Napıyorsunuz kızlar? Montaj yapıyordum bir türlü yoğunlaşamadım işe, canım sıkkın. Paylaşmassam büyüyecek içimde.
Sebep, yine eşimin babası. Uzun zamandır gitmiyorduk, en son diş buğdayı için gitmiştim onlara. Biliyor ya tavırlıyız yine ortaya bir şey attı. Geçen hafta eşimi aramış, "size ev almak istiyorum, gel detayları konuşalım" demiş. Eşim bana söyleyince pek inanasım gelmedi zira bugüne dek maddi ve manevi olarak pek destek olmamıştır bize.
Neyse eşim gitmiş, konuşmuşlar. "Hadi ev bakın, beğendiğiniz olursa bana da gösterin. Ben de bir yandan ev arayacağım size." demiş. Eşim bunları bana söyleyince ne oluyor yangından mal kaçırır gibi, yeni taşındık zaten dedim. Ama eşim "Babam hatasını anladı herhalde, internet üzerinden evlere bakalım, fikir olsun en azından" dedi.
Neyse böylelikle bir hafta geçmiş oldu. Bugün bizi kahvaltıya davet ettiler, gittik. Onların ahbapları da vardı, pek tanımıyorum. Kayınpeder, yine çok mesafeli duruyordu, Ata'nın da doğru dürüst yüzüne bakmadı. Sonra eşim konuyu açtı. Noktasına dokunmadan diyaloğu yazıyorum.
Eşim- Baba, birkaç ev var netten baktık, görmeye gidelim beraber
Kayınpeder - Ne evi
- Daire işte, alacağız ya.
- Nereden buldunuz o kadar nakiti?
- Ne nakiti, sen alacaktın ya
- Yok ben ev mev alamam, amcana söz verdim, onun Ankara'daki dairesi satılıkmış onu almaya karar verdim kendime. Hem yatırım olur kiraya veririm.
Eve gelene kadar eşimle tartıştım. Biliyorum onun hiçbir suçu yok ama dellendim işte. Nasıl bir insan, ne zevk alıyor anlayamıyorum. Resmen dalga geçiyor bizimle. Ne zaman uzak dursak bir şey çıkarıyor. Daha evvel de. "Alo oğlum ben bu şehirden taşınmaya karar verdim, sizi mutsuz ediyorum." demiş duygu sömürüsü yapmıştı. Artık görüşmek istemiyorum ya, zerre kadar içimden gelmiyor.