2011 Nisan Annelerinin Doğum Hikayeleri ve Bebişlerin Fotoğrafları...


selam kızlar bende doğum yapalı tam 20 gün oluyor kızım elam 4 nisanda spinal anestezi ile aramıza katıldı çok şükür iyiyiz bende şimdilik fotomuzu koyuyorum doğum yapan bütün annelere bebeklerimizin hayırlı evlatlar olmalarını diliyorum...
 
Slm kızlar...

Hazır prensesim uyurken doğum hikayemizi yazayım dedim.Yabancı uyruklu olduğum ve hızlı yazdığım için gramer yanlışlarım ola bilir aff ola..

HİKAYEMİZ....
Pazartesi (18.04.2011 ) sabah kontrolümüz vardı, günümüz dolmuştu ama benim minik kurbağamın gelme gibi bir niyeti yoktu.Kontrole gittik NST ye bağladılar, ultrason çekildik gereken her şey yapıldı her şey normal sancım,ağrım yok.Bu arada sabah 11 de hastaneye gittik akşam 5-e kadar tahlil NSt fln hep de her yere yürüyorum...Akşam 5 de doktorumuz sen bu gün doğurmayacaksın belli dedi, git çarşamba gel.Tamam dedim ve hastaneyi terk ettik. Eve geldik akşam 7 ve ben çok yorgundum, yemeden içmeden direk yatağa yattım, ama uyumadan önce eşime sarılıp bolca ağladım bebeğimiz neden gelmek istemiyor diye...1 saatlik uyku uyumuşum ama sanki bi gece uyumuşum gibi saat 8-de eşim uyandırdı ''aşkım kalk bişeyler ye bebeğimizde acıkmıştır'' .Kalktım ve olan oldu :) Bir anlık altıma kaçırdım zan ettim.Tuvalete gittim hala kaçırıyorum, ped koydum geldim ablamla eşime dedim ki hazır olun bu gece doğurmaya gidiyorum :) Tabii ki bana güldüler

Gece 1 ve benim hala ağrım sancım olmamasına rağmen hafif hafif su kaçırıyorum altıma.Her şeyimi hazırladım giyindim süslendim ablama yardım ettim evleri topladık ve evden çıktık.''Hadi arkadaşlar gidelim doğuralım gelelim '' dedim. Hastaneye geldik baktılar 3-4 cm açılma var su patlamış yatırdılar...NST, SERUM, LAVMAN derken gece saat 2:30 ve benim her 3 dk-da bir olan sancılarım başladı, açılmada devam ediyor ama bebek yok, çok yukarıda. Bütün gece sancı çektim her şey iyi gidiyor yalnız bebek gelmek istemiyor (çirkin kızım benim gelmek istemiyor dünyaya).Sabah 8 de doktorum geldi muayene etti ve '' bu doğum normal olacak ama çok zor olacak, bebek inmiş yalnız YAN inmiş normal pozisyonda değil'' dedi. Bunu duyan ben bas bas bağırmaya başladım beni sezeryana alın diye, ama Allah bütün ebe hemşirelerden razı olsun beni hep sakinleştirdiler ve sen bunu yaparsın diye destek oldular.Sabah saat 10 beni doğumhaneye masaya aldılar. 1 dr,2 ebe hemşire 2 hasta bakıcı beni doğurtmaya başladılar. Ağrılarım dayanılmaz,gücüm kalmamış bebek de doğmuyo. Ikınmaktan içim dışıma çıkıcak gibime geliyordu. Ve zorlu yolculuk ağrı sancı hepsi saat 10:35-te sona erdi..Bebeğim doğdu ve doğum anını gördüm, ellerim ayaklarım titrediyi için bebeğimi sadece göğsüme koydular sonra hemen giydirmeye götürdüler. Yalnız kızlar ANNE olmak garip bi şeymiş o kadar ağrım sancım prensesimi gördüğüm an bitti.

Ve böylece Salı 19.04.2011 sabah saat 10:35 Hüsna bebek 3250 gr 50 cm olarak Rabbimin izniyle dünyaya geldi..
Bütün bebeğine kavuşan anneleri tebrik ediyoruz daha kavuşamayanlarada sabır diliyoruz ve sağlıkla kavuşmalarını diliyoruz..Allaha emanet olun...Kızımın MAŞALLAH-nı unutmayın teyzeleri.
 
Son düzenleme:


maaşllh kızlar bebişlerinze çok tatlılar
 
ancak fırsat bulabildim hikayemi yazmak için....

2008 yılında başladı bizim hkayemiz aslında....
deli gibi aşık olduğum adamla evlenirken hemen çocuk istediğimi biliyordum...
hiç korunmadık ve evlendikten 3 ay sonra beklenen adet gelmeyince 2. gün hemen eczaneden bir test aldım ve hemen yaptım sonuç silik bir 2. çizgi....
mutluluktan deliye döndüm tabi akşam olup eşimin eve gelmesini zor bekledim haber vermek için...
eşim eve gelip mutlu haberi öğrenince hadi hemen gidip kan tahlili yaptıralım dedi...çıktık yaptırdık ve sonuç evet hamileydim...daha eve gelmeden herkese hamile olduğum haberini verdik....hemen doktor araştırmasına girdim 3 gün sonraya randevu aldım bir dr dan ancak doktora gidemeden kanamam oldu ve düşük yaptım 5 haftalıktı bebeğim gittiğinde....çok üzüldük tabi...dediler ki 3 ay korunun sonra yeniden deneyin..öyle yaptık am bu seferde olmuyordu işte bir türlü o 2. çizgi belirmiyordu...6 ay sonra adetim 5 gün gecikince dedm tamam hamileyim...o 2 gün boyunca yaptığım 10 adet civarında test hep negatif çıktım ama emindim hamileydim ben....3 gün yeniden bir test aldım ve bu sefer varla yok artası 2. çizgiyi gördüm yine o testte....hemen ertesi gün doktorda aldım soluğu tabi...kan tahlili sonucu evet hamileyim....sevinçten deliriyoruz eşimle...rutin kontrollere başladık....9. hafta oldu ve kontrolde bebeğimin kalbinin atmadığını öğrendik...doppler istedi doktorumuz ve anladıkki bebeğim gitmişti yine benden...acilen kürtaj olmam gerekiyordu...hemen ertesi gün ameliyata alındım....dünyam başıma yıkıldı sanki....günlerce yataktan çıkmadan ağladım sadece...pataloji sonucumuzdada mol gebelik sonucu bebeğimi kaybettiğim çıktı...bu bir tür kanserdi ve en az 1 yıl boyunca hamile kalmamam gerekiyordu....1 yıl boyuınca her hafta kan tahlilleri ile takip ettiler hastalığımı...ben anne olmayı bu kadar çok isterken neden benim başıma btün bunlar geliyor diye isyan etme noktasına kadar gelmiştim artık...1 yıl doldu derken o ay reglim yine gecikti...test yaptım negatif çıktı hemen doktora gittim kan tahlili ve usg sonrası sıradan bir gecikme olduğunu öğrendik ve bu kontrolde doktorum artık korunmayı bırakabileceğimi söyledi....
ertesi ay....
yine adet gecikmesi....offf dedim artık....3-4-5- derken adetim geçeli 1 hafta oldu....eczaneye gidip bir test aldım ama öyle umutsuzum ki artık....testi yaptım ve anında kalın mı kalın 2. çizgi yine ordaydı..sevinmelimiydim bilmiyordum çünkü 3. kez kaybetmeye dayanamazdım....akşam eşim eve gelince onada söyledim...oda çıkıp nöbetçi eczaneden bir kaç test daha aldı ve hepsi pozitif çıkıuyordu....bir kaç gün sonra doktora gittim...usgde bakalım dedi doktor 10 günlük gecikme ile en azından keseyi görmemiz lazım...baktık ve işte ordaydı bebeğim....5 haftalık hamilesin dedi...hemen kan tahlilleri ilaçlar vs kontrollere başladık....her kontrole onu kaybettiğim haberini alıcam diye gittim...ama bebeğim sıkı sıkı tutunmuştu bana...hiç zorlamıyordu beni...nbe mide bulantısı nede başka bir sıkıntı yaşamıyordum...o içerde aslında çok iyiyken ben hep kendimi sıkıntıya sokuyordum...hep kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum4. ay kızımız olacağını öğrendik...böyle böyle 39. haftaya kadar geldik....39. hafta kontrolümüzde dr çatımın dar olduğunu doğumda zorlanabileceğimi söyleyince sezeryan olmaya karar verdim...
ertesi gün için anlaştık drla...bu arada kan verdim bazı tahliller istedi.yarın tahlil beklemeyelim dedi...
o gece sabaha kadar uyuyamadım tabi...yarın kızıma kavuşacaktım....
sabah erkenden kalktım duşumu aldım...sabah 9 gibi evden çıkıp hastaneye gittik...
9:30 da yatışım yapıldı ve hazırlıklara başlandı...önce lavman yapıldı...sonra gelip damar yolumu açtılar...serum verdiler...biraz sonra anestezi uzmanı geldi...epidural istediğimi söyledim ama kan tahlil sonuçlarıma göre epidural veya spinal anestezi yapamayacaklarını genel anestezi yapmak zorunda olduklarını anlattı...mecburen kabul ettim...biraz sonra da gelip sondamı taktılar...bu işlem biraz canımı acıttı ama bu tamamen benden kaynaklanıyordu...çok korkuyordum bu nedenle kendimi çok sıkıyordum....sonra ameliyathaneden geldiler beni almaya...tir tir titriyordum....ameliyathanenin kapısınım önünde son kez eşime anneme k.,valideme baktım el salladım ve kapı kapandı...içerde bi sürü insan vardı hazırlık yapıyolardı...sonra doktorumu gördüm o an içim biraz rahatladı..ona çok güveniyordum çünkü...önüme perde gerdiler...doktorum birazdan başlıcaz ama korkma hiç bir şey hissetmeyeceksin şimdi karnını temizleyeceğim biraz soğuk gelebilir filan anlatıyo bu arada anestesici başımda birazdan uyuyacaksın diyor...derken inanılmaz bir acı ile uyandım birileri adımı söylüyordu...bana sesleniyorlardı ama gözlerimi açamıyordum ve çok canım acıyordu....o anda aklıma ilk gelen şey kızımdı...bebeğim dediğimi hatırlıyorum...bebeğim nasıl....iyi dediler...sonra biri dediki aç gözlerini bak çok güzel bir kızın var...zorla açtım dünyalar güzeli kızım yanımdaydı...öyle güzel öyle masumduki onun benim olduğuna inanamadım bi an....
kızım 15 nisan cuma günü 3260 gr ve 50 cm olarak dünyaya gözlerini açtı...
şimdi şu anda da ağlamaya başladı beni çağırıyor yine...
allah isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin....

biraz uzun oldu artık kusuruma bakmayın....şimdi acilen çıkmam lazım çok ağlamaya başladı...
 
Kızlar buraya hikayesini yazanları veyada bilgilerini yazanları listeye ekleyeceğim...Uzun zamandan beri ilgilenemedim...Diğer doğum yapan arkadaşlarda yazarlarsa kısaca en azından bilgilerini bana yardımcı olmuş olurlar...Şimdiden teşekkür ederim...
 

canım bende 37+3de sezeryan ile doğum yaptım oğluşum 3200gr 51cm dünyaya geldi.diğer doğum yapan bütün arkadaşlara hayırlı olsun diyorum.
 

27.03.2011 - 38+2 -sezaryan - 2.674gr - 48cm - kız - ecrin
 
13-04-2011 38+2 3500gr 50 cm erkek ahmet yusuf epidural sezeryan canım benim haftamı eklermisin
 
Son düzenleme:

Hadi ama kızlar bukadarmıyız?..
 
bende 13 nısanda sezeryanla dogum yaptım.2960 kg.49 santım boyu.kızım oldu benımde.36 hafta 6 gunluk dogdu kızım

Dorti merhaba ben 2011 mayıs annelerindenim çok tebrik ederim Allah sağlık ve uzun ömür versin canım, senin hamileyken sorunların olmuştu amniyosentez falan birde kromozom bozukluğu gözüküyor bebeğinde sakatlık falan olabilir diye korkutmuşlardı seni, noldu dedikleri çıkmadı değilmi sağlıklı doğdu inşallah bebişin
 

merhaba canim,

ya bir solukta okudum hikayenizi, masallah barekallah kizina, Allah saglikli uzun bir ömür versin ona.. size bagislasin onu... Allah büyük ya, cok sükür eve gelmis minik bebis..

Masallah adida kendi gibi güzel.. Sevgiler.. darisi tüm bebek isteyenlerin basina...
 

masallah barekallah canim, cok tatli oglusun.. Allah anali babali büyütmeyi nasip etsin... her iki yavrunuda saglikli hayirli uzun ömürler versin... sevgiler
 

masallah canim, cok ciciler .. Allah anali babali büyütmeyi nasip etsin insallah... dogum hikayenide bekliyoruz lütfen
 
ben de varım kızlaar..doğum hikayemi müsait bi zaman da yazayım..11 nisan da sezeryanla doğum yaptım.
 
Kızlar merhaba
Kızımı yeni uyuttum uyumuşken doğum hikayemi yazayım dedim
Ben beşbuçuk yıılık evliyim dörtbuçuk yıldan beri çocuk sahibi olmak istiyoduk
Geçen sene 23 nisan da ilk tüp bebek denememim sonucunu almıştım negatifti o gün resmen yıkılmıştım moralim 0 dı yolda anneme giderken çocukları balonlarla bayraklarla görünce daha da kötü olmuştum allahım sen bilirsin sen sabır ver diye dua ettim hep doktorum 3 ay sonra yeniden deneyelim demişti ve temmuz ayında tekrar 2. denemeyi yaptık ve ramazan ayının ilk günüydü ve oruçluydum kan sonucumu beklerken heyecandan ağlıyodum gözümde hemşirenin üzerindeydi ekranına düşecekti sonucum ama bana bakıp bakıp gülüyodu biraz rahatlamıştım sanki ama o sonucu duymalıydım hemşirenin bugünden sonra oruç tutma demesiyle dünyalar sanki benim oldu ve doktorum tebrik ederim hamilesiniz deyince ne yapacağımı şaşırdım eşim bile doktora şimdi ben anlamadım eşim hamile mi diye sormuştu bizde gülmüştük hamileleiğim zor geçti bulantı kusma reflü kanama yani evde hep yatmak zorunda kaldım işimi bıraktım ama sonuçta kızımı kollarıma alınca hepsini unuttum kızım 8 nisan 9:53 te genel anestezi sezeryanla dünyaya geldi eşim annem kardeşim abim teyzem kayınvalidem hepsi yanımdaydı ben sezeryana girerken doktorum geldi ve nasılsın diyince ağlamaya başladım o ana kadar başımdan geçenler aklıma geldi kendimi tutamadım doktorumda ama ağlama çok güzel bir şey dedi uyandığımda kızımı verdiler ve emme refleksi ile yanağımı emdi bende yanağından öptüğümü hatırlıyorum ve çok güzel bir duyguydu yani kızlar dünyaya bedel gerçekten allah isteyen herkese nasip etsin resmini daha sonra ekleyeceğim işte bizim doğum hikayemiz böyle
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…