Bana Gerçek aşkı öğreten şimdi yanımda..
Merhaba Sibel Hanım,
Ben uzun zaman önce mücadeleyi kazananlardanım. Şimdiye kadar mücadelem hakkında konuşmayı yada yazmayı hiç düşünmemiştim ama buraya gelen yazıları okuyunca ve tabii ki zamanında mücadele ederken bu tür kazananların hikayelerini okuyup umutlarımın arttığını hatırlayınca size yazmaya karar verdim.
Bizim hikayemiz mayıs 2004 yılında evlenmemiz ile başlıyor. Biz diğer çiftler gibi biraz evliliğimizin tadını çıkartalım daha sonra çocuk sahibi oluruz diye hiç düşünmedik. Hemen bir çocuğumuz olsun istedik ama kısmet 3 sene sonrasınaymış:)
Evlendikten 4 ay sonra evde yaptığımız hamilelik testinin olumlu çıkması üzerine doktora başvurduk ve ne yazıkki doğumdan gelen bir yumurtalık kistim olduğunu öğrendik. Aslında o zamana kadar bu kist bana hiçbir rahatsızlık vermemişti ve haliyle ben de farketmemiştim. Neyse doktorlar kistin hemen alınması gerektiğini ancak oluşan kistin yumurtamı da içine aldığını bu nedenle yumurtamın da alınacağını bunun hamilelik için hiçbir engel oluşturmayacağını söylediler ve acilen ameliyat oldum. Kistim alındı tabii sol yumurtalığımla birlikte. Ameliyattan sonra doktorumuz bize 6 ay hamileliği yasakladı. 6 ay sonra biz tekrar çocuk istedik ve bu nedenle tekrar doktorumuzun yolunu tuttuk. O zamana kadar bize herhangi bir problemden bahsetmeyen doktorum bende polikistik over sendromu rahatsızlığı olduğunu belirtti. Bu durum bizi üzdü ama umudumuzu kaybetmedik. Eşime ve bana testler yapıldı. Eşimde hiçbirşey çıkmadı ve böylece bizim tedavi sürecimiz başlamış oldu. Her ay gidilen doktor kontrolleri kullanılan hormon ilaçları ve sonuç hüsran. Bu durum yaklaşık 1 sene sürdü ve biz bu bir senenin sonunda geçte olsa doktorumuzun bizi oyaladığının farkına vardık. Yeni bir doktora gitmeye başladık. Tekrarlanan testler 3 ay süren ilaç tedavileri ve sonuç yine hüsran. Doktorumuz bize bu üç ay sonunda daha fazla bu şekilde uğraşmanın gereksiz olduğunu bizim bir an önce bir tüpbebek merkezine başvurmamazın daha isabetli olacağını söyledi. Zaten gidişattan sonucun buraya varacağını tahmin ettiğimizden bizim için süpriz olmadı.
İstanbulda çok ünlü bir hastanenin özel tüpbebek kliniğine gittik. Ne yazıkki bizim teslerimizi tekrarlama gereği duymadan aşılama tedavisine başlandı. İğneler kontroller derken aşılamanın yapılacağı gün geldi. Sabah erkenden hastaneye gittik. Eşimden spermler alındı. 1-2 saat sonra aşılamanın yapılması için heyecanla merkeze gittik. Odaya alındım. İşlemi gerçekleştirecek olan doktor geldi. Ben inanılmaz heyecanlı ve stresliyim. Doktor girer girmez "işlemi yapalım ama eşinizin sonuçları kötü çıkmış sperm sayısı aşılama için çok yetersiz. Sonuç olumsuz olacak"demezmi. Dünya başıma yıkıldı. Doktor işlemi tamamladı biz tuttuk evin yolunu ama yinede umut ediyorum, belki olur diye. Tabii sonuç gene hüsran. Olmadığınamı üzüleyim, harcanan emek ve paraya mı bilemedim.
Artık başka yöntemler denememeye ve iyi bir merkezde tüpbebek tedavisi olmaya karar verdik. 2-3 merkez seçip görüşmeye gittik. En sonunda Acıbadem hastanesinde cem beyle yolumuza devam etmeye karar verdik.
Hiç vakit kaybetmeden tedaviye başladık klasik iğneler konroller derken ilk tüpbebek tedavimizi tamamladık. Sonucun pozitif olacağına o kadar inanıyorumki anlatamam size. O 12 gün geçmek bilmedi. 12. gün sabah erkenden hastanedeyim. Kan verildi sonuç beklenmeye başladı ama ben zaten çok eminim sonucun pozitif olduğuna.
Sonunda hemşire geldi ve dünyamın yıkıldığı o sözleri söyledi.NEGATİF
Benim için hayat durdu, zaman durdu, herşey önemini yitirdi. Kulaklarım uğuldamaya başladı. Kendimi dışarı nasıl attığımı bilmiyorum. Aylardan kasım. Dışarıda yazdan kalma bir hava. İnsanlar cıvıl cıvıl ama benim içim kan ağlıyor. Hastaneden eve kadar hem yürüdüm hem ağladım. Herkes bana bakıyor ama benim umrumda değil.
Hiçbir olumsuz sonucu değil ama bunu atlatmam çok zor oldu. Doktorumuz aradı. Pes etmemem gerektiğini şansımın yüksek olduğunu ve tekrar denemem gerektiğini söyledi ama eşim artık istemiyor. Benim çok yıprandığımı ve artık tedavileri kesmemiz gerektiğini benim sağlığımın daha değerli olduğunu söylüyor.(sağolsun hakkını ödeyemem) Ayrıca maddi olarak da sona gelmiş durumdayız. Ama ben pes etmiyorum. Bir daha deneyelim diye tutturdum.
Önce bir bankadan kredi çektik ve tekrar tedaviye başladık. İğneler, ilaçlar, yumurta toplamalar, transfer derken ikinci tüp bebek tedavisini de tamamladık.
Geçmek bilmeyen 12 gün sonunda inanmakta güçlük çektiğim o sonuç. POZİTİF
Çok şükür sorunsuz ama tedirgin bir hamilelik süreci ve sonunda hayatımın anlamı OĞLUM. KAYRAM. BİRTANEM.
Bana aşkın gerçek anlamını öğreten oğlum şu anda 3 yaşında. Ona bakınca tüm çektiklerimin hepsini unutuyorum. İnanın onun için çekilen herşeye değecek bir çocuk. (hoş bütün çocuklar öyledir.)
Benim 3 sene süren yolculuğum işte böyle. Umarım tedavisi hala süren yada bu yolda uğraşan herkes birgün çocuklarını kucaklarına alırlar. Anne olmak muhteşem birşey. Rabbim isteyen herkese bu güzel duyguyu tatırsın.
Hikayemi okuyan herkese umut olması dileğiyle......