canım ben kızım 3 aylıkken çalışmaya başladım ve başladığım zamanki psikolojimi hiç bir zaman unutamam muhtemelen çünkü ilk hafta hep ağlayarak dönüyordum eve ve geldiğimde kızım resmen kokluyordu beni ki birde benim halimi düşün yani ancak bizler yine yavrularımızın iyiliği ve geleceği için çalışıyoruz yoksa kimse bebeğini heleki bukadar küçükken bırakıp işe gitmek istemez ama benim kendimi teselli ettiğim tek nokta; çalışarak kızımın geleceği için ona daha fazla maddi olanaklar sunacağım gerçeği kaldıki sevgimizi zaten sonuna kadar akıtıyoruz herbirimiz çalışan yada çalışmayan, evet bazı ilklerine şahit olamayacağız belki ama hepsine aynı anda sahip olamayacağımız bir gerçek, hem mesela benim, kızıma, okuyan, çalışan, ekonomik özgürlüğü olan ve herşeye yetebilen! bir kadın olarak rol model olmak gibi bir hayalim var, üstelik sen şanslısın haftada 3 gün çalışmak harika valla hem bakacak güvenilir birinide bulmussun düşünki tanımadığın bir bakıcıyada bırakmak zorunda kalabilirdin... çok uzattım galiba ama aynı duyguları bende yaşadığım için deşarj oldum burda kusura bakmayınız kızlar:)
Tatlım erken donemde bırakmala bir yıl sonra bırakman bir şey değiştirmeyecek gibi dursada aslında arada cok büyük fark var erken donemde bırakman sana artı kazandırır sana bağımlı olmadan hemde güvendiğin kisinin bakması tabii ben çalışmadığım icin ne hissettiğini anlayamıyorum bazen esimin is yerine bırakmak durumunda kalıyorum hemen özlüyorum o ayrı ama hayat şartları neyi gerektiriyorsa o sekilde yon bulmuyormu zaten yaşantımız.
Hem gezmeye gitmiyorsun bebeğinin yasam sitandartini korumak icin öz veri gösteriyorsun bence cokta hirpalama kendini derim ben gözün arkada kalmasın yengene güven Allah'ın izni ile hic birsey olmaz ışki senin oturttugun düzen bozulmasın...