Doktorumuzun en başından beri söylediği tahmini doğum tarihi 07.07.2012 idi fakat anne olmanın heyecanı ile ben hep haziranın 15 inde falan doğum olur diye düşünüyordum açıkçası.Alışverişler yapılıyor , kıyafetleri yıkanıp ütülenip doğum çantasına yarleştiriliyor.Gittikçe heyecan artıyor tabiki :) Her gün uyandığımda bugün de bişey yok diyip devam ediyorduk.Artık son günlere yaklaştık ben de tık yok
Gören daha doğurmadın mı sen diye dalga geçiyor.06.07.2012 tarihinde doktora kontrole gidiyorum ve detaylı ultrason çekiliyor.Doktorum yarın ultrason sonucuna göre bir yol izleyeceğiz şartlar olumlu ise 1 hafta daha bekleyebiliriz dedi.Yarın sabah aç olarak erkenden gel dedi.Ben açıkçası daha bekleyeceğiz diye çok ümitlenmedim.Ertesi gün sabah erkenden uyandım.Duşumu aldım evimi toparladım.Eşimi uyandırdım hazırlandık saat 8:30 gibi hastanedeydik.Dr gelmemişti henüz hemşiresi bu sırada nst ye girmemi söyledi.Nst ye girdim herşey normaldi.Dr bey geldi ultrason sonucunu gösterdik ve muayene oldum.Doktor, kesenin sızdırdığını ve eğer bugün doğum gerçekleşmezse mikrobun bebeğe de bulaşabileceğini söyledi.Yatış işlemi yaptırmamızı söyledi.Biz çıktık odadan ama elimiz ayağımıza dolaştı.Normal doğum için yatış işlemimiz yapıldı.Odamızı gösterdiler.Eşim hemen annesine haber verdi.Sonra suni sancı için serum takıldı.Nst cihazı da takılı tabiki bu arada.Annemin hastaneye gideceğimizden haberi vardı beni aradı ne yaptınız de dedi doktor diye.Annemler Konya da olduğu için yetişemeyeceklerdi zaten haber versem de bir de annemde ritim bozuluğu old. için söylemek istemedim.Daha bekleyeceğiz dedi doktor anne dedim.Suni sancı verilmeyece başlandıktan sonra ebe 15 dk sonra geleceğim sancılar başlamış olur dedi.Biz de eşimle konuşuyoruz bi yandan.15 dk sonra ebe geldi kontrol etti ne sancı , ne de açılma yoktu.15 dk sonra tekrar geleceğim dedi.Derken bu şekilde 1,5 saat suni sancı verildi ve ben de tık yok.Ebe yok olmuyor çocuk yukarda dedi ve doktoru çağırdı.Dr geldi en son kontrolü yaptı ve bu şekilde normal doğumun çok zor olduğunu , sezeryana alınmam gerektiğini söyledi.Açıkçası sevinmedim diyemem :) Ameliyathane görevlilerine haber verildi adamlar 2 dk ya kapıya geldiler.Sedyeye aldılar beni eşimle vedalaştım dua et dedim.Bu sırada saat 11:40 gibiydi.Aldılar beni odamız 2. katta idi asansör ile -1 yada -2. kata indirdiler.Bu sırada görevli bana kaç yaşındasın , kaçıncı çocuğun , cinsiyeti ne, adını ne koyacaksınız gibi sorular sorarak rahatlamaya çalışıyodu başarılı da oldu.Ameliyathaneye geldik.Hafiften bir müzik çalıyor.Hemşireler sohbet ediyor.Ameliyat masasına aldılar beni önüme örtü koydular ancak yukardaki lamba parlak bir metalden old için örtünün öbür tarafını görebiliyordum.Kesinin yapılacağı yerde kumaş yoktu ve bir takım makas , neşter gibi aletler koyuyorlardı yan tarafına... Aman Allah 'ım o an bayılabilirdim.Hemen kafamı çevirdim.O gün Kpss sınavı vardı hemşireler ondan bahsediyorlardı.Ben de girecektim kpss ye ama doğumun bu aralarda olacağı için girmedim dedim.Sonra doktorumuz geldi nasılsın diye sordu iyiyim dedim.Çocuk Dr u henüz gelmemişti ve o gelmeden ameliyata başlayamıyorlar.1-2 dk sonra geldi çocuk doktoru.Başlıyoruz dediler koluma bir iğne vurdu hemşire 1-2 sn sonra gözüm karardı ben gidiyorum galibaaa dedim herkes gülüştü ve sonrasını hatırlamıyorum. :)
Ben odadan ayrıldıktan 5 dk. sonra k.validemler gelmiş.15 dk sonra Yusuf umu getirmişler.Hemşire, ameliyathaneyi yıktı demiş Yusuf için :) 11:50 de 3.240 gr. 48 cm ile oğlum dünyaya gelmiş. Bizimkiler annemi aramışlar müjde için.Oğlumun teyzelerı açmış teli.İnanmamışlar sesini duymadan.sesini duyunca da hemen annemi çağırmışlar annneeeee Yusuf doğmuş diye :) Annem de ilk inanmamış çünkü sabah konuştuğumuzda bekleyeceğiz demiştim.
Kendime geldiğimde gözümü henüz açamamıştım.Bir hemşire üzerime geceliğimi giydirmeye çalışıyor ama dikişlerim ağrıdığı için hiç kımıldamak istemiyordum.Giydirme bırak canım acıyo diyorum, hemşire giydirmem lazım ailen yukarda seni bekliyor diyor.Neyse kavga dövüş giydirdi garibim :) sonra beni sedye ile yukarı götürdüler ama bu sırada ben hala çok acıyo karnım çok acıyo diye sayıkladığımı hatırlıyorum.Odaya getirdiler odadakilere siz dışarı çıkın dediler.Beni sedyeden yatağıma koyduklarında bir bağırdım ki çok acıdı sanırım.K.validem hemen geldi yanıma ağlama kızım geçecek diyordu ama bi yandan ağlıyordu.Arkadan bir görevli ilk bebeği mi diye sordu bizimkiler evet edediler.Bebeğini verin de görsün o zaman deidler ama ben canımın acısından şimdi değil dedim.Şimdi düşününce kendimi kötü hissediyorum.Neyse kendime gerçekten geldim gözümü açtım.Zaten ağrı kesici iğne de vurmuşlardı ağrılarımda geçti.Bebeğimi aldım yanıma ayy nasıl da bakıyor öyle aman Allah'ım dünyanın en mutlu insanı bendim gerçekten yok böyle bir şey.Rabbim isteyen herkese nasip etsin inş.
Şu anda dünyalar benim olsa umrumda değil bebeğim kucağımdayken. Rabbim sağlıkla sıhhatle büyütmeyi nasip etsin inş....