2012 ekim anneleri doğum hikayeleri

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....[/QUO


canım okurken ben bile heyecanlandım allah sizleri birbirinize bağışlamış hiç telaşlanma benim yiğenimde 1850gr doğdu 24 yaşında şimdi 180cm boyu var göbekli bir adam oldudünyada sağlıkla büyüsün

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

burcuerdem .!.:

33+0 1940 gr 43 cm dogan Çağın Efe'mizin hikayesi
İstanbulda görev nedeniyle varız ve aile olarak kimsemiz yok.Eşim sabahtan işe gider aksam 21 e kadar anca eve gelirdi.Ve ben tüm gün evin içindeyim bir yere çıkmam kimseye gitmem.Gerçi hiçte komşum yok.Hamileliğimin basından beri tüm doktor kontrollerim mükemmeldi.Ne olduysa birden oldu zaten.Ertesi gün bayram olmasına ragmen tüm temizlik işlerimi bayram sonrasına ertelemiştim nede olsa dogumuma daha cok vardı.Gayet rahattım bu yüzden.Hatta bir hafta önce doktora gittim hiçbir problem yok nst süper erken dogum riski vs hiçbirşey yoktu.Haliyle ne çantam hazırdı nede bebişinkiler.Tüm hepsini bayramdan sonra halledecektim.
Dogumumun oldugu gün tüm gün neredeyse uyudum diyebilirim sadece yemek yaptım.Biraz uyudum uyandıgımda karnımda adet sancısı vardı dk tutup ölçmeye çalısıyorum ama düzensiz.Doktorum kan hapı vermişti herhalde kabız oldum yine diyip kendimi avuttum güya... Lavaboya gittim tam cıkarken birden bi sıcaklık hissettim klozetten şarıl şarıl su sesi gibi sesler geliyor bir baktımki resmen kan boşalıyor benden.hemen eşime seslendim kanamam var çabuk gel durduramıyorum dedim.Eşimde çok şaşırdı haliyle.Beklenmedik bi anda gelişiyor ve ben hemen yatak odama geçtim.Kanama öyle böyle değildi evi bir görseydiniz felaketti resmen Peçete koyuyorum yok ne fayda resmen şap şap yere fıskırıyor.Eşime diyorum durmuyo bu kan.O hastahaneyi aramakla mesgul.Ben ambulansı hemen ara diye bağırıyorum elim ayagım zangır zangır titriyor.En çokta gidersem kan kaybından giderim diye korkuyorum çünkü durdurabilecek bir kanama değildi.Ne hikmetse bi güç kuvvet geldi hemen altıma eşimin pijamasını çektim ve çamasır toplamıstım sepettende hemen bi tshrtümü koyup nasıl çıktıgımızı bilmiyorum.Giderken eşimle agzımızda Allahım sen yardım et!!!Bu mübarek gecede bizlere acı yaşatma! Yavrumuzu bize bağışla! kelimeleri.Gece saat 2 civarında.

Bebek oynuyormu diyor o telaşla eşim yok diyorum hissedemiyorum.Dur sakin ol hemen iyi düşünelim diye beni sakinleştirmeye çalısıyor.Bir yandanda hızlıca arabayı kullanıyor.Sakin ol yavas git iyiyim dedim.Ama ne iyisi Bebeğimi düşünüyorum ya kaybedersem diye ya ben ölürsem diye vs. daha neler geçmiyorki aklımdan İstanbulda köprü tadilatları var şanslıydıkki gece geç saatti ve yollar acıktı hemen 10 dk içerisinde hastahaneye ulaştık.Kapıda bizi bekliyorlardı sağlık çalışanları.Hemen dogumhaneye çıkartıldım.Eşimi almadılar nst cihazına bağladılar kalp atısı var ohhhhhhhhh çektim hemen içimden.O şaşkınlıkla bebeğim yaşıyor değilmi diyorum doktora Çatı muayenem yapıldı açılma yok ama kanama tam gaz devam rengi siyaha dönmüş dahada artıyor.Ultrasona girdim hemen doktor tüm odadaki çalısanlara acilen sezeryan dedi.Bilmiyorum Allahım bana öyle bir sakinlik vermiştiki o an hiç korkmadım.Telefonumu almıstım yanıma eşimi aradım sezeryana giriyorum dua et hakkını helal et dedim.Dogumhanedekilerin eli ayağına dolaşmıştı acil sezeryan lafını duyunca hemen 2 dk içerisinde hazırladılar beni sedyeye alındım.Ameliyathaneye giderken dogumhaneye girdigim kapıdan cıkıs yapacaktım gözlerim eşimi aradı yoktu işlemleri yapmak için vezneye yollamıslar.Destek alabilceğim tek kişi vardı o da o an orada değildi.Ameliyathaneye girdiğimde acayip sogukluk hissettim.Sedyeden ameliyat masasına geçerkenki halim : Bacaklarım boylu boyunca kan ellerim kan ve sedye komple kan olmuş...Gayet sıcak karsılandım.Hemen iğnem yapıldı anında uyuşukluk hissetmeye başladım.Anestezi uzmanı benimle konuşuyordu(oyalamaya çalısıyor) ama bende koluma takılan serum şişesinden herşeyi görebiliyordum cam olduğu için.Kedi yavrusu gibi bi ses geldi saat 2,30 o kadar kısıkkiiii ses 1 dk sürdü sonra sustu.Gözlerim doldu haliyleee çünkü ben anne olmuştum.Bekliyorumki göstersinler evet aralarında annede görsün lafı geçiyor ama cocuk doktoru geldi bana bebeğin çok küçük solunum problemi yok gibi görünüyor ama küveze girecek dedi bende tamam dedim alıp götürdüler.Göremedim o an oğlumu.
Dikiş işlemleri bittikten sonra çıktım ameliyathane kapısından gözüm eşimi arıyor.Yokkkk....
Odaya alındım sürekli dogum servisi katına telefon geliyor bizim bebeği söylüyorlar babası gelsin diye.İçimi korku aldı acaba kötü bişeymi varda eşimi çağırıp duruyolar.Sonra eşim geldi yanıma bir arkadasıda sagolsun hemen gelmiş.Gözler kıpkırmızı ağlamıs.Çocuk doktoru olabilecek tüm aksilikleri söylemiş.Bende üzülme demekle yetindim durumundan hala haberim yok.Gördünmü dedim evet dedi eşim kime benziyor diye hemen sordum(aramızda dogumdan önce hep konusurduk ilk dogdugunda kime beniyor diye bkacagım derdim) benzetemedim tam ama sanki bana benziyor dedi.Mordu dedi.
Sanıyorum cesaret iğnesi yapılmıdtı bana ki hala sakindim.Çok ağrım oldu bir an önce bebeğimi görmek istiyordum.Hemşirelerde toparlanırsan hemen götürücez diyorlar ama nerdeeeee.Kolumu kıpırdatamıyorum titriyorum kalbimde baskı var hiçbiryerimi hissedemiyorum...Tüm gece uyumadık hemen sabah eşim annemi aradı yazık anneciğimde telaşlandı bebekte burcuda ii dedi bende annem üzülmesin diye zorlada olsa telf konuştum ağlıyordu Çok iyiyiz anne bebeğim o kadar tatliki gelde gör demekle yetindim(annem tansiyon-şeker hastası) üzülmesini istemedim.Tüm biletler dolu bayram dolayısıyla.Otobüs bileti bulmuşlar hemen izmirden gelmesi aksamı bulacaktı.
Doktorun söylediğine göre o gece çok sanslıydık hemen hastahaneye yetiştik.Kanama içeriye dogruda olabilirdi ve farketmeyebilirdik bebeği direk zehirlermiş.Gece uyurkende kanama gelseydi ben yine farketmeyecektim kan kaybından giderdim.Yani hem bebeği hem beni Allahım sakladı ve korudu.
Öğlene dogru zorda olsa ayaga kalktım.Oğlum için... Hemen gidip görmek istedim.Yenidogan bakım ünitesine girdik eşimle bayram dolayısıyla hem anne hem baba alındı içeri yoksa diger günler sadece biri görebiliyor.Neyse o kadar minik bebekler warki bumu şumu diyerek ilerledim.Ve sizin bebeğiniz bu dedikleri an gözüüm küveze kitlendi resmennnn.İçimde taşıdığım minik canavar ordaydı.Suratını büzüştürdü hemen sanki anne ve babasının geldiğini hissetmiş gibi o kadar minikki kıyamam çaresizde öylece yatıyordu.Evet aynı babaya çekmişiz sanki eşimin küçültülmüş hali.
Ertesi gün taburcu oldum bebeğimi hastahanede bırakarak gelmek okadar zorduki anlatamam.O hastahanede kürtaj olmuştum daha önce(mol gebelik nedeniyle) hep derdim birgün hamile kalıp o hasthaneden kucagımda bebeğimle cıkıcam diye.Yine boş çıktım ama inanıyordum bebeğimlede çıkmak Allahın izniyle nasip olacak.Sezeryan olmak cok zormuş o yüzden ewde kendimi toparlamam epey zaman aldı dikişimi aldırmaya gidince yine bebeğimi gördüm içeri girer girmez ağlama başladı.Bu sefer solunum problemi çıkmış agzında burnunda kablolar öyle içim gittikii.Minik yaramaz kabloları cekip duruyordu hemde aglıyordu cok duramadım neredeyse bende aglıyacaktım.Şişlikleri gidince dahada bi küçük geldi gözüme.Tam kilo alacagı dönemde Allah bizleri ayırdı.Çok minik yavrum.Onu öyle görünce eşime artık sen git dedim çünkü dayanamıyordum öyle görmeye.Ama özlüyordumda...
Kilomuz 1940 tan 1750 ye kadar düşmüştü.İyice moral olarak yıpranıyordum.Sütüm her gece 3 saatte bir uyanarak sagdım ve bebeğime götürdük.Anne sütü almaya başlamasıyla yavrucum kendini toparlamaya başladı bizlerinde yüzü gülmeye bir ohhhh çekmeye başladık.Biberonla 10 cc 20 cc 30 cc 40 cc süt alımı derken 17.günümüzde anne bebeğini emzirecek dediler.
Ben anneydim ama 17 gündür yavrumun kokusuna hasrettim kucagıma bile alamamıstım hem kucagıma alacak hemde sütümle besleyecektim.
Ve kavuşma anımız....
Nasıl anlatılırki; hasta bezine sarıp getirmişler gözleri açık çok acıkmıs bir halde hemen göğsümü emmeye başladı kereta Hemşire bizi odada başbaşa bıraktı içimden geçenleri ah bir bilsenizzzz.Dogumumun bir sebebide olsaydıda kendimi suçlasaydım ona doya doya baktım hiç bırakmak gelmedi tekrar o camın içine Biraz daha emmesi gelişecek dediler.Ertedi gün tekrar gittim kuzum sanki eve gitmek ister gibi emmeye başladı bırakmıyorduda :) Doktorumuz 18.gün sonunda eve çıkış verdi.
2120 gr ile evimize geldik ilk gün cok zordu bizim için.Sarılık başlangıcı vardı uyandıramadık beslenmesi aksadı yavrucum evine biz ona alısmaya çalıstık.Bugün 12.günümüz artık alıstım bakımı hiçte zor degil normal bebekmiş gibi geliyor :) Kokusunu doya doya çekiyorum içime öpüyorummmmmm öpüyorum öpüyorumm onunda hoşuna gitmiyor değil
Dogum nedenim dekolman plasenta yani plasentanın rahimden erken ayrılması.Rabbime şükürler olsun mübarek gecede yavruumuzu bize bağışladı.
Allahım hepinize hayırlı dogumlar nasip etsin.Saglıcakla kucaklarıınıza alın minik kuzularınızı....

Genişletmek için tıkla...

sezin77 .!.:

2 şubat 2012 hayatım boyunca unutamayacağım özel günlerdir biri...Çift çizgiyi görmek,hamile olduğunu bilmek ve anne olmanın tatlı heyecanı..
bizim için herşey çok güzel başlamıştı..ilk kalp atışları, ilk hareketler..Eşiminde benimde içim içime sığmmıyordu...17. haftada yapılan testle dünyam yıkılmıştı..Afp değerim yüksek yıkmıştı ve bu kötü bi hastalığıın habercisiydi..Soluk almadan iki prof a gittim ve allaha şükürler olsun kızımda hiç birşey olmadığnı öğrendim..Derken 22. haftada kızımın 6 gün geriden geldiğini öğrendim..eğer ara açılmazsa bu geç döllenme demekti ki nitekim bizimki uzun süre öyle düşünüldü..hamileliğimin 26. haftasında dünya başıma yıkıldı..Annem melek olup cennete gitmişti ve ben onu son kez yoğun bakıma öıkarılan asansörde gördüm...beni gördü,tanıdı ve hemen karnıma baktı..gülümsüyordu..hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemelerden biriyleo zor günlerimde en büyük destekçim karnımdaki kızım oldu..ben her üzülüp apladığımda tekmeler atıp yüzümü gülümsetti..sonrasında gebelik şekeri çıktı diyet başlandı falan filan..hayatımda yaşamam gereken zor durumları hamileliğimde yaşamam gerekiyormuş diye düşünmeye başladım..
36. haftamda kzımdaki gerilik 6 günden 9 güne çıktı...aynı gebelik zehirlenmesi teşhisi kondu..korkular içinde geçen hamileliğim daha da zorlaşıyordu sanki..aradan 1 hafta geçti ve kızım 15 gün geriden gelmeye başladı.37 haftalık hamileydim ama kızım 35. haftada gözüküyordu..doktorum acil doppler istedi..doppler sonucuna göre tekrar konuşuruz dedi..herkes gebelik boyunca bir kez doplere girerken ben 6. kez dopplere girecektim.moralim berbattı evde misafirler vardı ve ben ağğlayamıyordum.16 eylül pazar günü dopplere girdim..doktor benden bebeğe giden damarları onun beynindeki kan akışını uzun uzun inceledi..sonuç olarak bize sadede doktorunuz sizi yarın görmek isteyecektir.anneden bebeğe giden kan akımı normalin alt seviyesinde dedi..hiç birşey anlayamadıık daha hastanenin kapısından çıkmadan doktorumu aradım..o da ertesi sabah 9 da gelmemi istedi..eşimde bende anlamıştık bebeğimiz minik kızımız gelmek üzereydi...o gün yine ağlayamadım..hep içimde tuttum..akşam doğum çantama son kez baktım eksiklerimi koydum ve akşam 10 dan sonra hiç birşey yemedim..heyecanla sabahı bekledim..sabah doktora gittiğimizde doktrum acil ameliyata girmişti ve benden nst istedi..mecburen kahvaltı yaptım..saat 10 da doktorum geldi nst sonuçların iyi ama bebek yavaş yavaş riske giriyor dedi..seni artık doğuma almalıyız dedi...tek düşüncemiz kızımın küveze girip girmeyeceğiydi..doktorum en fazla iki üç gün girer dedi..çok korkuyordum sadece ameliyattan çıkıp kızımı kucağıma almak istedim..yatış işlemlerini yaptırıyordum eşimde bir yandan ailelerimize haber veriyordu..artık dayanamadım ve başladım ağlamaya..eşim ve annesi bana destek olmaya çalışıyordu ama ben başlamıştım bir kere ve sürekli ağlıyordum..eşimle eve gelip çantamı aldık ve eşime dedim ki Tuana odaya gelmeden kapı süsümüzü sakın asma..O yokken herşey anlamsız olacaktı..
Saatler geçmek bilmedi sanki..Saat 14.45 de beni götürmek için geldiler asansöre eşimi almadılar..ameliyathane katına girmek yasakmış..Tabi ben asansörde başladım yine ağlamaya..Neyse hemşire kız bana moral vermeye çalıştı..Hazırlıklar yapıldı derken doktorum geldi ve neleer olup bittiğini oradakilere açıklamaya başladı..biri başlıyoruz dedi ve ben sonrasını hiç hatırlamıyorum..uyandığımda yanımdan birileri geçip duruyordu ve ben herkese Kızım Nasıl diye soruyordum.bazıları hiç duaymadı bazılarıda kızın iyi dediler..İyi ama kızım neredeydi..Asansörde hasta bakıcıya sordum Kızım Nerede diye "Kızın iyi ,odada " dedikleri an herşey değişti benim için..Asansör kapısında eşim karşıladı beni ona sordum yüzü gülücükler içinde "Kızımız çok iyi sapsarı saçları var" dedi.Odaya girdim ve kızım yatapında yatıyordu..Ha bu arada saçları sapsarı falan değil kumral diyelim biz ona:)))Dünyalar benim olmuştu kızım yanımdaydı,sağlıklıydı ve ben artık ağlamıyordum..Minik kızım 2450 gr 46 cm olarak dünyaya geldi..Hastane çıkışının içinde bile kayboluyor miniğim..İlk birkaç gün emzirmek biraz zor oldu..Sağolsun kızım pek uyanmayı sevmediği için..
Şimdi o bana, ben ona alışmaya çalışıyoruz..Sanırım lohusa sendromuna girdim sürekli ağlıyorum..Sebepli sebepsiz.::)))Eşim şaşkın bir vaziyette:)))
Dünya üzerinde yaşayıp yaşayabileceğim en güzel duyguyu yaşıyorum..allah kimseye evlat hasreti çektirmesin kimseyi evladıyla sınamasın..Umarım sizlerde en yakın zamanda miniklerinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız:)))

Genişletmek için tıkla...

sezin77 .!.:

2 şubat 2012 hayatım boyunca unutamayacağım özel günlerdir biri...Çift çizgiyi görmek,hamile olduğunu bilmek ve anne olmanın tatlı heyecanı..
bizim için herşey çok güzel başlamıştı..ilk kalp atışları, ilk hareketler..Eşiminde benimde içim içime sığmmıyordu...17. haftada yapılan testle dünyam yıkılmıştı..Afp değerim yüksek yıkmıştı ve bu kötü bi hastalığıın habercisiydi..Soluk almadan iki prof a gittim ve allaha şükürler olsun kızımda hiç birşey olmadığnı öğrendim..Derken 22. haftada kızımın 6 gün geriden geldiğini öğrendim..eğer ara açılmazsa bu geç döllenme demekti ki nitekim bizimki uzun süre öyle düşünüldü..hamileliğimin 26. haftasında dünya başıma yıkıldı..Annem melek olup cennete gitmişti ve ben onu son kez yoğun bakıma öıkarılan asansörde gördüm...beni gördü,tanıdı ve hemen karnıma baktı..gülümsüyordu..hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemelerden biriyleo zor günlerimde en büyük destekçim karnımdaki kızım oldu..ben her üzülüp apladığımda tekmeler atıp yüzümü gülümsetti..sonrasında gebelik şekeri çıktı diyet başlandı falan filan..hayatımda yaşamam gereken zor durumları hamileliğimde yaşamam gerekiyormuş diye düşünmeye başladım..
36. haftamda kzımdaki gerilik 6 günden 9 güne çıktı...aynı gebelik zehirlenmesi teşhisi kondu..korkular içinde geçen hamileliğim daha da zorlaşıyordu sanki..aradan 1 hafta geçti ve kızım 15 gün geriden gelmeye başladı.37 haftalık hamileydim ama kızım 35. haftada gözüküyordu..doktorum acil doppler istedi..doppler sonucuna göre tekrar konuşuruz dedi..herkes gebelik boyunca bir kez doplere girerken ben 6. kez dopplere girecektim.moralim berbattı evde misafirler vardı ve ben ağğlayamıyordum.16 eylül pazar günü dopplere girdim..doktor benden bebeğe giden damarları onun beynindeki kan akışını uzun uzun inceledi..sonuç olarak bize sadede doktorunuz sizi yarın görmek isteyecektir.anneden bebeğe giden kan akımı normalin alt seviyesinde dedi..hiç birşey anlayamadıık daha hastanenin kapısından çıkmadan doktorumu aradım..o da ertesi sabah 9 da gelmemi istedi..eşimde bende anlamıştık bebeğimiz minik kızımız gelmek üzereydi...o gün yine ağlayamadım..hep içimde tuttum..akşam doğum çantama son kez baktım eksiklerimi koydum ve akşam 10 dan sonra hiç birşey yemedim..heyecanla sabahı bekledim..sabah doktora gittiğimizde doktrum acil ameliyata girmişti ve benden nst istedi..mecburen kahvaltı yaptım..saat 10 da doktorum geldi nst sonuçların iyi ama bebek yavaş yavaş riske giriyor dedi..seni artık doğuma almalıyız dedi...tek düşüncemiz kızımın küveze girip girmeyeceğiydi..doktorum en fazla iki üç gün girer dedi..çok korkuyordum sadece ameliyattan çıkıp kızımı kucağıma almak istedim..yatış işlemlerini yaptırıyordum eşimde bir yandan ailelerimize haber veriyordu..artık dayanamadım ve başladım ağlamaya..eşim ve annesi bana destek olmaya çalışıyordu ama ben başlamıştım bir kere ve sürekli ağlıyordum..eşimle eve gelip çantamı aldık ve eşime dedim ki Tuana odaya gelmeden kapı süsümüzü sakın asma..O yokken herşey anlamsız olacaktı..
Saatler geçmek bilmedi sanki..Saat 14.45 de beni götürmek için geldiler asansöre eşimi almadılar..ameliyathane katına girmek yasakmış..Tabi ben asansörde başladım yine ağlamaya..Neyse hemşire kız bana moral vermeye çalıştı..Hazırlıklar yapıldı derken doktorum geldi ve neleer olup bittiğini oradakilere açıklamaya başladı..biri başlıyoruz dedi ve ben sonrasını hiç hatırlamıyorum..uyandığımda yanımdan birileri geçip duruyordu ve ben herkese Kızım Nasıl diye soruyordum.bazıları hiç duaymadı bazılarıda kızın iyi dediler..İyi ama kızım neredeydi..Asansörde hasta bakıcıya sordum Kızım Nerede diye "Kızın iyi ,odada " dedikleri an herşey değişti benim için..Asansör kapısında eşim karşıladı beni ona sordum yüzü gülücükler içinde "Kızımız çok iyi sapsarı saçları var" dedi.Odaya girdim ve kızım yatapında yatıyordu..Ha bu arada saçları sapsarı falan değil kumral diyelim biz ona:)))Dünyalar benim olmuştu kızım yanımdaydı,sağlıklıydı ve ben artık ağlamıyordum..Minik kızım 2450 gr 46 cm olarak dünyaya geldi..Hastane çıkışının içinde bile kayboluyor miniğim..İlk birkaç gün emzirmek biraz zor oldu..Sağolsun kızım pek uyanmayı sevmediği için..
Şimdi o bana, ben ona alışmaya çalışıyoruz..Sanırım lohusa sendromuna girdim sürekli ağlıyorum..Sebepli sebepsiz.::)))Eşim şaşkın bir vaziyette:)))
Dünya üzerinde yaşayıp yaşayabileceğim en güzel duyguyu yaşıyorum..allah kimseye evlat hasreti çektirmesin kimseyi evladıyla sınamasın..Umarım sizlerde en yakın zamanda miniklerinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız:)))

Genişletmek için tıkla...

sezin77 .!.:

2 şubat 2012 hayatım boyunca unutamayacağım özel günlerdir biri...Çift çizgiyi görmek,hamile olduğunu bilmek ve anne olmanın tatlı heyecanı..
bizim için herşey çok güzel başlamıştı..ilk kalp atışları, ilk hareketler..Eşiminde benimde içim içime sığmmıyordu...17. haftada yapılan testle dünyam yıkılmıştı..Afp değerim yüksek yıkmıştı ve bu kötü bi hastalığıın habercisiydi..Soluk almadan iki prof a gittim ve allaha şükürler olsun kızımda hiç birşey olmadığnı öğrendim..Derken 22. haftada kızımın 6 gün geriden geldiğini öğrendim..eğer ara açılmazsa bu geç döllenme demekti ki nitekim bizimki uzun süre öyle düşünüldü..hamileliğimin 26. haftasında dünya başıma yıkıldı..Annem melek olup cennete gitmişti ve ben onu son kez yoğun bakıma öıkarılan asansörde gördüm...beni gördü,tanıdı ve hemen karnıma baktı..gülümsüyordu..hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemelerden biriyleo zor günlerimde en büyük destekçim karnımdaki kızım oldu..ben her üzülüp apladığımda tekmeler atıp yüzümü gülümsetti..sonrasında gebelik şekeri çıktı diyet başlandı falan filan..hayatımda yaşamam gereken zor durumları hamileliğimde yaşamam gerekiyormuş diye düşünmeye başladım..
36. haftamda kzımdaki gerilik 6 günden 9 güne çıktı...aynı gebelik zehirlenmesi teşhisi kondu..korkular içinde geçen hamileliğim daha da zorlaşıyordu sanki..aradan 1 hafta geçti ve kızım 15 gün geriden gelmeye başladı.37 haftalık hamileydim ama kızım 35. haftada gözüküyordu..doktorum acil doppler istedi..doppler sonucuna göre tekrar konuşuruz dedi..herkes gebelik boyunca bir kez doplere girerken ben 6. kez dopplere girecektim.moralim berbattı evde misafirler vardı ve ben ağğlayamıyordum.16 eylül pazar günü dopplere girdim..doktor benden bebeğe giden damarları onun beynindeki kan akışını uzun uzun inceledi..sonuç olarak bize sadede doktorunuz sizi yarın görmek isteyecektir.anneden bebeğe giden kan akımı normalin alt seviyesinde dedi..hiç birşey anlayamadıık daha hastanenin kapısından çıkmadan doktorumu aradım..o da ertesi sabah 9 da gelmemi istedi..eşimde bende anlamıştık bebeğimiz minik kızımız gelmek üzereydi...o gün yine ağlayamadım..hep içimde tuttum..akşam doğum çantama son kez baktım eksiklerimi koydum ve akşam 10 dan sonra hiç birşey yemedim..heyecanla sabahı bekledim..sabah doktora gittiğimizde doktrum acil ameliyata girmişti ve benden nst istedi..mecburen kahvaltı yaptım..saat 10 da doktorum geldi nst sonuçların iyi ama bebek yavaş yavaş riske giriyor dedi..seni artık doğuma almalıyız dedi...tek düşüncemiz kızımın küveze girip girmeyeceğiydi..doktorum en fazla iki üç gün girer dedi..çok korkuyordum sadece ameliyattan çıkıp kızımı kucağıma almak istedim..yatış işlemlerini yaptırıyordum eşimde bir yandan ailelerimize haber veriyordu..artık dayanamadım ve başladım ağlamaya..eşim ve annesi bana destek olmaya çalışıyordu ama ben başlamıştım bir kere ve sürekli ağlıyordum..eşimle eve gelip çantamı aldık ve eşime dedim ki Tuana odaya gelmeden kapı süsümüzü sakın asma..O yokken herşey anlamsız olacaktı..
Saatler geçmek bilmedi sanki..Saat 14.45 de beni götürmek için geldiler asansöre eşimi almadılar..ameliyathane katına girmek yasakmış..Tabi ben asansörde başladım yine ağlamaya..Neyse hemşire kız bana moral vermeye çalıştı..Hazırlıklar yapıldı derken doktorum geldi ve neleer olup bittiğini oradakilere açıklamaya başladı..biri başlıyoruz dedi ve ben sonrasını hiç hatırlamıyorum..uyandığımda yanımdan birileri geçip duruyordu ve ben herkese Kızım Nasıl diye soruyordum.bazıları hiç duaymadı bazılarıda kızın iyi dediler..İyi ama kızım neredeydi..Asansörde hasta bakıcıya sordum Kızım Nerede diye "Kızın iyi ,odada " dedikleri an herşey değişti benim için..Asansör kapısında eşim karşıladı beni ona sordum yüzü gülücükler içinde "Kızımız çok iyi sapsarı saçları var" dedi.Odaya girdim ve kızım yatapında yatıyordu..Ha bu arada saçları sapsarı falan değil kumral diyelim biz ona:)))Dünyalar benim olmuştu kızım yanımdaydı,sağlıklıydı ve ben artık ağlamıyordum..Minik kızım 2450 gr 46 cm olarak dünyaya geldi..Hastane çıkışının içinde bile kayboluyor miniğim..İlk birkaç gün emzirmek biraz zor oldu..Sağolsun kızım pek uyanmayı sevmediği için..
Şimdi o bana, ben ona alışmaya çalışıyoruz..Sanırım lohusa sendromuna girdim sürekli ağlıyorum..Sebepli sebepsiz.::)))Eşim şaşkın bir vaziyette:)))
Dünya üzerinde yaşayıp yaşayabileceğim en güzel duyguyu yaşıyorum..allah kimseye evlat hasreti çektirmesin kimseyi evladıyla sınamasın..Umarım sizlerde en yakın zamanda miniklerinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız:)))

Genişletmek için tıkla...

14SERAP38 .!.:

Öncelıkle gözün aydın rabbım evladınızı size bağışlamış yaşı uzun ömrü güzel olsunstresle başlayan serüven güzel bitmiş .ya ben doğum hıkayelerını okuyunca ağlamadan duramıyorum acaba kendim nasıl doğum yapacağım[/Q
çok teşekkür ederim..şöyle söyliyim bende her doğum hikayesinde ağlardım ve ağlaya ağlaya doğuma gittim..sonu güzek olsun inş:))

Genişletmek için tıkla...

sezin77 .!.:

2 şubat 2012 hayatım boyunca unutamayacağım özel günlerdir biri...Çift çizgiyi görmek,hamile olduğunu bilmek ve anne olmanın tatlı heyecanı..
bizim için herşey çok güzel başlamıştı..ilk kalp atışları, ilk hareketler..Eşiminde benimde içim içime sığmmıyordu...17. haftada yapılan testle dünyam yıkılmıştı..Afp değerim yüksek yıkmıştı ve bu kötü bi hastalığıın habercisiydi..Soluk almadan iki prof a gittim ve allaha şükürler olsun kızımda hiç birşey olmadığnı öğrendim..Derken 22. haftada kızımın 6 gün geriden geldiğini öğrendim..eğer ara açılmazsa bu geç döllenme demekti ki nitekim bizimki uzun süre öyle düşünüldü..hamileliğimin 26. haftasında dünya başıma yıkıldı..Annem melek olup cennete gitmişti ve ben onu son kez yoğun bakıma öıkarılan asansörde gördüm...beni gördü,tanıdı ve hemen karnıma baktı..gülümsüyordu..hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemelerden biriyleo zor günlerimde en büyük destekçim karnımdaki kızım oldu..ben her üzülüp apladığımda tekmeler atıp yüzümü gülümsetti..sonrasında gebelik şekeri çıktı diyet başlandı falan filan..hayatımda yaşamam gereken zor durumları hamileliğimde yaşamam gerekiyormuş diye düşünmeye başladım..
36. haftamda kzımdaki gerilik 6 günden 9 güne çıktı...aynı gebelik zehirlenmesi teşhisi kondu..korkular içinde geçen hamileliğim daha da zorlaşıyordu sanki..aradan 1 hafta geçti ve kızım 15 gün geriden gelmeye başladı.37 haftalık hamileydim ama kızım 35. haftada gözüküyordu..doktorum acil doppler istedi..doppler sonucuna göre tekrar konuşuruz dedi..herkes gebelik boyunca bir kez doplere girerken ben 6. kez dopplere girecektim.moralim berbattı evde misafirler vardı ve ben ağğlayamıyordum.16 eylül pazar günü dopplere girdim..doktor benden bebeğe giden damarları onun beynindeki kan akışını uzun uzun inceledi..sonuç olarak bize sadede doktorunuz sizi yarın görmek isteyecektir.anneden bebeğe giden kan akımı normalin alt seviyesinde dedi..hiç birşey anlayamadıık daha hastanenin kapısından çıkmadan doktorumu aradım..o da ertesi sabah 9 da gelmemi istedi..eşimde bende anlamıştık bebeğimiz minik kızımız gelmek üzereydi...o gün yine ağlayamadım..hep içimde tuttum..akşam doğum çantama son kez baktım eksiklerimi koydum ve akşam 10 dan sonra hiç birşey yemedim..heyecanla sabahı bekledim..sabah doktora gittiğimizde doktrum acil ameliyata girmişti ve benden nst istedi..mecburen kahvaltı yaptım..saat 10 da doktorum geldi nst sonuçların iyi ama bebek yavaş yavaş riske giriyor dedi..seni artık doğuma almalıyız dedi...tek düşüncemiz kızımın küveze girip girmeyeceğiydi..doktorum en fazla iki üç gün girer dedi..çok korkuyordum sadece ameliyattan çıkıp kızımı kucağıma almak istedim..yatış işlemlerini yaptırıyordum eşimde bir yandan ailelerimize haber veriyordu..artık dayanamadım ve başladım ağlamaya..eşim ve annesi bana destek olmaya çalışıyordu ama ben başlamıştım bir kere ve sürekli ağlıyordum..eşimle eve gelip çantamı aldık ve eşime dedim ki Tuana odaya gelmeden kapı süsümüzü sakın asma..O yokken herşey anlamsız olacaktı..
Saatler geçmek bilmedi sanki..Saat 14.45 de beni götürmek için geldiler asansöre eşimi almadılar..ameliyathane katına girmek yasakmış..Tabi ben asansörde başladım yine ağlamaya..Neyse hemşire kız bana moral vermeye çalıştı..Hazırlıklar yapıldı derken doktorum geldi ve neleer olup bittiğini oradakilere açıklamaya başladı..biri başlıyoruz dedi ve ben sonrasını hiç hatırlamıyorum..uyandığımda yanımdan birileri geçip duruyordu ve ben herkese Kızım Nasıl diye soruyordum.bazıları hiç duaymadı bazılarıda kızın iyi dediler..İyi ama kızım neredeydi..Asansörde hasta bakıcıya sordum Kızım Nerede diye "Kızın iyi ,odada " dedikleri an herşey değişti benim için..Asansör kapısında eşim karşıladı beni ona sordum yüzü gülücükler içinde "Kızımız çok iyi sapsarı saçları var" dedi.Odaya girdim ve kızım yatapında yatıyordu..Ha bu arada saçları sapsarı falan değil kumral diyelim biz ona:)))Dünyalar benim olmuştu kızım yanımdaydı,sağlıklıydı ve ben artık ağlamıyordum..Minik kızım 2450 gr 46 cm olarak dünyaya geldi..Hastane çıkışının içinde bile kayboluyor miniğim..İlk birkaç gün emzirmek biraz zor oldu..Sağolsun kızım pek uyanmayı sevmediği için..
Şimdi o bana, ben ona alışmaya çalışıyoruz..Sanırım lohusa sendromuna girdim sürekli ağlıyorum..Sebepli sebepsiz.::)))Eşim şaşkın bir vaziyette:)))
Dünya üzerinde yaşayıp yaşayabileceğim en güzel duyguyu yaşıyorum..allah kimseye evlat hasreti çektirmesin kimseyi evladıyla sınamasın..Umarım sizlerde en yakın zamanda miniklerinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız:)))

Genişletmek için tıkla...