- 31 Ağustos 2013
- 339
- 57
- 73
merhaba hanımlar
çok uzun zamandır girmiyordum, belki unutmuşsunuzdur
6 ocak saat 20.53 itibariyle kızım bizimle buluştu
hemen hikayemi de yazayım
6 ocak günü sabah hafif pembe bir akıntı farkettim "oh nihayet gelmesi yaklaştı" diye sevindimboynunda kordon olduğu için epey gergin geçiyordu bekleme süreci, sürekli hareketlerini say, sancı geldi mi diye bekle... hiç kimseye bir şey söylemeden öğlen hastaneye nst ye gittim. sancı yok hareketler ve kalp atışları düzenli, "ben gene doğuramıyorum " diye tırs tırs doktorun odasına gittim. nst yi uzattım, bebeği ultrasonda görmek istediğimi söyledim, ultrasonla baktı, döndük masaya oturduk "galiba benim nişanım geldi bu sabah" dedim. suratıma baktı nst ye baktı "ebeye söyledin mi?" dedi. "yok" dedim "size söylüyorum". "git ebe çatına baksın" dedi telefon edip doğumhaneye gönderdi. gittim ebe tuşeyi yaptı "4cm acılman var hemen serumu verelim doğurtalım seni" dedi.
sancım yok, ağrım yok, eşim yok, çantam yok, param yok, hiç kimsenin haberi yok"yok" dedim "ben açılmanın ilerlemesini bekleyeceğim, madem ağrım yok beklemenin sakıncası da yok" ebe doktora gönderdi, ben doktoru ikna ettim eve gittim ebe olan görümcemi aradım "bebeğin durumu riskli git kontrol altında bulun" dedi. eşim geldi anlattım, yemek yedik, banyo yaptım bende gene tık yok, görümcem boyuna telefon ediyor "daha gitmediniz mi" diye.
saat 18.30 gibi eşimin arkadaşı bizi arabayla alıp hastaneye götürdü, ben gayet iyiyim konuşma muhabbethastaneye vardık, ebeyi çağırdılar yeniden çatı yapıldı açılma artmamış hemen serum bağladılar, sancılar çok hafif başladı, 40 dakikadan fazla sancıların düzene girmesini beklediler bu arada eşim de sürekli yanımdaydı. bu arada sık sık açılmamı kontrol ettiler, sancılar ciddi bir şiddete ulaşmadan açılma 7cm oldu, bebeğin kalp atışları gayet iyi, hiç sorun yok. sonra eşimi çıkardılar odadan, ben ve ebeler kaldık, ebe doktoru aradı "doğum çok ani gelişecek gelmezseniz yetişemeyeceksiniz" dedi bundan sonra beni doğumhaneye aldılar, ıkınmakta çok zorlandım, hatta belkide ıkınamadım bile ama bebeğin başı çıkma noktasına geldi çabucak, bu arada doktor geldi, adam gülüyor eşohman vardı üzerinde önlük bile giymedi. "ebe epizyo atayım mı" diye bana soruyor, sancı arasında bağırdım "nasıl çabuklaşacaksa öyle yap" diye kesi atıldı "ıkın" diyorlar, "ıkınamıyorum" diye bağırıyorum. doktor "tamam ıkınma, derin derin nefes al, ben halledeceğim" dedi. dalga geçiyor herhalde diye düşündüm ama dediğini yaptım. adamın tek eliyle bastırmasıyla bebek çıkıverdi. kordonla beraber vucudunun kaydığını öyle net hissettim ki anlatamam. sağlıklı 3150gr ve 52cm miray sena hanım aramıza katılmış oldu
size bir tavsiye vereyim doğum sonrası dikişleri atılırken ekstra uyuşturucu isteyin, oldukça uzun süren bir iş olduğu için ister istemez canınız acıyor. bu arada plesenta vücuttan ayrılırken de aynen doğum sancısı gibi bir sancı yaparak ayrılıyor. ben ilk doğumumda bayılmışım herhalde ki bunların hiç birini hatırlamıyordum.
doğumdan sonra hiç yatma ihtiyacı hissetmedim diyebilirim, hatta gece eşimi eve oğlumun yanına gönderip kızımla başbaşa kaldım hastanede, hiç zorlanmadan da ihtiyaçlarımı karşılayabildim.
hastaneden çıkarken doktorunuzdan antibiyotik isteyin, dikişler iltihaplanıyor, batikonla her tuvalet sonrası mutlaka pansuman yapın. dikişlerinizi ayna yardımıyla kontrol edin, gördüğünüz bir tuhaflıkta veya duyacağınız kötü kokuda mutlaka doktorunuzu arayın. doğum sonrası kontrol için doktorunuzdan tarih almayı unutmayın. benim doktor beni pek sallamadı o yüzden bundan sonra ona gitmeyi hiç düşünmüyorum.
allah herkese kolay doğumlar nasibetsin, evlatlarını kolaylıkla aldırsın kucaklarına
canım maşallah ne güzel bir hikaye. tek tek satır satır okudum duygulandım. Rabbim evladının hayırlı sağlıklı mutlu güzel ahlaklı olmasını nasip etsin inşallah. doğum sonrası sohbetlere bekleriz inş