Ben dün rahatsızlığım ile evde yattığım dönemlerin raporlarını işletebilmek için devlet hastanesine gittim, sgk ya git dediler, en yakın sgk ya gittim, yandakine git dediler, ona gittim, iş yerinin bağlı olduğuna git dediler, ona gittim, böyle olmaz aile hekimine git dediler, telefon etsem dedim, telefondaki toplum sağlığı merkezine git dedi, toplum sağlığını aradım bizden yapamazsınız dedi, sgk ya espiri ile 'çocuğumu buraya bırakacam şimdi' dedim, tamam dedi imza attı, okmeydanı hastanesine gönderdiler, oraya gittim bir çok başhekim, idari iş, poliklinik, vs vs gezerek işlemi onaylatmaya çalıştım, ters bi doktora denk geldik, raporu imzalamadı. su su diye yalvarıyodum ve hastanede damacana su yoktu, barkodçu memurun önünde 2 pet bardak sudan birini istedim hamileyim birini verebilir misiniz dedim, ters ters baktı, düşündü, bayılıcam dedim, verdi kafayı çevirdi. suyumu içerken ve 6 saatlik koşturmanın ve itilmişliğin ve düşük tehlikesinin verdiği stres ile hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, sinirli olan eşim kızdı. Bende ipler koptu. Bu şekilde işimi halletmeden olay kapanacaktı, eşim gazeteci akrabasını aradı ve akraba başhekim ile görüştü, yeğenimin bebeğine birşey olursa gazetede görüşürüz denince işimiz bir anda oluverdi.
Bu ülkenin çivisi çıkmış, adil bir şekilde iş görmek imkansız olmuş, ya gücünü ezmek için kullan ya da öl olmuş.
Burada yaşamayı artık istemiyorum. Elinizde fırsatınız var ise gidin arkadaşım. İnsan olarak yaşayın, burda gerçekten insandan başka herşey gibi yaşar olduk.. Yazıktır.