- Konu Sahibi BeyazOrkidem
- #79.341
canım bende çalışan bir anne olarak söylediklerine kesinlikle katılıyorum, ilk başlarda bende çok bunalıyordum çok kızıyordum minicik bebeğe, sonra kendime kızmaya başladım küçücük bebek ne anlar kızmaktan sinirlenmekten, annem kızmış aman uslu olayım demez
üstelik bize muhtaçlar, bu yaşayacaklarımızı göze alarak dünyaya getirdik onları, çok şükür böyle bir evladım var rabbim iyiki nasip etmiş
ama şöylede bir durum var çalışmayan anneler bütün gün bebekle ilgilendikleri için arada bunalmaları normaldir diye düşünüyorum
pastayı beğenmene sevindim, ama bundan sonra uğraşıpta yapmam, ilk doğumgünü diye özenip kurabiye pasta yaptım o kadar emek harcadım, gelen kıro akrabalarım hiç bişey anlamadılar![]()
:)) Hiç rahatlama dönemi yok aslında di mi Playdoh, sadece daha sevimli oluyorlar gittikçe, katlanmak daha zevkli hale geliyor hepsi o. Yoksa bebekken bu kadar yormuyorlardı valla. Şimdi karakterlerini ortaya koyuyorlar, istekleri var, istemediklerini yaptıramıyorsun. Herşey onlar için, ne yapalım böyle geçecek ömür demek ki.
Seninki iyiymiş elektrik süpürgesini tutuyor en azından :)Benimkiler sesinden korkuyor, çalıştıramıyorum, uyumalarını bekliyorum o zaman da gürültü olacak diye neredeyse parmak ucunda çalışıyorum, 1 saatlik iş oluyor 4 saat. Kaynanan ne kadar ilginçmiş yaa, bir kap yemek yapmak ne kadar vaktini alır ki insanın. Benim annem iki çocukla ilgilenip bir de yemek yapar akşama biz gelmeden hazır olsun diye, ne varsa annelerde var.
Çocuklara sabır konusunda ise evde sürekli kalan annelerin işinin daha zor olduğunu düşünüyorum. Biz tüm gün işte daha rahatız inan. En azgın ve yorucu zamanlarını gündüz yaşıyorlar. Annem o kadar çok yoruluyor ki gün içinde. Ben akşamlar 1-2 saat görüp ilgileniyorum, sonrasında uyuyorlar zaten. Rahatsız olduklarında gece sıkıntı yaşıyorum ama onun dışında rahatım. Tüm gün ilgilenip yorulunca bazen insan dayanamıyor. Bu demek değil ki çocuklarımıza kötü davranıyoruz, sevmiyoruz, onlarsız bir hayatı düşünemem bile ama eski rahat günler de özleniyor valla![]()
lalus gerçekten hiç rahatlama olmadı aksine gittikçe zorlaştı benim lohusalığım zor geçti biraz, önce süt problemleri.. uykusuz olmasının zorlukları.. sonra hastalık.. çok zor günler geçirdim hep derlerdi bana sabret büyüdükçe rahatlayacaksın 40 çıksın daha rahat yok 3 ay bitsin daha rahat yok ek gıda başlasın daha rahat derken derken bu günlere geldik aa bi baktım hep yalan

kızlar bütün günü sürekli ağlayan bağıran bir çocukla geçirmek anlatılacak bir şey değil bazen çenem ağrıyor kızım yapma annecim gitme elleme yapma etme.. demekten bazen diyorum çalışssaydım kızımı özleyecektim yaptığı şeylere daha esnek davranabilirdim sabah üstümü giyip dışarı çıkmak iş bile olsa başka insanlar görmek daha farklı şeylerle ilgilenmek kafa dağıtırdı. üstünde aynı pijamalarla sürekli bağıran bir bebekle günü tamamlamakta çok yorucu ev hanımlığı bütün gün yan gelip yatmak değilki
