Ben bebeğim1 haftalıkken gece eşimle aynı odada yatmaya başladım o ilk günler hayatım bitti neden bu kadar çocuk istedimki ne rahatım bu saatlerde uyuyordum istediğim yere gidiyordum şimdi eve hapsoldum bebeğimi sevmiyormuyum acaba demeye başladım kendi kendime bunları düşünüp sonra bebeğimi sevmiyormuyum ben nasıl anneyim diye ağlamaya başladım bu 2 gün sürdü eşimle hamileliğimin son günlerinde çekilmiş güzel bir gecenin hatırası resmimiz var ona bakıp bakıp bütün gün ağlıyordum Buda 1 hafta sürdü sonra annem gitti hayatımda ilk defa annem gitti diye bu kadar üzüldüm ağladım herhalde sonra alışmaya başladım sanırım ama hala bu düşüncelerim için kendimi suçluyorum ne kadar seversem seveyim hep o günlerde kızıma haksızlık ettiğimi düşünmeden edemiyorum ve içim yanıyor