- 2 Ekim 2012
- 977
- 57
- 163
- 34
canım seni o kadar iyi anlıyorumki hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz benim eşimde çok bencil sinirlendimi onu tanıyamıyorum o kadar acımasız oluyorki gözlerinde nefret görüyorum hatta biz olayı biraz abarttık kriz geçirdiğim bir an eşimi yumrukladım önce bişey yapmadı ama ben şiddeti arttırınca oda bana vurdu tabi onun yumruğuyla benimki arasındaki farkı anlatmama gerek yok kollarım morluk içindeydi kaç gün konuşmadım ama eşim sonradan çok yalvardı özür diledi o yüzden affettim çok şükür şiddet yok artık. Ama en ufak bişeyde hemen ortam hararetleniyor. Bunda benimde katkım var. Eşim hep kendini haklı görür ve bana açıklama yaptırmaz ukalaca kes der işte o anlar çıldırcak gibi oluyorum. Eğer sonrasında gelip yalvarıp yakarmasa inan çoktannnnn ayrılmıştım ama dediğim gibi bendede sorun var öfke kontrolüm yok. Hiç unutmam kızım bi tartışmanın tam ortasında kaldı bi bana bi babasına bakıyordu ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu onun gözlerindeki ifadeyi unutamam kavgadan sonra kızımın o halini hatırlayınca saatlerce ağlamıştım gözlerimi açamıyordum şişlikten. Eşim bu kadar sinirli ve gaddar değildi iş hayat şartları onu biraz bu hale getirdi. Bende burda yalnız sayılırım bir arkadaşım var sadece onunla paylaşıyorum bu konuşları artık ona anlatmaya bile utanıyorum. İnşallah düzelecek bu günlerde geçecek bol bol dua edeceğiz canım
canım bak bi bebeğiniz daha olacak terapiye falan gitseniz hem sen hem eşin özelliklede çocukların daha sağlıklı bir ortamda büyür. kızının sizin tartışmanızdaki halini anlattığında inan gözlerim doldu
