- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
2014 Kasım Anneleri
- Konu Sahibi birgen
- Başlangıç Tarihi
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
- 27 Ağustos 2012
- 787
- 833
- 208
Arkadaşlar merhaba,
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım” dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamid’i günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım” dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamid’i günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
- 27 Ağustos 2012
- 787
- 833
- 208
geçirdim. Bu hafta başında işe başladım, ama bulantım hala var. Biraz biraz şiddeti azalmaya başlıyor gibi sanki, dün bir kaç saat hafifler gibi oldu, normal hayat, insan olmak neymiş biraz hatırlamaya başladım.
Yavaş yavaş da normal yemeklerden yemeye başladım, mümkün olduğunca bol sıvı almaya çalışıyorum. 25 Nisan’da ikili tarama testim var, sonrasında doktoru ve hastaneyi değiştiricem. Şu doğum sigortalarından yaptırıcam sanırım. Bu berbat geçirdiğim günlerde doktorum bana “sıradaki herhangi gebeden biri” değil de “peaceofmind hanım” olarak yaklaşıp birazcık yardımcı olsaydı, tam çözüm olmasa da alternatifler sunsaydı belki bu kadar perişan hallere düşmezdim.
Çok uzattım kusura bakmayın arkadaşlar. Paylaşınca belki içim biraz hafifler umudundayım.
Umarım hepinizin gebelikleri çok iyi, çok sağlıklı gidiyordur.
Selamlar.
Yavaş yavaş da normal yemeklerden yemeye başladım, mümkün olduğunca bol sıvı almaya çalışıyorum. 25 Nisan’da ikili tarama testim var, sonrasında doktoru ve hastaneyi değiştiricem. Şu doğum sigortalarından yaptırıcam sanırım. Bu berbat geçirdiğim günlerde doktorum bana “sıradaki herhangi gebeden biri” değil de “peaceofmind hanım” olarak yaklaşıp birazcık yardımcı olsaydı, tam çözüm olmasa da alternatifler sunsaydı belki bu kadar perişan hallere düşmezdim.
Çok uzattım kusura bakmayın arkadaşlar. Paylaşınca belki içim biraz hafifler umudundayım.
Umarım hepinizin gebelikleri çok iyi, çok sağlıklı gidiyordur.
Selamlar.
- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
- 2 Nisan 2012
- 1.025
- 81
- 163
- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
baya sıkıntı geçmiş başından Allah kolaylık versinArkadaşlar merhaba,
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamidi günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
- 2 Nisan 2012
- 1.025
- 81
- 163
- 31 Temmuz 2007
- 904
- 839
- 648
Seni merak ediyordum nasıl oldun diye, zor günler geçirmişsin dilerim geçmiştir hepsi de tadını çıkarabileceğin keyfini sürebileceğin dönemleri yaşamaya başlarsın.. Keşke yapabileceğimiz birşeyler olsa :26: Annene de çok geçmiş olsun..
- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
- 31 Temmuz 2007
- 904
- 839
- 648
dut da olur incir de olur karpuz kavunnn ohhh miss
Oh maşşallah, eşşeğin (yani ben) aklına karpuz kabuğu düşürüyorsunuz
İkili test yaptıran varmı ayrıntılı anlatırmısınız kaç saat sürüyor..uzman mı bakıyor yoksa kendi doktorumuzmu alttan muayene oluyormu o gün 12.haftaya girincemi oluyor...
ikili testte 1)bebeğin ense kalınlığına bakılyor ultrasonla
2)kan alınıyor
başka birşey yok.evet 12 haftada başlıyor bakılmaya
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
şeftalikayısı
şeftali geçen gün canım çekti bizim burda çıkmış ama pahalıydı bir de tatlı olmaz diye almadım...
- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
arkadaşlar size soryim.. ben ilk testlerimi yaptırdım kalp atışlarını dinledik doktorum bir ay sonra tekrar gel dedi ama hafta söylemedi acaba hafta önemlimi ben 13. haftayı bekliyeyim diyorum belki cinsiyetini de öğreniriz diye daha erken mi gitmeliyim acaba? şuan 9. haftamdayım
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
Oh maşşallah, eşşeğin (yani ben) aklına karpuz kabuğu düşürüyorsunuz
aaaa öyle deme annesi sıpa mı oluyo o zaman o karnındakiler
az kaldı az 1 aya çıkar hepsi inşallah
bu arada senin de ikiz di dimi canım??
annenize çok gemiş olsun..umarım bulantılarınız en kısa sürede biter...
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
kalp atışını ne zaman dinledin???yani bir ay sonra dediği bugünlerdeyse gitmelisin mutlaka....
- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
- 23 Ocak 2014
- 7.295
- 4.332
- 248
