Canim biz abartmiyoruz. Ben gökçenin yokluğuna tahammül edemem. İşte o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Bugün öğlen bakıcıya uğradım gökçe atladı kucağıma ve ilk defa bakicisina gitmemek için ağladı. Dayanamadım bırakırken

o kadar agladiki geri aldım öptüm gözyaşlarını sildim. Sonra bakıcısı oyuncakla kandirdi. Çok üzüldüm ama.
Küçük kardeşimle beni de evlatlık istemişlerdi. Maddi durumumuz baya baya kötüydü ve annemiz yoktu babamız bakıyordu bize. Ev sahibi çocuğu olmayan birine mi söylemiş ne. Onlarda babamdan bizi evlatlık istemiş. Babam sinirden evin yolunu bulamamış