ben galiba bunalıma girdim. durumun farkındayım ama engel olamıyorum ne tuhaf... uzun zamandır gereksiz ağlama krizlerim oluyodu zaten ama haftasonu iyice çizmeyi aştım. sürekli kafamda olumsuz düşünceler, saçmalıklar. bunları düşünmekten uyuyamıyorum. eşimin ettiği bir kelimeden bir bakıştan ağlamaya başlıyorum. sanki artık beni sevmiyomuş gibi geliyo, bir sürü şeyler kuruyorum kafamda. çok mutsuzum, şuan içimde hiç bişeye hevesim yok. oğlumun eşyalarını bile yerleştiremedim öylece duruyolar. hiç bişey yapmak istemiyo canım.