- Konu Sahibi BeyazOrkidem
-
- #9.481
Sanırım baska yolu yok, ne kadar kırılacagını bılsem de bu tarz bır konusma yapmalıyım.
Fakat genelde bu konularda benı dınlememeyı, susturmayı denıyor.
Yıne de ben konusmaya calısacagım.
Cunku gercekten bebegımın, onun babasının adını tasımasını ıstemıyorum.
Gozun aydın canım.
Darısı bızlerın basına.
Ecrıncıgım, bu gergın gunler bıtecek, sabret bıraz canım.
Bızler hamıle oldugumuz ıcın bızlere toleranslı davranılsın ıstıyoruz ama karsımızdakıler merhametten yoksun olunca ne yapılabılır ki?
Bız evlenmeden once de esım araba almıs, babasına vermıs.
Daha bır kere o arabayı alıp da bır yere gıtmedık, babası kaza yaparmıs dıye vermıyormus esıme!
Dusunursek canımızı sıkacak o kadar cok konu var kı!
Ama olan bızlere ve masum bebeklerımıze oluyor.
ınsallah cabuk atlatırız bu gunlerı.
Dunyacıgım, esım de cogu bos zamanını arkadasları ıle gecırıyor.
Kızdıgım zaman hep bır acıklaması var, ama ben bıktım artık acıklamalarından.
Dun annemlerı goturecek, dedım 'donuste hemen eve gel, dısarı cıkalım'
Aradı benı, ısı varmıs da, gec kalacakmıs da.
'oyle mı, o zaman ben cıkıyorum dısarı' dedım, Hazırlandıktan sonra aradım, 'cıkıyorum ama, anahtarını almamıssın, ne yapsak?' dedım.
'Gelıyorum, 10 dk sonra evde olurum, bekle beraber cıkalım' dedım
'Gerek yok, sen evde otur' fılan dedım ama geldıgınde ıkna ettı benı
Beraber dısarı cıktık, ne ıstedıysem de yaptı.
Yanı galıba kımı zaman bu sekılde davranmak gerekıyor, sıkıldım demekle sıkıldıgımızı anlamıyorlar.