2012 Şubat Anneleri

canım bende çalışan bir anne olarak söylediklerine kesinlikle katılıyorum, ilk başlarda bende çok bunalıyordum çok kızıyordum minicik bebeğe, sonra kendime kızmaya başladım küçücük bebek ne anlar kızmaktan sinirlenmekten, annem kızmış aman uslu olayım demez
üstelik bize muhtaçlar, bu yaşayacaklarımızı göze alarak dünyaya getirdik onları, çok şükür böyle bir evladım var rabbim iyiki nasip etmiş
ama şöylede bir durum var çalışmayan anneler bütün gün bebekle ilgilendikleri için arada bunalmaları normaldir diye düşünüyorum

pastayı beğenmene sevindim, ama bundan sonra uğraşıpta yapmam, ilk doğumgünü diye özenip kurabiye pasta yaptım o kadar emek harcadım, gelen kıro akrabalarım hiç bişey anlamadılar :1:

:)) Hiç rahatlama dönemi yok aslında di mi Playdoh, sadece daha sevimli oluyorlar gittikçe, katlanmak daha zevkli hale geliyor hepsi o. Yoksa bebekken bu kadar yormuyorlardı valla. Şimdi karakterlerini ortaya koyuyorlar, istekleri var, istemediklerini yaptıramıyorsun. Herşey onlar için, ne yapalım böyle geçecek ömür demek ki.

Seninki iyiymiş elektrik süpürgesini tutuyor en azından :) :1: Benimkiler sesinden korkuyor, çalıştıramıyorum, uyumalarını bekliyorum o zaman da gürültü olacak diye neredeyse parmak ucunda çalışıyorum, 1 saatlik iş oluyor 4 saat. Kaynanan ne kadar ilginçmiş yaa, bir kap yemek yapmak ne kadar vaktini alır ki insanın. Benim annem iki çocukla ilgilenip bir de yemek yapar akşama biz gelmeden hazır olsun diye, ne varsa annelerde var.
Çocuklara sabır konusunda ise evde sürekli kalan annelerin işinin daha zor olduğunu düşünüyorum. Biz tüm gün işte daha rahatız inan. En azgın ve yorucu zamanlarını gündüz yaşıyorlar. Annem o kadar çok yoruluyor ki gün içinde. Ben akşamlar 1-2 saat görüp ilgileniyorum, sonrasında uyuyorlar zaten. Rahatsız olduklarında gece sıkıntı yaşıyorum ama onun dışında rahatım. Tüm gün ilgilenip yorulunca bazen insan dayanamıyor. Bu demek değil ki çocuklarımıza kötü davranıyoruz, sevmiyoruz, onlarsız bir hayatı düşünemem bile ama eski rahat günler de özleniyor valla :34:


lalus gerçekten hiç rahatlama olmadı aksine gittikçe zorlaştı benim lohusalığım zor geçti biraz, önce süt problemleri.. uykusuz olmasının zorlukları.. sonra hastalık.. çok zor günler geçirdim hep derlerdi bana sabret büyüdükçe rahatlayacaksın 40 çıksın daha rahat yok 3 ay bitsin daha rahat yok ek gıda başlasın daha rahat derken derken bu günlere geldik aa bi baktım hep yalan :9: bi baktımki benim kız küçük bir canavara dönüşmüş:))
kızlar bütün günü sürekli ağlayan bağıran bir çocukla geçirmek anlatılacak bir şey değil bazen çenem ağrıyor kızım yapma annecim gitme elleme yapma etme.. demekten bazen diyorum çalışssaydım kızımı özleyecektim yaptığı şeylere daha esnek davranabilirdim sabah üstümü giyip dışarı çıkmak iş bile olsa başka insanlar görmek daha farklı şeylerle ilgilenmek kafa dağıtırdı. üstünde aynı pijamalarla sürekli bağıran bir bebekle günü tamamlamakta çok yorucu ev hanımlığı bütün gün yan gelip yatmak değilki :50:
 
Selamm 4 ten 7 ye kadar uyumasını bekledik ve tek derdi burnunun tıkalı olmasıymış beyfendinin spreyde sıktırmıyo basbas bağırıyor..sanki doğum zamanına geri döndüm dün akşam o kadar bunalttıki anlatamam..uyudu sonra ama 10 da uyandı...o zamanlarda sabah uyanırdı cin gibi erkendn daha mümkün değl uyumazdı...bide inadı varki istediği olmasın çıldırıyor bende her dediğini yapmak istemiyorum arsızlaşır şımarır diye..çok sıkıldım valla çok..çalışsam en azındn sadece akşam bakar sabah işe giderdm ama tüm gün gece beraberiz ve sürekli yanımda..bir bedende iki kişi gibiyim...buda evde olunca hep insanı bunaltıyor dünkü gezmemi gece burnumdan getirdi vallahi..sağ olsn..ben çok pişmanım çocuk yaptığıma itiraf edeyim.....eğer bu kadar zor olduğunu bilseydm ve eşimin bana yardım etmeyeceğini anlasaydım asla asla yapmazdım..milet artık kısırmı bunlar diyorlar diye göze aldım ama çok zormuş anne olmak herşeyiyle hep ilgilenmek baş etmek..gerçekten çok zor...tamam yavrumu seviyorum ama anne olmanın yükü çok ağır geldi bana...başkada olmasın inş...Allah isteyenlere versn...benm gibi sabırsız tahammülsüzlere değl.....

canım sana özelden mesaj attım..
 
lalus gerçekten hiç rahatlama olmadı aksine gittikçe zorlaştı benim lohusalığım zor geçti biraz, önce süt problemleri.. uykusuz olmasının zorlukları.. sonra hastalık.. çok zor günler geçirdim hep derlerdi bana sabret büyüdükçe rahatlayacaksın 40 çıksın daha rahat yok 3 ay bitsin daha rahat yok ek gıda başlasın daha rahat derken derken bu günlere geldik aa bi baktım hep yalan :9: bi baktımki benim kız küçük bir canavara dönüşmüş:))
kızlar bütün günü sürekli ağlayan bağıran bir çocukla geçirmek anlatılacak bir şey değil bazen çenem ağrıyor kızım yapma annecim gitme elleme yapma etme.. demekten bazen diyorum çalışssaydım kızımı özleyecektim yaptığı şeylere daha esnek davranabilirdim sabah üstümü giyip dışarı çıkmak iş bile olsa başka insanlar görmek daha farklı şeylerle ilgilenmek kafa dağıtırdı. üstünde aynı pijamalarla sürekli bağıran bir bebekle günü tamamlamakta çok yorucu ev hanımlığı bütün gün yan gelip yatmak değilki :50:


ah playdohcum minicik çocuk ne anlar yapma gitme ellemeden :) laf vardır ya çocuklar büyüdükçe dertleride büyür diye aynen öyle, ama emin ol bizlerde böyle büyüdük
ev işleri tabikide çok zor ve yorucu ama şunuda düşün; çalıştığın zaman bütün gün zaten işte yoruluyosun, akşamları eve gelince çok kısa sürede yemekleri yapıyosun ve çocukla ilgileniyosun, çocuk gece uyumayınca birkaç saatlik uykuyla işe geliyosun, bütün haftasonunuda temizlik ütü dağınık toplamayla geçiriyosun, kısacası hiç bişey anlamıyosun hayattan ;)
ama olsun rabbim canlarını sağ etsinde bunlar bi şekilde geçer diyorum ben
 
Valla playdoh şuan yazıların aynen benide anlatıyor...mesela akşam babası geliyor işten benm eşim bide geç gelen insan 11 de gelince seviniyorum ben o derece yani..beraber onları odada bırakıyorum işlerimiyapayım diyorum bi bakıyorum yıkıyo ortalığı kapıyı aç annemin yanına gideyim diye..gelse yanımda bişeyleri dökecek ben işimi yapamicam gelmese ağlıyo eşimde zaten susmaz durmaz...deli oluyorm bende el mahkum yanına gidiyorum kocamda öyle karnını doyurup maçlarını izleyince ben naptımm diyorum sanki kendime doğurmuşum gibi...baznde alır kucağına yanımda işimin bitmesini bekler oğlanı alyım diye..bişey desem durmuyo seni istiyo diyo lafta hazır..napıcm mecbur bakıcam..ev hanımı olmak daha zormuş çalışırken sadece uykuya hasret kalıyorsun ama ama evde hiç dinlenemiyorsun yemek ütü çamaşır onlara mama hazırla banyosunu yaptır altını al günde en az 4 kere..evi temiz tut üstünütemiz tut derken akşam ediyorum bedenm bitmiş şekilde...isyan etmiyorum ama zorluğunu yaşayınca pişmanlık oluyor olmuyor değl..lohusalığımda ağlayarak geçti hep zaten çok zorlandm..her yaşı ayrı sıkıntılıymış..Allah yardımcımız olsn sabır versn bol bol bize.....yardım etsin inş...biz getirdik dünyaya çekeceğiz mecbur...insan ya malından ya evladından çekermiş zaten..napalım..başka ne diyeyim...
 
Playdoh gerçekten bazen pijamalarla akşam ediyorum aynen bende :9:.. Çıkarayım kocam gelmeden rezil olcm yoksa diyorum valla...çalışanada hasreti zor evde olana haşerelikleri..hepsinin sıkıntısı ayrı..çalışan annemi ev hanımı annemi konusu olmasında...hepsi sıkıntı işte...başlı başına aslında anne olmak zor...bende çalıştım hamilelğimin 7 ci ayına kadar..özlüyorum yaptığım işimi bazen..sanki hiç geri gelmeyecek gibi geliyor eski yıllarım rahatlık zamanlarım..inş okula başladıklarında bari biraz olsn nefes alırız..daha tuvalet eğitimleri oğlumun sünneti var okul öncesi eğitimleri var ooooo daha başımıza neler gelcek bekleyip görek...:52:...sağlıklı olsunlarda bakacağız napalım...

Mozp okudum msjını sende haklısın kendine sıkıntılarına göre..burdan herkesin yaşadıkları şeyler farklı sonuçta...bişey demeyeceğm sana...içimi döktüm sadece...evladımdan vazgeçmiş değlim asla...
 
benim olan kizimla ayni anda hastalandik biz ve benimde burnum acaaip tikali acilmiyo kafam bi ton anlatamam. o da oyle tabii. ben kocaman insan bu kadar rahatsizsm o nasil diye dusunmeden edemiyoum.diyecegim o ki burun tikaliysa bebek zaten uyumamak icin yer ariyo uyumaz tabi. ama sen anne olarak o ab yasadiginda sinir oluyosun tabi o ayri.

yalniz halimize ne kadar sukretsek az arkadaslar saglikli evlatlarimiz var. zihinsel ve bedensel ozurlu cocuklara annelik yapmak kimbikir ne zor ve o bebekler daha sinirli.

dun tv de bi uzman sinir ve stres veren olaylarin da kisilerin algisina bagli oldugunu soyledi. cok hosuma gitti. yani birisini depresyona sokan ayni olay baska birini sokmayabiliyor. biz guclu olmaliyiz vee babalardan cok da medet ummamaliyiz :) sonuc bu
 
Mozp okudum msjını sende haklısın kendine sıkıntılarına göre..burdan herkesin yaşadıkları şeyler farklı sonuçta...bişey demeyeceğm sana...içimi döktüm sadece...evladımdan vazgeçmiş değlim asla...

canım zaten hepimiz birşeyleri paylaşıp içimizi dökmek için buradayız,dediğim gibi ben sadece düşüncemi söyledim asla başkalarının işlerine karışmam
seni anlıyorum çok bunaldın, elbette çok zor bütün gün evde ve sana bağımlı bir bebekle olmak
ama bi şekilde geçecek bu zamanlarda unutacağız çoğunu belki, ama bi şekilde kendine sıkıntı yapmadan atlatabilmen önemli
mesela hatırladığım kadarıyla oğlun hala seninle yatıyor, ilk iş olarak yatağı ayırabilirsin
bunun dışında annen günde birkaç saat baksa sen işlerini hızlı bi şekilde halledebilirsin, çok düşündükçe daha çok üzülürsün yoksa
 
benim olan kizimla ayni anda hastalandik biz ve benimde burnum acaaip tikali acilmiyo kafam bi ton anlatamam. o da oyle tabii. ben kocaman insan bu kadar rahatsizsm o nasil diye dusunmeden edemiyoum.diyecegim o ki burun tikaliysa bebek zaten uyumamak icin yer ariyo uyumaz tabi. ama sen anne olarak o ab yasadiginda sinir oluyosun tabi o ayri.

yalniz halimize ne kadar sukretsek az arkadaslar saglikli evlatlarimiz var. zihinsel ve bedensel ozurlu cocuklara annelik yapmak kimbikir ne zor ve o bebekler daha sinirli.

dun tv de bi uzman sinir ve stres veren olaylarin da kisilerin algisina bagli oldugunu soyledi. cok hosuma gitti. yani birisini depresyona sokan ayni olay baska birini sokmayabiliyor. biz guclu olmaliyiz vee babalardan cok da medet ummamaliyiz :) sonuc bu

kesinlikle katılıyorum sana arkadaşım, benim yazmak isteyip unuttuklarımı çok güzel özetlemişsin..
 
lalus gerçekten hiç rahatlama olmadı aksine gittikçe zorlaştı benim lohusalığım zor geçti biraz, önce süt problemleri.. uykusuz olmasının zorlukları.. sonra hastalık.. çok zor günler geçirdim hep derlerdi bana sabret büyüdükçe rahatlayacaksın 40 çıksın daha rahat yok 3 ay bitsin daha rahat yok ek gıda başlasın daha rahat derken derken bu günlere geldik aa bi baktım hep yalan :9: bi baktımki benim kız küçük bir canavara dönüşmüş:))
kızlar bütün günü sürekli ağlayan bağıran bir çocukla geçirmek anlatılacak bir şey değil bazen çenem ağrıyor kızım yapma annecim gitme elleme yapma etme.. demekten bazen diyorum çalışssaydım kızımı özleyecektim yaptığı şeylere daha esnek davranabilirdim sabah üstümü giyip dışarı çıkmak iş bile olsa başka insanlar görmek daha farklı şeylerle ilgilenmek kafa dağıtırdı. üstünde aynı pijamalarla sürekli bağıran bir bebekle günü tamamlamakta çok yorucu ev hanımlığı bütün gün yan gelip yatmak değilki :50:
Ben de dün gece ilk defa, ilk doğdukları günler gibi hissettim. Başa dönmüşüm gibi. İlk günlerdeki uykusuz gecelerime döndüm. Oğlanlar uyumuyor geceler, biri ağlıyor uyutuyorum, diğeri inleyerek kalkıyor. Sanırım diş sancısı çekiyor ikisi de. Tüm bunlara rağmen of demiyorum çünkü çok az görüyorum bu da gün içinde onlarla olmamaktan kaynaklanıyor. Dediğin kesinlikle doğru. Çok özlüyorsun ve esnek oluyorsun çocuğa karşı çalışınca.
Akşamları erken yatırma sabah erken kalkmasınlar diyor annem. Ne kadar görüyorum ki kalksınlar diyorum. 5-6 gibi de uyanıyorlar sağolsunlar. Ama biraz fazla beraber olup yorulunca hemen sinirlerim bozuluyor. Çocuklara birşey yapmıyorum tabii ama eşime çok çatıyorum :1:
 
Eşim 2 gündür grip olmuştu,Ayaz'ı korudum ondan yaklaştırmadım ama kendimi koruyamamışım,ben de hasta oldum :(
İnşallah oğluma geçmeden atlatabilirim
 
Selamm 4 ten 7 ye kadar uyumasını bekledik ve tek derdi burnunun tıkalı olmasıymış beyfendinin spreyde sıktırmıyo basbas bağırıyor..sanki doğum zamanına geri döndüm dün akşam o kadar bunalttıki anlatamam..uyudu sonra ama 10 da uyandı...o zamanlarda sabah uyanırdı cin gibi erkendn daha mümkün değl uyumazdı...bide inadı varki istediği olmasın çıldırıyor bende her dediğini yapmak istemiyorum arsızlaşır şımarır diye..çok sıkıldım valla çok..çalışsam en azındn sadece akşam bakar sabah işe giderdm ama tüm gün gece beraberiz ve sürekli yanımda..bir bedende iki kişi gibiyim...buda evde olunca hep insanı bunaltıyor dünkü gezmemi gece burnumdan getirdi vallahi..sağ olsn..ben çok pişmanım çocuk yaptığıma itiraf edeyim.....eğer bu kadar zor olduğunu bilseydm ve eşimin bana yardım etmeyeceğini anlasaydım asla asla yapmazdım..milet artık kısırmı bunlar diyorlar diye göze aldım ama çok zormuş anne olmak herşeyiyle hep ilgilenmek baş etmek..gerçekten çok zor...tamam yavrumu seviyorum ama anne olmanın yükü çok ağır geldi bana...başkada olmasın inş...Allah isteyenlere versn...benm gibi sabırsız tahammülsüzlere değl.....


Sakın pişman olma,bizler de öyle büyüdük.
Gece seni yorduğu için böyle düşünüyosun,2 gülücük yapsın mutlu olsun,yine unutursun.
 
Playdoh gerçekten bazen pijamalarla akşam ediyorum aynen bende :9:.. Çıkarayım kocam gelmeden rezil olcm yoksa diyorum valla...çalışanada hasreti zor evde olana haşerelikleri..hepsinin sıkıntısı ayrı..çalışan annemi ev hanımı annemi konusu olmasında...hepsi sıkıntı işte...başlı başına aslında anne olmak zor...bende çalıştım hamilelğimin 7 ci ayına kadar..özlüyorum yaptığım işimi bazen..sanki hiç geri gelmeyecek gibi geliyor eski yıllarım rahatlık zamanlarım..inş okula başladıklarında bari biraz olsn nefes alırız..daha tuvalet eğitimleri oğlumun sünneti var okul öncesi eğitimleri var ooooo daha başımıza neler gelcek bekleyip görek...:52:...sağlıklı olsunlarda bakacağız napalım...

Mozp okudum msjını sende haklısın kendine sıkıntılarına göre..burdan herkesin yaşadıkları şeyler farklı sonuçta...bişey demeyeceğm sana...içimi döktüm sadece...evladımdan vazgeçmiş değlim asla...
Benim_olan, inan zaman zaman hepimiz aynı bunalımları yaşıyoruz, bu hiç bir zaman çocuğumuzu sevmiyoruz, vazgeçtik anlamında değil zaten. Dayanma sınırını aşıyoruz bazen, biz de insanız. Ama bunun geri dönüşü yok, o yüzden kendini çok yorma, annene bırak biraz, dışarı çık. Okuyorum mesela bazen yazdıklarını, o kadar çok iş yapıyorsun ki. Bırak evi bazen dağınık olsun, toplama oyuncakları, yemek yapma arada, camları da o kadar sık silme :1: Kimse madalya takmıyor, senin canın çıkıyor sadece
 
Selam millet,
yazışmaları okudum da biraz, ben arada olanlardanım sanıyorum. Evden çalıştığım için hem ev hem iş birlikte yürümek zorunda. Benim gibi olan var mı bilmiyorum ama inanın projeleri yetiştireceğim diye canım çıkıyor. Tek avantajım Atoş akşam 8 olmadan uyuyor ben de hemen işin başına oturuyorum ama gecelere kadar çalıştığımdan uykusuz kalıyorum. Gündüz iki dakika bilgisayar karşısına geçip işle ilgili bir şey yapmaya kalksam Ata hemen yanıma geliyor. Çalışma masasında ne var ne yok hepsini aşağıya indiriyor, zaten konsantre olup çalışamıyorum.

Ev işlerini saldım çayıra mevlam kayıra zaten :) Sürekli Atoş'a yemek yapma derdindeyim, çok hareketli yediklerini yakıyor ve sürekli tıkınmak istiyor. Bebek doğana kadar evde hiç tencere kaynamazdı hep geçiştirirdik. Ya dışarıdan söylerdik ya ekmek arası yerdik. Öğrenci evi mantığından kurtulamamıştık. Şimdi oğlum için günde üç çeşit yemek pişiriyorum, azar azar yapıyorum ertesi gün aynısını yemesin diye.

Bugün ıspanak yaparken Ata hiç durmadı sürekli peşimde, sürekli konuşuyor elimdekileri istiyor. En son kucakladım tek elle ıspanakları koparıp tencereye attıp, yumurtayı tek elle kırdım. Yaptığım yemekten soğudum yav.
 
Valla playdoh şuan yazıların aynen benide anlatıyor...mesela akşam babası geliyor işten benm eşim bide geç gelen insan 11 de gelince seviniyorum ben o derece yani..beraber onları odada bırakıyorum işlerimiyapayım diyorum bi bakıyorum yıkıyo ortalığı kapıyı aç annemin yanına gideyim diye..gelse yanımda bişeyleri dökecek ben işimi yapamicam gelmese ağlıyo eşimde zaten susmaz durmaz...deli oluyorm bende el mahkum yanına gidiyorum kocamda öyle karnını doyurup maçlarını izleyince ben naptımm diyorum sanki kendime doğurmuşum gibi...baznde alır kucağına yanımda işimin bitmesini bekler oğlanı alyım diye..bişey desem durmuyo seni istiyo diyo lafta hazır..napıcm mecbur bakıcam..ev hanımı olmak daha zormuş çalışırken sadece uykuya hasret kalıyorsun ama ama evde hiç dinlenemiyorsun yemek ütü çamaşır onlara mama hazırla banyosunu yaptır altını al günde en az 4 kere..evi temiz tut üstünütemiz tut derken akşam ediyorum bedenm bitmiş şekilde...isyan etmiyorum ama zorluğunu yaşayınca pişmanlık oluyor olmuyor değl..lohusalığımda ağlayarak geçti hep zaten çok zorlandm..her yaşı ayrı sıkıntılıymış..Allah yardımcımız olsn sabır versn bol bol bize.....yardım etsin inş...biz getirdik dünyaya çekeceğiz mecbur...insan ya malından ya evladından çekermiş zaten..napalım..başka ne diyeyim...
Erkekler bizim gibi değil, bunu kabul etmek gerek, yoksa kendi kendimizi yiyip bitireceğiz, en sonunda da ilişkiyi evliliği bitirme noktasına geliyoruz bu sinirle. Onlar böyle, onlar böyle... Bunu kabul edersen inan daha kolay oluyor herşey. Daha çok yoruluyorsun ama en azından sinirlerin yıpranmıyor.
 
ah playdohcum minicik çocuk ne anlar yapma gitme ellemeden :) laf vardır ya çocuklar büyüdükçe dertleride büyür diye aynen öyle, ama emin ol bizlerde böyle büyüdük
ev işleri tabikide çok zor ve yorucu ama şunuda düşün; çalıştığın zaman bütün gün zaten işte yoruluyosun, akşamları eve gelince çok kısa sürede yemekleri yapıyosun ve çocukla ilgileniyosun, çocuk gece uyumayınca birkaç saatlik uykuyla işe geliyosun, bütün haftasonunuda temizlik ütü dağınık toplamayla geçiriyosun, kısacası hiç bişey anlamıyosun hayattan ;)
ama olsun rabbim canlarını sağ etsinde bunlar bi şekilde geçer diyorum ben

:) anlamıyor zaten bakıyor sadece ve yapacağını yine yapıyor :) ama elimden başkada birşey gelmiyor :/ ben asla idda edemem zaten hem çalışmak hem çocuk bakmak daha kolay diyeni allah çarpar valla :9: daha zor tarafları var kesinlikle ama çocukla bütün gün olmak zor bir saat bile ayrı kalsak koşa koşa gidiyorum moralim düzeliyor ve kızıma yansıyor kesinlikle, annenin başka şeylerle uğraşması daha esnek olmasını sağlıyor
 
:) anlamıyor zaten bakıyor sadece ve yapacağını yine yapıyor :) ama elimden başkada birşey gelmiyor :/ ben asla idda edemem zaten hem çalışmak hem çocuk bakmak daha kolay diyeni allah çarpar valla :9: daha zor tarafları var kesinlikle ama çocukla bütün gün olmak zor bir saat bile ayrı kalsak koşa koşa gidiyorum moralim düzeliyor ve kızıma yansıyor kesinlikle, annenin başka şeylerle uğraşması daha esnek olmasını sağlıyor

:) bende arada yapıyorum oğlum yapma buraya gel gitme filan annem çok gülüyo bana :))
hepimizin işi çok zor herkesin farklı sıkıntısı var, önemli olan kafaya çok fazla takmadan bu günleri atlatabilmek bence
 
Selam herkese

Dün sabah Ayazı sağlık ocağına götürdüm aşıları için ama su çiçeği aşısı gelmemiş ellerine diye yaptıramadım,diğer aşıları da beraber yapalım yoksa 1 ay beklersin dedi su çiçeği için ,ben de yaptırmadım .Bugün de aradılar aşı geldi diye ama artık cuma günü yaptırırız dün işe gelmedim çünkü.
Öğlen de oğlumun inmeyen testisi için doktora gittik.
Malesef ameliyat olması lazım dedi 1 ay sonraya gün verdi.Çok moralim bozuldu.
Nasıl olucak neler olucak çok merak ediyorum,minicik oğluma narkoz vericekler :14:
Eşim de bi doktora daha götürelim diyor ama sonuçta herşey ortada , yapılabilecek başka da bişey yok ki diyorum.
Çok mutsuzum

canım çok geçmiş olsun ama stres yapma aklına kötü şeyler getirme
herşeyin daha ii olacağını düşün..bi doktora daha göster kesinleşince çok bekletmeden yaptır bence..çünkü düşündükçe insan daha çok gerilir
 
Back
X