beklenen doğum tarihi : 19 aralık
oğluşumun doğum tarihi : 21 aralık
doğum saati 19.12 (beklenen doğum tarihiyle aynı, tevafuğa bakın :))
cinsiyet : erkek
kilo : 3.390 gr
aslında güzel güzel uyumak vardı gecenin bu saatinde yani 5 bucukta. bebeğimi de anneme uyutsun diye postalayınca uyucaktım sözde, ama doğum hikayemi yazmak istedim. cünkü benim gibi 40 haftayı doldurup stres yaşayan çok insan var eminim ve yazdıklarım moral olur, cesaret olur belki dedim
bi hafta önceki randevumuzda son gun olan 19 aralık cuma günü kontrole cagırmıştı doktor. sabah erkenden gel mudahele etmemiz gereken bi durum olursa gün boyu yanında olmuş oluruz dedi. bu ima beni endişelendirdi. daha günüm yeni doluyorken ve bir sorun yokken ne mudahaleseydi ki bu. neyse gittik özeldeki doktora muayeneye,bebeğimiz 3.600 gr olmuş gelişimi iyi ama bi hafta önce çok bol olan suyu bi haftada sınır seviyesine inmiş. alttan muayene yaptı bi de doktor 2 cm acılma var, hiç sancı cekmemiş gbisin dedi. ilk doğumum olmadığından 2 cm acılma gayet normalmış. hiç yoktu o zamana kadar aslında. demekki o kadar da normal bi durum değil. zamanla acılıyordu işte. ve baya zamandır kasıklarımda belimde agrılar oluyordu.
bebeğin suyunun azlığından dolayı hergün kontrole cagırdı. bi gün sonrası cumartesiye yani. pazar günüyse devletteki doktorumun nöbetçi olduğunu telefonla oğrendikten sonra kararımı vermiştim. ona da bi kontrol olup daha sonrasında ozele pazartesi günü gidecektim.
doktor muayene ettiği için akşamında lekelenmem oldu biraz, ara ara olan agrılarım devam etti. cumartesi günü de gayet olagan gecti. ozeldeki doktora güvenemediğim için arasalar bile bi bahane bulup gitmicektim. suyu azaldı söyle oldu böyle oldu falan diye sezeryane almasından korkuyordum.
bu arada annem arabayla 8 saat surecek bir sehirde yaşıyor ve ben ona hep doğum olunca gelirsin, yakınımdakı kayınvalideme de söylemicem doğuma gittiğimi, kızımı halasına bırakıp gidicem merak etme diyodum. ama son günlerde acaip bi bel ağrısı baş göstermişti, işlerimi yapamıcak duruma gelmiştim. yürürken acaip zorlanıyodum ve artık annemin yanımda olmasını istiyordum. 40 haftam da dolmuştu artık. bu seferde hafta sonu olmasından dolayı acaip pahalı ucak biletleri moralimi bozmuştu. ya annem doğumumda olamazsa paniğine kapıldım
Annemle konuştuk pazar günü olsun da devlete git bakalım ne dicek, belki suyun yeterli miktardadır, ona göre otobusle geliirim ben dedi. benim içim rahat değildi. çünkü cumartesi akşamı sancılandım. saat 21..45 civarı ilk sancım geldi. yani ilk farkedip dakika tutmaya başladığım saat bu.
dakika tutuyorum ama düzensiz olarak geliyor, 7 dakika 10 dakika arayla oluyor. bazen yarım saat hiç gelmiyor. ilk basladığında gece kesin hastanedeyiz deyip son kontrolleri yaptık eşimle film izlemeye devam ettik. ama sancıların düzensizliği, pazar muayeneye gitcek oluşum, bunlar yalancı sancı heralde, hastanede anlaşılır dedirtti bana ve uyumaya karar verdiğimde 02.45 di. yine de ucak biletlerine bakmadan edemedik. sabah namazındaysa annemi aradım, bugun gelmesini istediğimi söyledim. otobusle gelirse sabah 9da yola cıkması gerekiyordu, eşim paraya kıyıp :) ucaga bilet aldı, annem evimize vardığında akşam olmuş olcaktı, belki doğumda yanımda olmazdı ama sonrasında yanımda olsun istiyordum. annem soruyordu bu ne acele diye sancıdan falan hiç bahsetmedim tabi :)
uyurken ara ara gelmişti sancılar ama yataktan kalkmamı gerektirmicek saga sola dönüp pozisyon değiştirerek rahatladığım şekildeydi. sabah olunca kalkıp kızımla ekmek almaya ve kuaföre gittik. ikisini de yerinde bulamayıp döndük gerçi ama bana yürüyüş oldu :) 15 dkkalık yolda 2-3 kere geldi sancı ama eve geldiğimizde tamamen kaybolmuştu. kahvaltımızı yaptık ve temizliğe giriştim ben. tuvaleti banyoyu yıkadım güzelce, eşimde evi süpürdü. toz aldı. o arada kayınvalidem geldi ve kapıda duran cantamızı gördü. tabi şok oldu. eşim hemen çaktırmış annesine tabi:) ben söylemek iistemiyordum çünkü hep bana haber vermeyin falan diyodu stres yapıyomuş. ama böylece öğrenmiş oldu. kızımı halasına götürmek üzere aldı. bense kızım gittikten sonra ağlamaya başladım vedalaşmayı unuttum onla diye
sancılarım yok gibiydi. plates topunun ustune oturup one geriye hareketler yapıyordum. sancı geldiğinde dayanabilceksem uzerinde durmaya devam ediyordum, agırsa kalkıp yürüyordum. annemin ucaktan inme vakti geldi o arada kayınvalidemler onu almaya gittiler. bense zaman gecsin annemi karşılayıp öyle giderim hastaneye diye yemek yapmaya başladım. kadın o kadar yoldan gelmiş aç mı kalsındı :) bazı sancılar aglatıyordu, eşim sancı anında arkama geçip belimin iki yanından ortaya doğru baskı uyguluyordu eliyle ve baya hafifliyordu öylelikle. yemeğimi soframı tam tekmil hazırladım ama gelen giden yok. kayınbabam meger havaalanının yakınında tanıdığıyla görüşüyormuş. annemlere de cay börek falan almış. kadıncağız da kızının sancı çektiğinden habersiz götürmüş mamaları
neyse zar zor bekledik onları. kayınvalidem gecmi kalfık dedi eevet dedim anneme caktırmadan. geldiler annem hemen torununa aldığı hediyeleri göstermeye başladı. kızım sevinçten ucuyor ama ben ara ara yatak odasına geçip sancıdan iki büklüm oluyorum. eşim namaza gitti geldi o arada. anneme söyledik sancım var diye yemek yiyemedi tabi doğru düzgün. artık gidelim diyorum ama kayınvalidem de, annem de gelecek benle. namazı kılıp cıkalım diyolar :) evde doğurcam nerdeyse haberleri yok
velhasıl sonunda kızımla agladığımı belli etmeden vedalasıp yola cıktık. 15 20 dkkalık yolda 5-6 kere sancı geldi ama uzun uzun. artık eşime kızıyordum hızlı gitsene diye. annemler arkadan dua ediyorlar nasıl ben bagırdıkca. hastaneye geldik arabadan inemiyorum o arada da sancı gelmişti çünkü. indim hemen koluma girip doğumhaneye götürdüler. bu arada devlet hastanesine geldik çünkü nöbetçi doktor kesin burdaydı , yolda aramıştım, biliyordum. özeldeyse gelmesi zaman alabilirdi. doğumhaneye girdim hemen doktoru sordu annemler. bu kız seni istedi illa doğumunda dediler. sancım var dedim. ustumdekileri cıkarırken su aktı gibi oldu zaten evden cıkmadan 15 dk once de hissetmştim sabahtan beri devam eden kahverengi kırmızı akıntım sıvılaşmıştı biraz daha. suyun mu geldi bakalım dedi doktor. masaya alcaklar sancı geldi dedim bkleyeyim biraz, doktor sancı varken acılmaya daha iyi bkarız deyince cıktım masaya. bi baktı acıklık 6-7 cm dedi. ebeye söyledi bi de sen bak diye. o da gözlerini kocaman acarak 7-8 cm olmuş dedi. zar zor ultrasona odasına gidip buyukluğune baktılar bebeğin, normaldi. yine bi sancı geldi. indim ultrason yapılan sedyeden doğum odasına zar zor gittim. yerde dizlerimi kırıp durdum ben böyle doğursam olmaz mı dedim. herkes güldü. doktor olur tabi dedi :)
sonra yine masaya cıktım. baktılar acılma tam dediler. doktor, yani ben biraz daha beklerim 10 cm e kadar ama sana göre tam dimi bu acıklık dedi ebeye. o da evet dedi. ıkınma hissim gelmedi bekleyelim dedim. beklemediler. bebek kakasını yapmış cabuk olmamız lazım dediler. o arada damar yolu açmaya calışıyolar bi yanımda. ve ıkın dediler. doktor bakıyordu olmuyor. güzel ıkınıyorsun ama cabuk yorulup bırakıyorsun dedi. bi kaç defa yasadık bunu. ölücem zannettim o an. olsun da bitsin diye dualar ediyordum. sancı geliyor ara ara. ebe sen mi yaparsın bastıralım mı dedi. itiraz etcek halim yoktu. bi kaç kere de onlar bastırdı, ebenin kolunu tutuyomuşum acıyo karnım diye. tutma ki cıksın bebeğin dediler, tamam dedim. ben de ıkınmaya devam ettim. yoksa ölecektim orda. ıkındım kesi istemiyorum demiştim. başı çıkınca dur ıkınma artık dediler. yavasca ıkındırdılar ve vucudu da cıktı şükür
tüm gücümü kullandım ve bebeğim geldi çok ağlamadı. hemen kucagıma aldım yavrumu sıcacık yumusacık bişey. vermek istemediler pis diye. yok dedim hiç önemli değil lütfen verin. yırtık oluşmuş birazcık bi tane dikişim oldu. ebe onu dikerken oğlıumu sarıp yatrdılar biraz uzagıma. hemen konuştum oğlum oğlum burdayım diye. sesimi duyunca sustu sanki
hastaneye geldiğim bluzu eteği geri giydim. önlük giymeye, değiştirmeye fırsatımız olmadı ki. bebeği götürüp giydirelim dediler. dedim ben götürürüm. bi an önce eşimin annemin yanına gitmek bebeğimi göstermek istiyordum. ve kucağımda bebeğim tekerlekli sandalyeyle gülerek girdim yanlarına. bi fotoğraflarıım var, agzım kulaklarımda. şükürler olsun Rabbime binlerce milyonlarca kez. kayınvalidem geldi sarıldı sen böyle doğum yapcaksan on tane doğur dedi :) tabi anne dedim :) annem beni gördüğü gibi ağlamaya başladı. onlar da telaş yapmış içeri alındığım gibi hasta bezi vs esyalarımı istemişler çünkü :) eşim koştur koştur gidip almış. Allaha şükür ölmeden kalmadan sağ salim bebeğimi aldım kucağıma. doğum yapacaklara tavsiyem hareketli olun ama çok da yormayın kendinizi, haliniz olsun doğumda. ve inanın yapacağınıza. benim öyle bi bel ağrım vardı ki doğumdan bi gün önceine kadar eger biraz gecmeseydi yapamazdım. eşim bugün, benim hanım tarlada doğum yapıp bebeğini sarıp sarmalar, işine devam eder diyor :) hep dua ettiğim gibi hiçbir erkek görmeden, hastanede yıpranmadan, sancılarımı evde çekerek oldu doğumum. bu benim elimde değildi, Rabbim nasip etti. Ona milyonlarca kez şükürler olsun.bana dua eden herkesten Allah razı olsun. ve herkese kolay hayırlı saglıklı doğumlar diliyorum. Rabbim yardımcınız olsun sabırsızlıkla bekleyen anne adayı arkadaşlarım :))))))