Öncelikle çok geçmiş olsun. Acil şifalar diliyorum bebeğinize.
Bizler anneyiz, çoğunlukla duygularımızla hareket ediyor olmamız gayet normal. Bebeklerimizin bizi özlüyor olması düşüncesi bile, gözümüzü karartıyor. Burada her anne sıkılmadan (arada uykusuzluktan şikayet etse de) bebeğini her an emzirmek ister. Daha en başından yapıyoruz bu hataları zaten. 2 saatte 1 emzir diyen doktor yerine duygularımız ile hareket edip,her ağladığında emziriyoruz. Ufacık midesini dolduruyoruz,hazımlık ve gaz oluşumuna sebep verip, sonra bu şikayetleri yüzünden ağlayan bebeğimizi "acaba doymuyor mu?" diyerek tekrar emziriyoruz. Kısacası kendi kendimizi bu kısır döngü içine kapatıyoruz. Bebeklerimizi büyüyor ve ihtiyaçları farklılaşmaya başlıyor. Ama biz hep anne sütünde ve emzirmek kısmında takılı kalıyoruz. Zamanla uzaması gereken beslenme aralıklarını hiç takmıyor, doğduğu günkü düzeni devam ettirmeye çalışıyoruz. Artık 13 aylık olan bir bebeğin düzenli gece uykusu ve düzenli bir beslenmesi olmalı. Bunu şu an başaramamak ileride çocuk için daha büyük sıkıntılar yaratacaktır. Farkındalığı arttıkça yerleşen alışkanlıkları değiştirmek çok daha zor ve zahmetli olacaktır.
Okuduğum pek çok kaynaktan edindiğim bilgi ve görüşler bu şekilde. Anne olmak çok zor, duyguları ve gerçek bilgileri yan yana götürmek ise daha zor. Ama yine de gece deliksiz uyusun yada uyumasın; her yemeği yesin yada yemesin öncelik olan sağlıkları. Biraz uzun oldu kusura bakmayın lütfen. Tekrar geçmiş olsun.