asiyan canım sen gene şanslıymışsın.. benim annem hamileyken 1 defa geldi, bugün 40 ımız çıkıyor daha evime ayak basmadı.. hatta bir defa arayıp sormadı bile.. hep ben aradım.. 1-2 haftadır bende aramıyorum artık.. üstelik benim lohusalığım çok zor geçti.. birgün ateşliysem birgün değildim.. ateşim 40 lardaydı hep.. o halde titreye titreye işlerimi yapmaya çalıştım.. ben aradığımda da yarım ağızla soruyordu ''bebek'' nasıl diye.. adını bile söylemiyordu yani.. annemin hep bir bahanesi vardır.. eşim aradı doğum yapacağımız sabahın gecesinde annemi.. yarın sabah şu hastanede şu doktora doğum yapıcaz diye.. normal doğum yapmıcaz diye kıyameti kopardı.. o bebeğe birşey olursa size sorarım ben diye bağırıp bağırıp durdu eşime.. ertesi sabah hastaneye gittiğimizde ben bekledim belki gelir diye ama yoktu.. ben doğuma girdim çıktım aramış.. sonra geldi.. eşim sordu neden gelmedin dedi.. dedi ki ''ben siz bana şaka yapıyorsunuz zannettim'' dedi.. mafoldumben güler misin ağlar mısın? bir de 3. gün hastaneden çıkacakken beni arayıp bir güzel ağlattı, neymiş eşim teyzem geldiğinde surat yapmışmış, neden yapmış? açtı ağzını yumdu gözünü.. orada moralim de bozuldu mu? hüngür hüngür de ağladım mı? Allahım bu ne ızdırap? bu ne biçim anne? bak bugün 40 ımız belki arar dedim.. yok nafile.. ne aradı ne sordu.. anne ben hastayım diye aradım üşütmeseydin ben sana söyledim kendine bak diye dedilmaz: gel bana yemek yap dedim, ihtiyacım var dedim, gelemem dedi, ağladım bu sefer, bana duygu sömürüsü yapma dedi.. bende kızdım tabi gelmezsen gelme dedim.. bu annemin ilk torunu bu arada.. yani sizler gene şanslısınız.. ben eşimden başka kimseden yardım alamadım.. neyse kızlar, dertliyim yanii......
Bebeği 2 gün kaka yapmayan oldumu acaba? sonrasında ne yaptınız?
Kızlar kilo mevzuları açılmış,
Ben 54e düşmüşüm:))Yaşasın 1 kilo daha gitmiş.
Ama bende de acayip dercede çatlak var,karnımda,ön bacaklarda,popoda göğüslerde çatlamadık yerim yok.
Dışardan taş anne gibi görünsemde içim pörsük:)))
Yaa bu çatlakları tedavi etmenin yolu yokmudur?
Bu arada hamilelik öncesi kotlarıma girebiliyorum,kıyafet problemim de olmadı şükür,
Ama olsaydı da şu dönemde bişey almazdım herkes daha ne kilolar verecek çünkü.
canım bebeklerle uğraşmak gerçekten zor iş.insan bulanıyor bazen.hele ben.hep yalnızdım.doğumumdan itibaren bebeğime hep ben baktım.kimse yoktu yanımda.annem bile.annem sadece hastanede bana refakatçı olarak kaldı.ondan sonra ilk 1 ay arada gelip bebeğimi yıkadı.daha sonraları ise ben yıkamaya başladım.şimdi sadece bebeği görmeye geliyor arda bir.çok zor yani.çok zorlandım.hayatımdan bıktığım anlarım oldu.gece gündüz uykusuz kaldığım zamanlarım oldu.hele o sezeryan acısı başka birşey.eğilip kalkamıyorsun bile ilk günler.herşeye ben koştum.allahtan eşim çok yardımcı oldu.hala mafoluyorum bazen.bebeği emzir onu yatırmaya çalış,gazını çıkar,gaz sorunuyla uğraş saatlerce ağladığı zamanlarda al kucağına gezdir ev işini yap ütünü yap,temizliğini yap falandı filandı daha sayamadığım bir sürü şey var.ne olucak halimiz.ha diyorsun 1 ay geçti rahata ererim,ha 2 ay geçti biraz rahatlarım..nerdeee.gerçekten insanın yanında kimse olmayınca hiç iyi olmuyor.anne olmak sadece bebeğinin annesi olmak değilmiş..bütün yükü omuzlarında taşımak demekmiş..bunu şimdi daha iyi anlıyorum....
asiyan canım sen gene şanslıymışsın.. benim annem hamileyken 1 defa geldi, bugün 40 ımız çıkıyor daha evime ayak basmadı.. hatta bir defa arayıp sormadı bile.. hep ben aradım.. 1-2 haftadır bende aramıyorum artık.. üstelik benim lohusalığım çok zor geçti.. birgün ateşliysem birgün değildim.. ateşim 40 lardaydı hep.. o halde titreye titreye işlerimi yapmaya çalıştım.. ben aradığımda da yarım ağızla soruyordu ''bebek'' nasıl diye.. adını bile söylemiyordu yani.. annemin hep bir bahanesi vardır.. eşim aradı doğum yapacağımız sabahın gecesinde annemi.. yarın sabah şu hastanede şu doktora doğum yapıcaz diye.. normal doğum yapmıcaz diye kıyameti kopardı.. o bebeğe birşey olursa size sorarım ben diye bağırıp bağırıp durdu eşime.. ertesi sabah hastaneye gittiğimizde ben bekledim belki gelir diye ama yoktu.. ben doğuma girdim çıktım aramış.. sonra geldi.. eşim sordu neden gelmedin dedi.. dedi ki ''ben siz bana şaka yapıyorsunuz zannettim'' dedi.. mafoldumben güler misin ağlar mısın? bir de 3. gün hastaneden çıkacakken beni arayıp bir güzel ağlattı, neymiş eşim teyzem geldiğinde surat yapmışmış, neden yapmış? açtı ağzını yumdu gözünü.. orada moralim de bozuldu mu? hüngür hüngür de ağladım mı? Allahım bu ne ızdırap? bu ne biçim anne? bak bugün 40 ımız belki arar dedim.. yok nafile.. ne aradı ne sordu.. anne ben hastayım diye aradım üşütmeseydin ben sana söyledim kendine bak diye dedilmaz: gel bana yemek yap dedim, ihtiyacım var dedim, gelemem dedi, ağladım bu sefer, bana duygu sömürüsü yapma dedi.. bende kızdım tabi gelmezsen gelme dedim.. bu annemin ilk torunu bu arada.. yani sizler gene şanslısınız.. ben eşimden başka kimseden yardım alamadım.. neyse kızlar, dertliyim yanii......
bu yaşadıklarınızın 2 katını yaşıyorum...hamileliğimin % 85 i hastanede yatarak geçti..çok riski hamileliğim vardı..rahim de sorunlu olduğu için her an doğum tehlikem vardı..aylarca tek başıma kaldım hastanede..kimi zaman sondalı serumlu...ayağa kalkmamın kesin yasak olduğu zamanlar vardı..yemek getirdikleri zaman yataktan doğrulamıyordum bile...yemekleri üzerime döke saça yeme çalışıyordum..annem aylarca hastanede kaldığımda sadece 4 gün kaldı..onda da dışarı çıktığında yanına cep telini de almayarak saatlerce nereye gittiğini haber vermeyerek...odada wc ye gitmem gerektiğinde ,annem yerinde tv izlemeye devam etti..gece uyumak istediğimde tv izlemek istedi sabahlara dek...Teke tek,tarihin arka odasından programları..dünyadan bihaber kalmak istemiyormuş....oysa hastane çok stresli ortam ve uykumu iyi almam gerekiyordu...10-15 gün kadar eşim kaldı yanımda..uzak şehirden geliyordu üstelik...
yavrularım 2 hafta küvezde kaldı..eve geldiklerinde sanki 40 yıllık anneymişim gibi ben ilgilendim..sanki çok tecrubeliymişim gibi...aslında daha izmir de kalıcaktım annemlerin yanında ama eşimle ani bir kararla geri döndük...annemin lohusalığımda yardım edeceğini sanıyordum...izmir den ayrılalı nerdeyse 1 ay oldu..2 küçük bebekle napıyorsun diye sormadı bile...nitekim artık annemle artık görüşmüyorum..çünkü hayal kırıklıklarıma her gün yenisi eklendi..belinin ağrıdığını söylerdi hep..ama ağzından tek bir şefkatli söz çıkmadı..manevi anlamda..beli ile yardım edemiyorsa dili ile yardım edebilirdi..etmedi..şimdi telefonumu açmıyorum ona.......
benim şu an en büyük derdim kakasını yapamaması.bugün 3 gün bitti hala yapmadı. 4 gün yapmadığı da oldu. fitil veriyorduk gliserinli. şimdi şurup kullanıyoruz. fitilsiz yapamıyor hala..illa uyarmak lazım, akşam yine fitil yapacağım ne yapayım. olmadı c.tesi dr.a götüreceğim ben..
Ayy çok kötü geçmiş olsun. Benimde ilk kez başıma geliyor. Dr aradığımda sen meyva yeşillik ye dedi bebeğe geçer rahatlar dedi. İnşallah bakalım dediğini yapmaya başladım.
asiyan canım sen gene şanslıymışsın.. benim annem hamileyken 1 defa geldi, bugün 40 ımız çıkıyor daha evime ayak basmadı.. hatta bir defa arayıp sormadı bile.. hep ben aradım.. 1-2 haftadır bende aramıyorum artık.. üstelik benim lohusalığım çok zor geçti.. birgün ateşliysem birgün değildim.. ateşim 40 lardaydı hep.. o halde titreye titreye işlerimi yapmaya çalıştım.. ben aradığımda da yarım ağızla soruyordu ''bebek'' nasıl diye.. adını bile söylemiyordu yani.. annemin hep bir bahanesi vardır.. eşim aradı doğum yapacağımız sabahın gecesinde annemi.. yarın sabah şu hastanede şu doktora doğum yapıcaz diye.. normal doğum yapmıcaz diye kıyameti kopardı.. o bebeğe birşey olursa size sorarım ben diye bağırıp bağırıp durdu eşime.. ertesi sabah hastaneye gittiğimizde ben bekledim belki gelir diye ama yoktu.. ben doğuma girdim çıktım aramış.. sonra geldi.. eşim sordu neden gelmedin dedi.. dedi ki ''ben siz bana şaka yapıyorsunuz zannettim'' dedi.. mafoldumben güler misin ağlar mısın? bir de 3. gün hastaneden çıkacakken beni arayıp bir güzel ağlattı, neymiş eşim teyzem geldiğinde surat yapmışmış, neden yapmış? açtı ağzını yumdu gözünü.. orada moralim de bozuldu mu? hüngür hüngür de ağladım mı? Allahım bu ne ızdırap? bu ne biçim anne? bak bugün 40 ımız belki arar dedim.. yok nafile.. ne aradı ne sordu.. anne ben hastayım diye aradım üşütmeseydin ben sana söyledim kendine bak diye dedilmaz: gel bana yemek yap dedim, ihtiyacım var dedim, gelemem dedi, ağladım bu sefer, bana duygu sömürüsü yapma dedi.. bende kızdım tabi gelmezsen gelme dedim.. bu annemin ilk torunu bu arada.. yani sizler gene şanslısınız.. ben eşimden başka kimseden yardım alamadım.. neyse kızlar, dertliyim yanii......
Ayşecim Efim kızlar uzuldum durumunuza inşallah duzelir demektem başka bisey gelmiuor aklıma ..Boşverin kızlar ne guzel bebeklerimiz oldu artık Ayşeçınarlı buarada maşşallah manken gibi kızmışsın face de gordum resimlerini en az ne yedin ne içtin nasıl baktın kendine cnm en az on yaş genç. gosteriyorsun kızında san çekerse bi içim su olucak belli .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?