Gözün aydin canım sonunda kavustun sende. Memnun kaldin mi sezeryandan.
canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
kizlar bebegmden firsat bulursam size normal dogum hikayemi nasil kolayca catir catir dogurdugumu anlaticam tez zamanda.bekleyen herkese yardm etsn Rabbm
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Kızlar;
Doğumdan bir önceki gün çok gergin olmama rağmen, ertesi sabah uyandığımda tarifsiz bir huzur vardı içimde. Gece oğlumu yanımıza alıp yattık. Zaten çok derin uyuyamadım ama sabaha dek oğlumun süt, çiş, su ihtiyaçları için birkaç kez kalkınca 1-2 saat kestirdim desem yeridir... Herhalde o da gergindi normalde bu kadar uyanmaz.
Sabah altı gibi uyandım. Banyomu sabaha bırakmıştım, iyi ki de öyle yapmışım. Güzelce hazırlandım, süslendim, rahat kıyafetlerimi giydim. Oğlumu hazırladım, sonra hep beraber çıktık ve onu okula bıraktık. Eşim çok gergindi, nasıl yolda durup biriyle kavga etmediğine şaşırıyorum.
Hastaneye varır varmaz, az zaman kaldı diyip önlüğü vs giymemi istediler. Hafiften heyecan başladı tabii. Doğum için annem, babam dahil olmak üzere herkes biraraya gelmişti. Sadece babamın eşi sorun olabilir diye gelmişti ama yukarı çıkmamış. NTS'ye bağlandım son kez. Biraz sonra hadi gidiyoruz dediler, yataktan sedyeye yerleştirildim. Asansör kapısına dek herkes beni uğurladı. Eşim fotoğraf makinasını odada unuttuğu için odaya geri dönünce ben sürekli eşimi bekleyelim, o da doğuma girecek diye sayıklamaya başladım. Kalbim güm güm atıyordu. Asansörün aşağı inişi mağma tabakasına kadar sürdü sandım:)
Derken ameliyathaneye alındım. Doktorum odaya da gelmişti ama hemen gelip elimi tuttu. Epidural takılıncaya dek Fikret bekleyecek canım merak etme biz burdayız dedi. Anestezi uzmanı beni görünce, "aaa yine mi sen?" diye espri yaptı. Ben onu 3 sene önceki doğumumdan tanıdım ama onun beni tanıması mümkün değildi; belli ki ortamı yumuşatmak için anlaşmışlar önceden. Doktorum da ""oo bu ne ki, üçüncü için gelicez, birkaç sene içinde" dedi. Buarada ben oturup çökme pozisyonu aldım. Elimi bin kişi filan tutuyordu. Anestezi uzmanı sürdüğü baticonun (steril için sıvı) vereceği hisse kadar önceden ne yapacağını adım adım söylemeye başladı. Artık eşimin gelişini filan unutmuş durumdaydım, kuzu gibi teslim oldum ellerine resmen.
Derken 1-2 dk içinde epidural katateri takılmış oldu. Hemen masaya yatar pozisyon verdiler, sn. ler içinde etkili olacak denildi. Klasik parmağımı dokunduğumu hissedeceksin ama bunu (?!?!) hissetmeyeceksin testi yapıldı. O arada kapı açıldı eşim telaşla girdi, hemen sağ taraftaki elime de o yapıştı. Yapılan test tabii oyalamak ve sakin tutmak için. Çünkü, bunu hissedeceksin, bunu hissetmeyeceksin derken; ben biraz da tecrübeden ilk katın açıldığını hissettim. Artık kızım geliyor dedim. Bir iki dua okudum ya da okumaya çalıştım ama tamamladım mı emin değilim; çübkü başının çıktığını hissettim. İki sn sonra doktorum "şuna bakın seni koca kafa" dedi. Şimdi bastıracaklar ve çıkacak dedim içimden. Derken anestezi uzmanı elime sıksıkı yapıştı. Kızım biraz zor çıkıyordu, kaburgalarıma dek bastırmaya başladılar. Derin nefes almaya çalıştım, göz bebeklerim yerinden çıkıyor gibiydi ama hiçbir acı hissettmiyordum sadece baskı, eziliyormuşum hissi... Eşim iyi misin diye soruyor ama cevap veremiyordum. Sadece derin derin nefes alıyordum ve resmen doğuruyordum o an içimden mutluydum. Doğum anında edilen dualar kabul olur denilirmiş; kan kanseri bir teyze defalarca rica etmişti bana dua et diye, tam o anda aklıma o geldi, herhalde 15-20 kere takılmış şekilde ona dua ettim, sonra sadece Allah'ım yavrularımızın sağlıklı, güzel günlerini göster, onlara hastalık, yokluk, savaş, felaket gösterme" gibisinden bir kaç şey sıralayabildim; oysa evde çok güzel çalışmıştım dileklerime ama... Sizin için edeceklerim, evlenmek isteyen candostum ve bebek isteyen doktorum için edeceklerim buharşatı biranda... Baskılar aniden durdu; "gıık" diye bir ses geldi... Doktorum "aa bu aynı Demir" dedi. Kafamı sağa çevirdim, eşimi yanımda gördüm biraz arkasında masada kızıma ilk işlemleri yapılıyordu. İlk ağlamasını duydum. Hemen sonra yanağıma doğru tuttular; gözgöze geldik. Bana dilini çıkarıp, emmeye çalışma hareketi yaptı, şok oldum. O anda kızımın tuttuğunu koparacak bir kız olduğunu düşündüm. Derken eşim kızımla yukarı çıktı. Onu yalnız bırakmaması için anlaşmıştık. Sonra bana sakinleştirici birşey verdiier, hala milyon kişi elimi tutup burdayız, şu an bu yapılıyor, yanındayız vs diyordu:) Bulutların üzerinde gibi olduğum anlarda, dikişlerim atılıyordu, yukarı çıkışımızı hayal gibi hatırlıyorum. Odaya çıkar çıkmaz, gözgöze geldiğimiz an aklıma geldi ve hemen kızımı emzirmek istiyorum dedim sarhoş bir halde. Yarım yamalak hatırladığım gögsümü çıkarır çıkarmaz gözlerimi fırlatacak şekilde saldırması oldu gögsüme. Oğlumun bir minik kopyası ama oğlumda memeyi tutturmak için bir hafta uğraşmıştım, kızım ise anında yapışmıştı. Annem "bu ne böyle sen bu kızı içerde aç bırakmışsın" diye dalga geçti.
Böylece biricik kızım Deren'im; 5 Mayıs saat 10:05'te 3.260 gr ve 51 cm olarak aramıza katıldı:)
Doğumdan 1.5-2 saat sonra yürümeye kaldırdılar. Bacaklarımın kuvveti yerindeydi ama his duygusu yerinde olmadığı için normal kalkıp yürüdüm. Aslında korkuyla beklediğm acılı ilk yürüme anı garip şekilde birşey hissetmeden tamamlandı. Bugun epidural çıkıncaya dek; yardımsız yürümek, tuvalate gitmek, banyo yapmak gibi her türlü hareketi tek başıma yardımsız yaptım. Epidural alerji yaptığı için çılgın gibi kaşınmam oldu. Antiallerjik ilaçlar yapıldı ama fayda etmeyince ben de bugun epidural çıkana dek hatur hurur bir güzel kaşındım. Bugun öğlen itibariyle üzerimde hiçbir damaryolu, kablo, sonda vb kalmamış oldu. Epiduralin etkisi geçtikçe, doğal olarak hafif dikiş yeri, bastırılan kaburgalar, vs ağrılarım oldu ama çok şükür henüz fayanılmayacak gibi birşey yok zaten en zoru ilk günün ağrısıydı, bir şekilde atlattık.
Çok bol su içtim, sondayı çıkarttırıp, sürekli tuvalate kalktım. Yemem için verilen herşeyi (iğrenç tadı olan çorbalar da dahil, tükettim:)
Herleyden önemlisi kızıma ve oğluma sağ salim kavuştum. Darısı tüm anne adaylarının başına. Dilerim en az benimki kadar rahat bir doğumuzun olur benim canyoldaşlarım.
Sanırım yarın çıkacağız evimize. Doğuran tüm anniş ve bebişlerine sevgi dolu öpücüklerimi gönderiyorum; bol süt diliyorum. Henüz doğurmayanlara azcık sabır diliyorum; Allah en kısa zamanda mucizelerinize kavuşturacak sizi de canlarım, bol dua edin, herşey çok güzel olacak, güzel düşünün...
Hepinizi çook seviyorum...
canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
Kızlar kefir kullandiniz mi gebelikte bu aralar haberlerde cok bahsettiler bende aldim nette arastirtim zarari yokmus belki süt yapar :))
maşallah canım arkadaşım ne güzel anlatmışsın yaşadım sanki sabırsızlıkla dogurmak istiyorum öpüyöpüyorum siziKızlar;
Doğumdan bir önceki gün çok gergin olmama rağmen, ertesi sabah uyandığımda tarifsiz bir huzur vardı içimde. Gece oğlumu yanımıza alıp yattık. Zaten çok derin uyuyamadım ama sabaha dek oğlumun süt, çiş, su ihtiyaçları için birkaç kez kalkınca 1-2 saat kestirdim desem yeridir... Herhalde o da gergindi normalde bu kadar uyanmaz.
Sabah altı gibi uyandım. Banyomu sabaha bırakmıştım, iyi ki de öyle yapmışım. Güzelce hazırlandım, süslendim, rahat kıyafetlerimi giydim. Oğlumu hazırladım, sonra hep beraber çıktık ve onu okula bıraktık. Eşim çok gergindi, nasıl yolda durup biriyle kavga etmediğine şaşırıyorum.
Hastaneye varır varmaz, az zaman kaldı diyip önlüğü vs giymemi istediler. Hafiften heyecan başladı tabii. Doğum için annem, babam dahil olmak üzere herkes biraraya gelmişti. Sadece babamın eşi sorun olabilir diye gelmişti ama yukarı çıkmamış. NTS'ye bağlandım son kez. Biraz sonra hadi gidiyoruz dediler, yataktan sedyeye yerleştirildim. Asansör kapısına dek herkes beni uğurladı. Eşim fotoğraf makinasını odada unuttuğu için odaya geri dönünce ben sürekli eşimi bekleyelim, o da doğuma girecek diye sayıklamaya başladım. Kalbim güm güm atıyordu. Asansörün aşağı inişi mağma tabakasına kadar sürdü sandım:)
Derken ameliyathaneye alındım. Doktorum odaya da gelmişti ama hemen gelip elimi tuttu. Epidural takılıncaya dek Fikret bekleyecek canım merak etme biz burdayız dedi. Anestezi uzmanı beni görünce, "aaa yine mi sen?" diye espri yaptı. Ben onu 3 sene önceki doğumumdan tanıdım ama onun beni tanıması mümkün değildi; belli ki ortamı yumuşatmak için anlaşmışlar önceden. Doktorum da ""oo bu ne ki, üçüncü için gelicez, birkaç sene içinde" dedi. Buarada ben oturup çökme pozisyonu aldım. Elimi bin kişi filan tutuyordu. Anestezi uzmanı sürdüğü baticonun (steril için sıvı) vereceği hisse kadar önceden ne yapacağını adım adım söylemeye başladı. Artık eşimin gelişini filan unutmuş durumdaydım, kuzu gibi teslim oldum ellerine resmen.
Derken 1-2 dk içinde epidural katateri takılmış oldu. Hemen masaya yatar pozisyon verdiler, sn. ler içinde etkili olacak denildi. Klasik parmağımı dokunduğumu hissedeceksin ama bunu (?!?!) hissetmeyeceksin testi yapıldı. O arada kapı açıldı eşim telaşla girdi, hemen sağ taraftaki elime de o yapıştı. Yapılan test tabii oyalamak ve sakin tutmak için. Çünkü, bunu hissedeceksin, bunu hissetmeyeceksin derken; ben biraz da tecrübeden ilk katın açıldığını hissettim. Artık kızım geliyor dedim. Bir iki dua okudum ya da okumaya çalıştım ama tamamladım mı emin değilim; çübkü başının çıktığını hissettim. İki sn sonra doktorum "şuna bakın seni koca kafa" dedi. Şimdi bastıracaklar ve çıkacak dedim içimden. Derken anestezi uzmanı elime sıksıkı yapıştı. Kızım biraz zor çıkıyordu, kaburgalarıma dek bastırmaya başladılar. Derin nefes almaya çalıştım, göz bebeklerim yerinden çıkıyor gibiydi ama hiçbir acı hissettmiyordum sadece baskı, eziliyormuşum hissi... Eşim iyi misin diye soruyor ama cevap veremiyordum. Sadece derin derin nefes alıyordum ve resmen doğuruyordum o an içimden mutluydum. Doğum anında edilen dualar kabul olur denilirmiş; kan kanseri bir teyze defalarca rica etmişti bana dua et diye, tam o anda aklıma o geldi, herhalde 15-20 kere takılmış şekilde ona dua ettim, sonra sadece Allah'ım yavrularımızın sağlıklı, güzel günlerini göster, onlara hastalık, yokluk, savaş, felaket gösterme" gibisinden bir kaç şey sıralayabildim; oysa evde çok güzel çalışmıştım dileklerime ama... Sizin için edeceklerim, evlenmek isteyen candostum ve bebek isteyen doktorum için edeceklerim buharşatı biranda... Baskılar aniden durdu; "gıık" diye bir ses geldi... Doktorum "aa bu aynı Demir" dedi. Kafamı sağa çevirdim, eşimi yanımda gördüm biraz arkasında masada kızıma ilk işlemleri yapılıyordu. İlk ağlamasını duydum. Hemen sonra yanağıma doğru tuttular; gözgöze geldik. Bana dilini çıkarıp, emmeye çalışma hareketi yaptı, şok oldum. O anda kızımın tuttuğunu koparacak bir kız olduğunu düşündüm. Derken eşim kızımla yukarı çıktı. Onu yalnız bırakmaması için anlaşmıştık. Sonra bana sakinleştirici birşey verdiier, hala milyon kişi elimi tutup burdayız, şu an bu yapılıyor, yanındayız vs diyordu:) Bulutların üzerinde gibi olduğum anlarda, dikişlerim atılıyordu, yukarı çıkışımızı hayal gibi hatırlıyorum. Odaya çıkar çıkmaz, gözgöze geldiğimiz an aklıma geldi ve hemen kızımı emzirmek istiyorum dedim sarhoş bir halde. Yarım yamalak hatırladığım gögsümü çıkarır çıkarmaz gözlerimi fırlatacak şekilde saldırması oldu gögsüme. Oğlumun bir minik kopyası ama oğlumda memeyi tutturmak için bir hafta uğraşmıştım, kızım ise anında yapışmıştı. Annem "bu ne böyle sen bu kızı içerde aç bırakmışsın" diye dalga geçti.
Böylece biricik kızım Deren'im; 5 Mayıs saat 10:05'te 3.260 gr ve 51 cm olarak aramıza katıldı:)
Doğumdan 1.5-2 saat sonra yürümeye kaldırdılar. Bacaklarımın kuvveti yerindeydi ama his duygusu yerinde olmadığı için normal kalkıp yürüdüm. Aslında korkuyla beklediğm acılı ilk yürüme anı garip şekilde birşey hissetmeden tamamlandı. Bugun epidural çıkıncaya dek; yardımsız yürümek, tuvalate gitmek, banyo yapmak gibi her türlü hareketi tek başıma yardımsız yaptım. Epidural alerji yaptığı için çılgın gibi kaşınmam oldu. Antiallerjik ilaçlar yapıldı ama fayda etmeyince ben de bugun epidural çıkana dek hatur hurur bir güzel kaşındım. Bugun öğlen itibariyle üzerimde hiçbir damaryolu, kablo, sonda vb kalmamış oldu. Epiduralin etkisi geçtikçe, doğal olarak hafif dikiş yeri, bastırılan kaburgalar, vs ağrılarım oldu ama çok şükür henüz fayanılmayacak gibi birşey yok zaten en zoru ilk günün ağrısıydı, bir şekilde atlattık.
Çok bol su içtim, sondayı çıkarttırıp, sürekli tuvalate kalktım. Yemem için verilen herşeyi (iğrenç tadı olan çorbalar da dahil, tükettim:)
Herleyden önemlisi kızıma ve oğluma sağ salim kavuştum. Darısı tüm anne adaylarının başına. Dilerim en az benimki kadar rahat bir doğumuzun olur benim canyoldaşlarım.
Sanırım yarın çıkacağız evimize. Doğuran tüm anniş ve bebişlerine sevgi dolu öpücüklerimi gönderiyorum; bol süt diliyorum. Henüz doğurmayanlara azcık sabır diliyorum; Allah en kısa zamanda mucizelerinize kavuşturacak sizi de canlarım, bol dua edin, herşey çok güzel olacak, güzel düşünün...
Hepinizi çook seviyorum...
Kızlar;
Doğumdan bir önceki gün çok gergin olmama rağmen, ertesi sabah uyandığımda tarifsiz bir huzur vardı içimde. Gece oğlumu yanımıza alıp yattık. Zaten çok derin uyuyamadım ama sabaha dek oğlumun süt, çiş, su ihtiyaçları için birkaç kez kalkınca 1-2 saat kestirdim desem yeridir... Herhalde o da gergindi normalde bu kadar uyanmaz.
Sabah altı gibi uyandım. Banyomu sabaha bırakmıştım, iyi ki de öyle yapmışım. Güzelce hazırlandım, süslendim, rahat kıyafetlerimi giydim. Oğlumu hazırladım, sonra hep beraber çıktık ve onu okula bıraktık. Eşim çok gergindi, nasıl yolda durup biriyle kavga etmediğine şaşırıyorum.
Hastaneye varır varmaz, az zaman kaldı diyip önlüğü vs giymemi istediler. Hafiften heyecan başladı tabii. Doğum için annem, babam dahil olmak üzere herkes biraraya gelmişti. Sadece babamın eşi sorun olabilir diye gelmişti ama yukarı çıkmamış. NTS'ye bağlandım son kez. Biraz sonra hadi gidiyoruz dediler, yataktan sedyeye yerleştirildim. Asansör kapısına dek herkes beni uğurladı. Eşim fotoğraf makinasını odada unuttuğu için odaya geri dönünce ben sürekli eşimi bekleyelim, o da doğuma girecek diye sayıklamaya başladım. Kalbim güm güm atıyordu. Asansörün aşağı inişi mağma tabakasına kadar sürdü sandım:)
Derken ameliyathaneye alındım. Doktorum odaya da gelmişti ama hemen gelip elimi tuttu. Epidural takılıncaya dek Fikret bekleyecek canım merak etme biz burdayız dedi. Anestezi uzmanı beni görünce, "aaa yine mi sen?" diye espri yaptı. Ben onu 3 sene önceki doğumumdan tanıdım ama onun beni tanıması mümkün değildi; belli ki ortamı yumuşatmak için anlaşmışlar önceden. Doktorum da ""oo bu ne ki, üçüncü için gelicez, birkaç sene içinde" dedi. Buarada ben oturup çökme pozisyonu aldım. Elimi bin kişi filan tutuyordu. Anestezi uzmanı sürdüğü baticonun (steril için sıvı) vereceği hisse kadar önceden ne yapacağını adım adım söylemeye başladı. Artık eşimin gelişini filan unutmuş durumdaydım, kuzu gibi teslim oldum ellerine resmen.
Derken 1-2 dk içinde epidural katateri takılmış oldu. Hemen masaya yatar pozisyon verdiler, sn. ler içinde etkili olacak denildi. Klasik parmağımı dokunduğumu hissedeceksin ama bunu (?!?!) hissetmeyeceksin testi yapıldı. O arada kapı açıldı eşim telaşla girdi, hemen sağ taraftaki elime de o yapıştı. Yapılan test tabii oyalamak ve sakin tutmak için. Çünkü, bunu hissedeceksin, bunu hissetmeyeceksin derken; ben biraz da tecrübeden ilk katın açıldığını hissettim. Artık kızım geliyor dedim. Bir iki dua okudum ya da okumaya çalıştım ama tamamladım mı emin değilim; çübkü başının çıktığını hissettim. İki sn sonra doktorum "şuna bakın seni koca kafa" dedi. Şimdi bastıracaklar ve çıkacak dedim içimden. Derken anestezi uzmanı elime sıksıkı yapıştı. Kızım biraz zor çıkıyordu, kaburgalarıma dek bastırmaya başladılar. Derin nefes almaya çalıştım, göz bebeklerim yerinden çıkıyor gibiydi ama hiçbir acı hissettmiyordum sadece baskı, eziliyormuşum hissi... Eşim iyi misin diye soruyor ama cevap veremiyordum. Sadece derin derin nefes alıyordum ve resmen doğuruyordum o an içimden mutluydum. Doğum anında edilen dualar kabul olur denilirmiş; kan kanseri bir teyze defalarca rica etmişti bana dua et diye, tam o anda aklıma o geldi, herhalde 15-20 kere takılmış şekilde ona dua ettim, sonra sadece Allah'ım yavrularımızın sağlıklı, güzel günlerini göster, onlara hastalık, yokluk, savaş, felaket gösterme" gibisinden bir kaç şey sıralayabildim; oysa evde çok güzel çalışmıştım dileklerime ama... Sizin için edeceklerim, evlenmek isteyen candostum ve bebek isteyen doktorum için edeceklerim buharşatı biranda... Baskılar aniden durdu; "gıık" diye bir ses geldi... Doktorum "aa bu aynı Demir" dedi. Kafamı sağa çevirdim, eşimi yanımda gördüm biraz arkasında masada kızıma ilk işlemleri yapılıyordu. İlk ağlamasını duydum. Hemen sonra yanağıma doğru tuttular; gözgöze geldik. Bana dilini çıkarıp, emmeye çalışma hareketi yaptı, şok oldum. O anda kızımın tuttuğunu koparacak bir kız olduğunu düşündüm. Derken eşim kızımla yukarı çıktı. Onu yalnız bırakmaması için anlaşmıştık. Sonra bana sakinleştirici birşey verdiier, hala milyon kişi elimi tutup burdayız, şu an bu yapılıyor, yanındayız vs diyordu:) Bulutların üzerinde gibi olduğum anlarda, dikişlerim atılıyordu, yukarı çıkışımızı hayal gibi hatırlıyorum. Odaya çıkar çıkmaz, gözgöze geldiğimiz an aklıma geldi ve hemen kızımı emzirmek istiyorum dedim sarhoş bir halde. Yarım yamalak hatırladığım gögsümü çıkarır çıkarmaz gözlerimi fırlatacak şekilde saldırması oldu gögsüme. Oğlumun bir minik kopyası ama oğlumda memeyi tutturmak için bir hafta uğraşmıştım, kızım ise anında yapışmıştı. Annem "bu ne böyle sen bu kızı içerde aç bırakmışsın" diye dalga geçti.
Böylece biricik kızım Deren'im; 5 Mayıs saat 10:05'te 3.260 gr ve 51 cm olarak aramıza katıldı:)
Doğumdan 1.5-2 saat sonra yürümeye kaldırdılar. Bacaklarımın kuvveti yerindeydi ama his duygusu yerinde olmadığı için normal kalkıp yürüdüm. Aslında korkuyla beklediğm acılı ilk yürüme anı garip şekilde birşey hissetmeden tamamlandı. Bugun epidural çıkıncaya dek; yardımsız yürümek, tuvalate gitmek, banyo yapmak gibi her türlü hareketi tek başıma yardımsız yaptım. Epidural alerji yaptığı için çılgın gibi kaşınmam oldu. Antiallerjik ilaçlar yapıldı ama fayda etmeyince ben de bugun epidural çıkana dek hatur hurur bir güzel kaşındım. Bugun öğlen itibariyle üzerimde hiçbir damaryolu, kablo, sonda vb kalmamış oldu. Epiduralin etkisi geçtikçe, doğal olarak hafif dikiş yeri, bastırılan kaburgalar, vs ağrılarım oldu ama çok şükür henüz fayanılmayacak gibi birşey yok zaten en zoru ilk günün ağrısıydı, bir şekilde atlattık.
Çok bol su içtim, sondayı çıkarttırıp, sürekli tuvalate kalktım. Yemem için verilen herşeyi (iğrenç tadı olan çorbalar da dahil, tükettim:)
Herleyden önemlisi kızıma ve oğluma sağ salim kavuştum. Darısı tüm anne adaylarının başına. Dilerim en az benimki kadar rahat bir doğumuzun olur benim canyoldaşlarım.
Sanırım yarın çıkacağız evimize. Doğuran tüm anniş ve bebişlerine sevgi dolu öpücüklerimi gönderiyorum; bol süt diliyorum. Henüz doğurmayanlara azcık sabır diliyorum; Allah en kısa zamanda mucizelerinize kavuşturacak sizi de canlarım, bol dua edin, herşey çok güzel olacak, güzel düşünün...
Hepinizi çook seviyorum...
Maşallah canım merak ettik seni. Çok iyi kilosu boyu posu. Bekliyoruz hikeyeni. Neler yaşadın merak ediyoruzcanlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
Hadi inş sağlıklı hayırlı kurtulursun. Spinalde dikkat et başına. Ağrısı zor. İnş çok güzel geçer günler zor geçecek sana :)kızlar bgn kontrolden geldim 37+6 yız... 32. haftadan beri suyumuz sınırdaydı bgn azalmaya başlamış dr 15 inde suni sancı veya sezeryan demişti. Bgn bebeğin baş çevresi ilerde görünüyodu
Hem suni sancı hem baş çevresi büyük olunca normal doğumdan tırstım ,bebeğin kilosu geçen hafta 3300 dü bgn 3200 çıktı , dr su az olduğu için ölçüm yanlış olabilir dedi ama suyun azlığı gelişimi yavaşlattığı için risk de almak istemedik ve
12 mayıs a spinal sezeryan için gün aldık ,çok heyecanlandım son 5 gün
Allahım hepimize hayırlı ve kolay doğumlar nasip etsin , Sağlıcakla bebeklerimizi alırız inş.
canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
hic boyle bisi yasamadimda duymadimda enteresan yarin git bakalim ne dicek doktor benimkide yarin 3de kontrolum
Saat 7 ilginc olmus anlamadim.cok erken gibi.benide sabah 7de burda ol dedi ama ben sezeryan olcam.
Merak ettim yaz burdan.
ben kanuniye gidiyodum iki uc aydir nisaya gidiyorum ben alti aylik hamileydim bi kere bebegi gosternedi kanuni usg isteyince bozuk makina cikmiyo diyodu
Rabbim bol bol süt doldursun inş.Canım biran önce ayağa kalkıp dönmeni beklicez.Benim oğluşumun umrunda değil keyfi yerindeya beyefendinin grm sancı çıkmıyo bu gidişile doğunca okula göndercez.Sen bide bana sor 3400 şimdiden nasıl doğurcam diye düşünüom.Korkmaya başladım şimdiden.,.:18:canlarim benim 3350 kg 50 cm dogdu yawrum tam bi tosun gibi icimden ciktigina inanmak zamanimi alicak...gaz sancisi cekiorum daha yeni pirt yaptim sutum cok geldi ama bise yedirip icirmediler barsaktan dolayi sanki pat die kesildi mama werdik ama yine gelicek biliorum cok cok icio yawrum cok ii gecen anlarim kabus saniyelerim de oldu hepsini anlaticam...daha tabircu olmadik .allaha emanet olun...
Kızlar;
Doğumdan bir önceki gün çok gergin olmama rağmen, ertesi sabah uyandığımda tarifsiz bir huzur vardı içimde. Gece oğlumu yanımıza alıp yattık. Zaten çok derin uyuyamadım ama sabaha dek oğlumun süt, çiş, su ihtiyaçları için birkaç kez kalkınca 1-2 saat kestirdim desem yeridir... Herhalde o da gergindi normalde bu kadar uyanmaz.
Sabah altı gibi uyandım. Banyomu sabaha bırakmıştım, iyi ki de öyle yapmışım. Güzelce hazırlandım, süslendim, rahat kıyafetlerimi giydim. Oğlumu hazırladım, sonra hep beraber çıktık ve onu okula bıraktık. Eşim çok gergindi, nasıl yolda durup biriyle kavga etmediğine şaşırıyorum.
Hastaneye varır varmaz, az zaman kaldı diyip önlüğü vs giymemi istediler. Hafiften heyecan başladı tabii. Doğum için annem, babam dahil olmak üzere herkes biraraya gelmişti. Sadece babamın eşi sorun olabilir diye gelmişti ama yukarı çıkmamış. NTS'ye bağlandım son kez. Biraz sonra hadi gidiyoruz dediler, yataktan sedyeye yerleştirildim. Asansör kapısına dek herkes beni uğurladı. Eşim fotoğraf makinasını odada unuttuğu için odaya geri dönünce ben sürekli eşimi bekleyelim, o da doğuma girecek diye sayıklamaya başladım. Kalbim güm güm atıyordu. Asansörün aşağı inişi mağma tabakasına kadar sürdü sandım:)
Derken ameliyathaneye alındım. Doktorum odaya da gelmişti ama hemen gelip elimi tuttu. Epidural takılıncaya dek Fikret bekleyecek canım merak etme biz burdayız dedi. Anestezi uzmanı beni görünce, "aaa yine mi sen?" diye espri yaptı. Ben onu 3 sene önceki doğumumdan tanıdım ama onun beni tanıması mümkün değildi; belli ki ortamı yumuşatmak için anlaşmışlar önceden. Doktorum da ""oo bu ne ki, üçüncü için gelicez, birkaç sene içinde" dedi. Buarada ben oturup çökme pozisyonu aldım. Elimi bin kişi filan tutuyordu. Anestezi uzmanı sürdüğü baticonun (steril için sıvı) vereceği hisse kadar önceden ne yapacağını adım adım söylemeye başladı. Artık eşimin gelişini filan unutmuş durumdaydım, kuzu gibi teslim oldum ellerine resmen.
Derken 1-2 dk içinde epidural katateri takılmış oldu. Hemen masaya yatar pozisyon verdiler, sn. ler içinde etkili olacak denildi. Klasik parmağımı dokunduğumu hissedeceksin ama bunu (?!?!) hissetmeyeceksin testi yapıldı. O arada kapı açıldı eşim telaşla girdi, hemen sağ taraftaki elime de o yapıştı. Yapılan test tabii oyalamak ve sakin tutmak için. Çünkü, bunu hissedeceksin, bunu hissetmeyeceksin derken; ben biraz da tecrübeden ilk katın açıldığını hissettim. Artık kızım geliyor dedim. Bir iki dua okudum ya da okumaya çalıştım ama tamamladım mı emin değilim; çübkü başının çıktığını hissettim. İki sn sonra doktorum "şuna bakın seni koca kafa" dedi. Şimdi bastıracaklar ve çıkacak dedim içimden. Derken anestezi uzmanı elime sıksıkı yapıştı. Kızım biraz zor çıkıyordu, kaburgalarıma dek bastırmaya başladılar. Derin nefes almaya çalıştım, göz bebeklerim yerinden çıkıyor gibiydi ama hiçbir acı hissettmiyordum sadece baskı, eziliyormuşum hissi... Eşim iyi misin diye soruyor ama cevap veremiyordum. Sadece derin derin nefes alıyordum ve resmen doğuruyordum o an içimden mutluydum. Doğum anında edilen dualar kabul olur denilirmiş; kan kanseri bir teyze defalarca rica etmişti bana dua et diye, tam o anda aklıma o geldi, herhalde 15-20 kere takılmış şekilde ona dua ettim, sonra sadece Allah'ım yavrularımızın sağlıklı, güzel günlerini göster, onlara hastalık, yokluk, savaş, felaket gösterme" gibisinden bir kaç şey sıralayabildim; oysa evde çok güzel çalışmıştım dileklerime ama... Sizin için edeceklerim, evlenmek isteyen candostum ve bebek isteyen doktorum için edeceklerim buharşatı biranda... Baskılar aniden durdu; "gıık" diye bir ses geldi... Doktorum "aa bu aynı Demir" dedi. Kafamı sağa çevirdim, eşimi yanımda gördüm biraz arkasında masada kızıma ilk işlemleri yapılıyordu. İlk ağlamasını duydum. Hemen sonra yanağıma doğru tuttular; gözgöze geldik. Bana dilini çıkarıp, emmeye çalışma hareketi yaptı, şok oldum. O anda kızımın tuttuğunu koparacak bir kız olduğunu düşündüm. Derken eşim kızımla yukarı çıktı. Onu yalnız bırakmaması için anlaşmıştık. Sonra bana sakinleştirici birşey verdiier, hala milyon kişi elimi tutup burdayız, şu an bu yapılıyor, yanındayız vs diyordu:) Bulutların üzerinde gibi olduğum anlarda, dikişlerim atılıyordu, yukarı çıkışımızı hayal gibi hatırlıyorum. Odaya çıkar çıkmaz, gözgöze geldiğimiz an aklıma geldi ve hemen kızımı emzirmek istiyorum dedim sarhoş bir halde. Yarım yamalak hatırladığım gögsümü çıkarır çıkarmaz gözlerimi fırlatacak şekilde saldırması oldu gögsüme. Oğlumun bir minik kopyası ama oğlumda memeyi tutturmak için bir hafta uğraşmıştım, kızım ise anında yapışmıştı. Annem "bu ne böyle sen bu kızı içerde aç bırakmışsın" diye dalga geçti.
Böylece biricik kızım Deren'im; 5 Mayıs saat 10:05'te 3.260 gr ve 51 cm olarak aramıza katıldı:)
Doğumdan 1.5-2 saat sonra yürümeye kaldırdılar. Bacaklarımın kuvveti yerindeydi ama his duygusu yerinde olmadığı için normal kalkıp yürüdüm. Aslında korkuyla beklediğm acılı ilk yürüme anı garip şekilde birşey hissetmeden tamamlandı. Bugun epidural çıkıncaya dek; yardımsız yürümek, tuvalate gitmek, banyo yapmak gibi her türlü hareketi tek başıma yardımsız yaptım. Epidural alerji yaptığı için çılgın gibi kaşınmam oldu. Antiallerjik ilaçlar yapıldı ama fayda etmeyince ben de bugun epidural çıkana dek hatur hurur bir güzel kaşındım. Bugun öğlen itibariyle üzerimde hiçbir damaryolu, kablo, sonda vb kalmamış oldu. Epiduralin etkisi geçtikçe, doğal olarak hafif dikiş yeri, bastırılan kaburgalar, vs ağrılarım oldu ama çok şükür henüz fayanılmayacak gibi birşey yok zaten en zoru ilk günün ağrısıydı, bir şekilde atlattık.
Çok bol su içtim, sondayı çıkarttırıp, sürekli tuvalate kalktım. Yemem için verilen herşeyi (iğrenç tadı olan çorbalar da dahil, tükettim:)
Herleyden önemlisi kızıma ve oğluma sağ salim kavuştum. Darısı tüm anne adaylarının başına. Dilerim en az benimki kadar rahat bir doğumuzun olur benim canyoldaşlarım.
Sanırım yarın çıkacağız evimize. Doğuran tüm anniş ve bebişlerine sevgi dolu öpücüklerimi gönderiyorum; bol süt diliyorum. Henüz doğurmayanlara azcık sabır diliyorum; Allah en kısa zamanda mucizelerinize kavuşturacak sizi de canlarım, bol dua edin, herşey çok güzel olacak, güzel düşünün...
Hepinizi çook seviyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?