- 29 Nisan 2013
- 252
- 9
- 296
KV konusunda şunları diyim. Benim sorunum yok şükürki aynı binada oturuyoruz ama en başından beri cıvık olmadığım için ve çalıştığım halde her işimi kendim gördüğü için yemeğim olmasa yumurta kırıp yediğim için ve kocamda en başında burda yer çıkarsınız dediklerinde o zaman niye evleniyoruz biz yemeğimiz yoksa kahvaltı yaparız arada sırada misafirlik tamam ama ben evimde yayılmak isterim deyip konuyu onlara karşı kapadığı için karnım burnumda olsada minnet etmediğim için karşılık olarak bendende beklenmiyor bişey. Bi sefer beni gününe çağırdı yardım et dedi emrivakiden hoşlanmam. Ben annemin günlerine gitmedim yıllarca ne işim var senin akranlarınla dedim konu kapandı. He hamilelik boyunca halin nasıl diye sorduğu sayılıdır. Ama birbirimizi sevsekte yetişme tarzı farklı ne ben onun arzu ettiği gibi olabilirim ne o benim o yüzden belli mesafede saygıyla tutmak işi kolaylaştırıyor. Giderim evine kahve içerim o gelir kahve içer sohbet ederiz herşeyi konuşuruz açık açık ama o kadar. Bu işi en başta sağlamazsan zor. Onların yetişmesine göre ben evden çıkarken bile haber vermeliydim hep ama bana gelmez dedim. Ben anneme babama hesap vermedim okudum işim gücüm var bişi lazımsa haber verin bana getireyim işten gelirken her gün haber veremem dedim eşime. O zamandan bu yana alıştılar artık onlarda normal geliyor. Sorunsuz gidiyor yani çok şükür. Tavsiyem şudurki annenize vermediğiniz tavizi vermeyin ama annenize verdiğiniz tavizide yerine göre veriniz. Sonuçta torun muhabbetinde bana hamilelik boyu doktora gitsek gelsek bölmüş demedi ama oğlunu seviyorum ve çocuk onunda çocuğu tabiki gelecek görecek sevicek arada bi bakacak belki sık sık bakacak hakları var ve bunları kullanabilir. Annem kadar olmasada ona yakın seviyede cocuğuma yakın olacak yani. Bunun içinde surat asmam sanmıyorum. Herşey haddini aşmamakla alakalı aslında. Aşmadığı sürece sıkıntı yok yani. Sevgi ve saygı çerçevesinde yürür gider :)