2015 Ekim Anneleri

Canım emzirdikten sonra mama verme bakalım, ne kadar dayanıyor. Benim de sağınca en fazla 60 çıktı şimdiye kadar, ama maşallah oğlumun kilo alımı normal. Sağınca çıkmıyor ne hikmetse benim sütüm. Senin de öyledir belki. Ben son bir haftaya kadar her istediğinde emziriyordum. Şimdi yaklaşık 2 saatte bir emmeye başladı.
Ben her istediğinde veriyorum cnm emzirmeden ayrı sağdığımda o kade çıkıyor ama mamada veriyorum günde 3 4 kez en fazla
 
Ben emziriyorm da allahtan memeden uzaklaşmadı ondan çok korkuyordm şimdi sütümü arttırmaya çalışıyorum vazgeçmek yok tabi
Canim bende ayni dertten muzdaripim sutum artiyor ama yinede yetmiyor mama takviye ediyorum.ne zaman kurtulacam şu mamadan.yiyorum iciyorum sut oluyor sonra emiyor bitiyor bir dahaki emzirmeye dolmuyor
 
Kızlar emzik seviyor diye kızıyordum kızıma dünden beri emziği fırlatıyor tutmuyor. Meğer ne büyük nimeti alsa keşke :) galiba biberon vermeye başladım diye oldu emip bişey gelmeyince atıyor sanırım.
Az önce medelanın sitesinden medela canm biberon sipariş verdim. Bakalım miniğim alışacak mı o biberona.
Bugün kızımı doyuramıyorum mamaya yüklencez yine emiyo emiyo aranıyor hala
Bizimkide memeye fena alıştı biberonla veriyrm 2 saat guZel uyuyor 2-3 gündür karnı tokta olsa meme istyor orda uyuyor bunalttı bni :( emmesi hRika bir duygu ama cok yorucu:(
 
Iyi aksamlar kizlar bisey sorucam 1 aylik asi icin saglik ocagina gidicez yarin hangi asi vurulacak yada asilar..bi de baska neye bakiyolar boy kiloya da bakiliyor mu ki? Bi de dr a gidicez 2 kez soy giydir cocuga iskence olacak..bi de asidan sonra ates vs olur mu ki iyice tedirgin oldum
Hepatit olcak canm bizde ateş felan yapmadı kilo ve boyuna baktılar okadar
 
Canm benimde az geliyodu ben yılmadm emdirdim sağdm şimdi 80günlük bebegim mamayı çok az veriyorum sabret sen yılma emmesi memedeki sinirlerin uyandracak zamanla sen vazgeçme
Ben emziriyorm da allahtan memeden uzaklaşmadı ondan çok korkuyordm şimdi sütümü arttırmaya çalışıyorum vazgeçmek yok tabi
 
Canim bende ayni dertten muzdaripim sutum artiyor ama yinede yetmiyor mama takviye ediyorum.ne zaman kurtulacam şu mamadan.yiyorum iciyorum sut oluyor sonra emiyor bitiyor bir dahaki emzirmeye dolmuyor
Aynen yha bende öle yapıorm ama napalım olanın önüne geçilmiyor ben hep strese bağlıyorum ama rabbim yardım etsin inş bol boö sütümüz olur
 
Canim saat 3ten beri ayaktayiz ara ara uyumaya çalıştı toplasan 1 saat etmez. Doymadigi için agliyodur dedi bi arkadaşım. Ama bizim sorunumuz emerken ağzı kusmukla dolup bırakıyor toplasan 10 dk ememiyor tekrar emzirmeye calisiyorum almiyor. Zorla da verilecek bişe değil ne yapacagimi şaşırdım. Bu kusma nerden çıktı anlamadım:KK43:
Canim benimki her emmeden sonra kusuyor az da degil kisa emiyor ayni sekilde ac oldugundan degil gaz sancisidir belki de..benimkini yatin doktora gotrcem cok kusuyor ve oksurugu var maalesef usuttum demek ki gerci gelen gden oldu gripli ne anlayissiz bazi insanlar
 
Kızlar merhaba. Nasılsınız? Bebişler doğdu ve yavaş yavaş büyüyorlar. Sizler ne haldesiniz? Lohusa sendromu yaşıyor musunuz? Eşiniz bebek bakımında yeterince destek oluyor mu? Sorumsuzluğu tutup sizi sinir ettiği oluyor mu? Yetişebiliyor musunuz? Çenesi kopasıca insanların sözleri davranışları sizi etkiliyor mu? Kayınvalide denen yaratık ( tüvbe tüvbe) sendromunu yaşadınız mı? Ben paylaşayım. Kvalide sendromunu köküne kadar yaşadım. Çevreden de emzir mama verme şunu yap bunu ye ... Vır vır vır konuşanlar oldu. Lohusa sendromunu yaşadım ve halen yaşıyorum fakat ağlamam azaldı artık. Sanırım sonları oynuyor. En çok etkilendiğim şey kvalidemin varlığından duyduğum rahatsızlıktı. Aklımdan atamadığım Operasyon öncesi yaşadıklarım, operasyon anında yaşadıklarım ve sonrasında 2 günlük hastanede kalış süreci. Eşimin acemiliği, bazı şeyleri akıl edemeyişi, uykusuzluk, insanların sık sık gelmesi, kızımın ağlamaları yani yaz yaz bitmez. Eşim çoğu zaman yardım ediyor fakat 2 kez beni delirtti. Küfürler havada uçuştu. 7 sülalesini andım. 1. Si Faranjitim (halen devam ediyor.) o gün kız uyumadı uyutmadı ter içinde bıraktı. Uykusuz perişan.işten geldi. Futbol maçım var diyerek formaları giydi. Kızımı biraz pışpışlayıp benim kucağıma verdi gitmeye kalktı. ( izin vermedim diye surat yaptı. Hasta halimle tam gün bakmışım. Insan biraz merhamet eder. Ne kadar vicdansız diye düşündüm) 2. Si terleme ve üşüme nöbeti geçirdim. Ölüyorum sandım. Ertesi gün yine de ayaklandım. Göğüslerimi sağdım kızıma biberonla içirdi eşim. (Emzirirken hapşuruyorum kızım çok korkuyor diye sağdım) makinede çamaşırlar vardı onları astım. Bulaşıklara geçtim. Bu arada eşime kızın bezini değiştir ve ilgilen dedim. Salona ilk girdiğimde temiz bez halen kenarda duruyordu. Çocuğu piş piş yapıyordu. Bu arada yüzüne baktığı da yok. Ekranda maça bakınıyor aval aval. 2. Ye salona girdim yine aynı. Söylendim. Çocuğun poposu tahriş olmuştu. Sık sık bezi değişmeli. Birde emziği düşmüş yavrumun onu bile yerden almamış. Tekme tokat dalasım geldi. Insanın hayatta öncelikleri olmalı. Futbol maçı bebeğinden önce geliyorsa futbol topuna babalık yapsaydım evlenip çocuk yapmasaydın deyyus dedim içimden. Sinirime hakim olamayıp "sen çocuk mu baktığını sanıyorsun? Ver kızımı bana, ben de ev işi yapmıyorum. Yemek yapmıyorum ne halin varsa gör. " dedim. Ne söylendim ama... Maç bitti beyzadeninnkeyfi geldi kızını kucağına almaya kalktı ve aldı. Laf söyledim ve göz yaşlarıma hakim olamadım. 9 ay karnımda taşıdım. Ameliyat oldum. Kolay mı doğdu ve 3,5 yıl bekledik. Nasıl emzik yerdeyken ve kızın altı ıslakken maç izleyebiliyor diye sinirden ağladım. Dövsem gerçekten rahatlıyacaktım. O denli sinir oldum. Sonra o bebeğe baktı ben biraz uzandım. Laf söyleyince ne çok konuştun oluyor. Öyle diyor. Şimdi sustum. Hiç konuşasım yok. Zorunlu olmadığım sürece konuşmak gelmiyor içimden. Ben bir annenin yapması gerekenleri yapacağım. Bundan sonra eşimden yana beklenti içine girmeme kararı aldım. Herkes kendine yakışanı yapar dedim içimden ve bu sorunu da kapattım. Insanın yaptığı herşey kendisine er geç dönüyor. Bugün maç izler kızını 2. Plana atarsan yarın kızın büyür o da seni 2. Plana atar. Etme bulma dünyası. İşte kıslarr bende durumlar böyle. 40. In çıkmasına bugün ile birlikte 10gün var. Bakalım vernellenmiş yumuşamış eski bengibi olabilecek miyim?
 
Son düzenleme:
Kızlar merhaba. Nasılsınız? Bebişler doğdu ve yavaş yavaş büyüyorlar. Sizler ne haldesiniz? Lohusa sendromu yaşıyor musunuz? Eşiniz bebek bakımında yeterince destek oluyor mu? Sorumsuzluğu tutup sizi sinir ettiği oluyor mu? Yetişebiliyor musunuz? Çenesi kopasıca insanların sözleri davranışları sizi etkiliyor mu? Kayınvalide denen yaratık ( tüvbe tüvbe) sendromunu yaşadınız mı? Ben paylaşayım. Kvalide sendromunu köküne kadar yaşadım. Çevreden de emzir mama verme şunu yap bunu ye ... Vır vır vır konuşanlar oldu. Lohusa sendromunu yaşadım ve halen yaşıyorum fakat ağlamam azaldı artık. Sanırım sonları oynuyor. En çok etkilendiğim şey kvalidemin varlığından duyduğum rahatsızlıktı. Aklımdan atamadığım Operasyon öncesi yaşadıklarım, operasyon anında yaşadıklarım ve sonrasında 2 günlük hastanede kalış süreci. Eşimin acemiliği, bazı şeyleri akıl edemeyişi, uykusuzluk, insanların sık sık gelmesi, kızımın ağlamaları yani yaz yaz bitmez. Eşim çoğu zaman yardım ediyor fakat 2 kez beni delirtti. Küfürler havada uçuştu. 7 sülalesini andım. 1. Si Faranjitim (halen devam ediyor.) o gün kız uyumadı uyutmadı ter içinde bıraktı. Uykusuz perişan.işten geldi. Futbol maçım var diyerek formaları giydi. Kızımı biraz pışpışlayıp benim kucağıma verdi gitmeye kalktı. ( izin vermedim diye surat yaptı. Hasta halimle tam gün bakmışım. Insan biraz merhamet eder. Ne kadar vicdansız diye düşündüm) 2. Si terleme ve üşüme nöbeti geçirdim. Ölüyorum sandım. Ertesi gün yine de ayaklandım. Göğüslerimi sağdım kızıma biberonla içirdi eşim. (Emzirirken hapşuruyorum kızım çok korkuyor diye sağdım) makinede çamaşırlar vardı onları astım. Bulaşıklara geçtim. Bu arada eşime kızın bezini değiştir ve ilgilen dedim. Salona ilk girdiğimde temiz bez halen kenarda duruyordu. Çocuğu piş piş yapıyordu. Bu arada yüzüne baktığı da yok. Ekranda maça bakınıyor aval aval. 2. Ye salona girdim yine aynı. Söylendim. Çocuğun poposu tahriş olmuştu. Sık sık bezi değişmeli. Birde emziği düşmüş yavrumun onu bile yerden almamış. Tekme tokat dalasım geldi. Insanın hayatta öncelikleri olmalı. Futbol maçı bebeğinden önce geliyorsa futbol topuna babalık yapsaydım evlenip çocuk yapmasaydın deyyus dedim içimden. Sinirime hakim olamayıp "sen çocuk mu baktığını sanıyorsun? Ver kızımı bana, ben de ev işi yapmıyorum. Yemek yapmıyorum ne halin varsa gör. " dedim. Ne söylendim ama... Maç bitti beyzadeninnkeyfi geldi kızını kucağına almaya kalktı ve aldı. Laf söyledim ve göz yaşlarıma hakim olamadım. 9 ay karnımda taşıdım. Ameliyat oldum. Kolay mı doğdu ve 3,5 yıl bekledik. Nasıl emzik yerdeyken ve kızın altı ıslakken maç izleyebiliyor diye sinirden ağladım. Dövsem gerçekten rahatlıyacaktım. O denli sinir oldum. Sonra o bebeğe baktı ben biraz uzandım. Laf söyleyince ne çok konuştun oluyor. Öyle diyor. Şimdi sustum. Hiç konuşasım yok. Zorunlu olmadığım sürece konuşmak gelmiyor içimden. Ben bir annenin yapması gerekenleri yapacağım. Bundan sonra eşimden yana beklenti içine girmeme kararı aldım. Herkes kendine yakışanı yapar dedim içimden ve bu sorunu da kapattım. Insanın yaptığı herşey kendisine er geç dönüyor. Bugün maç izler kızını 2. Plana atarsan yarın kızın büyür o da seni 2. Plana atar. Etme bulma dünyası. İşte kıslarr bende durumlar böyle. 40. In çıkmasına bugün ile birlikte 10gün var. Bakalım vernellenmiş yumuşamış eski bengibi olabilecek miyim?

Canım merhabalar öncelikle geçmiş olsun ve Allah kolaylık versin. Bebişlerle hayatımızın düzeni değişti ve her birimiz farklı süreçlerden geçiyoruz. Yalnız olmadığını bilmeni istiyorum. Benim eşim de doğumdan sonra bütün yıllık izinlerini kullanmaya başladı ve 23 kasıma kadar da evde olmaya devam edecek. Allah razı olsun gündüzleri uyanıkken ilgileniyor kızımızla ama geceleri hep uyuyor ve kalkıp bana uyku düzenim kalmadı hiç diyor. Yorgunum bile diyemiyorum çünkü ne hikmetse ben de çok yorgunum oluyor hep karşılığı. 11. Günümüzden beri yalnızız ve inan eşime hizmet etmekten bıktım. Hatta durumumuz öyle ki kızım uyanıkken besleme altını almayla uğraşıyorum uyuyunca ya da onu bırakınca da eşimin isteklerine koşturmakla uğraşıyorum. Bu gece 12 de canı istedi diye gidip helva yaptım. Gündüzleri de gece uyuyamadığım için öğlene kadar yatıyorum günü bitirdin hep yatıyorsun diye laf ediyor. İşe gideceği günü iple çekiyorum. Evimizde lohusalık sendromunu tek yaşayan kişi eşim. Kayınvalideye gelince dile kolay tam 50 gün bizde kalmasının ardından gönderdik artık yaptığı söylediği her şey kanıma dokunuyordu. Annem buradayken de gitmedi kadın ve sürekli anneme laf söylemeye çalışıp duruyordu. Annem de kız annesi ya gerginlik olmasın diye sustu hep. Benim elimden bir kaza çıkacaktı neredeyse. Neyseki annem 7. Günümde gitti de yaşadığım gerginlik sayısı azaldı. Kv yi de 11. Gün gönderince çok şükür rahatladım. Eşim de beni sinir etse de buna şükür diyorum. Çok yazdım ama paylaşabileceğim beni anlayacak kimse yok burada anlatmak istedim ve yalnız olmadığını anlaman için. Bugünler de geçecek sadece biraz sabır gerekiyor.
 
Bi
Ayy canım yaa sen sorunca benim içimi sıkıntı kapladı. Doktora sor canım. Belki sıkıntı değildir. .ne bileyim kaslari için yararlidir belki. Sor ona göre doktor bile yapmayin dedi dersin..ama yapma denildigi halde yapilmasi insani sinir eder tabi..
doktor kontrolümüz var orda sorarım bakalım.. Keşke baş başa bıraksalar çocuğumla beni, kendi tecrübelerimle büyütmek en güZelidir herhalde
 
Kızlar merhaba. Nasılsınız? Bebişler doğdu ve yavaş yavaş büyüyorlar. Sizler ne haldesiniz? Lohusa sendromu yaşıyor musunuz? Eşiniz bebek bakımında yeterince destek oluyor mu? Sorumsuzluğu tutup sizi sinir ettiği oluyor mu? Yetişebiliyor musunuz? Çenesi kopasıca insanların sözleri davranışları sizi etkiliyor mu? Kayınvalide denen yaratık ( tüvbe tüvbe) sendromunu yaşadınız mı? Ben paylaşayım. Kvalide sendromunu köküne kadar yaşadım. Çevreden de emzir mama verme şunu yap bunu ye ... Vır vır vır konuşanlar oldu. Lohusa sendromunu yaşadım ve halen yaşıyorum fakat ağlamam azaldı artık. Sanırım sonları oynuyor. En çok etkilendiğim şey kvalidemin varlığından duyduğum rahatsızlıktı. Aklımdan atamadığım Operasyon öncesi yaşadıklarım, operasyon anında yaşadıklarım ve sonrasında 2 günlük hastanede kalış süreci. Eşimin acemiliği, bazı şeyleri akıl edemeyişi, uykusuzluk, insanların sık sık gelmesi, kızımın ağlamaları yani yaz yaz bitmez. Eşim çoğu zaman yardım ediyor fakat 2 kez beni delirtti. Küfürler havada uçuştu. 7 sülalesini andım. 1. Si Faranjitim (halen devam ediyor.) o gün kız uyumadı uyutmadı ter içinde bıraktı. Uykusuz perişan.işten geldi. Futbol maçım var diyerek formaları giydi. Kızımı biraz pışpışlayıp benim kucağıma verdi gitmeye kalktı. ( izin vermedim diye surat yaptı. Hasta halimle tam gün bakmışım. Insan biraz merhamet eder. Ne kadar vicdansız diye düşündüm) 2. Si terleme ve üşüme nöbeti geçirdim. Ölüyorum sandım. Ertesi gün yine de ayaklandım. Göğüslerimi sağdım kızıma biberonla içirdi eşim. (Emzirirken hapşuruyorum kızım çok korkuyor diye sağdım) makinede çamaşırlar vardı onları astım. Bulaşıklara geçtim. Bu arada eşime kızın bezini değiştir ve ilgilen dedim. Salona ilk girdiğimde temiz bez halen kenarda duruyordu. Çocuğu piş piş yapıyordu. Bu arada yüzüne baktığı da yok. Ekranda maça bakınıyor aval aval. 2. Ye salona girdim yine aynı. Söylendim. Çocuğun poposu tahriş olmuştu. Sık sık bezi değişmeli. Birde emziği düşmüş yavrumun onu bile yerden almamış. Tekme tokat dalasım geldi. Insanın hayatta öncelikleri olmalı. Futbol maçı bebeğinden önce geliyorsa futbol topuna babalık yapsaydım evlenip çocuk yapmasaydın deyyus dedim içimden. Sinirime hakim olamayıp "sen çocuk mu baktığını sanıyorsun? Ver kızımı bana, ben de ev işi yapmıyorum. Yemek yapmıyorum ne halin varsa gör. " dedim. Ne söylendim ama... Maç bitti beyzadeninnkeyfi geldi kızını kucağına almaya kalktı ve aldı. Laf söyledim ve göz yaşlarıma hakim olamadım. 9 ay karnımda taşıdım. Ameliyat oldum. Kolay mı doğdu ve 3,5 yıl bekledik. Nasıl emzik yerdeyken ve kızın altı ıslakken maç izleyebiliyor diye sinirden ağladım. Dövsem gerçekten rahatlıyacaktım. O denli sinir oldum. Sonra o bebeğe baktı ben biraz uzandım. Laf söyleyince ne çok konuştun oluyor. Öyle diyor. Şimdi sustum. Hiç konuşasım yok. Zorunlu olmadığım sürece konuşmak gelmiyor içimden. Ben bir annenin yapması gerekenleri yapacağım. Bundan sonra eşimden yana beklenti içine girmeme kararı aldım. Herkes kendine yakışanı yapar dedim içimden ve bu sorunu da kapattım. Insanın yaptığı herşey kendisine er geç dönüyor. Bugün maç izler kızını 2. Plana atarsan yarın kızın büyür o da seni 2. Plana atar. Etme bulma dünyası. İşte kıslarr bende durumlar böyle. 40. In çıkmasına bugün ile birlikte 10gün var. Bakalım vernellenmiş yumuşamış eski bengibi olabilecek miyim?
Canım benim yaa Allah yardımcın olsun bizde daha 19 günlüğüz herkesin ayrı ayrı dertleri var ama bende sürekli Tedirginim kayınvalidemle imtihan oluyorum herşeyin doğrusunu o bilir ben hiç bişey bilmem durumlarından bunaldım, çocuğu yanlız bırakmak istemiyorum onla deli gibi korumacı oldum.. Bugün bıraktım biraz herşeyin hayırlısı dedim elbet onlarda gidecek boşver ilişkimiZe zarar vermeyelim diye düşündüm.. Yani bu sendrom herkeste var sabret canım az kakmış darısı benim de başıma
 
Kızlar merhaba. Nasılsınız? Bebişler doğdu ve yavaş yavaş büyüyorlar. Sizler ne haldesiniz? Lohusa sendromu yaşıyor musunuz? Eşiniz bebek bakımında yeterince destek oluyor mu? Sorumsuzluğu tutup sizi sinir ettiği oluyor mu? Yetişebiliyor musunuz? Çenesi kopasıca insanların sözleri davranışları sizi etkiliyor mu? Kayınvalide denen yaratık ( tüvbe tüvbe) sendromunu yaşadınız mı? Ben paylaşayım. Kvalide sendromunu köküne kadar yaşadım. Çevreden de emzir mama verme şunu yap bunu ye ... Vır vır vır konuşanlar oldu. Lohusa sendromunu yaşadım ve halen yaşıyorum fakat ağlamam azaldı artık. Sanırım sonları oynuyor. En çok etkilendiğim şey kvalidemin varlığından duyduğum rahatsızlıktı. Aklımdan atamadığım Operasyon öncesi yaşadıklarım, operasyon anında yaşadıklarım ve sonrasında 2 günlük hastanede kalış süreci. Eşimin acemiliği, bazı şeyleri akıl edemeyişi, uykusuzluk, insanların sık sık gelmesi, kızımın ağlamaları yani yaz yaz bitmez. Eşim çoğu zaman yardım ediyor fakat 2 kez beni delirtti. Küfürler havada uçuştu. 7 sülalesini andım. 1. Si Faranjitim (halen devam ediyor.) o gün kız uyumadı uyutmadı ter içinde bıraktı. Uykusuz perişan.işten geldi. Futbol maçım var diyerek formaları giydi. Kızımı biraz pışpışlayıp benim kucağıma verdi gitmeye kalktı. ( izin vermedim diye surat yaptı. Hasta halimle tam gün bakmışım. Insan biraz merhamet eder. Ne kadar vicdansız diye düşündüm) 2. Si terleme ve üşüme nöbeti geçirdim. Ölüyorum sandım. Ertesi gün yine de ayaklandım. Göğüslerimi sağdım kızıma biberonla içirdi eşim. (Emzirirken hapşuruyorum kızım çok korkuyor diye sağdım) makinede çamaşırlar vardı onları astım. Bulaşıklara geçtim. Bu arada eşime kızın bezini değiştir ve ilgilen dedim. Salona ilk girdiğimde temiz bez halen kenarda duruyordu. Çocuğu piş piş yapıyordu. Bu arada yüzüne baktığı da yok. Ekranda maça bakınıyor aval aval. 2. Ye salona girdim yine aynı. Söylendim. Çocuğun poposu tahriş olmuştu. Sık sık bezi değişmeli. Birde emziği düşmüş yavrumun onu bile yerden almamış. Tekme tokat dalasım geldi. Insanın hayatta öncelikleri olmalı. Futbol maçı bebeğinden önce geliyorsa futbol topuna babalık yapsaydım evlenip çocuk yapmasaydın deyyus dedim içimden. Sinirime hakim olamayıp "sen çocuk mu baktığını sanıyorsun? Ver kızımı bana, ben de ev işi yapmıyorum. Yemek yapmıyorum ne halin varsa gör. " dedim. Ne söylendim ama... Maç bitti beyzadeninnkeyfi geldi kızını kucağına almaya kalktı ve aldı. Laf söyledim ve göz yaşlarıma hakim olamadım. 9 ay karnımda taşıdım. Ameliyat oldum. Kolay mı doğdu ve 3,5 yıl bekledik. Nasıl emzik yerdeyken ve kızın altı ıslakken maç izleyebiliyor diye sinirden ağladım. Dövsem gerçekten rahatlıyacaktım. O denli sinir oldum. Sonra o bebeğe baktı ben biraz uzandım. Laf söyleyince ne çok konuştun oluyor. Öyle diyor. Şimdi sustum. Hiç konuşasım yok. Zorunlu olmadığım sürece konuşmak gelmiyor içimden. Ben bir annenin yapması gerekenleri yapacağım. Bundan sonra eşimden yana beklenti içine girmeme kararı aldım. Herkes kendine yakışanı yapar dedim içimden ve bu sorunu da kapattım. Insanın yaptığı herşey kendisine er geç dönüyor. Bugün maç izler kızını 2. Plana atarsan yarın kızın büyür o da seni 2. Plana atar. Etme bulma dünyası. İşte kıslarr bende durumlar böyle. 40. In çıkmasına bugün ile birlikte 10gün var. Bakalım vernellenmiş yumuşamış eski bengibi olabilecek miyim?

Canım ya Allah kolaylık versin öncelikle anlayışsız insanlarla uğraşmak ( annende olsa eşinde olsa) çok zor.
Ben annemle aynı sitede oturuyorum ama her zaman atarlı ve kendi doğrularını ne olursa olsun yapan birisi olduğum için benle tartışmamak için elinden geleni yaparlar. KV desen taa nişanlıyken beni ilk ezme çabasında ağzının payını saygılı bir şekilde verdiğim için eve gelirken bile benden habersiz adım atmazlar hatta doğum zamanı köydelerdi doğuma gelelim dediler gerek yok bütün islerinizi halledin öyle gelin dedim çocuk 37 günlük oldu daha bugün dönüyorlar köyden :KK48:
Eşim konusundada benimkide her hafta halı saha maça giderdi ama doğumdan 2 hafta önce bıraktırdim ve 40 çıkana kadar beni yalnız bırakmak yok dedim ok dedi. Şimdi de o soğudu maçlardan Üşeniyor gitmeye:KK48: sağolsun benim çeneme maruz kalmamak için ne desem yapıyor :KK53:
Bunlar insanların karakteri ile alakali bazen ne yaparsınız yapın istediğin gibi olmuyor.
Mükemmel olmaya çalışma çok yıpranırsın olan sana olur. Temizlikmi yapılmadımı boşver (çocuğu rahatsız edecek pislik olmadıkça) erkekler malesef çoğu zaman söylemedikce algılamıyorlar idare edicez artık
Bebekler çok küçük olduğu için bu kadar hassasız ilKinden biliyorum hepsi geçiyor çoğu olumsuzluğu hatırlamıyorsun bile o yüzden üzme kendini battı balık yan gider de gitsin :KK15:
 
Back
X