacağım sanırım.. başka doğum hikayesi kaldırmayacak şu anda bünyem :)
allah sağlıkla sıhhatle büyütmeyi nasip etsin oğluşunu... Ayaz bey hep gülsün, annesini hiç üzmesin inşallah...
ailece hep birlikte, mutlu olsun...
Kaynanamla anlasamayiz cok kötü seyler yasadik evlendigimizde ama esim bana sordu senin istedigin kisiler gelsin diye,
Herseyi bana birakti ama ben de esim böyle anlayisli davraninca gelmesin diyemedim
Kaynanam benim yüzümden gelicek buraya ve 1 ay kalicak akannehir
Kesin kiyamet kopucak ama bakalim hayirlisi
Dua edin bana
Bütün kaynanalari bana gönderin hepsine verecek isim var banada iyi olur :))))))))))))))))))))))
Kaynana anne hepsini cagirdik gelen yok.Ya eskiden cok korkutmusum kimse yanasmiyor bana yada gözden irak olan gönüldende irak oluyor.Bilemicem düsünüp kafada yoramicam bebisimi bekliyorum esim oglum alman komsularim yetecekler bana artikin.
Varsa kelepir 2. el kaynana yok demem :))))))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?